Προς :
Maria Mavrogianni
https://www.facebook.com/share/p/19UWhX7Rxe/
Ο κάθε κρατικός μηχανισμός - εξουσία - είναι έτοιμος κάθε φορά να "προδώσει" αν καταλάβει ότι "κινδυνεύει" να τον ξεμπροστιάσουν, να "κρεμάσει" ακόμα και δικούς του ανθρώπους, πόσο μάλλον πολίτες. Εμείς οι πολίτες πρέπει να καταλάβουμε ότι ζούμε σε μια (άλλη) εποχή που ο (μετά) πολιτισμός μας πλήττεται απο τα μέσα και από τα έξω ποικιλοτρόπως. Πχ μέσα: λάθη, παραλήψεις, μικρό πολιτικά συμφέροντα, παράνομα οικονομικά συμφέροντα, άκρα δεξιά, ρατσισμός που η υπεράσπιση τους οδηγεί σε ενέργειες σε ψήφιση αντιλαϊκών συνεργατικών νόμων ή μνημόνια, αλαζονία, ή παράνομες ενέργειες τύπου Τεμπών προκειμένου να μείνουν στο απυρόβλητο και στην obscurité που λένε οι Γάλλοι και φυσικά να διαιωνίσουν την εξουσία των ελίτ. Από τα έξω έχουμε τα κλιματικά που λίγα μπορούμε να κάνουμε γιατί υπερβαίνουν τις δυνάμεις του ανθρώπου. Ο άνθρωπος όταν είναι εξουσία στην αντιμετώπιση τους μπορεί να κάνει και λάθη ή να φανεί απροετοίμαστος. Ο άνθρωπος όταν δεν είναι εξουσία είναι πιο ελεύθερος αλτρουιστής εκδηλώνει την αλληλεγγύη του επειδή πιστεύει σε αυτή επειδή πιστεύει στη αγάπη. Τότε βοηθά τον συνάνθρωπό του που κινδυνεύει σώζει ζωές ζώα κλπ. Μη περιμένουμε καμιά εξουσία να τα κάνει αυτά ή δύσκολα κάποια εξουσία να τα κάνει αυτά. Η εξουσία είναι μηχανισμοί χωρίς αισθήματα. Ο πολιτικός θάνατος σου πολιτική ζωή μου. Και ακόμα η καταστροφή σου οικονομική ή άλλη ευτυχία μου..
Όταν κάνουμε merged τις δύο περιπτώσεις από τα μέσα και από τα έξω ταυτόχρονα καταλαβαίνετε πόσο συνειδητοποιημένοι πρέπει να είμαστε ώστε να μην παρασσυρώμεθα από τους πολιτικούς οι οποίοι είναι υποψήφιοι για να γίνουν "εξουσία" και να συμπεριφερθούν στυγνά στην πρώτη ή τη δεύτερη περίπτωση ή και στις δύο περιπτώσεις όταν φαινόμενα με αιτία εσωτερική πχ εγκληματικό λάθος παρανομία και κλιματική κρίση συντρέχουν. Ο πολιτισμός μας δηλαδή η δημοκρατία μας θέλει παιδεία, κουλτούρα και εγρήγορση και συμμετοχή και διαφάνεια και εργαλεία και αξιοπρεπή οικονομικά και δίκαια δικαιοσύνη για να μπορεί να λειτουργεί και σωστά και αρμονικά. Πείτε ότι όλα αυτά είναι ρολόγια που πρέπει να είναι κουρντισμένα συντονισμένα ανά ήπειρο στην ώρα τους ανά κράτος ανά δημοκρατία ανά μηχανισμό εξουσίας ανά θεσμό ανά πόλη ανά περιφέρεια, ανά πόλη ανά συνοικία ανά χωριό ανά διαμέρισμα. Αν διασπαστεί από εσωτερική ή εξωτερική αιτία η αλυσίδα τους έχουμε κραχ θύματα υλικές ζημιές κλπ. Είναι η εξουσία σοβαρή; και σε ετοιμότητα; τότε αναλαμβάνει τις ευθύνες της; να αντιδράσει και να αρχίσει αμέσως να λύνει προβλήματα; Τι νομίζετε πρέπει να περάσουν 2 χρόνια από τα Τέμπη και το 99% των ερευνών για τα αίτια του δυστυχήματος να έχουν πραγματοποιηθεί από τα θύματα; Να γιατί βγήκε στους δρόμους και τις πλατείες ο κόσμος και ζητά ό,τι αυτός καταλαβαίνει και η εξουσία δεν κάνει. Αντελήφθη ο κόσμος τα μέλη της δημοκρατίας δηλαδή οι πολίτες ψηφοφόροι όλων των κομμάτων ότι η εξουσία κρύβεται καθυστερεί λέει ψέματα κοροϊδεύει κάνει τα πάντα γιατί κινδυνεύει να πέσει. Σήμερα πλέον στον μεταπολιτισμό μας δεν περιμένει τον ξεπερασμένο δεξιό ή αριστερό ή "γιαλατζή" πολιτικό να του πει θα θα.., σοσιαλισμό ή κομμουνισμό εγώ θα σε σώσω. Περιμένει τα ρολόγια να δουλεύουν σωστά ή τέλος πάντων πολύ πιο σωστά από πριν για να νιώθει και να είναι ευτυχισμένος. Τα ρολόγια του πολιτικού μηχανισμού / οργανισμού που λέγεται πχ Γεωργιάδης και που υποτίθεται τον διάλεξε να τον σώσει είναι όλα χαλασμένα και ας κράζει αυτός περί του αντιθέτου. Όσο για τον αλαζόνα προϊσταμενό του διάλεξε την γελειοποίηση ακόμα και μέσα από μια στημένη συνέντευξη. Οι υπόλοιποι όμοιοί του απλά, άλλοι κρύβονται και άλλοι τρέμουν. Οι πολιτικοί που νομίζουν ότι (προ)ηγούνται του ξεσηκωμού πρέπει να αναλύσουν τα φαινόμενα να φερθούν υπεύθυνα και να θέσουν μόνο θέμα δίκης Τεμπών (γιατί αυτό ενώνει τους πάντες) εδώ και τώρα με διορία 4 μηνών απόφαση δικαστηρίου όπως κάνουν στη Γαλλία (Avignon) με προφυλακίσεις αν χρειάζεται. Για το διάστημα των 4 μηνών ανεξάρτητη προσωρινή κυβέρνηση διορισμένη από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δίκη από ανεξάρτητους όχι διορισμένους από τη κυβέρνηση δικαστές ίσως δικαστές ευρωπαϊκής Ένωσης ή κάποιο ευρυμελές πολυγωνικό δικαστήριο από κορυφαίους Έλληνες σοφούς και μορφωμένους. Η κυβέρνηση αυτή θα στηρίζεται από την πολυκομματική σύνθεση των πορειών πλατειών και κ.λ.π. και έχει ελπίδες επιβίωσης και αποτελέσματος δηλαδή περάτωσης της αποστολής της πχ σε άλλους 4 μήνες! Μετά εκλογές. Α ναι! θα έχει και πολύ λίγες πιθανότητες να διατριθεί (να μην διαλυθεί η συμμαχία των πληγωμένων των αδικημένων και τον αγανακτισμένων - σιωπηρών πολιτών - από την πανίσχυρη εξουσία και να διαλυθεί. Τα μικτά και θολά πολιτικά αιτήματα το μακρύ και το κοντό του κάθε πολιτικού σχηματισμού νομίζω ότι δεν θα έχουν τύχη. Ένα άλλο αιτηματάκι ενδιάμεσα μπορεί να μπει και να κατακτηθεί είναι να μην προχωρήσει η κύρωση από μειοψηφική Βουλή του αχυράνθρωπου υποψηφίου προέδρου προτεινόμενο από τον ΠΘ. Να πάει πίσω και η δημοκρατούλα μας να αντέξει ακόμα 4-8 μήνες την κατινούλα Κατερίνα Σακελ. Όλα γίνονται αν το απαιτήσουν οι αγωνιζόμενοι πολίτες της πληγωμένης όπως τα Τέμπη δημοκρατίας μας.
Πάμε λοιπόν για μια νέα ποιότητα δημοκρατίας με ρολόγια (*) αρμονικά συντονισμένα, απείραχτα, ανεξάρτητα, ελεγχόμενα από συμμετοχικούς θεσμούς πολιτών πχ εκλεγμένων αντιπροσώπων. Η εξουσία τότε θα έχει πολύ ζόρι να τους (μας) ξεγελάσει.
Αυτά κυρία μου σκέφτηκα και άλλα πολλά και σας ευχαριστώ πολύ που μου δώσατε αφορμή και ευκαιρία να αναπτύξω.
Χρήστος Σ.Ρουμελιώτης.
(*) Στα ρολόγια η κλιματική κρίση και τα μέτρα για την αντιμετώπιση της καταλαμβάνει σοβαρό μέρος. Ταυτόχρονα και όλα τα άλλα ως νέα και ανανεωμένα τα σύγχρονα αιτήματα των κινημάτων.
Κατιούσα
Του Παύλου και της Μάρθης
σε δυο μανάδες
Ντύνω τους γιούς μου στο χακί
μαχαιριά στην Αμφιάλη
δεν κλείνει τούτη η πληγή
σαν ορφανή αγκάλη
με πνίγουν του κέρδους εθνικές
στα μπλόκα ανασαίνω μόνο
σα χέρια τα Τέμπη στο λαιμό
δεν έχω οξυγόνο
σα βράδιασε η πατρίδα μου
με τύλιξε σε μπέρτα
έξω απ’ τ’ άσυλο μεσάνυχτα
μ’ αφήνει σε κουβέρτα
σε λέσχες κι οίκους ανοχής
ξαναμετρά τ’ αργύρια
και ξεπουλά τα νιάτα μου
στα ανταλλακτήρια
ο χάρος στο κατώφλι της
γελάει και της γνέφει
του παραγγέλνει ξύλινους
σταυρούς μικρούς για βρέφη
μα εγώ «στη νύχτα κόκκινο»
ρίχνω να δεις και να ‘ρθεις
λούζει το φως τη σήραγγα
του Παύλου και της Μάρθης.
Lucien Chardon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου