Ο ξεπεσμένος Δερβίσης Παπαδιαμάντης

 Ο ξεπεσμένος Δερβίσης Παπαδιαμάντης

Στου δρόμου την άκρη

Στης ζωής τη μέση

Στων φαναριών το φως

Στων αυτό-κινήτων το μπρος

«Κοιτάζω σαστισμένος

Ποιος φακός δίνει σημασία

Για του καρβελιού σου την α-αγωνία»;

………………………………………………….

Είπα να φύγω

Θα ξαναγυρίσω όμως

Ένα βράδυ στη στοά του βιβλίου

Ή Στα φανάρια του δρόμου

Δεν έχει σημασία

Εγώ ή αυτός

Με το άκουσμα του Νάϊ

Για να κατά-κάτσει η αιθάλη

Που παρά την θέλησή μου

Εισχωρεί εις την ψυχήν μου

Ευτυχώς

Η α-γωνία είναι δίφυλλη

Διαλέγεις και παίρνεις

Η τη μέσα πλευρά που σε προστατεύει

Ή σε στριμώχνει όπως το πάρεις

Ή την έξω μεριά όπου επιλέγεις

Την μία ή την άλλη κατεύθυνση!

Η το χάος πίσω από την αιχμή της !

Θα εκτεθώ στον εαυτό μου αν δεν φύγω!

Διαλέγω στη τύχη μια χρονική α-γωνία

Καλώ τις νότες του Νάϊ να με συνοδεύσουν

Το θυμίαμά τους κυριεύει την ατμόσφαιρα

Τα ώτα μαγεύονται

Τα επίθετα και οι μετοχές ξε-χύνονται

Πλημμυρίζουν στα τύμπανα.

«ήμερον, ταπεινόν, πράον, φιλάνθρωπον»

Είπα να φύγω

Θα ξαναγυρίσω όμως

Ένα μεσημέρι στις δώδεκα και δεκαεννέα

Στα φανάρια του δρόμου

Πουλώντας μαντηλάκια

Αθώο χαρτί

Απαλό σαν χάδι

Ικανό να απαλύνει το πόνο

Να ζήσει ακόμη και ένα ξεπεσμένο βεζίρη!

«ήμερον, ταπεινόν, πράον, φιλάνθρωπον

Γωνία ή Α-γωνία

Δεν έχει σημασία

Διαλέγεις και παίρνεις

Προτιμώ και τα δύο

Επίθετα και μετοχές

Έχουν γίνει ένα με τις νότες του Νάϊ

Ανεβαίνουν στον ουρανό

Για να αιωνο-ποιηθούν μαζί με τον Λούη

Παραμονές των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων

«Φωνή εκ βαθαίων ανεβαίνουσα

Ως ρύαξ, ως άχνη, ως ατμός

Ως θρήνος ως πάθος ως μελωδία

Ως αύρα νυχτερινή,

Πραεία, μειλιχία, άδολος,

Αρριχωμένη εις τας ριπάς,

χορδίζουσα το αχανές,

ικετεύουσα το άπειρον,

παιδική, άκκακος, ελισσομένη

φωνή παρθένου μοιρολογούσης,

μινύρισμα πτηνού χειμαζομένου,

λαχταρούντος την επάνοδο του έαρος…»

Είπα να φύγω

Θα ξαναγυρίσω όμως…

Δεν πήγα μακριά…

…………………………………………….

Κάποιος με ακολουθεί

Στην Αιγείρα

Στο φεγγάρι…………..

Το «ήμερον» και το «ταπεινόν»

το «πράον» και το «φιλάνθρωπον»

όπως θα έλεγε ο Παπαδιαμάντης!

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα 25/10/2005

Τρίτη, 25 Οκτωβρίου

8:41 πμ

Παρουσίαση 21/10/05 (20h00) στη Στοά του Βιβλίου του διηγήματος του Παπαδιαμάντη

Το διήγημα «Ο ξεπεσμένος Δερβίσης» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη έδωσε τη δημιουργική αφορμή στον εικαστικό Δημήτρη Μοράρο για μια έκδοση με 15 ζωγραφικά έργα του (εκδόσεις Μυγδονία). Πρόκειται για το δεύτερο πόνημά του που εντάσσεται στη σειρά «Εικαστική σπουδή στον Παπαδιαμάντη» και περιλαμβάνει επιπλέον, εκτός από τα έργα, έναν ψηφιακό δίσκο με αφήγηση του Θωμά Κοροβίνη και μουσική συνοδεία του Μάρκου Σκούλιου. Η επίσημη παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει αύριο Παρασκευή (8.00 μ.μ.) στην αίθουσα της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας (Στοά του Βιβλίου, Πεσμαζόγλου 5) με συντονιστή τον Σταύρο Ζουμπουλάκη και εισηγητή τον Στέλιο Παπαθανασίου.Ο Ν.Δ.Τριανταφυλλόπουλος γράφει στον επίλογο ότι το συγκεκριμένο αθηναϊκό διήγημα του Παπαδιαμάντη, «...δημοσιευμένο τον Ιανουάριο του 1896, χρονιάς των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων, δεν είναι, ακόμη και σήμερα, δυσανάγνωστο. Ωστόσο, θα έβγαινε κερδισμένος ο αναγνώστης αν διάβαζε μαζί με το διήγημα και το ιδιότυπο παπαδιαμαντικό δοκίμιο "Αι Αθήναι ως ανατολική πόλις", γραμμένο, όπως φαίνεται, κοντά κοντά με τον "Ξεπεσμένο Δερβίση" και δημοσιευμένο τον ίδιο χρόνο στο μεγάλο λεύκωμα "Η Ελλάς κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνας του 1896", που εξέδωσε ο Βλάσης Γαβριηλίδης».Στην παρουσίαση του βιβλίου θα συμμετέχουν επίσης ο Θ. Κοροβίνης και ο Μ. Σκούλιος, ενώ θα λειτουργεί έκθεση με τα πρωτότυπα έργα ακουαρέλας του Δημήτρη Μοράρου. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 20/10/2005