Κλαίω, Ωρες Ανατολής και Δύσης, Αγίου Ανδριανού - Κατσίγκρι - Ναυπλίου, άρωμα Τάσου Λειβαδίτη, 357 φωτό

Κλαίω μέσα μου

μ' αρέσει αυτός ο γλυκός ήχος των λέξεων

που βγαίνουν μέσα από τα αναφιλητά

καθώς οι χρυσές αχτίνες της ανατολής

χαϊδεύουν ερωτικά τις στέγες των ονείρων μου

που άγγιξαν το χώμα που αγαπώ

Κλαίω μέσα μου και τα αναφιλητά

αγγίζουν την πορφυρή εικόνα του ήλιου

που χάνεται πίσω από τις βουνοκορφές

και οι νότες τους χαράζουν το πύρινο μονόγραμμά μου

που και αυτό περιμένει με τη σειρά του

να σβήσει όπως κάθε όνειρο σε κάθε φέξη

Κλαίω μέσα μου τις χαρές και τις πίκρες

που έσμιξαν ένα δειλινό στις κορυφογραμμές

πάνω από τα πράσινα γιορτινά φορέματα

των λοφίσκων και των δασυλλίων της ζωής μου

και άρχισαν να σφυρίζουνε και να σιγοδραγουδάνε

στίχους που ποτέ δεν έγραψα αλλά βρήκα έτοιμους στις γραφές των άλλων

Κλαίω μέσα μου και οι λυγμοί

χαρούμενες φωνές μικρών παιδιών που παίζαν τις αμάδες στο μπουχό

αθώες αγκαλιές κοριτσιών που ζέσταιναν τις ερωτικές ιστορίες των μεγάλων

απλανή βλέμματα μανάδων που κατευόδωναν τα σπλάχνα τους στο άγνωστο

μελαγχολικές κινήσεις δουλευταράδων πατεράδων που έσκαβαν και έκρυβαν βαθειά στη γη τον κόπο τους

για να ανθίζει κάθε άνοιξη και να σκορπά καλόκαρδα ελπίδα στους οικείους τους και τους περαστικούς

Κλαίω μέσα μου όχι γιατί είμαι ένας περαστικός

αλλά ένας τυχερός ανάμεσα στα δισεκατομμύρια με τα ρυτιδωμένα πρόσωπα

από την δίψα για ζωή και έρωτα και θάνατο, που έζησαν με κόπο, με πόνο, με αγάπη

για ένα κομμάτι γη με ένα δένδρο για σκέπη, με μια πηγή για ελπίδα, με ένα μνήμα

σήμαντρο παντοτινό στεναγμών, καημών, παράφορων πόθων και παθών και μαραμένων ονείρων

αλλά ένας τυχερός που σώθηκε από τις λάμψεις των πυρκαγιών και των ακούσιων πυροβολισμών των άλλων

Κλαίω μέσα μου από τον τρόμο του έρωτα

που κάποτε πετούσαμε μαζί πολύ ψηλά

και δεν βλέπαμε κάτω το χάος της ομορφιάς

των λέξεων που σκόρπιες από δω και από κει

μαζεύονταν γύρω Σου σαν τριαντάφυλλο 

να σου πουν το σ' αγαπώ με άρωμα και χρώμα

Κλαίω μέσα από χαρά για ένα όνειρο και μια ελπίδα

που ποτέ δεν έσβησε παρά σαν φλόγα από κερί

και έκανε ένα την μέρα με τη νύχτα

για ένα τραγούδι και ένα γλυκό κρασί

στη μέση του πελάγου γυμνοί στον άνεμο

και στοιχειωμένοι από την αρμύρα

Κλαίω για σένα χώμα μου και γη

στερνή μου Μέρα και μήνα Μάη

Κλαίω για σένα καθάρια μου Σιωπή

που με τη Ψυχή σφιχτά αγκαλιασμένη

μόνο Συ μπορείς να γλυτώσεις το κορμί

από την αιώνια τυραννία τη τύψη τη βροχή

ΧρίστοςΡ.

Ωρες Ανατολής και Δύσης

Κατσίγκρι - Άγιος Ανδριανός Ναυπλίου

25/5/2020
Αφιερωμένο στη Γιάννα και το βιβλίο της

που είναι από την πολύ πλούσια λογοτεχνικής της συλλογή
"ΠΟΙΗ-ΣΗ" του ΤΑΣΟΥ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ

και το χωρίον Κατσίγκρι γενέτειρά της
29/5/1975