Βίκυ Μοσχολιού
Σ΄αγαπούσα
Τα χρόνια τα τρυφερά
Ο πόνος άγνωρος
Τα όνειρα λευκά
Κρατούσες περιστέρια
Στα λευκά σου χέρια
Ήχος και χρώμα
Γινόμασταν ένα σώμα
Κράτησες χαμηλά το τόνο
Ανέβασες ψηλά το φθόγγο
Έπνιξες το φθόνο
Μέσ’ στη λεβεντιά
Σ’ αγαπούσα
Δεν υπάρχει λυτρωμός
Θυσία ζήτησε ο βωμός
Αιώνια να καίει φως
Χρήστος Ρουμελιώτης
Για την αιώνια Βίκυ Μοσχολιού
Αθήνα, Δευτέρα, 11 Φεβρουαρίου 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου