Κλαίω και πονώ
Βλέπω κύματα με βιολιά
Να παίζουνε στην ακρογιαλιά
Πείτε μου μην είδατε την αγάπη μου;
Κλαίω και πονώ
Βλέπω ιστιοφόρα στον ωκεανό
Γεμάτα όνειρα από το παρελθόν
Πείτε μου μην είδατε την αγάπη μου;
Κλαίω και πονώ
Ιχθύες μου και ανέμοι
Των θαλασσών αφέντες
Μην είδατε την αγάπη μου;
...
Κλαίμε και χύνουμε
Το δάκρυ μας σε δισκοπότηρο
Να το γεύεται η αγάπη Σου
να ταξιδεύει με πρίμα το καιρό
Κλαίω και πονώ
Αλμύρα πίνω και μελαγχολώ
Στο νου μου πάντα Σ' έχω
Σε περιμένω στο γιαλό
Υστερόγραφο:
Ρώτησα σήμερα 2 κυρίες:
Πώς σας λένε;
"Μαργαρίτα και Λενιώ"
μου απάντησαν..
Χρ.: Πες ένα λόγο γλυκό..
δεν κοστίζει..
Χρ.: Απαντ.
"Το πρώτο όνομα είναι
και εξωτικό ποτό,
πολύ αγαπησιάρικο
αν και με ερωτηματικό (?)
Το δεύτερο όμως πρώτο έρχεται
στη χάρη σαν χαϊδευτικό"..
Χρίστος Ρουμελιώτης
Αγκώνα, Άγιοι Απόστολοι,
Αττικής
Tags:
Ρούλα Μπελεσιώτη:
Ωραία η πένα σου, Χρήστο μου! Συναισθήματα ανάμεικτα!
Πόνος, νοσταλγία, θαυμασμός
για την ηρωϊδα Ερμιόνη..
κι αχνά χαμόγελα στο βάθος!
Έχεις κάνει tag το κορίτσι.
Άραγε σε πια θάλασσα αρμενίζει!
Τώρα είμαι εκεί και θα διαβάσω
για άλλη μια φορά αυτά
που έχεις γράψει
και την αφορούν
Ρούλα Μπελεσιώτη!
Διαβάζω, διαβάζω,
διαβάζω ατελείωτα
κι απορώ μαζί σου Χρήστο.
Πώς καταφέρνεις ενώ είσαι
μέσα σε έναν ποταμό
συναισθημάτων να εκλογικεύεις
τις καταστάσεις και να πορεύεσαι ισορροπημένα. ΕΧΕΙΣ ΔΥΝΑΜΗ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου