LE CHANT D' AMOUR

LE CHANT D' AMOUR

VOILÀ de quoi est fait le chant symphonique de l'amour qui bruit dans la conque de Vénus

Il y a le chant de l'amour de jadis

Le bruit des baisers éperdus des amants illustres

Les cris d'amour des mortelles violées par les dieux

Les virilités des héros fabuleux érigés comme des cierges vont et viennent comme une rumeur obscène

Il y a aussi les cris de folie des bacchantes folles d'amour pour avoir mangé

l'hippomane secrété par la vulve des juments en chaleur

Les cris d'amour des félins dans les jongles

La rumeur sourde des sèves montant dans les plantes tropicales

Le fracas des marées

Le tonnerre des artilleries où la forme obscène des canons accomplit le terrible amour des peuples

Les vagues de la mer où naît la vie et la beauté

Et le chant victorieux que les premiers rayons de soleil faisaient chanter à Memnon l'immobile

Il y a le cri des Sabines au moment de l'enlèvement

Le chant nuptial de la Sulamite

Je suis belle mais noire

Et le hurlement de Jason

Quand il trouva la toison

Et le mortel chant du cygne quand son duvet se pressait entre les cuisses bleuâtres de Léda

Il y a le chant de tout l'amour du monde

Il y a entre tes cuisses adorées Madeleine

La rumeur de tout l'amour comme le chant sacré de la mer bruit tout entier dans le coquillage

Guillaume Apollinairen (1913-1918)

Ερωτικό τραγούδι

Υπέρ + βάση = Υπέρβαση ΧΡ

Αφροδίτη άνοιξε

Άνοιξε το κογχύλι σου

Ν’ ακουστεί το τραγούδι του έρωτα

Του έρωτα του παντοτινού και

Του έρωτα των φιλιών των χαμένων εραστών…

Του έρωτα των κραυγών των πολεμόχαρων θνητών και

Του βρόντου των κανονιών της αγάπης των λαών…

Άνοιξε Αφροδίτη το κογχύλι σου ν’ ακουστούν:

Οι ερωτικές κραυγές των μεθυσμένων από τα όργια Μαινάδων !

Οι ερωτικές κραυγές των Μαινόμενων Λεοπαρδάλεων !

Οι φωνές των Σαμπίνων την ώρα της απαγωγής των…

Αφροδίτη άνοιξε !

Άνοιξε το κογχύλι σου !

Ν’ ακουστεί το τραγούδι του έρωτα

Του ήχου των κυμάτων και του φωτός που γεννούν την ομορφιά…

Του ήχου των ερωτικών χυμών των τροπικών φυτών και

Του ανδρισμού των άσεμνων ηρώων των μυθικών…

Της μελωδίας του ύμνου των ηλιαχτίδων υπέρ του Μέμνωνα και

Του νυφικού τραγουδιού των Σουλαμιτών στο γάμο της Κανά…

Αφροδίτη άκου !

Την κραυγή του Ιάσωνα τη στιγμή που βρίσκει το Χρυσόμαλλο δέρας !

Τα ουρλιαχτά των Σειρήνων και τη σιωπή του Οδυσσέα !

Το τραγούδι της γοργόνας και τη σιωπή του Μέγα Αλέξανδρου !

Μανταλένα είσαι η Αφροδίτη μου !

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα, 29/11/2007