 |
| Δρόμοι Αγ.Αδριανού |
Ας ήταν να ζούσες
Στους δρόμους των ποιητών (*)
Για σένα θα γράφανε στοίχους γλυκούς
Και να τους τραγουδούσες τα βραδάκια
Πάνω στο λόφο πριν τη δύση
Ας ήταν να ζούσες
Κάτω από τις ανθισμένες κληματαριές
Κάτω από τις θλιμμένες καρυδιές
Και να τους μιλούσες τα βραδάκια
Πόσο τις αγαπούσες
Ας ήταν να μεθούσες
Με τα αρώματα των πορτοκαλοανθών
Με τις υποσχέσεις των μανταρινιών
Να περπατούσες στους αγρούς
Να συναντούσες τα κυκλαμινάκια σου
Ας ήτανε να ζούσες
Αχ πόσο το Ναύπλιο αποθυμούσες
Το λιμάνι τη πλατεία
Ψηλά από το κάστρο
Τον Αργολικό κοιτούσες
Ας ήτανε να ζούσες
Μας το ζητούσες
Κάθε μέρα θα κολυμπούσες
Σε γαλαζοπράσινα νερά
Με όνειρα παιδικά (**)
Και κει στην ακροθαλασσιά
Σιδερενάκια και γουζούνες (***)
Φασουλίθρες και ξυδάτες (***)
κ βοτσαλάκια αυγουλωτά
Μόλις σε βλέπανε κάνανε χαρά
Ας ήτανε να ζούσες
Αγάπη μας γλυκιά
Κι όλα τα διάττοντα αστέρια
Για σένα θα κάναν στάση
Ν' ακούσουν την ευγενικιά σου μιλιά
Χρίστος & παιδιά
Χρ.Σπυ.Ιάσων.Χρ.
Ναύπλιο 11/4/2024
(*) Οι δρόμοι στο χωριό
Άγιο Αδριανό καταγωγή
της Γιάννας Χ.
έχουν ονόματα ποιητών
(**) κ ουμανιστικά
(***) Κοχύλια τύπου Μελισσίου
Tags
Υπέροχο το ποίημα Χρήστο μου
Ομολογώ από τα καλύτερά σου!
και φυσικά γεμάτο συναίσθημα
όπως ταιριάζει
σε μια όμορφη ψυχούλα.
Όταν δεν υπάρχει λησμονιά
δεν χωράει χωρισμός..
13.4.2024
---
Έφη Χριστοδήμου :
echr58@gmail.com
Κύριε Χρήστο,
Κοντεύουν πλέον δύο χρόνια
από το θάνατο της Γιάννας
και το απρόσμενο μήνυμά σας
με συγκίνησε πολύ.
Μου υπενθυμίζει το πόσο πολλοί τρόποι υπάρχουν για να κρατάμε ζωντανούς
μέσα μας τους νεκρούς μας,
τιμώντας τους γι’ αυτό
που οι ίδιοι υπήρξαν σαν άνθρωποι
αλλά και σαν παρουσία στη ζωή μας.
Όσο για μένα θυμάμαι
πάντα τη Γιάννα με ζεστασιά.
Σας ευχαριστώ για αυτό το μοίρασμα.
Με εγκάρδιους χαιρετισμούς
Έφη Χριστοδήμου
15.4.2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου