Μελαγχολία του Ιάσονος Κλεάνδρου· ποιητού εν Κομμαγηνή· 595 μ.Χ.
(Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ)
Η γήρανση του σώματος
και της μορφής μου
είναι πληγή
από φρικτό μαχαίρι.
Δεν έχω εγκαρτέρησι καμιά.
Εις σε προστρέχω
Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάπως ξέρεις από φάρμακα·
νάρκης του άλγους δοκιμές,
εν Φαντασία και Λόγω.
Είναι πληγή
από φρικτό μαχαίρι.-
Τα φάρμακα σου φέρε
Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάμνουνε – για λίγο –
να μη νοιώθεται η πληγή.
Ένθετο
Πρωί (Γιώργος Σεφέρης)
Άνοιξε τα μάτια και ξεδίπλωσε
το μαύρο πανί πλατιά και τέντωσέ το
άνοιξε τα μάτια καλά στύλωσε τα μάτια
προσηλώσου προσηλώσου τώρα ξέρεις
πως το μαύρο πανί ξεδιπλώνεται
όχι μέσα στον ύπνο μήτε μέσα στο νερό
μήτε σαν πέφτουνε τα βλέφαρα ρυτιδωμένα
και βουλιάζουνε λοξά σαν τα κοχύλια,
τώρα ξέρεις πως το μαύρο δέρμα του τυμπάνου
σκεπάζει ολόκληρο τον ορίζοντά σου
όταν ανοίξεις τα μάτια ξεκούραστος, έτσι.
Ανάμεσα στην ισημερία της άνοιξης και την ισημερία του φθινοπώρου
εδώ είναι τα τρεχάμενα νερά εδώ είναι ο κήπος
εδώ βουίζουν οι μέλισσες μες στα κλωνάρια
και κουδουνίζουνε στ’ αφτιά ενός βρέφους
και ο ήλιος νά! και τα πουλιά του παραδείσου
ένας μεγάλος ήλιος πιο μεγάλος απ’ το φως.
Αθήνα 3/2/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου