Ηρώο Περαχώρας

Λαξευμένη πέτρα λαξευτή

Το χρόνου περγαμηνή

Για πες μου σε παρακαλώ

Τι έγραψε ο άνθρωπος εδώ;

Πέτρα:

Χρόνια πολλά εδώ είμαι τοποθετημένη

Είμαι όμως μεταχρονολογημένη

Γιατί αντέχω στου χρόνου τη φθορά

Εδώ αιώνια στην ακροθαλασσιά

Της Ήρας μου έταξε η μοίρα να φυλλάω τα ιερά

Λιμάνι απάνεμο σκαριών

Παρέα ντόπιων ή Ρωμαίων φρουρών

Κορινθίων τεχνο-τρόπων χτιστών

Ξένε μη κοιτάς το ρητιδιασμένο μου κορμί

Κάποτε ήμουνα νέο παιδί

Που χαιρόμουνα την ομορφιά

Με τους επισκέπτες αντάλασσα φιλιά

Κολονίτσα λυγερή

Στεκόμουν όοθια εκεί

Είχα κι άλλες μικρές αδελφούλες

Όλες τόσο ήμασταν ομορφούλες !

Τώρα νεαρέ τα νιάτα σου

Ζηλεύω εις διπλούν

Μια για το μοντέρον σου τον νούν

Και άλλη μια για το άλμα σου το απλούν

Ήταν μια χειμωνιάτικη Κυριακή με τον ήλιο να δίνει πολλές υποσχέσεις

Υπόσχεση έδωσα και στο Χρίστο τη Γιάννα το Σπύρο και τον Ιάσσονα

Για μιά βόλτα στη Περαχώρα (Φλεβάρης 2004)

Υπόσχεση έδωσε στη νύφη ο γαμπρός

«να γίνει εκεί στην άκρη του Ηραίου του Ησαΐα ο χορός»

Σε τόπον αρχαίον και ταυτόχρονα νέον ιερό

με ωραιο-καιρινόν καιρό

Και αφού διέσχισαν το θερμό Λουτράκι

Και πέρασαν από την ωραία Περα-χώρα

Και δεν βούλιαξαν στην Βουλιαγμένη τώρα

Φτάσαν κάτω στο Ηραίο και βρήκαν ενα γλάρο

Να κάνει γύρους και αυτός απ’ το Φάρο

Χορός χορός και ενθουσιασμός για τη ζωή τυφλός

Χορός Χορός εμπρός εμπρός για καλλίτερες ημέρες

Κατά τα Καλά-νησια με ευχή πάντα Αλκυονίδες μέρες !

Ο Απόλλωνας παρακολουθούσε την εξέλιξη της ημέρας από κοντά

Στο τέλος επέλεξε την ιδέα μεταξύ άλλων να συγχαρεί τον Κορινθιακό για το κάλος του

Και κάλεσε τους «ρεπόρτερ» να αποθανατίσουν τις στιγμές

Ο φωτογράφος συνέλαβε τον ήλιο να ξεφεύγει από τον γκρίζο κλειό των αντιπάλων του

Ο χρονογράφος ανέλαβε να ψηφιοποιήσει στο μυαλό του τις στιγμές

Και να τις πετρο-ποιήσει σήμερα Αθήνα Πέμπτη, 6 Ιανουαρίου 2005---3:51:21 μμ

Φωτο www.enet.gr Γιάννα και Χριστάκης Ρουμελιώτης

Εις Ήραν Ομηρικός ‘Ύμνος

Ηρην αείδω χρυσόθρονον ήν τέκε Ρείη,

Αθανάτην βασιλείαν υπείροχον είδος έχουσαν

Ζηνός εριγδούποιο κασιγνήτην άλοχόν τε

Κυδρήν, ην πάντες μάκαρες κατά μακρόν Ολυμπον

Αζόμενοι τίουσιν ομώς Διί τερπικεράυνω.

ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ

Το χρόνο γερά κρατάμε

Την Ηρα την Ακραία φυλάμε

Με την μητέρα Γαία συζητάμε

Γιατί σε αυτήν τις πρώτες λέξεις χρωστάμε

Στους επισκέπτες χαμογελάμε

Ορθιες ή πλαγιαστές

Πάντα μονιασμένες καλιαστές

Με ή χωρίς ρωγμές

Απόλυτες και σμιλευτές

Οι ρυτίδες μας δεν γερνάνε

Γιατί με τη θεά καλά τα πάμε

Που είναι του Δία η θεσμική

Και την αγαπάνε οι ναυτικοί

Που από δω περνούνε

Σκύβουνε και την προσκυνούνε

Την θάλασσα την υπερ-αγαπάμε

Τον άνθρωπο επίσης τον εκτιμάμε

Αλάτι και στοργή

Νοστιμιά και αθανασία

Είναι της ζωής μας τα βραβεία

ΧΡ 7/1/2005 9:35 μμ

Το ιερό της Ηρας ιδρύθηκε στις αρχές του 8ου π.Χ. αιώνα από τους Αργείους ή τους Μεγαρείς και τον 6ο αι. π.Χ. κτίστηκε το τέμενος της Ηρας Ακραίας και πιο πάνω της Ηρας Λιμενίας. Στα κλασικά χρόνια κατασκευάστηκε η στοά και η αγορά και στα ελληνιστικά, η υδατοδεξαμενή.

Το 146 π.Χ., με την καταστροφή της Κορίνθου από τους Ρωμαίους,

το Ηραίο περιήλθε σε παρακμή. Ανασκάφηκε το 1930-1933 από την Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή και λησμονήθηκε.

www.enet.gr

Ο γοητευτικός αρχαίος ερειπιώνας, αυτός του Ηραίου Περαχώρας, βρίσκεται 20 χλμ. από το Λουτράκι, σε μια πευκόφυτη παραθαλάσσια περιοχή, ξεχασμένος χρόνια από την Πολιτεία, όχι όμως και από τους παραθεριστές και κατοίκους της Κορινθίας που τον επισκέπτονται τακτικά.

www.enet.gr