Φως και Λόγος
Μια Φορά και μία Νύχτα το Φως κοιμόταν ... Του έφταναν περίπου οχτώ ωρίτσες να χορτάσει τον ύπνο του. Το πρωί σηκωνόταν και πήγαινε στη δουλειά ! Είχε τόσα πολλά να κάνει ! Όχι μόνο βουνά και κάμπους και πόλεις να φωτίσει αλλά και εκατομμύρια απίθανες λεπτομέρειες ! Εκεί λοιπόν που ...δούλευε βλέπει κάτι εγκαταλειμμένα χάρτο-φύλλα ! Ήταν κάτι παιδικές ζωγραφιές ! Προσπαθεί να τις καταλάβει μα τίποτα. Τι να κάνει τι να κάνει, σκέφτεται να φωνάξει το φίλο του το Λόγο να τον βοηθήσει ! Έρχεται λοιπόν ο Λόγος που και αυτός εργάζεται, κοιμάται και ξεκουράζεται 8-8-8 ώρες και που μόλις είχε ξυπνήσει, Στις διαταγές σου αφέντη μου σε τι μπορώ να σε βοηθήσω ! Να του λέει το φως, θέλω να μου πείς τι λένε αυτές οι γραμμές. Σκέφτεται σκέφτεται ο λόγος μα τίποτα. Δεν του έβγαινε λέξη. Πάνω στην απελπισία του και για να μην ντροπιαστεί στο φώς ρωτάει τις γραμμούλες. Και τότε μέσα από τα φύλλα ακούγονται οι παραπονιάρικες φωνούλες των γραμμών να λένε: Κανένας δεν μας δίνει σημασία... Μας πετάξαν σε μια γωνία ...Δεν υπάρχουμε στη ουσία... Είμαστε μια φαντασία... Του νού του ανθρώπου μια άυλη ...τελεία !
Ερέτρια Κυριακή, 2 Νοεμβρίου 2008 Χρήστος Ρουμελιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου