Βούλα Γρηγορέα τάμπουλα ράζα

Βούλα Γρηγορέα τάμπουλα ράζα

Χείμαρος εξ Αθηνών

Αφίχθη προ ημερών

Το κάλλιστον και το σεμνόν

Να υμνήσει εις τον τουριστότοπον αυτόν !

Λόγον έστησε λαμπρόν

Αυθημερόν, ουχί χωρίς ειρμόν

Καθόλου βαρετόν

Επί πασών επιστητών

Ακρως εντυπωσιακόν

Τετράδιον παραγεμιστόν

Επίχρυσον επί χρυσόν !

Αχ κορασίδα μου ωραία

Πόσο θάμπωσες την Γρηγορέα

Κορμί λυγερόν

Σαν στάχυ λικνιστόν

Βλέμμα ομοιάζον λυπηρόν

Μα άκρως ερωτικόν

Στήθος με πάθος γεμιστόν

«Απειλή» αθώων περαστικών

Ω «μπιζού» θεϊσών

Μήπως είσαι του Φειδία γλυπτόν;

Αχ κοράλλι μου ακριβό

Κύμα κυλιστό σ΄ έβγαλε εδώ

Στης Ερέτριας τα μέρη

Ήρθες σαν Νεφέλη !

Αχ Θεέ μου Πικασέ

Των αγγέλων Δημιουργέ

Πάρε μύτη και χαρτί

Να αποθανατίσεις τη μορφή !

Τούτη τη μορφή

Που τη ζηλεύουν οι αγγέλοι

Να θρέφεται με μέλι !

Την αγαπώ πολύ !

Τούτη η μορφή

Βαθέως με συγκινεί

Άκρατη ποίηση μεστή,

Cleo-παράγει στη στιγμή

Μέθη, αίσθηση, χορός και μουσική

Στη Ντίσκο μέχρι το πρωί !

Τάμπουλα ράζα,

Ημουν μια φορά

Μιας πένας ερωτεύτηκα τρελά

Τα σκέρτσα, τα ιμπρεσσιονιστικά

Και από τότε

Μολύβι, Βούλα και χαρτί

Γινήκαμε φίλοι καρδιακοί

Και δεν αφήνουμε Στιγμή

Που μόνο αν αξίζει στη ζωή

Αθάνατη μένει με γραφή !

Τάμπουλα ράζα

Σ’ αγαπώ πολύ

Χρήστος Ρουμελιώτης

Ερέτρια Πέμπτη, 15 Ιουλίου 2004

12:27:17 μμ