Επιθυμία

Πίνακας του Γιάννη Γαϊτη

Με αφορμή το « L’enfer» του Guillaume Apollinaire

Επιθυμία

Κόλαση έρημος απέραντη δίψα

Κόλαση θάλασσα πικροθάλασσα

Και έσκυψε η επιθυμία να πιει

Αλμυρό νερό…

Κόλαση ψυχή γαλάζια θάλασσα

Γεμάτη μαύρες μάσκες θανάτου

Ω δόξα ω αγάπη που σας ωθεί

Το πυρωμένο πέρασμα τ’ αγέρα

Κόλαση επιθυμία δόξας αβάστακτη

Κόλαση νύχτα γλυκών αναμνήσεων

Περιμένω να ξημερώσει

Ν’ αγγίξω την αθανασία σου…

Χρήστος Ρουμελιώτης

30/12/2007 8:58:59 πμ

Πρωτοχρονιά

VOEUX IRLANDAIS 2008

Prenez-vous le temps de travailler plus : c'est le prix du succès

Prenez-vous le temps de réfléchir plus : c'est la source de la force

Prenez-vous le temps de jouer plus : c'est le secret de la jeunesse

Prenez-vous le temps d’être plus d'amical : c'est la barrière au bonheur

Prenez-vous le temps de se rêver : c'est la manière d’envoler aux étoiles

Prenez-vous le temps d’aimer plus : c'est la joie de la vraie vie

Prenez-vous le temps d’être plus heureux : c'est la musique de l'âme

Sur cette manière nous vous souhaitons un bon glissement à tout niveaux dans la nouvelle année 2008 Message transmis par mes amis Gabrielle et Günter Schmid

Ιρλανδέζικες ευχές

Εργαστείτε με μεράκι : είναι το τίμημα της επιτυχίας

Σκεφτείτε βαθύτερα : είναι η πηγή της δύναμης

Παίχτε και σεις σαν παιδιά : είναι το μυστικό της νιότης

Εκδηλώστε τα φιλικά σας συναισθήματα : είναι ο δρόμος προς την ευτυχία

Κάντε περισσότερα όνειρα : είναι ο τρόπος να πετάξετε στα σύννεφα

Αγαπήστε με πάθος : είναι η χαρά της αληθινής ζωής

Βρείτε χρόνο να είστε περισσότερο ευτυχής : είναι η μουσική της ζωής

Με αυτόν τον τρόπο επιθυμούμε να σας ευχηθούμε καλό πέρασμα σε όλα επίπεδα στο νέο έτος 2008

Tο ανωτέρω μύνημα μου εστάλει από το φίλο μου Γκούντερ και την Γκαμπριέλ στο www.schligger.de

'Ερωτας απουσία

'Ερωτας απουσία

Πίνακας του Lanncourt Bernard

Ο έρωτας και η απουσία με αφορμή τα «Epousailles»

του Guillaume Apollinaire

Μια φορά ένα καλοκαιράκι ο έρωτας πετούσε στην άκρη του ωκεανού…

Και σ’ ένα ακρογιάλι είδε να κάθεται η απουσία. Τα γαλάζια μάτια της

Η απουσία ψεγαδιών στο χυτό κορμί της, έκαναν τη καρδιά του έρωτα

Να σκιρτήσει και να της ζητήσει αμέσως το χέρι…

Απουσία μου της είπε: Χρόνια τώρα πετάω και ψάχνω να βρω την

Την ιδανική γαλήνη, την αιώνια αγάπη, τον έρωτα τον πραγματικό.

Γνωρίζω ότι είσαι ανήλικη ακόμη, και χρειάζεσαι την άδεια της Ωκεανίδας

μητέρας σου να πεις το ΝΑΙ. Αλλά εγώ ακριβώς γι αυτό το λόγο σε θέλω.

Η παρ-ουσία δεν με ενδιαφέρει.

Η απ-ουσία γοητεύτηκε από τη χειρονομία του έρωτα και ανταποκρίθηκε θετικά.

Από τότε και οι δυο μαζί κατοικούν στην άκρη του γαλάζιου Ωκεανού

απολαμβάνοντας μέσα στην απόλυτη σιωπή την ομορφιά της φύσης

μακριά από την παρ-ουσία υλικών και ζηλότυπων προκλήσεων.

Χρήστος Ρουμελιώτης, Φίλος του Apollinaire

Αθήνα, 29/12/2007 5:45:38 πμ

Σιγή

Ελεύθερη απόδοση δύο ποιημάτων μιας blogger - ποιήτριας από το blog της

Σιγή…

http://lesmotsdesmaux.over-blog.com/article-7264099.html

Γη ύδωρ αήρ

Ψυχές που βολοδέρνουν στην καταιγίδα

Σώματα που βράζουν χωρίς μυστικά

Πνεύματα που ανάβουν στη σκιά του φωτός

Γη ύδωρ αήρ

Πεπρωμένο, Ήχος, Λέξεις

Γη ύδωρ αήρ

Τραγούδι αποκαλυπτικό…

Υπόσχεση μιας γαλήνης…

Καρδιά μου έριξα άγκυρα…

Το αεράκι και η ανάσα

http://lesmotsdesmaux.over-blog.com/article-7264082.html

Κοίτα ο ουρανός αλλάζει

Καθώς περπατούμε

Κοιτάμε τις παλάμες μας

Περίεργα αινίγματα

Κάτω από τη οξιά

Όνειρα, σιγή, ζεστασιά …

Τα πάθη τίμημα της πίστης

Στο αιώνιο μέλλον…

Κοίταξε τον ανοιχτό ορίζοντα

Λέξεις λέξεις λέξεις

Αναμνηστικές πετρούλες

Δεν σε χορταίνω Γη

Αφρός τα βήματά μας

Φορούν την ψυχή μας

Τότε έγινα

Το αεράκι της ανάσας σου

Χρήστος Ρουμελιώτης

Τετάρτη, 21 Νοεμβρίου 2007

7:15:13 πμ

Στη γειτονιά των μαργαριτών

Και έφερεν ο ήλιος το πρωί

Κι έλιωσαν οι δροσοσταλίδες

Και στρώθηκαν τα πανιά

Κι έγειραν στις ελιές οι σκάλες

Και χτενίζονταν τα λιόκλαρα

Και έπεφταν οι καρποί

Και γέμιζαν τα σακιά

Κι οι μαργαρίτες χαίρονταν

Τον ήλιο του απομεσήμερου

Και υποσχέσεις έδιναν

Πως πάντα αγνές θα μέναν

Και οι λοφίσκοι απέναντι

Με τις κορυ-φούλες χάιδευαν το ουράνιο γαλάζιο

Και οι κορμοί και οι μαργαρίτες και τα πουρνάρια

Παίνευαν τη σοδιά του νοικοκύρη

Και εύχονταν «Και Του Χρόνου Αμήν»

Χρήστος Ρουμελιώτης

Μάζεμα ελαιο-κάρπου

Αγιος Ανδριανός, 22-12-2008

+ Χρήστος και Μαριώ και Πόπη Χρήστου

+ Βιολέττα Φάνης Βαγγέλης

Για σας κυρία μου

Mε αφορμή "Tierce rime pour votre âme"

Του Guillaume Apolinnaire

 Για σας κυρία μου

Να βάλω θέλω την ψυχή σας μες στην αγκαλιά μου και να την νανουρίσω

Να ψάλω Ύμνο για την ψυχής σας μέσα σ’ έρημο μοναστήρι της ομορφιάς

Σας ψάχνω μες στη καταστροφή σαν λαμπερό μαργαριτάρι της ειρήνης

Σας ψάχνω στον έναστρο ουρανό της μνήμης που μου χαρίσατε μια βραδιά

Η σειρήνα ουρλιάζει. Το άρωμά σας φιλί κλεισμένο σε συρτάρι ποτέ ανοιγμένο

Γαλάζια λίμνη με βαρκούλα τη ψυχή σας. Σκύψανε τα χείλη μου να πιούν νερό

Και το νερό ήταν γλυκό μα πιο γλυκό το φιλί του φεγγαριού στα μαγουλά σας

Και ζήλευαν τα λιμνο-λούλουδα βρέχοντας τα φύλλα τους στη γλύκα της ψυχή σας

Ευγενική ψυχή της ψυχής μου. Κοιμήσου στην αγκαλιά μου και,

Άκου ένα νανούρισμα που θα σου πω: «Κοιμήσου εσύ και χε τα μάτια ανοιχτά

Να δεις τ’ αστέρι που θα πέφτει από τον ουρανό» … και,

Μαζί να πούμε μιαν ευχή: « Ψυχή μου είθε, μέσα σου για πάντα να κατοικώ»

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα, 27 Δεκεμβρίου 2007

Happy year 2008

FOR ALL MY FRIENDS IN THE WORLD !

POUR TOUS MES AMIS-AMIES DANS LE MONDE !

Its me Christos again

Just before the year’s turn

Whishing you wo+Men

Merry Christmas and

Happy New Year

Two y before Ten y = 2008 !

In love, health and wealth

For entire the World

Either Christians or not

What ever our beliefs or gods

We are in need of peace talks

We are not in need of the terror of the war

Between oil-rich and gun-rich commons…

We are in need of a new status quo…

Praxis for equilibration on development is the only solution

Earth is not rubbish. Say NO to the pollution

Action is the only passion against nature’s destruction

Create a new co understanding between nations

Earth should last for ever and ever

Christos Roumeliotis

http://roumeliotis.blogspot.com

Χριστούγεννα - Αριστοφάνης

Χριστούγεννα - Αριστοφάνης

Εμείς τα δένδρα είπαμε φέτος να πάρουμε το λόγο και γιαυτό πέρα από τη δική μας τη φωνή, που θέσαμε εν ρύμη παρακάτω, ζητήσαμε βοήθεια και από τα πουλιά του Αριστοφάνη καθώς και από τη λαϊκή παράδοση που είναι τόσο πλούσια σε κάλαντα με οικολογικές ευαισθησίες : Ο πλανήτης μας κινδυνεύει. Η άκρατη υλοτόμηση των δασών, οι πυρκαγιές, το λιώσιμο των πάγων η τρύπα του όζοντος μας έχει συγκλονίσει. Ευκαιρία λοιπόν τώρα, λίγο πριν τα Χριστούγεννα να θυμίσουμε στους φίλους μας τους ανθρώπους ότι καιρός είναι να σκύψουν περισσότερο πάνω στη φύση και να αφουγκραστούν την αναπνοή της. Να σκεφθούν πως είναι δυνατόν να μην την παραδίδουν στις φλόγες, να περιορίσουν δραστικά την εκπομπή αερίων που καταστρέφουν το όζον και να σταματήσουν να δηλητηριάζουν το έδαφος και τα νερά της.

Εμείς τα δένδρα είπαμε φέτος να πάρουμε το λόγο

Και να ευχαριστήσουμε συνάμα και εν τω γραπτώ τω λόγω

Τα πουλιά του Αριστοφάνη που να χαρίσουν θέλουνε στο κόσμο…

Α. Ευχές πουλιών…

"Πλούτη, υγεία και ζωή,

Νιάτα ειρήνη και ξεφάντωμα,

Γέλια, χαρές και του πουλιού το γάλα…

Ανθρωποί μου

πλούσιοι να γενείτε και με τόσο πολλά πολλά

Ασήκωτα αγαθά να φορτωθείτε"!

(Απόσπασμα από τις όρνιθες του Αριστοφάνη)

Β. Ύμνο στον Πάνα (τον θεό των Δασών)

«Ω μούσα του άλσους

Τσιουτσίου τσιουτσίου τσιουτίγξ

Που χίλιους κελαηδάς σκοπούς, μαζί σου εμείς

Και στων βουνών τις κορυφές και στα βαθειά φαράγγια,

τσιουτσίου τσιουτίγξ

Σε δένδρο φουντωμένο καθισμένα,

τσιουτσίου τσιουτίγξ

μέσ’ από τους καστανούς ξεχύνουμε λαιμούς μας

ιερά μελωδικά τραγούδια για τον Πάνα

και σοβαρούς χορευτικούς ρυθμούς για την Κυβέλη,

τοτοτότο τοτοτότο τοτοτίγξ

Εκείθε σαν τη μέλισσα ένας ποιητής, ο Φρύνιχος

Γευόταν τον καρπό απ’ αμβρόσιες μελωδίες

Και το τραγούδι που έφερνε γλυκό ήταν σαν το μέλι,

τσιουτσίου τσιουτίγξ»

(Απόσπασμα από τις όρνιθες του Αριστοφάνη, ύμνο στο θεό των δασών Πάνα και τη θεά των βουνών Κυβέλη)

Γ. «Να τα πούμε»;

Χριστούγεννα, πρωτούγεννα, πρώτη γιορτή του χρόνου,

Για βγείτε, δες τε, μάθετε, πού ο Χριστός γεννιέται

Γεννιέται και βαφτίζεται στο μέλι και το γάλα.

Το μέλι τρων οι άρχοντες, το γάλα οι αφεντάδες

Και το κηρί της μέλισσα το τρώει η Παναγίτσα…

Σ’ αυτό το σπίτι πούρθαμε, πέτρα να μην ραίσει

Κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνια πολλά να ζήσει…

Εσένα πρέπει αφέντη μου, στα πεύκια να κοιμάσαι,

Βελούδα να σκεπάζεσαι κι αφέντης να λογάσαι.

Κυρά μου, σα θα στολιστείς, να πας στην εκκλησιά σου,

Χρυσά λουλούδια πέφτουνε, από την περπατησιά σου…

Καλημέρα σας βουνά,

Καλημέρα θάλασσα

Και καλή Πρωτοχρονιά !...

(Απόσπασμα από κάλαντα των Χριστουγέννων μιας άλλης εποχής)…

Δ. «Να τα πούμε»;

Άγιος Βασίλης έρχεται από την Καισαρεία,

Βαστάει πέννα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι,

Το καλαμάρι έγραφε και το χαρτί εμίλιε.

Και στο ραβδί του ακούμπησε, να πει την αλφαβήτα.

Και το ραβδί ήτανε ξερό, χλωρά βλαστάρια επέτα,

Κι απάνω στα κλωνάρια του πέρδικες κελαηδούσαν ….

(Απόσπασμα από κάλαντα Πρωτοχρονιάς μιας άλλης εποχής)…

Ε. «Να τα πούμε»;

Εμείς τα δένδρα ευχόμαστε Χρόνια Πολλά

Στου Αριστοφάνη τα αγαπημένα μας πουλιά

Και στης γης τα ειρηνόφιλα ανθρώπινα μυαλά

Εμείς τα δένδρα διαμαρτυρόμεθα σφοδρά

Γιατί αφανισμό υφίσταται η φυσική ομορφιά

Από την άκρατη των α-λόγων αποκοτιά

Εμείς τα δένδρα διαμαρτυρόμεθα σφοδρά

Γιατί μας στολίζουν με λαμπόνια πνικτικά

Που στάζουν εκμετάλλευση αλα κινεζικά

Εμείς τα δένδρα διαμαρτυρόμεθα σφοδρά

Γιατί ζούμε στη φύση σε δάση πυκνά

Και προστασία δεν έχουμε από τη φωτιά

Εμείς τα δένδρα διαμαρτυρόμεθα σφοδρά

Και δεν θέλουμε μόνο στολίδια λαμπερά

Αλλά έχουμε ανάγκη από αγάπη και δροσιά…

Καλοί μας άνθρωποι, και για να μην λέτε ότι μόνο διαμαρτυρόμεθα και τραγουδιστά μάλιστα ευχαριστούμε όλους όσους μας νοιάζονται με κάθε τρόπο. Εμείς πάντα θα τους προσφέρουμε καλοτυχία, χαρά, ευτυχία, δροσιά, προστασία, ελπίδα, αναπνοή αλλά και ξυλεία, τέχνη, κατοικία, και γλυκούς καρπούς…

ΣΤ. Λαϊκές ευχές…

«Καλά Χριστούγεννα!» με τη σκέψη της Υγείας και της χωρίς καμιά απουσία συγκέντρωσης των μελών του σπιτιού.

«Καλή Χρονιά!» με την ελπίδα και τον εκβιασμό της Τύχης για την εξασφάλιση τουλάχιστον ενός χρόνου χαράς και σοδειάς, και :

«Χρόνια πολλά!» ένα παραπάνω τόλμημα, για την ποθητή Μακροζωία !!!(Ευχές από το βιβλίο του Δημ.Σ.Λουκάτου, εκδόσεις Φιλιππότη)

Χρίστος Ρουμελιώτης, φίλος δένδρων

Αθήνα, Παρασκευή, 21 Δεκεμβρίου 2007

3:08:15 πμ

 

Ρόδα και αγάπη

Ρόδα και αγάπη

(Φωτο ΧΡ)

Το παρακάτω ποίημα είναι μια ακόμη προσπάθεια ελεύθερης απόδοσης

του ποιητικού λόγου του G.Apolinnaire έτσι όπως τον προσλαμβάνω σήμερα

Του κήπου μου τα ρόδα

Ανθίζουν καλοκαίρι

Χλωμιάζουν τα φιλαράκια τους

Σαν σου φιλώ το χέρι

Λυγίζει το κορμάκι τους

Σαν ο άνεμος σφυρίζει

Και για σένα το δρομάκι

Με τα φύλλα τους γεμίζει

Ω καλή μου μην αφήνεις

Τα πεταλάκια τους να παν χαμένα

Αύριο τα λουλούδια των ονείρων μας

Θάναι μαραμένα

Βάλτα στο ποτήρι μου

Να πιω την ευωδιά τους

Γλυκιά η μέθη του έρωτα

Και πίνει τη ψυχή μου

Ερήμωσε ο κήπος μου

Φύγανε οι πεταλούδες

Ποτίστηκαν τα χώματα

Με δάκρυα και ελπίδες

Λουλούδι είναι η αγάπη

Χλωμό τριανταφυλλάκι

Και ταχιά θε να πεθάνει

Γιατί τάφησες χωρίς νεράκι

Από το Il y a του

Guillaume Apolinnaire,

La cueillette

Nous vînmes au jardin fleuri pour la cueillette.

Belle, sais-tu combien de fleurs, de roses-thé,

Roses pâles d'amour qui couronnent ta tête,

S'effeuillent chaque été ?

Leurs tiges vont plier au grand vent qui s'élève.

Des pétales de rose ont chu dans le chemin.

Ô Belle, cueille-les, puisque nos fleurs de rêve

Se faneront demain !

Mets-les dans une coupe et toutes portes doses,

Alanguis et cruels, songeant aux jours défunts,

Nous verrons l'agonie

Aux râles de parfums.

Le grand jardin est défleuri, mon égoïste,

Les papillons de jour vers d'autres fleurs ont fui,

Et seuls dorénavant viendront au jardin triste

Les papillons de nuit.

Et les fleurs vont mourir

dans la chambre profane

Nos roses tour à tour

effeuillent leur douleur.

Belle, sanglote un peu...

Chaque fleur qui se fane,

C'est un amour qui meurt !

Guillaume Apolinnaire, Il y a

Αmour Linda

Αmour Linda

Ομοικαταληξίες για τη Dona Linda

(Les dicts d' Amour a Linda)

Ελεύθερη απόδοση ποιήματος

του Guillaume Apolinnaire

από τη συλλογή "Il y a"

(Traduction libre en Grecque)

T’ όνομά σας αν και λίγο αδρό

Επειδή είναι δικό σας, είναι γλυκό

«Ωραία» θέλει να πει στα ισπανικά

Όπως ακούγεται, αρέσει αληθινά

T’όνομα σας μελαγχολεί στα Γερμανικά

Στην απριλιάτικη αύρα, θροΐζει απαλά

Και θυμίζει μια ιστορία απ’ τα παλιά που,

Κάθε βράδυ νεράιδες τραγουδάγανε γλυκά…

Α ναι, αυτό το όνομα δηλώνει επίσης ομορφιά

Αλλά και αρχαία πόλη Lindos ελληνικιά

Που φυτρώναν άλλοτε ρόδα όχι αγκαθωτά

Και περιστέρια περιστέρες φλέρταραν ερωτικά !

Ωραία μου Λινδία προς το παρών σιωπώ

Φθινόπωρο σαν έλθει δεν θάστε πια εδώ

Στην πόρτα σας μπροστά θε να στηθώ

Μη φεύγετε. Θα κλαίω με λυγμό !

Και όλα θα θυμίζουν εσάς, σαν

Δαχτυλίδια χρυσά, ρουμπίνια ακριβά

Μάτια φωτεινά

Στη θύμισή μου θ’άρχονται συχνά !

Νύχτες σκοτεινές σας κρύβουν τα μαλλιά

Καημός με φεγγάρι θε να μου καίει τη καρδιά

Άνεμοι θεόσταλτοι σας παίρνουν μακριά

Άστρο λαμπερό θα σας φέγγει από ψηλά

Το φθινόπωρο τα φύλλα θροΐζει

Το φόρεμά σας ανεμίζει

Το κεφάλι μου …βουίζει

Το φύλο σας σαν λουλούδι μυρίζει

Φθινόπωρο στο κήπο μου ανθίζει…

Μαντόνα μου γλυκιά

Φύλλα ξερά

Άδεια αγκαλιά

Βράδια με αστροφεγγιά

Όλα θα θυμίζουν εσάς

Μαντόνα μου γλυκιά

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα, Τρίτη, 4 Δεκεμβρίου 2007

8:08:15 μμ

Les dicts d’ amour a Linda

Guillaume Apolinnaire

(Γαλλικό πρωτότυπο κείμενο)

(Traduction libre en Grecque ci-dessus)

Votre nom très paϊen, un peux prétentieux

Parce que c’est le votre en est délicieux

Il veut dire «jolie» en espagnol, et comme

Vous étés, on dit vrai chaque fois qu’on nomme

Ce nom devient mélancolique en allemand

Aux brises de l’Avril, il bruisse doucement,

C’est le tilleul lyrique, un arbre de légende

D’ou chaque nuit, des lutins fous sortent en bande.

Enfin, ce rare nom qui dit votre beauté,

Ce fut aussi le nom d’une antique cite,

Qui florissait jadis parmi les roses belles

Dans Rhodes, l’île ou roucoulent les colombelles.

Lorsque vous partirez, je ne vous dirai rien,

Mais après tout l’été, quand reviendra l’automne,

Si vous n’étés pas la, zézayante,O Madone,

J’irai gémir a votre porte comme un chain

Et tout me parlera de vous pendant l’absence:

Des joyaux vus chez les orfèvres transmueront

Leurs gemmes en mauvais prestiges qui seront

Vos ongles et vos dents comme en réminiscence

Et tout me parlera de vous pendant l’absence.

Et, chaque nuit sans lune attestant vos cheveux,

Je verrai votre ennui dans chaque nuit lunaire.

Mais puisque vous partez l’on ne soit débonnaire

Et fixe mon étoile et l’astre que je veux

Dans chaque nuit sans lune attestant vos cheveux.

Quand l’automne viendra, le bruit des feuilles sèches

Sera de votre robe un peu le bruissement.

Pour moi, vous sentant proche, en un pressentiment

Le feuille chue aura le parfum des fleurs fraîches,

Quand l’automne viendra hante de feuilles sèches.

Madone au Nonchaloir, lorsque vous partirez,

Tout parlera de vous, même la feuille morte,

Sauf vous qui femme et mobile comme la porte

Avant le premier soir de danse m’oublierez,

Madone au Nonchaloir, lorsque vous partirez.

Oiseau

UN OISEAU QUI CHANTE

Un oiseau chante ne sais ou

C’est je crois ton âme qui veille

Parmi tous les soldats d’un sou

Et l’oiseau charme mon oreille

Ecoute il chante tendrement

Je ne sais pas sur quelle branche

Et partout il va me charmant

Nuit et jour semaine et dimanche

Mais que dire de cet oiseau

Que dire mes métamorphoses

De l’âme en chant dans l’arbrisseau

Du coeur en ciel du ciel en roses

L’oiseau des soldats c’est l’amour

Et mon amour c’est une fille

La rose est moins parfaite et pour

Moi seul l’oiseau bleu s’égosille

Oiseau bleu comme le coeur bleu

De mon amour au coeur celestre

Ton chant si doux répète-le

A la mitrailleuse funeste

Qui claque al’ horizon et puis

Sont-ce les astres que l’on sème

Ainsi vont les jours et les nuits

Amour bleu comme est le coeur même

Guilleaume Apolinnaire Calligrammes

Το κελάδημα

Ελεύθερη απόδοση ΧΡ

Ένα πουλάκι κελαηδά

Η ψυχή Σου ξαγρυπνά

Στριατώτες παντού

Μελωδία μαγεύει τον (ν)ου

Άκου πόσο γλυκά κελαηδά

Πάνω στο κλαράκι

Μέρα νύχτα δεν σταματά

Το καναρίνι το καναρινάκι

Αλλά τι να πω

Σε τι να πια να μεταμορφωθώ

Σε άσμα ψυχής μέσα στο λαγούμι

Ή σε ουράνιο αγγελικό τραγούδι

Ω στρατιώτες πως είναι η αγάπη σας ;

Εμένα η αγάπη μου είναι μία κόρη

Τριανταφυλλένια σε ομορφιά

Στα δάση τις κοιλάδες τα βουνά…

Πουλί πουλάκι

Της αγάπης του ουρανού παιδί

Άκου αυτό το τραγουδάκι

Του πολύ-βόλου φριχτή φωνή

Τρά-τρα-τρα-τρά

Άστρα άστρα σπαρτά

Μέρες και νύχτες περνούν

Οι αγάπες σαν πουλιά πετούν

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα, Παρασκευή, 30 Νοεμβρίου 2007

5:28:49 μμ

Πόλεμος και αγάπη

Πόλεμος και αγάπη

Ma bouche aura des ardeurs de géhenne

Ma bouche te sera un enfer de douceur et de séduction

Les anges de ma bouche trôneront dans ton cœur

Les soldats de ma bouche te prendront d’assaut

Les prêtres de ma bouche encenseront ta beauté

Ton âme s’agitera comme une région pendant un tremblement de terre

Tes yeux seront alors charges de tout l’amour qui s’est amasse

dans les regards d’humanité depuis qu’elle existe

Ma bouche sera une armée contre toi une armée plein des disparates

Variée comme un enchanteur qui sait varier ses métamorphoses

L’orchestre et les choeurs de ma bouche te diront mon amour

Elle te murmure de loin

Tandis que les yeux fixes sur la montre j’attends la minute prescrite pour l’assaut

Guillaume Apollinaire

Πόλεμος και Αγάπη

Άλλος λόγος ΧΡ

Η κάνη του όπλου μου σε λίγο θα ξεράσει κόλαση

Ωστόσο τη νιώθω συνάμα τρυφερή και πλάνα

Άγγελοι θα θρονιάσουν στην καρδιά σου

Οι στρατιώτες είναι έτοιμοι να επιτεθούν

Μούσες είναι έτοιμες να υμνήσουν την ομορφιά σου

Νιώθω τη ψυχή μου (σου) να σείεται

Νιώθω στα μάτια σου την αγάπη όλου του κόσμου

Νιώθω την κάνη να τρέμει στα χέρια μου

Μαγεμένη από τις μεταλλάξεις μου

Χορωδία θα τραγουδήσει για την αγάπη μας

Καιγώ θα περιμένω με αγωνία να σημάνει συναγερμός…

Απόδοση:

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα, Παρασκευή, 30 Νοεμβρίου 2007

10:30:51 μμ

Negroponte

 Negroponte

End of the summer season zero seven

Water pool remains blue and promising !

Sea and its sand are fluttering its others' eyelids before winter comes

Club-chairs are sitting alone but always comfortable and hospitable !

And open roses are sending autumn kisses and warm greetings to all of you

Christos Roumeliotis

Eretria Negroponte Resort

Τρίτη, 30 Οκτωβρίου 2007

Simultaneites

Vassilis Marros

Simultaneites

Les canons tonnent dans la nuit

On dirait des vagues tempête

Des coeurs où pointe un grand ennui

Ennui qui toujours se répète

Il regarde venir là-bas

Les prisonniers l’heure est si douce

Dans ce grand bruit ouate très bas

Très bas qui grandit sans secousse

Il tient son casque dans ses mains

Pour saluer la souvenance

Des lys des roses des jasmins

Eclos dans les jardins de France

Et sous la cagoule masque

Il pense a des cheveux si sombres

Mais qui donc l’attend sur le quai

O vaste mer aux mauves ombres

Belles noix du vivant noyer

La grande folie en vain vous gaule

Brunette écoute gazouiller

La mésange sur ton épaule

Notre amour est une lueur

Qu’un projecteur du cœur dirige

Vers l’ ardeur égale du coeur

Qui sur le haut Phare s’ érige

O Phare-fleur mes souverains

Les cheveux noirs de Madeleine

Les atroces lueurs des tirs

Ajoutent leur clarté soudaine

Α tes beaux yeux O Μadeleine !

Calligrammes

Gillaumme Apolinnaire

Δια-σταύρωση …ριμών

ΧΡ

Οι κανονιές τη νύχτα σχίζουν

Σαν άγρια κύματα π’ αφρίζουν

Ο πόνος τις καρδιές κομματιάζει

Πόνος που εκεί μόνιμα ουρλιάζει

Οι ώρες κυλούν

Οι φυλακισμένοι σκυφτοί περπατούν

Το αβέβαιο μας (τους) περιμένει

Σαν σκόνη απ’ τον ουρανό φερμένη

Το κράνος του κρατάει στα χέρια

Σαν λουλούδια ή …περιστέρια

Τριαντάφυλλα κρίνα και γιασεμί

Άνθισαν και πάλι στο Paris (παρί)

Και κάτω από τη μάσκα η κουκούλα

Θυμάται τα μαλλιά της τα σκούρα

Αλλά ποιος στην αποβάθρα άραγε τον περιμένει

Ω μαύρη θάλασσα κυματο-φορεμένη !

Ω καρποί ωραίοι στρογγυλευμένοι καρποί

Κανέναν δεν θ’ αφήσω να σας πειράξει

Άσε μικρό μου μελαχρινάκι

Στον ώμο σου να τιτιβίσει το πουλάκι…

Η αγάπη είναι λάμψη

Η λάμψη είναι Φάρος

Ο Φάρος είναι πάθος…

Που σημαίνει Σωτηρία

Φάρος Λουλούδι Σωτηρία

Eίσαι για μένα ωραία μου Κυρία

Η λάμψη των πυρών η φοβερή

Την ματιά σου Ω Μανταλένα

Δεν μπορεί να-νταγωνιστεί !

Από τη συλλογή "Καλλιγράμματα " του Γκιγιώμ Απολιναίρ

Χρήστος Ρουμελιώτης

Πέμπτη, 29 Νοεμβρίου 2007

9:24:19 μμ

LE CHANT D' AMOUR

LE CHANT D' AMOUR

VOILÀ de quoi est fait le chant symphonique de l'amour qui bruit dans la conque de Vénus

Il y a le chant de l'amour de jadis

Le bruit des baisers éperdus des amants illustres

Les cris d'amour des mortelles violées par les dieux

Les virilités des héros fabuleux érigés comme des cierges vont et viennent comme une rumeur obscène

Il y a aussi les cris de folie des bacchantes folles d'amour pour avoir mangé

l'hippomane secrété par la vulve des juments en chaleur

Les cris d'amour des félins dans les jongles

La rumeur sourde des sèves montant dans les plantes tropicales

Le fracas des marées

Le tonnerre des artilleries où la forme obscène des canons accomplit le terrible amour des peuples

Les vagues de la mer où naît la vie et la beauté

Et le chant victorieux que les premiers rayons de soleil faisaient chanter à Memnon l'immobile

Il y a le cri des Sabines au moment de l'enlèvement

Le chant nuptial de la Sulamite

Je suis belle mais noire

Et le hurlement de Jason

Quand il trouva la toison

Et le mortel chant du cygne quand son duvet se pressait entre les cuisses bleuâtres de Léda

Il y a le chant de tout l'amour du monde

Il y a entre tes cuisses adorées Madeleine

La rumeur de tout l'amour comme le chant sacré de la mer bruit tout entier dans le coquillage

Guillaume Apollinairen (1913-1918)

Ερωτικό τραγούδι

Υπέρ + βάση = Υπέρβαση ΧΡ

Αφροδίτη άνοιξε

Άνοιξε το κογχύλι σου

Ν’ ακουστεί το τραγούδι του έρωτα

Του έρωτα του παντοτινού και

Του έρωτα των φιλιών των χαμένων εραστών…

Του έρωτα των κραυγών των πολεμόχαρων θνητών και

Του βρόντου των κανονιών της αγάπης των λαών…

Άνοιξε Αφροδίτη το κογχύλι σου ν’ ακουστούν:

Οι ερωτικές κραυγές των μεθυσμένων από τα όργια Μαινάδων !

Οι ερωτικές κραυγές των Μαινόμενων Λεοπαρδάλεων !

Οι φωνές των Σαμπίνων την ώρα της απαγωγής των…

Αφροδίτη άνοιξε !

Άνοιξε το κογχύλι σου !

Ν’ ακουστεί το τραγούδι του έρωτα

Του ήχου των κυμάτων και του φωτός που γεννούν την ομορφιά…

Του ήχου των ερωτικών χυμών των τροπικών φυτών και

Του ανδρισμού των άσεμνων ηρώων των μυθικών…

Της μελωδίας του ύμνου των ηλιαχτίδων υπέρ του Μέμνωνα και

Του νυφικού τραγουδιού των Σουλαμιτών στο γάμο της Κανά…

Αφροδίτη άκου !

Την κραυγή του Ιάσωνα τη στιγμή που βρίσκει το Χρυσόμαλλο δέρας !

Τα ουρλιαχτά των Σειρήνων και τη σιωπή του Οδυσσέα !

Το τραγούδι της γοργόνας και τη σιωπή του Μέγα Αλέξανδρου !

Μανταλένα είσαι η Αφροδίτη μου !

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα, 29/11/2007

Abri-caverne Apolinnaire

Calligrammes

Abri-caverne

Je me jette vers toi et il me semble aussi que tu te jettes vers moi

Une force part de nous qui est un feu solide qui nous soude

Et puis il y a aussi une contradiction qui fait que nous ne pouvons nous apercevoir

En face de moi la paroi de craie s'effrite

Il y a des cassures

De longues traces d'outils traces lisses et qui semblent être faites dans de la stéarine

Des coins de cassures sont arrachés par le passage des types de ma pièce

Moi j'ai ce soir une âme qui s'est creusée qui est vide

On dirait qu'on y tombe sans cesse et sans trouver de fond

Et qu'il n'y a rien pour se raccrocher

Ce qui y tombe et qui y vit c'est une sorte d'êtres laids qui me font mal et qui viennent de je ne sais où

Oui je crois qu'ils viennent de la vie d'une sorte de vie qui est dans l'avenir dans l'avenir brut qu'on n'a pu encore cultiver ou élever ou humaniser

Dans ce grand vide de mon âme il manque un soleil il manque ce qui éclaire

C'est aujourd'hui c'est ce soir et non toujours

Heureusement que ce n'est que ce soir

Les autres jours je me rattache à toi

Les autres jours je me console de la solitude et de toutes les horreurs

En imaginant ta beauté

Pour l'élever au-dessus de l'univers extasié

Puis je pense que je l'imagine en vain

Je ne la connais par aucun sens

Ni même par les mots

Et mon goût de la beauté est-il donc aussi vain

Existes-tu mon amour

Ou n'es-tu qu'une entité que j'ai créée sans le vouloir

Pour peupler la solitude

Je t'adore ô ma déesse exquise même si tu n'es que dans mon imagination

Guillaume Apollinaire (1880 - 1918)

Μέσα στο καταφύγιο…

Ελεύθερη απόδηση ΧΡ

Θέλω να ριχτώ στην αγκαλιά σου

Και συ νομίζω το ίδιο

Μια δύναμη-φωτιά με σπρώχνει προς το μέρος σου

Χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω

Όλα μέσα στο μυαλό μου είναι θολά

Απόψε η ψυχή μου έχει ένα κενό και εγώ πέφτω μέσα

Δεν φαίνεται να υπάρχει σωτηρία

Όντα περίεργα κατοικούν εκεί και είναι σαν να θέλουν να μου κάνουν κακό

Τα όντα αυτά μοιάζουν να έρχονται από το μέλλον, ένα μέλλον

Το οποίο ακόμα δεν μπορέσαμε να το φτιάξουμε όπως θέλουμε εμείς

Μέσα σ’ αυτό το κενό λείπει ο ήλιος, η πηγή του φωτός

Αυτό μου λείπει σήμερα, απόψε, ευτυχώς μόνο απόψε

Τις άλλες μέρες όχι, τις άλλες μέρες χαλαρώνω

Όταν σκέπτομαι την ομορφιά σου

Βέβαια μερικές φορές αμφιβάλω για το τι είναι ομορφιά

Ούτε καν με λέξεις δεν μπορώ να την προσεγγίσω

Και καλά υπάρχει;

..................................

Που είσαι αγάπη μου;

Υπάρχεις ή σε δημιούργησε η φαντασία μου;

Για να γεμίσω τη μοναξιά μου

Μήπως είναι μια θεά απ’ αυτές που υπήρχαν στην αρχαιότητα;

Σε λατρεύω θεά μου, ακόμα και αν υπάρχεις μόνο στην φαντασία μου.

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα, 24/11/2007 12:08:58 πμ

Fusée Apolinnaire

Fusée

La boucle des cheveux noirs de ta nuque est mon trésor
Ma pensée te rejoint et la tienne la croise
Tes seins sont les seuls obus que j'aime
Ton souvenir est la lanterne de repérage qui nous sert à pointer la nuit
En voyant la large croupe de mon cheval j'ai pensé à tes hanches
Voici les fantassins qui s'en vont à l'arrière en lisant un journal
Le chien du brancardier revient avec une pipe dans sa gueule
Un chat-huant ailes fauves yeux ternes gueule de petit chat et pattes de chat
Une souris verte file parmi la mousse
Le riz a brûlé dans la marmite de campement
Ça signifie qu'il faut prendre garde à bien des choses
Le mégaphone crie
Allongez le tir
Allongez le tir amour de vos batteries
Balance des batteries lourdes cymbales
Qu'agitent les chérubins fous d'amour
En l'honneur du Dieu des Armées
Un arbre dépouillé sur une butte
Le bruit des tracteurs qui grimpent dans la vallée
Ô vieux monde du XIXe siècle plein de hautes cheminées si belles et si pures
Virilités du siècle où nous sommes
Ô canons
Douilles éclatantes des obus de 75
Carillonnez pieusement
Guillaume Apollinaire (1880 - 1918)

Το πυροβόλο !
Προσ-έγγιση ΧΡ

Αγαπώ τα μαλλιά σου…
Η σκέψη μου είναι και δικιά σου
Αγαπώ τα οβι-δένια στήθη σου
Η θύμηση σου είναι η μόνη μουσική που μ’ αρέσει !
Αντί για σένα ένα … άλογο έχω συντροφιά…
Οι στρατιώτες διψάνε για νέα…
Ο σκύλος του νοσοκόμου κλαφουνάει…
Μια κουκουβάγια με άχαρα μάτια κοιτάζει…
Ένα ποντικάκι παίζει με τις μύγες…
Ο μάγειρας άφησε να του καεί το ρύζι!
Τα μεγάφωνα ουρλιάζουν : Άρξατε πυρ!
Άρξατε το πυρ της αγάπης με τα πυροβόλα σας!
Κρατάτε ψηλά τα κύμβαλα του πολέμου !
Που βαράν προς τιμή του Αρη !
Ένα δένδρο χάνει τη φυλλωσιά του από τις μπαταριές
Γκριτζανάνε τα τρακτέρ στην κοιλάδα…
Ω κόσμε των πανέμορφων καμινάδων του 19ου αιώνα !
Ω αρρενωπές ελπίδες του αιώνα που ζούμε !
Ω κανόνια…Ω κανονάκια…
Ω οβίδες των εβδομήντα πέντε χιλ.
Ρίχτε, ρίχτε με ευλάβεια… για την αγάπη !
Guillaume Apollinaire (1880 - 1918)

Christos Roumeliotis
Κυριακή, 25 Νοεμβρίου 2007
7:32:58 μμ

La traversée Apolinnaire

La traversée

Du joli bateau de Port-Vendres

Tes yeux étaient les matelots

Et comme les flots étaient tendres

Dans les parages de Palos,

Que de sous-marins dans mon âme

Naviguent et vont l'attendant,

Le superbe navire où clame

Le choeur de ton regard ardent.

Tο πέρασμα

Ελεύθερη απόδοση

Του καραβιού του όμορφου

Ναύτες ήταν τα μάτια σου

Και πάνω στα ήρεμα νερά

Του λιμανιού, λαμποκοπούσαν

Και η ψυχή μου υποβρύχιο

Να πάει να το συναντήσει

Ω υπέροχο σκαρί

Με τα φιλήδονά σου …μάτια !

Χρήστος Ρουμελιώτης

Παρασκευή, 23 Νοεμβρίου 2007

6:04:18 πμ

Un Soir

Un Soir

Un aigle descendit de ce ciel blanc d'archanges

Et vous soutenez-moi

Laisserez-vous trembler longtemps toutes ces lampes

Priez priez pour moi

La ville est métallique et c'est la seule étoile

Noyée dans tes yeux bleus

Quand les tramways roulaient jaillissaient des feux pâles

Sur des oiseaux galeux

Et tout ce qui tremblait dans tes yeux de mes songes (όνειρα)

Qu'un seul homme buvait

Sous les feux de gaz roux comme la fausse oronge

O vêtue ton bras se lovait

Vois l'histrion tire la langue aux attentives

Un fantôme s'est suicidé

L'apôtre au figuier pend et lentement salive

Jouons donc cet amour aux dés

Des cloches aux sons clairs annonçaient ta naissance

Vois

Les chemins sont fleuris et les palmes s'avancent

Vers toi

Ένα βράδυ

Πολύ ελεύθερη απόδοση με περικοπές

Θ’ ανοίξουν οι ουρανοί

Και ένας κατάλευκος άγγελος θα κατέβει στη γη

Να προσευχηθεί για Σένα.

Και μέσα στο ημίφως της κρύας πόλης τα γαλάζια Σου μάτια

Ωσάν άστρο θα λάμψουν

Και ο κόσμος θα νιώσει την ζεστασιά Σου …

…………………………………

Ω Κύριε μην δίνεις σημασία

Το κακό θέλει δε θέλει θα χαθεί

Κρεμασμένο κάτω από μια συκιά

Η αγάπη δεν θα παίζεται στα ζάρια

Και οι καμπάνες θα χτυπούν χαρμόσυνα

Για να αναγγείλουν τη Γέννησή Σου

Και οι δρόμοι θα γεμίσουν άνθη και οι φοινικιές

Ταπεινά θα υποκλιθούν στη μεγαλειοτητά Σου

Χρήστος Ρουμελιώτης

Πέμπτη, 22 Νοεμβρίου 2007

Vitam impendere amori

Vitam impendere amori

L’amour est mort entre tes bras

Te souviens-tu de sa rencontre

Il est mort tu la referas

Il s’en revient a ta rencontre

Encore un printemps de passe

Je songe a ce qu’il eut de tendre

Adieu saison qui finissez

Vous nous reviendrez aussi tendre

Dans le crépuscule fane

Où plusieurs amours se bousculent

Ton souvenir gît enchaîne

Loin des nos ombres qui reculent

O mains qu’enchaîne la mémoire

Et brûlantes comme un bûcher

Ou le dernier des phénix noire

Perfection vient se jucher

La chaîne s’use maille a maille

Ton souvenir riant de nous

S’enfuit l’entends-tu qui nous ralle

Et je retombe a tes genoux

Tu n’a pas surpris mon secret

Déjà le cortège s’avance

Mais il nous reste le regret

De n’être pas connivence

La rose flotte au fil de l’eau

Les masques ont passe par bandes

Il tremble en moi comme un grelot

Ce lourd secret que tu quémandes

Le soir tombe dans le jardin

Elles racontent des histoires

A la nuit qui non sans dédain

Répand leurs chevelures noires

Petits enfants petits enfants

Vos ailes se sont envolées

Mais rose toi qui te défends

Perds tes odeurs inégalées

Car voici l’heure du larcin

De plumes de fleurs et de tresses

Cuilllez le jet d’eau du bassin

Dont les roses sont les maîtresses

Tu descendais dans l’eau si claire

Je me noyais dans to regard

Le soldat passe elle se penche

Se détourne et casse une branche

Tu flottes sur l’onde nocturne

La flemme est mon coeur renverse

Couleur de l’écaille du peigne

Que reflète l’eau qui te baigne

Eλεύθερη απόδοση ΧΡ

Σβήνει η αγάπη

Πετάει σαν πουλί

Φεύγει μακριά

Ελπίζει όμως ξανά

Η άνοιξη φέρνει

Όνειρα τρυφερά

Αντίο άνοιξη

Όνειρα γλυκά

Οσονούπω σκοτεινιάζει

Η αγάπη φωλιάζει

Η θύμηση οργιάζει

Το σκοτάδι τις σκιές σκιάζει

Τα χέρια μου τροφοδοτούνε

Τη πυρά της μνήμης

Όπου το τελευταίο κοράκι

Ψάχνει κάτι να βρεί

Σαν την αλυσίδα που ο χρόνος

Και η χρήση φθείρουν

Η μορφή σου χάνεται

Πετώντας προς τη τελειότητα

Ακόμα δεν το ξέρεις

Ο,τι σ’ αγαπώ

Κρίμα είναι

Που είναι μυστικό

Ένα τριαντάφυλλο πλέει στο νερό

Προσχήματα σωρό

Δεν αντέχει η ψυχή μου

Είναι βαρύ το μυστικό

Ο κήπος γέμισε σκοτάδι

Ιστορίες με γέλια παλιές

Όλη νύχτα μες’ στο σκοτάδι

Έλεγαν οι κόρες οι μελαχρινές

Παιδάκια μικρά παιδιά μικρά

Ο άνεμος πήρε τα φτερά σας

Και εσύ τριανταφυλλάκι

Η ευωδιά σου είναι μεθυστική

Ηρθε η ώρα να σου κλέψω

Τα πέταλά και τις κοτσίδες σου

Τριαντάφυλλάκι της δεξαμενής

Που με το νερό ερωτοτροπείς

Μες το καθάριο νερό φάνηκε η μορφή σου

Στο βλέμμα σου πνιγόMουνα

Περνά ο φαντάρος σκύβεις

Να σου δώσει ένα φιλί γλυκό

Λάμπεις μέσα στη νύχτα

Τριανταφυλλάκι φλόγα της καρδιά μου

Χάδι φολίδας χιονιού

Σταγόνα δροσιάς ανοιξιάτικου πρωινού !

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα, 20/11/2007 12:18:16 μμ

Vitam impendere amori

Rosemonde

Rosemonde

A André Derain

Longtemps au pied du perron de

La maison où entra la dame

Que j'avais suivie pendant deux

Bonnes heures à Amsterdam

Mes doigts jetèrent des baisers

Mais le canal était désert

Le quai aussi et nul ne vit

Comment mes baisers retrouvèrent

Celle à qui j'ai donné ma vie

Un jour pendant plus de deux heures

Je la surnommai Rosemonde

Voulant pouvoir me rappeler

Sa bouche fleurie en Hollande

Puis lentement je m'en allai

Pour quêter la Rose du Monde

Ροζ-μ(ό)ντ

Αφιερωμένο στον Αν-τρέ Ντεραί-(ν)

Ελεύθερη απόδοση ΧΡ

Ώρες δύο (2) περπατώ

Και σε ακολουθώ

Κοντο-στέκομαι και τραγουδώ

Κάτω απ' το παράθυρό σου τ' αψηλό

Ω ωραία μου κυρία

Από την Ολλανδία !

Τα χέρια μου σου στέλνουν φιλιά

Και θυμούνται τα παλιά…

Ώρες δύο (2) με τη Ρόζα

Που είχε στο πέτο Ρόδα

Τώρα ώρα να εξαφανιστώ…

Το κανάλι είναι άδειο

Η αποβάθρα έρημη

Και η Ρόζα πάντα εύ-θυμη…

Χρήστος Ρουμελιώτης

Δευτέρα, 19 Νοεμβρίου 2007

8:48:03 πμ

Automne

Automne

Dans le brouillard s'en vont un paysan cagneux

Et son boeuf lentement dans le brouillard d'automne

Qui cache les hameaux pauvres et vergogneux

Et s'en allant là-bas le paysan chantonne

Une chanson d'amour et d'infidélité

Qui parle d'une bague et d'un coeur que l'on brise

Oh! l'automne l'automne a fait mourir l'été

Dans le brouillard s'en vont deux silhouettes grises

Φθινόπωρο

Ελεύθερη απόδοση ΧΡ

Αργά χάθηκε ο στραβοκάνης γεωργός

και το βόδι του μεσ’ στην ομίχλη του φθινοπώρου

Που προστάτευε τα ντροπαλά χωριουδάκια

Μέσα από τα δόντια του σιγοψιθύριζε

Ένα τραγούδι για την αγάπη και την άρνηση…

Σαν έρχεται η άνοιξη

Δακτυλίδι στο χέρι κρατεί

Σαν έρχεται η άνοιξη

Στεφάνι στα μαλλιά της φορεί

Σαν έρθει καλοκαίρι

Να στα χαρίσει ποθεί

Σαν έρθει το φθινόπωρο

Κι η ομίχλη φανεί

Σαν έρθει το φθινόπωρο

Πρόσεξε το δακτυλίδι

Μην πέσει και χαθεί…

Και το στεφάνι διαλυθεί …

Ω φθινόπωρο καθόλου δεν σ’ αγαπώ

Γιατί με την ομίχλη μου θαμπώνεις το μυαλό

Και δεν ξέρω τι να διαλέξω από τα δυο !

Christos Roumeliotis

Athenes, le 18 Novembre 2007

La tzigane

 La tzigane

La tzigane savait d'avance

Nos deux vies barrées par les nuits

Nous lui dîmes adieu et puis

De ce puits sortit l'Espérance

L'amour lourd comme un ours privé

Dansa debout quand nous voulûmes

Et l'oiseau bleu perdit ses plumes

Et les mendiants leurs Ave

On sait très bien que l'on se damne

Mais l'espoir d'aimer en chemin

Nous fait penser main dans la main

A ce qu'a prédit la tzigane

H Τσιγγάνα

Ελεύθερη απόδοση ΧΡ

Κουμπάρε να σου πω τη μοίρα σου;

"Δυό είναι οι ζωές και το σκοτάδι βαθύ

Απ’ το πηγάδι η Ελπίδα θέλει να βγει

Ασήκωτη είναι η αγάπη σαν μια αρκούδα

Που χορεύει μόνο όταν εμείς θελήσουμε

Εν πουλί χάνει τα μπλε φτερά του

Και οι ζητιάνοι το έλεός μας…

Το ξέρεις είσαι καταδικασμένος…

Αλλά μην απελπίζεσαι

Πιάσου χέρι χέρι

Με τη μοίρα και άστην να σε οδηγήσει" !

Αυτά λέει η τσιγγάνα !

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα, 17/11/2007 1:14 πμ

Les cloches

Les cloches

Mon beau tzigane mon amant
Écoute les cloches qui sonnent
Nous nous aimions éperdument
Croyant n'être vus de personne
Mais nous étions bien mal cachés
Toutes les cloches à la ronde
Nous ont vus du haut des clochers
Et le disent à tout le monde
Demain Cyprien et Henri
Marie Ursule et Catherine
La boulangère et son mari
Et puis Gertrude ma cousine
Souriront quand je passerai
Je ne saurai plus où me mettre
Tu seras loin Je pleurerai
J'en mourrai peut-être

Οι καμπάνες
Αρκετά ελεύθερη απόδοση ΧΡ

Καλέ μου τσιγγάνε εραστή
Άκου τις καμπάνες που χτυπάνε
Λένε πόσο αγαπιόμασταν τρελά
Κρυμμένοι στις σκιά τους
Πιστεύαμε ότι δεν μας βλέπανε
Και όμως αυτές μας θωρούσανε από ψηλά
Κι ο κόσμος τόχε τύμπανο για την αγάπη μας..
Αύριο όταν με δούνε η Συπριέν και ο Ανρί
Η Ούρσουλα η Κατερίνα και η Μαρί
Η φουρνάρισσα και ο μαρί (άντρα) της
Και η Γερτρούδη η ξαδέλφη μου
Θα με κοροϊδεύουν !
Και γω δεν θα μπορώ να σταθώ πουθενά
Δεν θα το αντέξω
Ίσως και να πεθάνω !

Χρήστος Ρουμελιώτης
Αθήνα, Σάββατο, 17 Νοεμβρίου 2007