Η Φωτούλα και Πάνος (και τα τρία παιδιά τους) είναι από τα αγαπημένα μου ξαδέλφια. Η σχέση της μαμάς θείας Κατίνας και του πατέρα μου Σπύρου ήταν πολύ στενή. Ξενιτεύτηκαν πολλά χρόνια. Η ευτυχία ήρθε και τους βρήκε και εκεί που ζούσαν και εργάζονταν μακριά γιατί το άξιζαν. Τυχαία κάποτε μετά την επάνοδο τους στην Ελλάδα συναντήθηκα με τη Φωτούλα σε μια τράπεζα στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης. Κοτζιά. Στη σχέση μας μπήκε ισότιμα και η εκλειπούσα Γιάννα. Μεγάλη η απώλεια του μέλους αυτής της συγγενικής φωλιάς και δεν ξεπερνιέται εύκολα. Ωστόσο η ζωή συνεχίζεται. Προσθέτω λοιπόν αυτόν τον άυλο ηλεκτρονικό χώρο και θα καταλάβετε από τα γραπτά μου πόσο δεμένοι είμαστε όχι μόνο μεταξύ μας αλλά και με όλους τους συγγενείς. Σταδιακά θα προσθέτω links και φωτογραφίες.
Η θεία η Κατίνα και στο γάμο μας και στη ζωή με τη Φωτούλα και τη Γιάννα
Ο Σπύρος και η ζωή του
γραπτές καταθέσεις
Στη τράπεζα της κοινής μας ζωής
Χωριό της Γιάννας
με τους δρόμους των ποιητών
με τα μπαχαρικά και τα μυρωδικά
Ιεροί παιδικοί τόποι
Με και οικολογική
Διακοπή ρεύματος
Και στη ζωή με Φωτούλα
Ποιος ξέρει τι γράφω
Και πως μούρθαν..
Της καρδιάς μας
4/10/1958
13/7/2022
Και που τα βρήκα.
Ευτυχία ένα ποιηματάκι
Ο,τι λέω διαβάστε
Κουράστηκα να
Γραφωδιαβάζω!
Που περνάμε νερό
Στις στάμνες για το κτήμα
Και τη σκιά
Tags & Links
Λαλιώτη .
Φωτούλα .
Βασσάρας .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου