Gianna min eidate tin agapi mou?

ΜΗΝ ΕΙΔΑΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ;

Όπου στρίβω βλέπω τη σκιά σου

Όπου κοιτάζω βλέπω τη μορφή σου

Όπου πάω βλέπω τη ματιά σου

Όπου στέκομαι ΑΚΟΥΩ μοιρολόι

Χλωμό καημό να σε καρτερεί

Χλωμό τραγούδι να σου παίζει

🎼 Όνειρο που χάθηκε κ δεν γυρίζει

🎼 Χατζηδάκης η λεπτή φωνή σου

🦿 Αργύρης η αγάπη σου

🎼 Μην είδατε την αγάπη μου;

🎼 Τι ωραία που είναι η αγάπη μου

🎼 Κανείς δεν ήξερε πόσο ωραία ήταν

🎼 Απόψε το δάκρυ μου κυλά

🎼 Έχεις μάτια το φεγγάρι

Αρχοντική η θωριά σου

🎼 Δίκοπο μαχαίρι η ματιά σου

🎼 Ο κόσμος ξημερώνει κυλά

🎼 Μενεξεδένια τα κουπέ μαλιά σου

🎼Ήσουνα για μένα το 💦 και η 🔥

🎼 Άρμεγες με τα μάτια σου το φως

της οικουμένης

Ήσουν περήφανη για τα παιδιά

Ήσουν περήφανη για την Ευδοκία..

Ήσουν περήφανη για τη ζωή σου

Ήσουν μοναδική στο είδος σου

Σκέπαζες με τη πέτρα της σιωπής

τις πικρίες σου..

Ζέσταινες με την ανάσα σου

τα κυκλάμινα του μπαλκονιού σου

Σε περιμένουμε να έρθεις ξανά με

2 κρίνα του Μαίου στα μαλλιά σου

Σε περιμένουμε να έρθεις ξανά στο

ακρογιάλι να πιούμε ένα ποτηράκι

Σε περιμένουμε μανούλα να ξανάρθεις

στη 🎼 χαρούμενη ζωή στη πλαζ

στο χωριό στα χιλιόμετρα παρέα

Κοιτάζω τον ουρανό τρεμοσβήνει

το αστέρι δεν θέλει να πιστέψει

πώς αν σβήσει θα χαθείς..

Ήσουν θυμάρι κ ζουμπούλι

ήσουν λευκό θαλασσοπούλι.

Όχι δεν σε πήρε κανένας μακρυά

μπροστά είναι η ζωή σου

με όλα δικά σου τα φεγγάρια 🌙 με

όλα δικά σου τα πέτρινα λουλούδια

που καλλιεργούσες στης

ψυχής σου τα λιβάδια

Χρ.Ρουμ. 30/1/2025 Αθήνα

Δύσκολη βροχερή ημέρα

ΕΝΘΕΤΟ
Οι κερασιές θ’ ανθίσουνε
και φέτος
(Μενέλαος Λουντέμης)

Οι
Οι κερασιές θ’ ανθίσουνε
και φέτος στην αυλή
και θα γεμίσουνε
με άνθη το παρτέρι.
Πικρή που είναι η άνοιξη
σαν είσαι δίχως ταίρι,
πικρή που είναι η ζωή!

Άνοιξε το παράθυρο
στην πρωινή γιορτή,
για νάμπουν οι μοσκοβολιές
από το περβόλι.
Αχ, κάθε του τριαντάφυλλο
και μια πληγή από βόλι,
και μια πληγή από βόλι
είναι για σε, ποιητή!

Πικρή που είναι η άνοιξη
σαν είσαι δίχως ταίρι,
πικρή που είναι η ζωή!

Νύσταξα να σε καρτερώ,
έρωτα, και να λιώνω,
μπρος στο βιβλίο της ζωής
σκυμμένος μια ζωή!
Μα αν ή
τανε να ερχόσουνα
για ένα έστω πρωί
χίλια θε να ‘δινα πρωινά
να ζούσα εκείνο μόνο!