Loudovikos Anogeion

Το χρώμα της αγάπης:

Θέλω λουλούδια πλαστικά
Στο μνήμα μ' να βάλω
Έτσι όταν αποθάνω
Σε κόπο μη σε βάνω

Ομορφιά:

Η ομορφιά ανήκει

Σε αυτόν που τη βλέπει

Η ποίηση ανήκει

Σε αυτόν που τη διαβάζει

Η ομορφιά δεν είναι εικόνα

Ίσως μπορούσε να σωθεί

Η ομορφιά είναι στους

καθρέπτες των ματιών σου

Η ομορφιά είναι άυλη 

Μαντινάδα:

Ήθελα δάκρυ σου να 'μουνα

Στο όμορφο σου πρόσωπο

Περίπατο, περίπατο να πηγαίνω

Να τρέχω και να μη φθάνω 

(η τελευταία σειρά δικιά μου)

Σκόνη:

Η ιστορία της σκόνης:

Ταξιδεύει πάει παντού 

Όταν όμως το σύννεφο 

Αποφασίσει να βρέξει 

Κατεβαίνει και κάθεται παντού 

Γιατί με διώχνετε;

Είμαι η πρώτη καλεσμένη 

στη γιορτή του ανέμου

Λέξεις:

Η κάθε λέξη είναι ποίηση

Όταν μπαίνουν στη σειρά

Και γλυκό μιλούν αυτό 

είναι ποίηση.

Παράδοση:

Η παράδοση είναι επιλεκτική 

Ο,τι είναι σάπιο χαλασμένο 

Το πετάει στο δρόμο.

Πολύ λίγα κρατάει από το καθένα

μας και αν αυτό συμβεί πάρει να 

είμαστε περήφανοι.

Η ιστορία και βλέμμα: 

Η ιστορία μας κατοικεί 

μέσα στις ορθογραφημένες 

λέξεις. Το βλέμμα θέλει 2μι

Τι είναι το βλέμμα; 

Μια κίνηση.

Αυτός που συνέθεσε τη λέξη 

βλέμμα είπε (στη λέξη) δείξε μου

τι είναι αυτό το περιεχόμενο 

που έχεις. Αυτή έκανε μια 

κίνηση και ο συνθέτης δεν 

πρόλαβε να δει τι συμπεριλάμβανε 

ως βλέμμα. 

Τότε της βάζει ένα ακόμη μι 

τη βαραίνει και η λέξη 

γίνεται πιο αργή διότι το λάθος 

κινδυνεύει μόνο από το 2ο βλέμμα!

Πέτρα ανόργανη ύλη:

Πάνω σε μια πέτρα σκληρή 

Μπορείς να γράψεις 

ένα λεπτό αίσθημα

Υπάρχει διάλογος 

μεταξύ πέτρας και τεχνίτη 

90 φάμπρικες (ελαιοτριβεία) 

270 τροχούς ελαιουργείων 

Ένα χωριό ολόκληρο ενας

Δούλεψε τη πέτρα 97 χρόνια 

Τέχνη: 

Μπορείς να κάνεις 

τη πέτρα να υπακούσει

στα πιο λεπτά αισθήματα σου 

Διάλεξε αυτά που εσένα 

αρέσουν και καντά τέχνη 

Μαγειρική ζωγραφική ποίηση 

Η επανάληψη των πραγμάτων 

τα φθείρει τη τέχνη.

Άσχετο με τον Λουδοβίκο:

"Ισότητα και κατανόηση,

Δύο λέξεις κλειδιά στις

Κοινωνικές σχέσεις".