 |
| Χρίστος Γιώργος Σπύρος |
Διαδρομές μνήμης: Mon cher cousin Spyros Παπαμετζελόπουλος. Είναι κάποιες στιγμές εξαιρετικά φορτωμένες με μνήμες που θέλουν να βγουν στην επιφάνεια. Δεν μπορώ να τις συγκρατήσω. Τις μνήμες δηλαδή. Ωστόσο δεν έχω γερό μνημονικό. Έτσι αναγκάζομαι να ψάχνω ανάμεσα σε άπειρες κυψέλες του μυαλού κομματάκια. Τι θαυμάσιος μηχανισμός και αυτός. Του δείνεις εντολή και ξεκινά. Μπορεί να αρχίζει με το χαρτί. Το φυλάσσει με στοργή μέσα σε ένα τεράστιο Λειβαδίτη. Δεν το αποχωρίζεται. Έρχεται έτσι η ώρα να εξωτερικεύσει τη μνήμη και να διαδώσει τα αποτυπωθέντα κάποτε. Να τα κοινωνικοποιήσει εταιροχρονισμένα. Ναι σε ένα καφέ της Πατησίων το City Icon. Αργότερα θα βρούμε και εικόνες από κοινές στιγμές. Είμαστε περίπου ίδιας ηλικίας. Δημοτικό σχολείο εγώ στο Μελίσσι Κορινθίας. Ο Σπύρος με τον αδελφό του Γιώργο έμεναν στο Ξυλόκαστρο. Πόπη και Γιάννης οι γονείς. Η μητέρα του πρώτη ξαδέλφη του πατέρα μου. Οι πατεράδες αδέλφια. Μια πικρή ιστορία για το παππού του Σπύρου που σημάδεψε την μητέρα του. Έχω μιλήσει γιαυτό λίγο και δεν χρειάζεται άλλο. Εδώ θέλω να εκφράσω την άπειρη σταθερή μόνιμη και γνήσια αγάπη που του έθρεφα σε όλη τη ζωή. Μέχρι που έφυγε. 27 Νοεμβρίου 2016. Είμασταν συνδεδεμένοι λοιπόν από μικροί. Τον καιρό εκείνο οι τόποι ήσαν γεμάτοι αρώματα από λεμονοανθούς, μανταρινοανθούς, μούσμουλα αχλάδια ρόδια, κορόμηλα, ξανθή ραζακιά. Με Σπύρο σίγουρα βρισκόμασταν στο Μελίσσι στο Λαλιώτη στο Ξυλόκαστρο. Οι εμπειρίες και τα τραγούδια του Χατζή κατέβαιναν στο χωριό στα κτήματα στην αγροτική ζωή που αγαπούσε να δοκιμάζει το κόπο της μαζί μας.
Αχ αμπέλι μου καλό
Βοηθάμε σε παρακαλώ
Να μπω στου Σπύρου τον ιστό
Το ταπεινό του το εγώ
Το μεταλλικό του τονικό
Το κοφτερό του το μυαλό
Το μάτι του το παρατηρητικό
(Βαγγέλης σκεπή κεραμίδια)
(Μνήμη Μίμη Ρουμελιώτη)
Να πιω στη μνήμη του κρασί
Ανέρωτο αληθινό..
Κρασί γιορτή
Λάδι σταφίδα
Σπύρος παρών
Κούλα Φωτούλα Βασιλικό
Λάκης Γιώργος Λαλιώτη
Κατερίνα (*) Γιαννάκης
Σπύρος παρών
Ω τι ωραία ξαδελφοπαρέα!
Όλοι χωράγανε στο ξυλοκρέβατο
Κάτω από τη μουριά της Σοφίας
Σ' όλους άρεσαν οι τηγανιτές
μπατάκες της Αγγέλως!
Ξυλόκαστρο αξέχαστο μπρέκφαστ.
Ακόμα η μυρωδιά του φρέσκου βουτύρου του μελιού του φρέσκου ψωμιού, αγνώστων ειδών στο σπίτι μου το Μελίσσι. Οι πρώτες διακοπές απο τη φιλόξενη και ευγενική θεία Πόπη. (Ήταν ποιήτρια και σίγουρα τότε θα έγραφε και δεν μας έλεγε τίποτα. Ο άνδρας της δεν τα ήθελε και τα έσκιζε μου εκμυστηρεύτηκε αργότερα).
Σπίτι με κήπο και λεμονιές πάνω από το Πευκιά, κάτω από τις γραμμές του τρένου. Ποιος ξέρει πως πήγα εκεί μάλλον ο πατέρας με το λεωφορείο.
Καλάβρυτα και πάλι μαζί και πάλι διακοπές. Πρωινό στη πηγή με το κρυστάλλινο νερό.
Οι καιροί κυλάνε γρήγορα όπως οι ρόδες του ποδηλάτου του πατέρα. Victoria. Πολλές φορές μας εξυπηρέτησε φαντάζομαι τα καλοκαίρια.
Στρασβούργο από Ιταλία 1975 ή 1976. Με Γιώργο (;) και την τότε συμβία του Πίτσα. Κάναμε λουκούλιο γεύμα στο σπίτι των ευκατάστατων νοικοκυραίων μου στη κουζίνα τους. Λείπανε σε διακοπές. Ούτε γάτα ούτε ζημιά χρησιμοποιήσαμε την κουζίνα τους και δεν αφήσαμε ίχνος. Πρέπει να ήταν Πάσχα. Έχω και φωτογραφίες. Τα χρόνια κύλησαν γρήγορα. Δουλειά αυτός με την αξία του στο Δημόσιο στη ρύθμιση της κυκλοφορίας μέσα από τη φωτεινή σηματοδότηση. Ταπεινός και ανιδιοτελής. Εργαζότανε αθόρυβα επιστημονικά. Δεν έψαχνε οφίτσια. Μέχρι τέλος. Εγώ στα ξενοδοχεία στο τουρισμό κλπ. Βλεπόσασταν στην Αθήνα, στο Λαλιώτη στη κηδεία του θείου του Πάνου, πίναμε καφέ στη γειτονιά μου, τρώγαμε μαζί στη γειτονιά του τελευταία κατοικούσε στου Ζωγράφου.
Τηλεφωνιόμασταν συχνά.
Το κακό κάποτε τον άγγιξε. Τον είδα στο νοσοκομείο και μετά κατά την ανάρρωση στο Παλαιό Φάληρο το 2016 όταν ήμουνα στο Nestorion Hotel. Κάπου είπιαμε καφέ εκεί κοντά. Δώσαμε ξανά ραντεβού να ξαναειδωθούμε. Αλίμονο. Δεν έγινε ποτέ αυτό, τον πρόλαβε ο θάνατος. Μετά από κάποια χρόνια από την μητέρα του με τη μητέρα του συγκάτοικοι, πήγα στη κηδεία του. Αχ αγαπημένε μου Σπύρο πόσο μου λείπεις εσύ και ο Χατζής σου, ο Σαββόπουλος σου, η κορμοστασιά σου, η μελωδική σου φωνή, το αρχοντικό σου παράστημα, το φοξβαγγεν σου η αλφαρομέο σου, η παρέα σου, η ευγένειά σου..
(*)15/4/1976 Στρασβούργο, Μικρή Γαλλία, Κανάλι του Ρήνου
(**) Μεγάλη απώλεια για Κατερίνα, σύζυγό του και Γιάννη υιό του.
Χειρόγραφο δικό μου 22/5/2023.
Η Γραφή του Σπύρου πίσω από τη φωτογραφία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου