Παναγιώτης . Α. Κλουτσινιώτης
Σήμερα είδα το φίλο μου το Τάκη
Σαν να ήταν χθες μαζί και με τον Λάκη
Σήμερα εκεί που καθόμασταν στη ζεστή γωνιά
Σαν μια λάμψη άστραψαν τα χρόνια τα παλιά!
Μα πριν φίλε μου βουτήξω στης μνήμης τα νερά
Επέτρεψέ μου ένα δάκρυ γραπτό να σβήσω στη φωτιά
Που καίει άσβεστη μέσα μου (μας) χρόνια ακέραια, γοερά
Και φωτίζει πρόσωπα σαν της Σοφίας σεβαστά !
Σήμερα Σοφία σε είδα στη φωτογραφία της σιωπής να λάμπεις!
Νιάτα και ομορφιά
Μαύρα πλούσια μαλλιά
Ψυχή μελιά και λουλουδό-κήπο καρδιά
Σούδωσε, Σοφία μου, ο ζωγράφος-πλάστης δίχως τσιγγουνιά !
Καρφώνονται των αγοριών τα μάτια τα ερωτικά θολώνουνε τα μυαλά…
Και πάρα κει ο Θάνος ψύχραιμα εσένα να κοιτάζει με απόλυτη σιγουριά…
Θάνος:
Εύ-σωμος και επιβλητικός
Μελαχρινός και άριστος κυνηγός
Στόχος τούτη τη φορά όχι ο λαγός
Μα της ζωής του ένας σύμβουλος πιστός.
«Μπρος φίλοι μου γλεντζέδες συγχωριανοί
Εγώ και η Σοφία για πάντα θα ‘μαστε μαζί
Ας βροντήξουν τα ντουφέκια
Ας γλεντήσουμε μαζί, ανέρωτο να πιούμε το κρασί
Γυναίκα και κοψίδι θέλει η ζωή»!
Σοφία:
Γνώση άριστη στα οικο-γευστικά
Ψητά αρνάκια λαχταριστά για κύρη και παιδιά
Πεντα-νόστιμα γλυκά πάντα σπιτικά
Για φίλο-ξένους και γειτονιά, ποτέ κλειδαριά !
Λόγια όχι περιττά, στο μπαλκόνι στο σαλόνι
Παντού παρούσα και γλυκό-ομιλούσα!
Και τώρα Σοφία μου η Άνοιξη η ακριβή
Για χάρη σου θα λουλουδίσει και πάλι τη «μάνα γη»
Και την Αγαθή σου τη μορφή θα φωτίσει ο ήλιος πιο πολύ!
Σήμερα είδα το φίλο μου τον Τάκη
Και μια σπίθα πετάχτηκε μέσα από τη στάχτη
Και φούντωσε τη νοσταλγία σαν χλωρό χορτάρι
Που να μη μου ξαναμιλήσει θέλει, αν δεν της κάνω συνέχεια τη χάρη…
Να περνάω λέει συχνά από το χωριό να το βλέπω και να του καλό-μιλώ!
Χρήστος Ρουμελιώτης Αίγιο Μελίσσι Αθήνα Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2005
Οι Πίνακες είναι του Vassilis Marros (Μαυρατζάς) (1897-1954)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου