Οσκαρ Ουάιλντ φάντασμα των Κάντερ-ville

Συνομιλία με το «Φάντασμα των Κάντερ-ville»

Η Γαλήνη, το Φάντασμα και η Αγάπη

«Όταν ένα χρυσόμαλλο κοριτσάκι με προσευχές την αμαρτία νικήσει

Τότε η στείρα του Κήπου μου η μυγδαλιά θ’ ανθίσει !

Κι όταν στα άλικα μαγουλάκια του ένα δάκρυ κυλήσει

Τότε θα ξανάρθει η Γαλήνη στων Κάντερβιλ τον Πύργο,

να κατοικήσει» (Από το ομώνυμο υλο-ιδεαλιστικό του ρομάντσο)

Σ’ αυτό το πύργο ήρθα να κατοικήσω

Φάντασμα σε παρακαλώ πάνε πίσω!

Βάλε στη κασέλα σου τα ψωρο-κόκαλά σου

Και από τα μάτια μου άντε χά-χά σου !

Τι λες κυρά μου εγώ εδώ τριακόσια χρόνια κατοικώ!

Προσβολή από κανένα δεν είναι δυνατόν ν’ αποδεχτώ

Σύμμαχους έχω πολλούς: το σεληνόφως, το κακό καιρό

Το σκοτάδι το πυκνό και το φόβο στο δικό σου το μυαλό !

Ακου Φάντασμα ο Πύργος για μένα σημαίνει ελευθερία

Ούτε ο Αχιλλέας δεν τολμά να τον αγγίξει όπως έκανε στην Τροία!

Μ’ ενδιαφέρει όταν θα γραφτεί της μικρής ζωής μου η ιστορία

Σκιά να μην υπάρχει στο μέλλον για το παρελθόν μου καμία!

Κυρά εγώ εδώ με το παρελθόν μου συγκατοικώ

Ψυχών αίμα, τα κόκαλα μου να θρέψω, αναζητώ

Κανένας μέχρι τώρα δεν μου αρνήθηκε φονικό

Το μόνο που ζητάω είναι νάχει αμαρτίες σωρό, όπως άλλωστε έχω και γώ!

Και καλά βρε Φαντασματούλη δεν σκέφτεσαι κι εμένα το κακομοιρούλη;

Αν η ζωή μου πριν προλάβει καν ν’ ανθίσει και ήλιος δεν την φωτίσει

Πριν αυτό που λένε αγάπη δεν έρθει να με γνωρίσει ή η ευτυχία να με συναντήσει, Τι νόημα έχει για σένα το μίσος να στείλεις να με θερίσει;

«Περισσότερο χαρά θα κάνεις αν πάρεις μια ζωή ευτυχισμένη, παρά να διακόψεις μια ζωή λίγου-λάκη χαριτωμένη» ! Εγώ καμιά απολύτως δεν σου τρέφω κακία, παρέα θα σου κάνω κάθε βράδυ προσευχή και ησυχία ! Και μπορείς άνετα να μου εξομολογείσαι μέχρι να πετάξει η κάθε σου αμαρτία !

Κυρά με βαλες σε μεγάλο προβληματισμό ! Τι σόι φάντασμα είμαι εγώ;

Μήνες τώρα προσπαθώ να σε διασαλεύσω μα δε μπορώ !

Τάχω χαμένα. Δεν έχω βοήθεια από κανένα θεό !

Καλλίτερα να περιμένω, ευτυχισμένη να σε δω, μήπως και εξιλεωθώ !

Μέχρι τότε σε τάφο μπρούμυτα θα πέσω χλοερό και θα κάτσω να σκεφθώ πως η Αγάπη από ένα «μωρό» μπορεί να νικήσει ένα φάντασμα σαν και μένα τόσο μοχθηρό !

Αυτό το ποίημα εγγράφει τα ξημερώματα της 25/10/2004 /4:48:36 πμ

Τιμής ένεκεν των γενεθλίων μου που φέτος τα αφιερώνω στην «γνωριμία» μου με την Βιρτζίνια από «το Φάντασμα του Κάντερβιλ» του Οσκαρ Γουάιλντ και αφιερώματος από την Ελευθεροτυπία για τα 150 χρόνια από τον θάνατό του – Η Γαλήνη και η μικρή Βιρτζίνια αντιπροσωπεύ ουν τη Ζωή ασφαλώς ! ///ΧΡ////