Καβάφης, ποίημα εμψύχωσης για τους νεαρούς ποιητές Ιάσονα και Χρίστο Ρουμελιώτη

Καβάφη: ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΚΑΛΙ

(Ιούλιος 1899)

ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΝΕΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ

Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν/

«Θεόκριτε πολύ σπουδαίος -του λόγου σου- φαίνεται να είσαι!

Μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης/

Ο Κωστής σε πολύ μεγάλη εκτίμηση σε είχε!

«Τώρα δυό χρόνια πέρασαν που γράφω/

Μικρός, ποίματα στο σκολειό, έτσι μούρθε να γράψω!

Κ’ ένα ειδύλιο έκαμα μονάχα /

Δεν ήξερα καν ούτε ένα ειδύλιό σου να διαβάσω!

Το μόνον άρτιον μου έργο είναι./

Και γνώσην άρτια ποιητικήν στο κεφαλάκι μου να μπάσω!

Αλλοίμονον, είναι υψηλή το βλέπω/

Πως την φύση και τον έρωτα με το λόγο μου ν’εκθιάσω!

Πολύ υψηλή της ποιήσεως η σκάλα./

Αλήθεια μήπως μπορείς λίγο τη σκάλα να κρατήσεις!

Κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι,/

Και πιστεύω μια μέρα ψηλά θα με συναντήσεις!

Ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος»/

Πές μου σε παρακαλώ και δυό λόγια για τον εαυτό σου!

Είπε ο Θεόκριτος. «Αυτά τα λόγια/

Δεν αντέχω άλλο η νεαρή μου απηρεία να «σκιάζει» το εργομυαλό σου!

Ανάρμοστα και βλασφημίες είναι./

«Νεαρέ μου πριν τα ποίματά μου σου απαριθμήσω

Κι αν είσε στο σκαλί το πρώτο,πρέπει/

Μια δήλωση θέλω να κάνω: ΠΡΟΧΩΡΑ Θα σε στηρίξω!

Νά ’σαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος./

Αγνοί Βουκόλοι στην αρχή εμένα με εμπνεύσαν

Εδώ που έφτασες, λίγο δεν είναι./

Και εκπρόσωπο της βουκολικής ποίησης με αποκαλέσαν

Τόσο που έκαμες,μεγάλη δόξα./

Σε επιγράμματα και μίμους ειδύλλια επύλλια και μύθους

Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο /

Τα καλλίτερα από τα συναισθήματά μου βρήκαν στίχους

Πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει./

«Διόσκουροι» και «Ηρακλίσκος» «Συρακούσιαι» και «Θαλύσια»

Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο /

«Θύρσι» και «Φαρμακεύτριες» είναι από τα καλλίτερα ερωτικά

Πρέπει με το δικαίωμά σου νά σαι /

Ισως λίγο μελαγχολικά για νεαρά παιδιά

Πολίτης εις των ιδεών την πόλι./

Αλλα χαριτωμένα άλλα αλληγορικά ή και μεταφορικά!

Και δύσκολο στην πόλιν εκείνη είναι/

Η πόλις της ποίησης νά ξέρεις έχει και μπόλικα κουτσομπολιά!

Και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν./

Κοίταξε εσύ τώρα σαν νέος ποιητής που πλάθεται και διψά

Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας/

Πιες όλων εκείνων της ποίησης το νερό

Που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης./

Που είναι το πιο χωνευτικό για το δικό σου το μυαλό!

Εδώ που έφτασες, λίγο δεν είναι./

Απάγγειλέ μου τώρα μερικά κομάτια σου ν’ακούσω και γώ

Τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα»/

Πως πλάθεις λόγο στο λεπτό και αφήνεις το δάσκαλό σου με το στόμα ανοιχτό»!

Ευχαριστώ Θεόκριτε Συρακούσιε Βουκολικέ

Φίλε του Κωστή Παντοτινέ

Κρίνε με φιλικά.

Τα Ποίημάτά μου ξεκινάν από την Πρωτομαγιά

Πολύ ωραία φιραράκο για αρχή

Η ποίησή σου είναι αγωνιστική τρυφερή

Έτσι όπως σου ταιριάζει στην ψυχή

Και στης μαμάς στο χάδι και τη στοργή

Και όπως είπα και στον Ευμένη

Εναν άλλο νέο ποιητή μια άλλη εποχή

«Είσαι ακόμα στο πρώτο το σκαλί»

Και «στάκα» περήφανος πολύ!

Γιατί στη πόλη της ποίησης τη Μαγική

Οποιος κι’ όποιος δεν μπορεί να μπεί.

Είτε έχεις φλέβα κληρονομική

Είτε της Μάνας σου την Ευχή

Προχώρα στη ποίηση τη μαγευτική

Γιατί εκεί βρίσκεται η ελευθερία η πραγματική

«Ο Ετεροχρονισμένος Θεόκριτος»

Χρήστος Ρουμελιώτης Αθήνα 09/11/02 02:14:40

Ποίημα εμψύχωσης αφιερωμένο και στους

Τρείς γιούς μου Σπύρο Ιάσονα και Χρίστο

Που γράφουν ωραία ποιήματα και ζωγραφίζουν

Στοιχεία για το Θεόκριτο άντλησα από την εγκυκλοπέδια

«ΝΕΑ ΔΟΜΗ» το λείμα «Θεόκριτος»

Το οποίο μου έδωσε ένα σύντομο ιστορικό του Ποιητή

Και Φυσικά από το βιβλίο «ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ» του Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗ

Της εκδοτικής Εταιρείας ΙΚΑΡΟΣ - Ευχαριστώ

2/6/2016
  Της Λήδας Καζαντζάκη
Η ποίηση δείχνει το μέτρο. Σε εποχές όπου ο άνθρωπος κλυδωνίζεται από την κρίση αξιών και θεσμών. Όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα με την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια να θυσιάζεται ασύστολα στον βωμό του κέρδους των εκάστοτε επίσημων και ανεπίσημων εμπόρων προσφύγων και ενοικιαζόμενων εργαζόμενων, όπου ακόμα και ένα πνιγμένο προσφυγόπουλο γίνεται βορά των αυτοχριζόμενων ως καλλιτεχνών, άπληστων κυνηγών της δημοσιότητας στην αγορά της τέχνης. Είναι το μήνυμα που δίνει ο Κωνσταντίνος Καβάφης στο ποίημά του «Το Πρώτο σκαλί» από το 1899, χρησιμοποιώντας τον διάλογο ενός καταξιωμένου εκπροσώπου της βουκολικής ποίησης με ένα νέο, ανήσυχο για την μικρή παραγωγή του, εκφραστή της. Εκεί αναδεικνύεται η σημασία τού να είναι κανείς αυθεντικός δημιουργός που για τον μεγάλο ποιητή ταυτίζεται με το δικαίωμα του νάναι πολίτης εις των ιδεών την πόλι. Ενώ ταυτόχρονα τονίζει το πόσο δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν. Είναι το μήνυμα που μεταδίδει η ομώνυμη ομαδική έκθεση των αποφοίτων του 2ου Εργαστηρίου Ζωγραφικής του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, στη Φλώρινα με δάσκαλο τον Γιάννη Καστρίτση που παρουσιάζεται στην Πινακοθήκη Γ. Βογιατζόγλου, στη Νέα Ιωνία. Τα έργα αποκαλύπτουν μέσα από τις φορμαλιστικές και υφολογικές αλλά και προσωπικές αναζητήσεις των νέων καλλιτεχνών τα όρια στα οποία αυτοί προσκρούουν ή αντικρούουν και με τα οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι στη συνάντησή μας με τη πολυσύνθετη πραγματικότητα του σήμερα.
........................
http://www.avgi.gr/article/6577919/gia-tin-autognosia-stin-texni