Σονάτα στο χρόνο 2004 ! «Αφησέ με νάρθω μαζί σου»

Σονάτα στο χρόνο 2004 ! 

«Αφησέ με νάρθω μαζί σου»

Χρόνε μου καλέ μου χρόνε άφησέ με νάρθω μαζί σου !

Καλέ μου χρόνε πάρε με στο άρμα σου πάρε με μαζί σου δεμένο !

Άφησέ με μαζί σου νάρθω στο αέναο ταξίδι του σήμερα από το χθες!

Ω τι ομορφιά ! βλέπω βλέπω πιο καθαρά τώρα μέσα στο σκοτάδι !

Δεν ντρέπομαι τώρα πλέον τη γύμνια μου ! Φοράω τις λέξεις μου !

Το νερό όμως όλο και ανεβαίνει ! θέλει να με πνίξει ! δεν το αφήνω !

Το πιάνω από το λαιμό, φοβάται κάνει πίσω. Αναπνέω ! Το καλοπιάνω !

Και ξανά σκοτάδι αλλά και ήλιος και φεγγάρι και πάλι νερό και πάλι σήμερα και πάλι χθες ! Όλα, όλοι κινούνται ελλειπτικά γύρω μου !

Πλησιάζουν απομακρύνονται και πάλι και πάλι χάνονται ξαναέρχονται !

Όχι Όχι κανένας από αυτούς δεν θέλει το κακό μου !

Όλα όλοι είναι φίλοι μου ! Μ’ αγαπάνε ! Συχνά με επισκέπτονται !

Σκοτάδι κρύψε αυτά που αγαπώ… να μην μου τα κατά-πατήσουν !

Ήλιε διέλυσε την άγνοια, την άπνοια, την ομίχλη της φαντασίας τους !

Ήλιε μου στις χειμωνιάτικες αχτίνες σου αναθέρμανε τα όνειρά μου !

Φεγγάρι στο φως σου άσε με να ερωτευτώ και πάλι τις υπο-σχέσεις σου !

Νερό ντυμένο με φως και σκοτάδι με ήλιο και φεγγάρι!

Σήμερα κατέβηκα στη παραλία δεν σε είδα ήταν συννεφιά !

Χτες θα ανέβω τα σκαλοπάτια μέχρι τον ουρανό που θα λάμπεις !

Χρόνε μου καλέ μου χρόνε άφησέ με νάρθω μαζί σου !

Εγωισμός και πάλι εγωισμός εγώ και πάλι εγώ: Τι εγωϊστικό !

Και συ να περιμένεις να αποφασίσω αν θα σε κάνω αύριο !

Ψάχνω στο σκοτάδι. Παράξενο. Βλέπω τα πάντα. Βλέπω και σένα.

Να περπατάς προς το αύριο. Θέλω το χτες. Το έχω ντύσει με λεπτές λέξεις!

Θα μείνει στη θαλπωρή σου για πάντα. Είναι καλύτερα για σένα.

Χρόνε μου καλέ μου χρόνε άφησέ με νάρθω μαζί σου !

Θα σε πικραίνω !

Θα σε γλυκαίνω !

Θα σε ταΐζω καινούργιες λεξούλες !

Χρόνε μου καλέ μου χρόνε άφησέ με νάρθω μαζί σου !

Είναι αλήθεια. Γνωρίζω ότι δεν θα γυρίσουμε πίσω !

Αλήθεια τι να πάρω μαζί μου; Τι αντέχει στο χρόνο;

- Την Ύβρη και την Ατη !

- Την Δίκη και το Τακτόν !

- Αυτά είναι αρκετά να σου διασφαλίσουν την ελλειπτική αιώνια τροχιά !

- Θα απομακρύνεσαι και θα πλησιάζεις από αυτά που αγαπάς !

- Οι ύμνοι σου θα μπουν στην παγκόσμια χορωδία των αγγέλων !

- Μα το νου σου. Θα προκαλέσουν Υβρη.

- Η Ατη βέβαια καραδοκεί! Θα θελήσει να σου διασαλεύσει το Τακτόν!

- Δεν θα της αρέσει η Υβρη σου !

- Αλλά το Τακτόν θα υπακούσει τελικά στη Δίκην σου ! - Φρόντισε

παλεύοντας με την Ατη, πριν έρθεις μαζί μου, να την καλοπιάσεις…

Χρόνε μου καλέ μου χρόνε άφησέ με νάρθω μαζί σου !

Δώδεκα παρά πέντε Δώδεκα παρά ένα… μηδέν. Ενα δύο …

Μια μαγική λάμψη αστρο-γέννητου φωτός τυλίγει ξαφνικά και τους δύο!

«Για να πας στο Χτες πρέπει να περάσεις από τη Δίκη του Αύριο» μου λέει !

Δώδεκα πάρα πέντε, Παρασκευή, 31 Δεκεμβρίου 2004

Χρήστος Ρουμελιώτης ακούει Μελίνα Μερκούρη να διαβάζει

«Σονάτα του Σεληνόφωτος» του Γιάννη Ρίτσου!