8 Μάρτη Marti γράμμα gramma

8 Μάρτη Marti γράμμα gramma. Αγαπητή Γιάννα. Αγαπούλα.Από το πρωί κάτι αισθανόμουνα.Θες η 8 Μάρτη. Γυναίκα. Ναι. Θες η σχεδόν ολοκλήρωση της παρουσίασης της ζωής και του έργου σου σε γειτονιές και συγγενείς σαν τον κουρελιασμένο ψυχικά παλιάτσο. Ω! τι ιδέα ήταν και αυτή! Μιλάμε για πόνο. Τι την ήθελα; ❤️ Καρδιάς θέλημα. Απαραίτητη. Παράλληλα με έχει πιάσει μια μανία σήμερα τακτοποίησης του σπιτιού όχι βέβαια όπως θάθελες σύμφωνα με τα δικά σου γούστα τις δικές σου ευαισθησίες άπαιχτες πάντα. Δεν είχα αντίρρηση. Όλα καλά ήταν. Φτωχικά καθαρά προσεγμένα περιορισμένα με πλούσια φινέτσα περιεχόμενο και περιτύλιγμα. Έψαξα μέσα στις εμπνεύσεις της ημέρας για κάνα ποίημα. Τίποτα. Πεζό καλλίτερα. Γράμμα μεταφυσικό καλύτερα. Δύο ποστ στο fb για την γυναίκα μήπως και μου περάσει η κατήφια. Τίποτα. Μαγείρεμα τότε. Ναι φασολάκια φαρδιά πλατιά στη κατσαρόλα. Φρέσκο λάδι κεραμύδι καρότο πράσσο πατατούλες julienne τσιγάρισμα φασολάκια μπάρμπα Στάθη αναγκαστικά, λευκό κρασί ποτό να μεθύσουν περιορισμένο αλάτι τέσσερα πιπέρια. Έλα να φάμε πεντανόστιμα. Ο Χρήστος junior θα έρθει βράδυ. Έφαγα με πολύ ικανοποίηση μόνος μου. Κρασί μπύρα όχι. Πορτοκάλι από το χωριό. Τσάι από δω και πέρα. Ζεστό. Το απόγευμα Φωτούλα. Ίσον ευτυχία.  Η ζωή συνεχίζεται. Προσπαθώ να είμαι ευτυχισμένος. Μάλλον προσποιούμαι υποκρίνομαι κουλουριάζεται η ψυχή μου από πόνο πονάει το μυαλό μου από τις αναμνήσεις. Φωτογραφίες. Τις είδα όλες. Βρήκα και μια ανεξερεύνητη. Ένα γλυκό δάκρυ ξέφυγε από την άκρη του ματιού μου και πήγε το άτιμο και μούλιαξνε την ❤️ καρδιά. Αχ αυτή η Λιζέτα Καλημέρη και ο Λουδοβίκος σήμερα non stop. Με τρέλανε με τα ασημένια βέλη τους πάνω στο χαρτί. Τα άλμπουμ σου είναι πολύ ωραία. Η παρουσίαση τέλεια. Σημειώσεις δικές σου ιδιόχειρες σε κολλάζ πάνω στα καλδερήμια της ζωής σου. Τις τελευταίες σημειώσεις της ζωής σου τις φύλαξα στην όμορφη ατζέντα σου για διακόσμηση της έκθεσης + παρουσίασης. Κάθε μέρα προσθέτω και μια ιδέα. Δώσε μου και συ καμιά. Μια φωνούλα. Μια λέξη κάτι. Σιγή. Μόνο αναμνήσεις αναμνήσεις αναμνήσεις. Φωτογραφίες απλωμένες αναπαυτικά στα ντοσιέ της καρδιά μας. Παντού παρούσα σε όλες τις πτυχές μια διακε-κομμένης [λόγω απουσιών μου στα ξενοδοχεία] αλλά ποιοτικής ζωής. Αλλά και εκείνοι που δεν στερούνται τα καλά είναι άραγε ευτυχισμένοι; Καλύτερα λίγα καλούδια παρά άλλα περιττά χωρίς περιεχόμενο γλύκα στη φωνή στο βλέμμα στο χαμόγελο στη τσαχπινιά στη γενναιοδωρία στο τσαγανό στο πείσμα. Δεν θέλω να αφήσω τίποτα κανένα γράμματα και σου να πάει χαμένο. Κανένα σημείωμά σου που να μην πάρει θέση στο φεγγάρι μπροστά να το φωτίζει. Σκέφτομαι τίτλους υπότιτλους λεζάντες σχόλια συνέχεια. Τα τοποθετώ και κίτρινα χαρτάκια δικά σου που άφησες στο συρτάρι πάνω στους φακέλους σου μη μου φύγουν οι λέξεις. Αχ οι άτιμες εκεί που πιάνω μία έρχονται κοντά και άλλες. Δεν τις προλαβαίνω. Α! ναι! Ξέρεις τι θα γράψω; << Ποιος γράφει τη ζωή μου; Η ζωή και το έργο της Γιάννα Χρήστου - Ποίημα φωτό κείμενο>> Πάει ο καφές μου σήμερα το απόγευμα. Με φωνάξεις να γυρίσω πίσω.. Δεν πειράζει καλύτερα ίσως το γράμμα που σου γράφω να είναι περισσότερο μουσκεμένο με πόνο και δάκρυα στο καναπέ παρά στο καφέ της Σούλας. Προχτές καθαρά Δευτέρα ο Χρίστος και η παρέα του κάναν δυνατό έργο και διασκέδαση στο Αλεποχώρι. Το αγαπούσες ιδιαίτερα αυτό το μέρος. Δήλωσα ότι δεν μπορούσα να μείνω γιατί δεν θα το άντεχα. Ξέρεις μετέφερα έξι κλούβες πορτοκάλια από το Λάλουκα για τη γιορτή. Τρόμαξα να βρω τη κατασκήνωση. Μπερδεύτηκα έχασα το δρόμο στο δάσος. Ήμουν σίγουρος ότι τον θυμόμουν. Εννέα ώρα το βράδυ έφτασα με gps. Τέλος όλα καλά το ίδιο βράδυ στην Αθήνα και την άλλη μέρα καθαρά Δευτέρα μια χαρά στο 🏡 σπίτι. Θέλω να σου γράψω πολλά για τα παιδιά. Την άλλη φορά. Ο Ιάσονας με μεγάλη παρέα ήρθε στο χωριό. Τέλεια. Στήσανε γλέντι Κυριακή. Ο Σπύρος Κάιτ. Γύρισαν Δευτέρα. Γω θα κάτσω Αθήνα κάνα μήνα να δω λίγο την υγεία μου. Ναι είναι όμορφα και δω. Στα γνωστά δρομάκια της κυψέλης στους γείτονες στα μαγαζιά. Κυρίως όμως στο σπίτι γιατί νιώθω τη ζεστασιά της παρουσία σου που έχει ποτίσει για πάντα την ατμόσφαιρα. Τα ρουχαλάκια σου ανέγγιχτα στις ντουλάπες τα συρτάρια το καθρέπτη. Ναι εκεί είναι ανέπαφο το άυλο είδωλο σου. Μίλα με τα κοσμήματα σου τις φωτογραφίες σου τα μπιμπελό τις βεντάλιες σου. Τα έχω όλα εν τάξει μην έρθεις και με μαλώσεις ότι δεν σε προσέχω. Τα υπόλοιπα στο σπίτι όπως τα ξέρεις. Α! ναι έχω κάνει μια δικιά μου πινελιά. Άπλωσα τα κεντήματα της μάνας σου και τα απολαμβάνω θαυμάζοντάς τα Καθήμενος σε αυτά στο καναπέ σου γράφω. Είναι υπέροχα. Τέλος πριν κλείσω και ταχυδρομήσω το γράμμα θα ήθελα να σου μιλήσω για την τραγική Μαρία Καρυστιανού. Μπορείς να διαβάσεις μερικά στο blogpost μου αλλά τα ιδιαίτερα θα στα γράψω αργότερα. Εγώ και ο Κώστας Σταματίδης από το Βόλο ακούραστος αγωνιστής αριστερός πρόσφυγας επαναπατρισμένος της γράψαμε γράμμα κανονικό και της το στείλαμε ως ακομμάτιστοι με κούριερ. Μιλάμε με τη γραμματέα της. Γραφτήκαμε μέλη του συλλόγου πληγέντων θυμάτων των Τεμπών. Που να στα λέω. Μιλάω και με το Σταμάτη. Τον Κραουνάκη ξέρεις. Του έκανα δωράκι και αυτός το δισκάκι του "ο νόμος του Μέρφυ". Πήγα και στην παράσταση του. Με αναγνωρίζει. Είμαι ευτυχισμένος που προσέγγισα μια τέτοια προσωπικότητα. Και ο Αργύρης σου καλά. Θα του στείλω το γράμμα αυτό. Δεν πιστεύω να έχεις αντίρρηση. Μου λείπει μου λείπετε πολύ.  Σε φιλώ 💓 καρδιά μου. Χρήστος.

ΜΥΝΗΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΑ ΓΚΙΟΛΗ ΓΙΑ ΤΙΣ 8 ΜΑΡΤΗ

 

Χρόνια πολλά στις γυναίκες που αγωνίζονται, που υποφέρουν που στερούνται που δεν δειλιάζουν που αισιόδοξα κ με όνειρο αντιμετωπίζουν τη ζωή! Συγχαρητήρια σε όλες μας που κάθε μια με τον τρόπο της κ από το μετερίζι της αγωνίζεται για το καλύτερο για τον εαυτό της, την κοινωνία κ τον κόσμο όλο Δύναμη κ κουράγιο στις γυναίκες που  «πολεμάνε» για τ αυτονόητα, για Ελευθερία κ Δικαιώματα 

(που συνεχώς μας τ αμφισβητούν κ μας υποτιμούν). Αιωνία η μνήμη αυτών που ξεκίνησαν αγώνες! Αυτών που δολοφονήθηκαν, που θυσιάστηκαν στον αγώνα για την Ελευθερία των γυναικών!  Βούλα Γκιολή - Χαριτίδη