Αηδόνι και κόρακας
Αηδόνα, κόρακα κατη-γορεί
πως κακάσχημη έχει όχι μόνο τη μορφή
αλλά και τη φωνή
«Μωρέ εσύ εκεί τι στριγκλιά είναι αυτή;
Ακόμη και ο Αίσωπος δεν την μπορεί.
Δικαίως σε κατηγορεί
Κρα κρα κρα τι θέλει τάχα να πεί?
Τρόμο, απέχθεια μαυρίλα μόνο προκαλεί»!
«Αχ αηδόνα μου καλή!
Ετσι μ’ έπλασε ο θεός.
Δεν την διάλεξα εγώ τη λαλιά αυτή,
‘Άλλωστε πρέπει νάναι διαπεραστική ικανή
από τα ύψη να φτάνει γρήγορα στη γη,
Χωράφια να οργώνει, ρεματιές να σκίζει,
δρόμους ν’ ανοίγει σε απάτητα βουνά
Να σκιάζονται τα πουλιά,
ζωντανά να φεύγουν από ψοφίμια μακριά»…
«Μα μην φεύγεις στάσου μια στιγμή
ένα άλλο λόγο σοβαρό έχω να σου πω!
Καμία σχέση με θεό!
Για άκουσε πως κλαίνε τα μωρά!
Τον πατέρα τους ζητάνε να τα πάρει αγκαλιά!
Δεν έχει σημασία ΑΝ τον ήχο κοράκι ή τενόρος τον λαλεί.
Για τη μάνα ή το παιδί του πατέρα η φωνή
είναι στο κόσμο η πιο γλυκιά χορδή»!
Διασκευή εις στίχους
από τα παραμύθια του Λουδοβίκου των Ανωγείων
Χρήστος Ρουμελιώτης Ερέτρια 29/08/02
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου