Γέννα θηλασμός μητρότης

Και ποια μάνα θα άφηνε τα παιδιά της ατάϊστα; Η παρατήρηση όμως συμπτωματικά του θηλασμού των νεογέννητων μιας γατούλας που έκανε 4 κατσουλάκια γέμισε τον εσωτερικό μου κόσμο με συναισθήματα και σκέψεις που ποτέ δεν είχα ξανακάνει.

Καλά λέω είμαι γω που ξαφνικά ενδιαφέρομαι για τις γάτες και τα ζώα; Πήρα στροφή; Από την αδιαφορία στη συμπαθεια; Έκοψα μια τσιμπιά στο μπράτσο μου και σκέφτηκα τη Πηνελόπη Δέλτα με την ιστορία του σκύλου. Μπήκε στον υποσυνείδητο του ευγενικού αυτού ζώου και έπλασε μια αληθινή ιστορία. Θα μπορούσα και γω άραγε να πλάσω παρόμοια; Όχι βέβαια! Ο πληκτρολογών δεν είναι συγγραφέας παθιασμένος για γραφή. Είναι ένας τύπος που ξαφνικά συγκινείται από κάτι και το εκφράζει με φωτογραφία ηλεκτρονική γραφή. Βλέπω μια γατομάνα στην

αυλή του σπιτιού με παιδιά. Βάλθηκα λοιπόν να παρατηρώ τις κινήσεις της να την κοιτάζω στα μάτια και να μεταφράζω τα αισθήματα της, αν αυτό είναι ρεαλιστικό για τα νεογέννητα σε λόγια. Ας πούμε ότι μιλάει και την ακούω:

<<Αγαπητοί μου φίλοι καλησπέρα σας.
Είμαι στην ευχάριστο θέση να σας ανακοινώσω ότι πρόσφατα αρχές Ιούλη δεν κράτησα ημερομηνία έφερα στο κόσμο του χωριού που κατοικώ τέσσερα πανέμορφα παιδάκια κατσουλάκια που λένε οι κάτοικοι

Ήταν τόση μεγάλη η χαρά μου που επιτέλους απέκτησα παιδάκια. Έβλεπα τις άλλες γατούλες που θήλαζαν που φρόντιζαν τα παιδάκια τους και ζήλευα. Είχα περάσει μια φορά από το καφενείο της κυρά Βάσως στη πλατεία του χωριού έχω γράψει γι'αυτό κάπου αλλού και την έβλεπα να καταπιάνεται με τα γατάκια που της χάρισε η Ασπρούλα και ο Αράπης.  Μεγάλωσαν. Βέβαια από ότι διάβασα στο ίντερνετ εμείς οι γάτες γκαστρωνώμαστε συχνά. Χαχαχα.

Η πληκτρολογούσα λοιπόν γατομάνα εγώ δηλαδή δυσκολεύεται λίγο με τα κινητά άλλα παρακάλεσε τον μεγάλο Χρήστο  να την μάθει τα βασικά πράγμα που έγινε με αμφότερα χαρα. Όπερ η ιστορία της γέννας των μωρών. Είμαι περήφανη που μπορώ και την περιγράψω. Έχω δει πολλές γάτες στο ίντερνετ να κυκλοφορούν και χιλιάδες χαριεντίσματα τους αλλά καμία συνέντευξη ή καμία ιστορία σαν τη δικιά μου. Τι ωραίο αίσθημα!  Για αρκετό καιρό κουβαλούσα τα μωρά στη κοιλίτσα μου. Ένιωθα τις καρδούλες τους να χτυπάνε τίκι τάκα και ήξερα ήδη από πριν γεννηθούν το φύλο τους πιο είναι ποιό/ποια. Πώς; Θα σας το πω μια επόμενη φορά. Θα καταλάβετε και σεις όταν δείτε να χρησιμοποιούμε τα χέρια μας. Αν το αριστερό είμαστε αρσενικά αν το δεξί θηλυκά..

Η γέννα:

Είχα εντοπίσει από καιρό μια ωραία ζαρντινιέρα κολλητή στο τοίχο του σπιτιού του παππού που φιλοξενούσε ένα φουντωτό  αγιόκλημα. Κανονική κρυψώνα. Μες στη ζέστη δροσερό μέρος. Ο μεγάλος  Χρήστος το άφησε ακλάδευτο πολύ καιρό. Άπλωσε τα κλαδάκια γύρω γύρω και μου έδωσε την ιδέα να γεννήσω μέσα σε αυτά κοντά στο κορμό του. Θα ήμουν έτσι μακρυά από αδιάκριτα μάτια και τα μωρά μου επίσης. Δεν άργησε να έρθει η ευλογημένη ώρα. Σίγουρα η γέννα ήταν επώδυνη. Δεν έλαβα καμμιά βοήθεια από κανέναν. Γατολόγος κατά το γυναικο-λόγος πουθενά. Πόνοι αφόρητοι. Ωστόσο τα κατάφερα. Άκουσα τα σκουξιματάκια και η καρδούλα μου άρχισε να χτυπά σαν τρελή από τη χαρά. Μάζεψα όπως όπως τον ομφάλιο λώρο και τον έκανα ένα μικρό κόμπο. Τον στερέωσα. Θαυμάσια. Αμέσως η σκέψη μου πήγε στο μητρικό γάλα. Θα έπρεπε να έχω επάρκεια σε γάλα να καλύψω τις πρώτες ανάγκες σε τροφή για τα παιδάκια μας. Ο αλήτης ο μπαμπάς μην τον είδατε. Σε μια στιγμή είδα τον μεγάλο Χρήστο αλλά φαίνεται τότε δεν είχε πάρει χαμπάρι ότι γέννησα. Μετά τον έχασα για καμιά εβδομάδα. Είχε πάει στην Αθήνα για δουλειές και για λόγους υγείας. 

Δεν έκατσα με σταυρωμένα χέρια. Ξέρετε τα χέρια μου είναι τα δύο μπροστινά "πόδια". Διαθέτω ένα μηχανισμό με νύχια που με ένα σύστημα σαν "υδραυλικό" επεκτείνονται από την βάση τους οπότε χρειάζεται και αυτοεξυπηρετούμαι σχεδόν σαν άνθρωπος. Είναι κωμικό αλλά όμορφο ! Επιδόθηκα λοιπόν στην αναζήτηση τροφής. Η περιοχή έχει τρυφερές ακρίδες, ακριδούλες όπως τις λέει ο μεγάλος Χρήστος. Υπέροχος μεζές. Βέβαια δεν είναι και εύκολο να τις πιάσω. Ξεφεύγουν με μεγάλα πηδήματα. Εγώ κάθομαι σε μια γωνιά και παρατηρώ. Άμα περάσει κάποια ορμάω πηδάω προς αυτήν με μια ξαφνική κίνηση. Αν είμαι και τυχερή και αυτή άτυχη της συλλαμβάνω με τα χέρια μου και τις χώνω στο στόμα μου! Αν όχι περιμένω άλλη ή αλλάζω στέκι ή πάω στο χωράφι πίσω από το 🏠 σπίτι για άλλους μεζέδες πχ ποντικάκια. Δεν μπορώ να πω ότι έμεινα χωρίς τροφή ώσπου μια μέρα είδα τον Χρήστο τον μεγάλο να επιστρέφει. Κατάλαβα ότι τότε αντιλήφθηκε ότι αποκτήσα μωρά. Με είδε που τα θήλαζα.

Ο θηλασμός η μητρότητα, διατροφή

Όπως κάθε γάτα διαθέτω και εγώ κάμποσες θηλές  6 νομίζω - αν ξέρω να μετράω - για θηλασμό. Κατά τη διάρκεια του θηλασμού των νεογνών μου είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητη και προστατευτική. Το μητρικό μου ένστικτο βρίσκεται στο απόγειό του. Δεν αφήνω κανένα να πλησιάσει χωρίς να του δείξω τα δόντια μου και με τη ψιλή μου φωνή να δηλώσω αντίδραση. Τρέχω στα παιδιά μου και τα σκεπάζω με το σώμα μου! Μετά  ξαπλώνω στον υπαίθριο "καναπέ" απλώνω τα μεμέ μου και απολαμβάνω τον θηλασμό μου από τα μωρά.  Ταυτόχρονα τα χαϊδεύω με το χεράκι μου και γλύφω το μουτράκι τους. Είναι τόσο γλυκούλικα. 

Για τις ιδιαίτερες συμπεριφορές μου κατά τη διάρκεια της μητρότητας παρακαλώ ψάξτε στο ίντερνετ θα βρείτε χρήσιμες οδηγίες από τους ειδικούς. Εγώ περιγράφω κάποια πράγματα που ζω.

Δεν αρκούμαι μόνο στη τροφή που παρέχει ο μεγάλος Χρήστος. Βγαίνω και για κυνήγι στο χωράφι του παπού, στη "γιαγκούλαινα" και αλλού που ξέρω γω.

Ο μεγάλος Χρήστος συχνά αγοράζει ειδική  τροφή και για μένα. Είναι κονσέρβα μοσχάρι κομματάκια σε ζουμί ή πατέ ή ποικιλία απο ξηρά τροφή με βιταμίνες και αντισώματα. Εμένα όμως μου αρέσουν περισσότερο τα μεζεδάκια.

Στη πορεία ο μεγάλος Χρήστος αγόρασε και ειδική ξηρά τροφή για τα μωρά μου. Την έφαγα εγώ χαχαχα που να το ξέρω. Η λαιμαργία ή πείνα δεν ελέγχεται! Αφού όμως διαθέτω μηχανισμό τροφοδοσίας 6 θηλών ας φάνε από αυτόν! Χαχαχα.

Κατά τα άλλα έχω μια τάση να "κλέβω" τη τροφή της φρεγάτας δηλαδή της γάτας του Αλέξη του γείτονα συχνά επισκέπτρια.

Πλησιάζω το πιάτο της και ορμάω. Αλίμονο αν με πάρει είδηση ο μεγάλος Χρήστος. Με κυνηγάει ανελέητα και γω καταφεύγω στο κρυσφήγετο μου μαζί με τα παιδιά μου. Είναι η μόνη ελπίδα μου. Σήμερα μου έφερε και πατέ quand même.

Ο αγώνας επιβίωσης είναι καθημερινός. Τα μεζεδάκια μπορεί να κοπούν από την μια στιγμή στην άλλη. Είτε λόγω αμέλειας είτε λόγω απασχόλησης ή αναχώρησης του μεγάλουX εγώ πρέπει να θηρεύω και αυτό κάνω. 

Η μητρότητα μου επαναλαμβάνεται συχνά. Καταλαβαίνετε. Δεν μπορώ να υποτάξω τον οίστρο μου. Αυτό μου δίνει ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση που απολαμβάνω τις χαρές της φύσης ηδονή δηλαδή και ταυτόχρονα προσφέρω υπηρεσίες στοργής συντροφιάς και ομορφιάς στον άνθρωπο. Βλέπω συχνά το μεγάλο Χρήστο να με πλησιάζει να θέλει να με χαϊδέψει αλλά δεν τον αφήνω εκτός αν είμαι απασχολημένη με το φαγητό. Η ζωή κυλάει όμορφα καλοκαιράκι είναι και σε λίγο τα κατσούλια θα το σκάσουν μακριά ή κοντά δεν έχει σημασία για να ζήσουν μόνα τους..

Καμιά φορά βλέπω το μεγάλο Χρίστο να έρχεται στη φωλιά μου και να με κοιτάζει και να μου λέει κάτι. Εγώ ακούω το πρώτο ψιτ τα άλλα δεν τα καταλαβαίνω. Αν δω ότι έρχεται με κάπως εχθρικές διαθέσεις του δείχνω τα δόντια μου και νιαουρίζω. Μετά καταλαβαίνω ότι δεν ισχύει κάτι κακό και ησυχάζω. Μια φορά είδα μια τεράστια ψαλίδα να με πλησιάζει. Κατά τρόμαξα και σκέπασα τα παιδιά. Δεν μπορούσα να ξεφύγω δεν υπήρχε καμία πόρτα διαφυγής. Τελικά ο μεγάλος Χρήστος κλάδεψε κάτι κλαράκια και μου ομόρφυνε τη κατοικία. Επίσης υπέθεσα ότι μπορούσε να παρατηρήσει λίγο αδιάκριτα βέβαια το θηλασμό αλλά τελικά ήταν λόγω  αναγκών φωτογράφισης. Μπα τρομάρα μου!

Άλλη μια φορά βλέπω μια τεράστια σκούπα να μπαίνει στο σπίτι μου. Τρομάρα μεγάλη σας λέω ωχ η μάγισσα λέω! Ευτυχώς όμως ήταν ο μεγάλος Χρήστος που μου καθάριζε το σπίτι από φύλλα και σαβούρα. Μετά συνήθισα. Όταν με πλησιάζει τον κοιτάω στα μάτια και ανοιγοκλείνω τα δικά μου κάμποσες φορές. Βγάζω και λίγο τη γλώσσα μου και γλύφομαι. Που ξέρεις μπορεί να πιάσει το κόλπο. Είμαι τόσο λαίμαργη δεν λέω ποτέ όχι στο φαγητό.

Όταν βλέπω το μεγάλο Χρίστο να πλησιάζει την κουζίνα υποθέτω ότι πάει να μου βάλει φαγητό στα πιατάκια που κρατάει. Πατέ παρακαλώ. Ξαπλώνω στο κόκκινο διάδρομο μπροστά στην κουζίνα τον κοιτάω στα μάτια και νιαουρίζω. Δίνω σήμα για φαγητό δηλαδή. Που ξέρεις μπορεί να μου δώσει. Αν μου βάλει το φέρνει πάντα στο σπίτι μου ντελίβερυ δηλαδή. Δεν θέλει να μπλέκεται το φαγητό των 3 γατών. Αν η μία πλησιάζει το φαγητό της άλλης γίνεται της κακομοίρας από τις φωνές.

 Κάποιες άλλες φορές όταν θέλω να του δείξω πως πεινάω πάω και τρίβομαι σε καμία καρέκλα ή όπου βρω. Ένδειξη επιθυμίας για φαγητό αλλά και συμπάθεια. Μου αρέσει να κάθομαι στην αυλή απέναντι από το σπίτι που είναι τα παιδιά μου και να κάνω παρέα στο μεγάλο Χρίστο. Δεν προβληματίζομαι για το μέλλον το δικό μου ή των παιδιών μου. Το καθένα θα κάνει τα κουμάντα του όπως του ορίζουν οι κανόνες της φύσης. Αν είναι τυχερό θα πορευτεί θα μεγαλώσει και θα ζήσει ωραία. Μπορεί να τύχει και κάποιας συμπάθειας εδώ στο χωριό. Δεν μπορεί στα 500 σπίτια κάποια ψυχόπονη κυρά θα συγκινηθεί είτε να τα μαζέψει είτε να τα ταΐσει. Ξέρετε πάμε παντού όπου φαί και συμπάθεια.

Θα συνεχίσω να γράφω διάφορες λεπτομέρειες από τη ζωή εμού και των τέκνων μου. Σίγουρα και εύκολα πολλά θα βρείτε στο ίντερνετ.

Τα λέμε>>

Φωτογραφίες:

Η τιγγρέ φίλη της αυλής 

Η τιγγρέ ντερλίκωσε μεζεδάκια καραδοκεί και για ζωντανά τώρα 

Η τιγγρέ ντερλίκωσε μεζεδάκια καραδοκεί και για ζωντανά τώρα 

Η τιγγρέ απολαμβάνει τα μεζεδάκια της και γλύφει τα δαχτυλάκια της!

Η αυλή των γατών!

Η τιγγρέ στη αυλή δεν ξέρει ποδήλατο. Είχε εξαφανιστεί για πολύ καιρό. Επανεμφανίσθει. Είναι γειτόνισσα. Έχει μόνιμο στέκι σε άγνωστο γείτονα airbnb

Η μαμά σε εποπτεία των παιδιών από μακριά

Ώρα θηλασμού παρακαλώ μην ενοχλείτε 

Βραχόκηπος μουσείο θραυσμάτων

Τα πιθάρια του Διογένη υπό κατασκευή βραχόκηπος 

Όταν η φύση ποιούσε εμείς είμασταν απόντες. Μετά ήρθαμε και της τα στερήσαμε. Πιο μετά παριστάμεθα για απειροελάχιστο χρονικό ή συμπαντικό διαστημα στο έργο της..

Διαφόρων ειδών γλυπτά πύλινα και άλλα. Σε

Ώρα θηλασμού παρακαλώ ησυχία 

Το μενού του μεγάλου Χρίστου (70+έτη)

Από μακριά παρακολουθώ 

Η μαμά και η ρόδα..

Άλλη στιγμή με βρίσκει στη ρόδα!

Dans la sobriété ξέρω και λίγα γαλλικά 

Αναμένονται και άλλες φωτογραφίες.

Το στέκι μου

Αραχτή

Σε επιφυλακή 

Ξάπλα 

Η φωλιά μου με τα παιδιά μου. Είμαι μέσα. Ο διάδρομος που βλέπετε χρώματος κεραμιδύ είναι πίστα χορού στην αυλή του σπιτιού.

Η αυλή θέατρο.. ίσως παίξω μια μέρα..

Η φρεγάτα η άλλη γάτα όχι πάντως φίλη μου

Η φρεγάτα η άλλη γάτα όχι πάντως φίλη μου

Ο χώρος αυτός που βλέπετε το καλοκαίρι  μετατρέπεται με καθίσματα σε σκηνή θεάτρου και εκδηλώσεων απαγγελίες ποιημάτων από το μεγάλο Χρήστο(*). 

Έχει προμηθευτεί σκαμπώ και καρέκλες του παππού και θα δείτε άλλη φορά φωτογραφίες. Πέρσυ το 2024 το θέατρο ήταν μέσα στο χωράφι. Φέτος το μετέφερε μπροστά. Απόλαυση θα παρακολουθήσω και εγώ.

Διευκρίνιση:  

(*) Ο μεγάλος Χρίστος είναι 70+ ετών σε αντίστιξη με τον μικρό Χρίστο 30+ ετών γιο του μεγάλου Χρίστου. Η αφεντιά μου τον λέω μεγάλο λόγω μεγέθους δεν ανακατεύονται με τα χρόνια αυτά δεν τα ξέρω.

Δεν ενοχλώ κανένα 

Δεν πειράζω κανένα 

Περπατάω αθόρυβα

Με τα χέρια και τα πόδια 

Ξυπνάω πολύ πρωί

Δίνω το πρώτο μου φιλί

Ένα στο κάθε παιδί 

Περιμένω φαγητό 

κονσέρβα ή ξηρά τροφή

δεν μου έχει κανένας 

υποσχεθεί καλή ζωή

Τα παιδάκια μου χαϊδεύω 

στο μουτράκι κ στο κορμάκι 

Τους δίνω γαλατάκι μητρικό 

Ξύνω του δένδρου το κορμό 

Προχωράω τοίχο τοίχο 

κοιτώντας το αφεντικό;

Κάτι θέλω να του πω

Ίσως ευχαριστώ 

Ίσως ακόμα 

κάτι του ζήτω 

ας το καταλάβει 

15/7/2025

Γαλή η καλή μητέρα 

• ΡΟΥΛΑ ΜΠΕΛΕΣΙΩΤΗ :

Μεγάλε..,,,Χρήστο το ρούφηξα το αφήγημά σου!!! Ήμουν εκεί στην αυλή και είδα τα πάντα!!!

• ΑΠΩΛΕΙΑ

Τελικά ήρθε αυτός ο αλήτης ο πατέρας τους και τα εξαφάνισε. Λυπήθηκα γιατί είχα επενδύσει σε αυτά θερμά συναισθήματα. Δεν ξέρω αν ήταν η μαμά που τα πήρε αλλού. Αυτό υποθέτω από πληροφορίες τρίτων. Πάντως η μαμά στα τέτοια της καρφάκι δεν της καίγεται (;) κοπιάζει για φαγητό και το απαιτεί κιόλας. Εξακολουθώ να την ταΐζω. Ευτυχώς τρώει και ξηρά (γάτο) τροφή!