Λόγια σοφών

.. Από την εφημερίδα του Σταμάτη Κραουνάκη. Πολύ μου αρέσει:

<<Αργά ή γρήγορα αγαπημένοι μου έρχεται το δίκιο και συμπληρώνει αρκεί να πιστεύουμε σε αυτό. Όσο είμαστε όρθιοι και καταλαβαίνουμε δεν πρέπει να αφήνουμε λεπτό να μπαίνει στο τοπίο μας το σιχαμένο.
Ουκρανία από πάνω Γάζα από κάτω.
Τα Τέμπη η Πύλος η Μάγδα η Φύσσα Η Μαρία η Καρυστιάνου και όλα τα ανώνυμα παιδιά που την παλεύουν κάθε μέρα για το μεροκάματο τους.

Σας παρακαλώ πολύ να μην καταναλωνόμαστε σε γκρίνια.
Το αντίθετο!πράξη και δημιουργία. Ζυμώνουμε καινούργια ψωμιά με ότι μας βρίσκεται. Προσέχουμε την ψυχολογική φθορά σε πράγματα χωρίς ουσία. Μαλώνουμε με τους φίλους μας και τους δίνουμε και το χάπι μαζί χάδι χάδι.
Τίποτα δεν είναι αυτονόητο.
Να λέμε σ’ αγαπώ. Να τρυπάνε τα σ’ αγαπώ τα δικά μας αυτή την αθλιότητα και να της αντιστέκονται>>
Σταμάτης Κραουάκης

Ένθετο : 

Ο Δήμος στο καφενείο με Γιώργο Νούλη

10/5/2025

Στο καφενείο 

Στην εκκλησία

Στο λεωφορείο 

Όταν δεν βρεις κάθισμα 

Δεν υπάρχει παρεξήγηση 

Ζουρλο-πουνέντης φυσά σήμερα καλός είναι μέσα στη κάψα του καλοκαιριού. Δάσκαλος αδέσποτη μπαλιά από μικρά στη πλατεία τον βρήκε πλαγίως στα γυαλιά. Σοκ αλλά ευτυχώς ελαφρός μικροτραυματισμούς αλλά και θυμός..

ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Η Δίκη του Σωκράτη: Όταν η σκέψη έγινε έγκλημα

Στην καρδιά της δημοκρατικής Αθήνας, ο Σωκράτης βρέθηκε κατηγορούμενος για ασέβεια προς τους θεούς της πόλης και για διαφθορά της νεολαίας. Όμως το πραγματικό του «έγκλημα» ήταν πως έκανε πάρα πολλές ερωτήσεις—ερωτήσεις που έθεταν υπό αμφισβήτηση τις βεβαιότητες των συμπολιτών του.

Το 399 π.Χ., σε ηλικία 70 ετών, ο άνθρωπος που δεν έγραψε ποτέ τίποτα, αλλά καθόρισε τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη και τη θεμελίωση της δυτικής φιλοσοφίας, οδηγήθηκε σε δίκη. Οι ένορκοι τον έκριναν ένοχο.

Του δόθηκε μια επιλογή: να σταματήσει τη διδασκαλία ή να αποδεχτεί την ποινή του θανάτου. Η απάντησή του ήταν καθαρή και αδιαπραγμάτευτη:

«Ο ανεξέταστος βίος δεν είναι άξιος να βιώνεται».

Δεν διέφυγε, ούτε παρακάλεσε. Αντιθέτως, δέχτηκε τον θάνατο ως το ύστατο μάθημα. Τις τελευταίες του ώρες τις πέρασε συζητώντας με τους μαθητές του για την αθανασία της ψυχής, με απόλυτη νηφαλιότητα. Έπειτα ήπιε κώνειο—ένα θανατηφόρο δηλητήριο—και παρέδωσε την ψυχή του με αργό ρυθμό: πρώτα μουδιάζοντας τα πόδια, ύστερα σιωπή.

Τα τελευταία του λόγια, όπως τα κατέγραψε ο Πλάτωνας στον Φαίδωνα, ήταν:

«Κρίτων, χρωστάμε έναν κόκορα στον Ασκληπιό. Να τον δώσεις και μην το ξεχάσεις».

Μέχρι σήμερα, οι ερμηνευτές διαφωνούν ως προς το νόημα· ίσως εννοούσε ότι ο θάνατος ήταν για τον φιλόσοφο μια μορφή ίασης—μια απελευθέρωση από το σώμα.

Η δίκη του Σωκράτη δεν σηματοδότησε απλώς το τέλος ενός ανθρώπου, αλλά την απαρχή της κριτικής σκέψης, του ηθικού θάρρους και της διανοητικής αντίστασης. Πεθαίνοντας για τη φιλοσοφία, ο Σωκράτης κατέστησε την αμφισβήτηση της εξουσίας αιώνια αρετή.