Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2005

Προσευχή στον αγέρα

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΟν …ΑΓΕΡΑ !


Σήκωσέ με αγέρα μου ψηλά
Να πάρω την πρωτιά
Στο κτήμα ήρθα με τις ελιές
Τα΄γρια σκίνα και τις φιστικιές
Σήμερα ν’ αγωνιστώ
Και απρόσμενα να προσευχηθώ !

Σήκωσέ με αγέρα μου ψηλά
Φέρε με στη πρώτη του ονείρου μου σειρά
Μέσα από τα δρομάκια τούτα τα ζωγραφιστά
Τα πεύκια τα βελόνια-στά
Μέσ’ στο κρύο το τσουχτερό
Που τον ήλιο τρέμει το χειμερινό
Και τον ιδρώτα τον αθλητικό !

Σήκωσέ με αγέρα μου ψηλά
Μέχρι τα σύννεφα τα βιαστικά
Να δω τον κόσμο sous/ρεαλιστικά
Πως αγωνίζεται και καρδιο/κτυπά !

Σήκωσέ με σήκωσέ με
Δώσε μου στα πόδια φυσητό
Να πετύχω το σκοπό
Ένα ακόμη αγέρα να γευθώ !

Τα σύννεφα παιχνίδιζαν με τον ήλιο
Ο φωτογράφος περίμενε την ευκαιρία
Τα δένδρα χαίρονταν τις πράσινες φορεσιές τους
Η νέα τεχνολογία αποθανάτιζε τη προσπάθεια
Ο αγέρας φιλτράριζε τέλεια την αναπνοή του
Ο νεαρός αθλητής ρούφαγε άπληστα οξυγόνο !

Ήταν μια άλλη μέρα
Ήταν ένας άλλος κόσμος
Ήταν των αθλητών ο τόπος
Ήταν ο ίδιος ο τόπος των προγόνων μας
Ο ήρεμος ο άγριος ο υγιής ο αληθινός !

Σήκωσέ με αγέρα μου σήκωσέ με
Δεν με νοιάζει και αν πρώτος δεν βγω
Δύναμη κι ελπίδα από σένα πάντα παίρνω
Όπου και νάμαι στο πλανήτη αυτό !

Ανάβρυτα Πέμπτη, 27 Ιανουαρίου 2005
Χρήστος Ρουμελιώτης 12:49:16 πμ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ :
Κυριακή 23/01/05 στην αθλητική εκδήλωση του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ο Χρίστος Ρουμελιώτης junior πήρε τη τρίτη θέση στα 1.500 μ. ανώμαλο μεταξύ 15 δρομέων από διάφορους επαγγελματικούς συλλόγους και στη συνάντηση των σχολείων της ΑΤΤΙΚΗΣ 26/01/05 την 23η θέση μεταξύ 120 αθλητών που πήραν μέρος στα 3.000 μ.Συνοδός του σ’ αυτές τις συναντήσεις ήταν ο μπαμπάς του.Τα αγωνίσματα διεξήχθησαν στα Ανάβρυτα στο Εθνικό αγροτικό κτήμα Συγγρού.

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2005

Μεσσήνη

Μεσσήνη

«…κι αν βγεις εκεί ψηλά στις πολεμίστρες
θα δεις να σε κοιτάζουνε μορφές…» αγνώστου
Μορφές
Κάθισα σε μια βασανισμένη πέτρα !
Άκουγα προσεκτικά τον μέντορα !
Προσπαθούσε να με συνδέσει επί τόπου με την ιστορία !
Κανένα αποτέλεσμα! Η σύνδεση ήταν ανέφικτη !
Ο συνδρομητής είχε κλειστή τη συσκευή !
Αναγκάστηκε ν’ αφήσει μήνυμα ! Και ΩωΩ! το θαύμα !
Η ιστορία δεν ξεχνά όλα τα καταγράφει και αντ/απαντά !
Κυριακή, 16 Ιανουαρίου 2005●13:23:20
Ιστορία : «Τι να προλάβω όμως, να σου πω φίλε σ’ ένα λεπτό ;
Ξανά έλα στο τόπο τούτο δω τον ιερό !
Ιστορικές μορφές να ξαναδείς
Στο Ασκληπιείο να …γιατρευτείς…
Από την σημερινή ανία !
Ρώτησε και τον Παυσανία
Να μάθεις περισσότερα για την Άρτεμη την Ορθία !
Όσο για τη Βασίλισσα Μεσσήνη
Θεά και θρύλος έχει γίνει
Αιώνες φυλάσσει τούτη δω τη πολύπαθη τη πόλη
Που τη ζήλευε η Ελλάδα όλη !
Μορφές μορφές ! Αθάνατες παντοτινές !
To αφιερώνω στο κουμπάρο μου το Δημήτρη το Σταυρόπουλο

ΜΟΡΦΕΣ από τις τόσες και τόσες σημαντικές !

Επαμεινώνδας, ο Θηβαίος ο ιδρυτής της πόλης
Επιτέλης, ο Αργείος ο αρχιτέκτων αυτής
Μεσσήνη η μυθική η προ/δωρική η βασίλισσα της χώρας
Άρτεμης η Λιμνάτιδα ή Λαφρία η θεά του τόπου
Άρτεμις η θεά η Ορθία θεά του τόπου
Ίσιδα θεά του τόπου
Δίας ο Ιθωμάτας θεός του τόπου
Δίας ο Σωτήρας θεός του τόπου
Δήμητρα η θεά της Γεωργίας
Διόσκουροι παρόντες
Έρωτας ο αθάνατος παρών
Τραϊανός ο αυτοκράτορας ο θωρακοφόρος ο κατακτητής
Τιβέριος Κλαύδιος Σαιθίδας ο Καιλιανού Ιος ο κατακτητής
Τιβέριος Κλαύδιος ο Φροντίνου Ιος ο κατακτητής
Λούκιος ο Βέρος ο κολοσσικός αυτοκράτορας ο κατακτητής
Και ο συν/αυτοκράτορας (161-169 μ.Χ.)
Παυσανίας ο περιηγητής ο ιστορικός
Α. Blouet, ο Γάλλος ο καθηγητής ο μελετητής
Θ. Σοφούλης ο καθηγητής ο μελετητής
Γ. Οικονόμου ο καθηγητής ο μελετητής
Α. Ορλάνδο ο καθηγητής ο μελετητής
Πέτρος ο Θέμελης ο καθηγητής ο μελετητής
Τάκης ο Κατσουλίδης ο εικαστικός !

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

Ο Μονόκλαρος προέρχεται από το μονόκληρος δηλαδή στενός (μικρός κλήρος) το χαρακτηριστικών των άνω Μεσσηνίων
Οι νεανίδες (παρθένες) που βιάστηκαν από Μεσσηνίους είναι μια από τις πρώτες αφορμές των Μεσσηνιακών πολέμων. Ο φόνος επίσης του γιου του Ολυμπιονίκη Πολυχάρη. Ο ποιητής Τυρταίος είχε αναλάβει να εξυψώσει το ηθικό των Σπαρτιατών από μια ήττα τους κατά τη διάρκεια των πολέμων. Κατά το σεισμό που κατέστρεψε τη Σπάρτη είχαν σκοτωθεί 20.000 άνθρωποι και ο Επαμεινώνδας ήταν ο Θηβαίος στρατηγός που νίκησε τους Σπαρτιάτες και κατέβηκε στη Πελοπόννησο και ίδρυσε τη Μεσσήνη το 371 πχ. Τήλεκλος, Σπαρτιάτης στρατηγός, Μακαρία περιοχή της Μεσσηνίας , κάμες = είδος πολεμικών μαχαιριών, νόθα και παρθένες είχαν πολλές οι Σπαρτιάτες λόγω της μακροχρόνιας απουσίας των στρατιωτών τους από την πόλη ένεκα των πολέμων.

Πηγές των ανωτέρω πληροφοριών:

Αφιέρωμα στη Μεσήνη του Δ.Δ Σταματόπουλου
φιλολόγoυ www.enet.gr, www.culture.g,r www.otoe.gr,
Πίνακας Τάκη Κατσουλίδη άνω αριστερά

Mini ΘΕΑΤΡIικό
Χορός:
Γιατί Σπάρτη
Έβαλες τη Μεσσήνη στο μάτι;
Σπάρτη:
Ωιμέ αγνές της πόλης μας νεανίδες στιγματίστηκαν από μονόκλαρους ατσίδες!
Χορός:
Ω του Τήλεκλου τσιράκια με μπαμπεσιά και κάμες
να ξεκάνετε ποθείτε τους Μακάρες
Ω τι εύφορες που είναι της Ιθώμης οι κοιλάδες !
Σπάρτη:
Πρώτοι ήμαστε εμείς στην τέχνη την πολεμική
Κεφάλι άλλος δεν γίνεταιι να σηκώσει στο νησί!
Χορός :
Ω γενναίοι του Ταϋγέτου αετοί
Πίκρα και πόνο ποτίσατε το Πολύχαρη πολύ !
Βρέστε λύση ειρηνική όχι στην ομόφυλη σφαγή !
Σπάρτη:
Πρώτοι ήμαστε εμείς στην τέχνη την πολεμική
Κεφάλι άλλος δεν πρέπει να σηκώσει στη περιοχή !
Είλωτες χρειαζόμαστε και γη!
Χορός :
Αυτή η πολιτική μακριά δεν θα πάει πολύ
Με τόσα νόθα και παρθένες ανωμαλία θάχετε κοινωνική !
Σπάρτη:
Πρώτοι ήμαστε εμείς στην τέχνη την πολεμική
Κεφάλι άλλος δεν πρέπει να σηκώσει στην περιοχή!
Ο Τυρταίος ανέλαβε την υποστήριξη την λυρική !
Χορός:
Ω άριστοι της Ελλάδος φρουροί!
Μάθετε. Δεν αρέσει στους θεούς η αδελφο/ κτόνα τακτική.
Βέβαια νίκη προβλέπουν για σας προσωρινή,
Έρχεται όμως τιμωρία φυσική πολύ σκληρή
αλλά και ήττα στρατιωτική στο τέλος τρομερή!
Επαμεινώνδα έσω έτοιμος!
Χρίστος Ρουμελιώτης

Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2005

Αγιος Αδριανός, Κατσίγκρι

«Θραύσματα» στο τόπο, στο φως και το χρόνο…

Είναι γεγονός ότι σε όλα τα γεγονότα ο χρόνος είναι παρών
Εμείς όμως όχι. Διαλέγουμε αυτά που αφορούν το είναι μας…
Γιατί φαίνεται ο …διαχειριστής μας αυτά μόνο θέλει…
Για αυτά που του λείπουν μας βάζει και ψάχνουμε...
Στο κήπο με τους ήλιους, στη λίμνη της μνήμης, στο χρόνο με τις πέτρες…
Και άντε τώρα ιστορικέ του μέλλοντος να συνθέσεις θραύσματα…
Η να ανασηκώσεις τις κυκλώπειες πέτρες !
Ένα χωριό με ιστορία …
Ένα σπίτι κάθε πέτρα και μία α/γωνία …
Ένα χωράφι κάθε ελιά και μία εμπειρία …
Ένας χρονο/γράφος καταδικάζει τις λέξεις σε α-κινησία …
Ένας φωτο/γράφος θαυμάζει του φωτός την μαγεία από τη σωστή γωνία…

ΚΑΤΣΙΓΚΡΙ ΟΠΩΣ ΑΓΙΟΣ ΑΔΡΙΑΝΟΣ

Χωριό ιστορικό
Με συν-όνομα τουρκικό
Με το Ναύπλιο καλά δεμένο
Και πορτοκάλια τώρα φορτωμένο !

Χωριό ευλογημένο
Από, «θεό» μετανιωμένο
Που δεν ήρθε μια φορά να προσκυνήσει …
Σ’ του Άγιου Ανδριανού το εξω-κλήσι !

Λέει ο παππούς …
Ότι έχει ζήσει χρόνους προϊστορικούς
Γι’ αυτό και υπερ-αγαπά
Κάθε πέτρα από τα παλιά !

Από Παλιόκαστρο Ξερο-βρύση
Η ιστορία για λίγο εκεί θα σταματήσει
Να πιει λίγο νερό να ξαποστάσει
Και στις Μυκήνες γρήγορα να φθάσει !

Από τους λοφίσκους του ψηλά
Αγναντεύεις μακριά
Βαθιά μέσ’ στον Αργολικό
Φάντασμα να μην ξανά ‘δεις ενετικό !

Χάνεται το μάτι στο κάμπο τον άλλοτε σπαρτό
Χιονισμένο (συννεφιασμένο) είναι τώρα το βουνό
Και κατεβάζει ευλογία ή οργή
Μπας και μεταπείσει τη φαρμακωμένη γη !

Πιέζει ο κοχλίας το καπνό
Αναμασάει η γίδα το σανό
Το γαϊδούρι όρθιο σκεφτικό
Σύντροφέ μου μη μ’ αφήνεις μοναχό !

Όχι Όχι αγαπημένο μου χωριό
Η Τίρυνθα είναι τώρα τ’ αφεντικό
Nα σε προσέχει θέλω μα το θεό
Και να ‘χει για σένα πάντΑ λόγο καλό !

Χρήστος Ρουμελιώτης
6/1/2005/10:19 πμ Αθήνα

Η ανάμνηση της πέτρας Αγιος Αδριανός

Σπίτι πέτρινο με α-γωνίες χτισμένο
Σπίτι πέτρινο, μαντήλι κεντημένο
Σπίτι πέτρινο, καντήλι αναμμένο
Σπίτι πέτρινο, τζάκι σβησμένο
Σπίτι πέτρινο, σεντούκι κλειδωμένο
Σπίτι πέτρινο σε σένα να ξαναγυρίσω με αγωνία περιμένω !
Xρήστος Ρουμελιώτης / 2005-12-08

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2005

Ηρώο Περαχώρας

Λαξευμένη πέτρα λαξευτή
Το χρόνου περγαμηνή
Για πες μου σε παρακαλώ
Τι έγραψε ο άνθρωπος εδώ;

Πέτρα:
Χρόνια πολλά εδώ είμαι τοποθετημένη
Είμαι όμως μεταχρονολογημένη
Γιατί αντέχω στου χρόνου τη φθορά
Εδώ αιώνια στην ακροθαλασσιά

Της Ήρας μου έταξε η μοίρα να φυλλάω τα ιερά
Λιμάνι απάνεμο σκαριών
Παρέα ντόπιων ή Ρωμαίων φρουρών
Κορινθίων τεχνο-τρόπων χτιστών

Ξένε μη κοιτάς το ρητιδιασμένο μου κορμί
Κάποτε ήμουνα νέο παιδί
Που χαιρόμουνα την ομορφιά
Με τους επισκέπτες αντάλασσα φιλιά

Κολονίτσα λυγερή
Στεκόμουν όοθια εκεί
Είχα κι άλλες μικρές αδελφούλες
Όλες τόσο ήμασταν ομορφούλες !

Τώρα νεαρέ τα νιάτα σου
Ζηλεύω εις διπλούν
Μια για το μοντέρον σου τον νούν
Και άλλη μια για το άλμα σου το απλούν

Ήταν μια χειμωνιάτικη Κυριακή με τον ήλιο να δίνει πολλές υποσχέσεις
Υπόσχεση έδωσα και στο Χρίστο τη Γιάννα το Σπύρο και τον Ιάσσονα
Για μιά βόλτα στη Περαχώρα (Φλεβάρης 2004)
Υπόσχεση έδωσε στη νύφη ο γαμπρός
«να γίνει εκεί στην άκρη του Ηραίου του Ησαΐα ο χορός»

Σε τόπον αρχαίον και ταυτόχρονα νέον ιερό
με ωραιο-καιρινόν καιρό

Και αφού διέσχισαν το θερμό Λουτράκι
Και πέρασαν από την ωραία Περα-χώρα
Και δεν βούλιαξαν στην Βουλιαγμένη τώρα
Φτάσαν κάτω στο Ηραίο και βρήκαν ενα γλάρο
Να κάνει γύρους και αυτός απ’ το Φάρο
Χορός χορός και ενθουσιασμός για τη ζωή τυφλός
Χορός Χορός εμπρός εμπρός για καλλίτερες ημέρες
Κατά τα Καλά-νησια με ευχή πάντα Αλκυονίδες μέρες !


Ο Απόλλωνας παρακολουθούσε την εξέλιξη της ημέρας από κοντά
Στο τέλος επέλεξε την ιδέα μεταξύ άλλων να συγχαρεί τον Κορινθιακό για το κάλος του
Και κάλεσε τους «ρεπόρτερ» να αποθανατίσουν τις στιγμές
Ο φωτογράφος συνέλαβε τον ήλιο να ξεφεύγει από τον γκρίζο κλειό των αντιπάλων του
Ο χρονογράφος ανέλαβε να ψηφιοποιήσει στο μυαλό του τις στιγμές
Και να τις πετρο-ποιήσει σήμερα Αθήνα Πέμπτη, 6 Ιανουαρίου 2005---3:51:21 μμ

Φωτο www.enet.gr Γιάννα και Χριστάκης Ρουμελιώτης

Εις Ήραν Ομηρικός ‘Ύμνος
Ηρην αείδω χρυσόθρονον ήν τέκε Ρείη,
Αθανάτην βασιλείαν υπείροχον είδος έχουσαν
Ζηνός εριγδούποιο κασιγνήτην άλοχόν τε
Κυδρήν, ην πάντες μάκαρες κατά μακρόν Ολυμπον
Αζόμενοι τίουσιν ομώς Διί τερπικεράυνω.

ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ

Το χρόνο γερά κρατάμε
Την Ηρα την Ακραία φυλάμε
Με την μητέρα Γαία συζητάμε
Γιατί σε αυτήν τις πρώτες λέξεις χρωστάμε
Στους επισκέπτες χαμογελάμε
Ορθιες ή πλαγιαστές
Πάντα μονιασμένες καλιαστές
Με ή χωρίς ρωγμές
Απόλυτες και σμιλευτές
Οι ρυτίδες μας δεν γερνάνε
Γιατί με τη θεά καλά τα πάμε
Που είναι του Δία η θεσμική
Και την αγαπάνε οι ναυτικοί
Που από δω περνούνε
Σκύβουνε και την προσκυνούνε
Την θάλασσα την υπερ-αγαπάμε
Τον άνθρωπο επίσης τον εκτιμάμε
Αλάτι και στοργή
Νοστιμιά και αθανασία
Είναι της ζωής μας τα βραβεία
ΧΡ 7/1/2005 9:35 μμ

Το ιερό της Ηρας ιδρύθηκε στις αρχές του 8ου π.Χ. αιώνα από τους Αργείους ή τους Μεγαρείς και τον 6ο αι. π.Χ. κτίστηκε το τέμενος της Ηρας Ακραίας και πιο πάνω της Ηρας Λιμενίας. Στα κλασικά χρόνια κατασκευάστηκε η στοά και η αγορά και στα ελληνιστικά, η υδατοδεξαμενή.
Το 146 π.Χ., με την καταστροφή της Κορίνθου από τους Ρωμαίους,
το Ηραίο περιήλθε σε παρακμή. Ανασκάφηκε το 1930-1933 από την Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή και λησμονήθηκε.
www.enet.gr

Ο γοητευτικός αρχαίος ερειπιώνας, αυτός του Ηραίου Περαχώρας, βρίσκεται 20 χλμ. από το Λουτράκι, σε μια πευκόφυτη παραθαλάσσια περιοχή, ξεχασμένος χρόνια από την Πολιτεία, όχι όμως και από τους παραθεριστές και κατοίκους της Κορινθίας που τον επισκέπτονται τακτικά.
www.enet.gr

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2005

Χρόνος φως Αγιος Αδριανός

ΦΩΣ: Φίλε χρόνε πρόσεξε μην στη μέση 
του δρόμου με παρατήσεις (αφήσεις)
Εχεις αναλάβει στο άπειρο 
επ' άπειρο να με ξεναγήσεις !
ΧΡΟΝΟΣ: Έννοια σου και μη φοβάσαι, 
εσύ αρκεί το σύμπαν να μου φωτίζεις
και το δρόμο στο άγνωστο να μου ανοίγεις. 
Α! κοίτα και κάτω εκεί αυτό το κόσμο
τον ανθρώπινο τον προσωρινό !
ΦΩΣ: Κρίμα φίλε μου δεν μπορώ, 
δεν έχω χρόνο ούτε ένα απειροεκατομμυριοστό να τον δω!
Χρ.Ρ κάποτε

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2005

Ελιές, Αγιος Αδριανός

Ελιά μου δένδρο ιερό
με γερό κορμό
και λαδερό καρπό
σε χώμα τρυφερό
Κράτα ελιά καλά στη σκάλα να πατήσω
Για να σε ομορφοχτενίσω
Και κάθε Αυγούστου Δεκαπέντε
η Παναγιά να σ' ευλογά
Για ναχουμε καλή λαδιά....
Ελιά μου
Θυμίσου καλά του πάππου τη λαλιά
Ατόφια να τη λάβει η επόμενη γενιά
Και γώ υπόσχεση σου δίνω
Δίχως νερό και λίπανση ποτέ να μην σ’ αφήνω!
ΧΡ

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2005

Πατησίων σύνταγμα ανάποδα καθισμένος στο λεοφωρείο 1/1/2005

 Πατησίων - Σύνταγμα 

ανάποδα καθισμένος στο λεοφωρείο 

1/1/2005

Πάω μπροστά ή πίσω;
Δεν ξέρω !
Ο οδηγός ξέρει !
Είναι μια ηλιόλουστη μέρα !
Ο Απόλλωνας είναι υπερήφανος για το άρμα του !
Ο οδηγός είναι ικανοποιημένος για την υπο(ιππο)-δύναμή του
Πατήσια Παγκράτι !
Πάω μπροστά ή πίσω;
Δεν έχει σημασία !
Ο οδηγός ξέρει !
Η διαδρομή είναι γεμάτη πανσέδες και αλεξανδρινά !
Διαβάζω στο πανό της Ομόνοιας :
Χρόνια Πολλά !
Είναι Πρωτοχρονιά και (κ)α(τ)νεβαίνω (σ)το Σύνταγμα !
Να συναντήσω τον πρωινό χειμωνιάτικο ήλιο στη πλατεία !
Που ζεσταίνει το Χριστουγεννιάτικο ελπιδο-ντυμένο δένδρο !
H εξουσία (*) μπαίνει ανάποδα στο 2005 !
Πάει μπροστά ή πίσω; Δεν ξέρω ! Αυτή ξέρει !
Ωρα: δέκα και πενήντα πέντε, πρώτη πρώτου δύο χιλιάδες πέντε!
Ευρώ: μηδέν κόμμα σαράντα πέντε !
Έτσι λέει, άλλωστε, και το εισιτήριο για το 2005 !
Σάββατο, 1 Ιανουαρίου 2005, Σύνταγμα ΧΙΡΟ (Χρίστος)
Η ημέρα πίνει το καφεδάκι της φιλοσοφώντας μαζί με το Σπύρο και το Γιώργο στα Λουτρά των Αέρηδων και κυλώντας προς τη Πόπη Ρ. στη Διαγόρα 6 - Παγκράτιο
(*) H πρωθυπουργική λιμουζίνα φορτωμένη με νέο-αναβάτη και συνοδευομένη από μια ουρά από δίτροχα εμφανίσθει ναι ναι ναι να ανηφορίζει την Μητροπόλεως (προφανώς μετά από τη δοξολογία της πρωτοχρονιάς)  να διασχίζει αντίθετα το κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος και να ανηφορίζει την Καραγιώργη Σερβίας.. προκαλώντας μου πολλά ερωτιματικά... Τελικά πήγαινε προς τα πίσω! (1/1/2015)

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2005

Η Στυμφαλία και ο Στυμφ-αλής

Η Στυμφαλία και ο Στυμφ-αλής

Ηταν μία καθ-ημερινή αλλά εξ-αιρετική ημέρα:
Δευτέρα μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς 2004-05
Ο Χριστός δεν είχε καμία αντι-εκδρομική αντί-ρ-ρηση…
Και αισθάνθηκε ότι θα απολάμβανε την τροχο-διαδρομή!
Στυμφαλία: Επιλογή με ιστορική και οικολογική υπέρ-αξία
Αλλά και αναδρομή σε μονοπάτια μιας ριζωμένης μνήμης
Που η φορά του ανέμου έσπειρε σε πρώην δασοτόπια
Για να μπορεί κάθε θελητή στιγμή
Να τη ξαναφουντώνει στα χέρσα χωράφια του χρόνου…
Το μεταφορικό μέσο - αναγκαία - εικονική τροχο-πραγματικότητα.
Η αληθηνότητα: ένα λεωφορείο γεμάτο οξυγόνο…
Ενθουσιασμό για το πάντρεμα της θάλασσας και του βουνού
Κρυφο-χαρά για το άγγιγμα ενός αφανέρωτου μυστικού
Ευ-χαριστία για την αποδοχή του ταπεινού εκ του μυθικού
Στυμφαλία – Ηρακλής – Φενεός - Ζήρεια (Κυλήνη)
Δεν μπορεί κάποιος άφησε απαλά σαν από κλεψήδρα
Να του χυθεί μέσα από τη χούφτα χώμα πέτρα και σπόροι
Γύρω από μια φωλιά τόπο για να το γεμίσει αργότερα
Με βιονερό, υγρο-φυτο-δέσμες και συγχορδίες θεϊκών φωνών !
Δεν μπορεί κάποιος είχε κάποιο λόγο να τοποθετήσει φύλακες
Να κατά-σπαράσσουν βέβηλους και παραβάτες φυσικών νόμων…
Ο άνθρωπος Ηρακλής «ο Στυμφ-αλής» δαμάζει τη Μητέρα Φύση
Και την παρα-δίδει στον εαυτό του να την κατα-πονήσει…
Τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση για την εκ-ποίηση και τον εκ-δασισμό…
Γοητεύεται από την μαγεία της αν-εξέλεγκτης εκ-μετάλλευσης…
Λεωφορείο ο …ενθουσιασμός. Λεωφορείο η …ένοχη σιωπή
Η ημέρα δεν προς-φέρεται για ενοχές, συμμετοχή σε …σιωπή…
Ο τροχο-δρόμος προκλητικά φιλόξενος… χαλί να τον πατήσεις
Μας οδηγεί όπου θέλει. Ανάμεσα στο παλιό και το νέο
Πάνω από το παλιό γεφύρι κάτω από το μετεωρίτη
Ανάμεσα στις δεκάδες αποχρώσεις του οργωμένου καφέ
Καθώς ανακουφωμένο και χαλαρωμένο προλογίζει το γλαυκό πράσινο
Στα χείλη της Δροσο-πηγής στο άρωμα του πουρναριού
Και ξανά στον αγρό της μνήμης από τη ρίζα στη κορυφή του βουνού
Και αντιστρόφως από τη κορυφή στο κάμπο του Κάμπου

Αχ τριμμένο μου γεφύρι
Του χρόνου παραθύρι
Στάσου μια στιγμή να σε διαβώ
Μήπως και γιατρευτώ
Από του κόσμου τη βοή
Κοντά στη Δροσοπηγή

Αχ καλό μου γεφυράκι
Κουβέντα έπιασες με το γάργαρο νεράκι
Που κατεβαίνει από της Ζήριας τα πλευρά
Να ποτίσει του κάμπου τα σπαρτά
Για πες και μένα μήπως από δω
Πέρασε της ζωής το μυστικό;
Που νάναι άραγε το αθάνατο νερό;

Μαγική ανέμη τυλίγει το φως. Η ημέρα στη δύση της
Και τα πουλιά στη φωλιά τους κουρνιάζουν…
Χρήστος Ρουμελιώτης – αφιερωμένο στο Χριστάκη Ρ.
31/12/2004 7:14:40 πμ – εκδρομικές πινελιές -

Σονάτα στο χρόνο 2004 ! «Αφησέ με νάρθω μαζί σου»

Σονάτα στο χρόνο 2004 ! 

«Αφησέ με νάρθω μαζί σου»

Χρόνε μου καλέ μου χρόνε άφησέ με νάρθω μαζί σου !
Καλέ μου χρόνε πάρε με στο άρμα σου πάρε με μαζί σου δεμένο !
Άφησέ με μαζί σου νάρθω στο αέναο ταξίδι του σήμερα από το χθες!
Ω τι ομορφιά ! βλέπω βλέπω πιο καθαρά τώρα μέσα στο σκοτάδι !
Δεν ντρέπομαι τώρα πλέον τη γύμνια μου ! Φοράω τις λέξεις μου !
Το νερό όμως όλο και ανεβαίνει ! θέλει να με πνίξει ! δεν το αφήνω !
Το πιάνω από το λαιμό, φοβάται κάνει πίσω. Αναπνέω ! Το καλοπιάνω !
Και ξανά σκοτάδι αλλά και ήλιος και φεγγάρι και πάλι νερό και πάλι σήμερα και πάλι χθες ! Όλα, όλοι κινούνται ελλειπτικά γύρω μου !
Πλησιάζουν απομακρύνονται και πάλι και πάλι χάνονται ξαναέρχονται !
Όχι Όχι κανένας από αυτούς δεν θέλει το κακό μου !
Όλα όλοι είναι φίλοι μου ! Μ’ αγαπάνε ! Συχνά με επισκέπτονται !
Σκοτάδι κρύψε αυτά που αγαπώ… να μην μου τα κατά-πατήσουν !
Ήλιε διέλυσε την άγνοια, την άπνοια, την ομίχλη της φαντασίας τους !
Ήλιε μου στις χειμωνιάτικες αχτίνες σου αναθέρμανε τα όνειρά μου !
Φεγγάρι στο φως σου άσε με να ερωτευτώ και πάλι τις υπο-σχέσεις σου !
Νερό ντυμένο με φως και σκοτάδι με ήλιο και φεγγάρι!
Σήμερα κατέβηκα στη παραλία δεν σε είδα ήταν συννεφιά !
Χτες θα ανέβω τα σκαλοπάτια μέχρι τον ουρανό που θα λάμπεις !

Χρόνε μου καλέ μου χρόνε άφησέ με νάρθω μαζί σου !
Εγωισμός και πάλι εγωισμός εγώ και πάλι εγώ: Τι εγωϊστικό !
Και συ να περιμένεις να αποφασίσω αν θα σε κάνω αύριο !
Ψάχνω στο σκοτάδι. Παράξενο. Βλέπω τα πάντα. Βλέπω και σένα.
Να περπατάς προς το αύριο. Θέλω το χτες. Το έχω ντύσει με λεπτές λέξεις!
Θα μείνει στη θαλπωρή σου για πάντα. Είναι καλύτερα για σένα.
Χρόνε μου καλέ μου χρόνε άφησέ με νάρθω μαζί σου !
Θα σε πικραίνω !
Θα σε γλυκαίνω !
Θα σε ταΐζω καινούργιες λεξούλες !
Χρόνε μου καλέ μου χρόνε άφησέ με νάρθω μαζί σου !
Είναι αλήθεια. Γνωρίζω ότι δεν θα γυρίσουμε πίσω !
Αλήθεια τι να πάρω μαζί μου; Τι αντέχει στο χρόνο;
- Την Ύβρη και την Ατη !
- Την Δίκη και το Τακτόν !
- Αυτά είναι αρκετά να σου διασφαλίσουν την ελλειπτική αιώνια τροχιά !
- Θα απομακρύνεσαι και θα πλησιάζεις από αυτά που αγαπάς !
- Οι ύμνοι σου θα μπουν στην παγκόσμια χορωδία των αγγέλων !
- Μα το νου σου. Θα προκαλέσουν Υβρη.
- Η Ατη βέβαια καραδοκεί! Θα θελήσει να σου διασαλεύσει το Τακτόν!
- Δεν θα της αρέσει η Υβρη σου !
- Αλλά το Τακτόν θα υπακούσει τελικά στη Δίκην σου ! - Φρόντισε
παλεύοντας με την Ατη, πριν έρθεις μαζί μου, να την καλοπιάσεις…

Χρόνε μου καλέ μου χρόνε άφησέ με νάρθω μαζί σου !
Δώδεκα παρά πέντε Δώδεκα παρά ένα… μηδέν. Ενα δύο …
Μια μαγική λάμψη αστρο-γέννητου φωτός τυλίγει ξαφνικά και τους δύο!
«Για να πας στο Χτες πρέπει να περάσεις από τη Δίκη του Αύριο» μου λέει !

Δώδεκα πάρα πέντε, Παρασκευή, 31 Δεκεμβρίου 2004
Χρήστος Ρουμελιώτης ακούει Μελίνα Μερκούρη να διαβάζει
«Σονάτα του Σεληνόφωτος» του Γιάννη Ρίτσου!

Χιπ χοπ χιπ χοπ χρηστό ρουμελιώ..

Χιπ χοπ χιπ χοπ χρηστό ρουμελιώ..

Εικοσάρης είμαι γω
Εχω επαναστατικό μυαλό
Και εναλλακτικό βελό (*)
Τις δυσκολίες της ζωής
αμέσως ξεπερνώ χιπ χοπ
Εμπνέομαι απ’ τη τέχνη
Και μπροστά τραβώ χιπ χοπ
Δεν συμβιβάζομαι 
με την όποια κυβερνο-σύνη
Δεν ζητάω ελεημοσύνη
Η δουλειά δεν μου τη δίνει
Γιατί καλή σχέση έχω
με την εργασιακή ευθύνη
Για μένα ο πολιτισμός 
είναι θεσμός-δεσμός χιπ χοπ
Συγγραφέας ή ηθοποιός
Αρχιτέκτων ή εικαστικός
Διαρκώς στο νέο βουτώ
Μ’ αρέσει να δημιουργώ
Αλλά και να καλοπερνώ
Και πίσω να μην κοιτώ !

ΧΙΡΟ=ΧΡ=Χρήστο Ρουμελιώ
(*) βελό=ποδήλατο