Πρωϊνό στο Τατόι
Ούτε που κατάλαβα
πως βρέθηκα στην όχθη
Λίγα μέτρα πιο μακριά
από μια πεινασμένη θάλασσα
Που άνοιγε το στόμα της
να με καταπιεί
Ούτε πως κατάλαβα
Πως γέμισε η αγκαλιά μου
Κόκκινα βατόμουρα
Πως έκανε κύκλους
Γύρω από την αγκαλιά μου
Ένα κάτασπρο περιστέρι
Πως περνάς έτσι καλπάζοντας
Με τα μάτια σου φορτωμένα λάφυρα
Με το πέρασμα τα’ αλόγου σου
Να μαστιγώνει αλύπητα
Τις προσδοκίες μας τις χαρές μας
Μα πως περνάς έτσι καλπάζοντας
Και τι θέλεις επιτέλους από μας
Και που πας δεν βλέπεις
Τα πέταλα τα’ αλόγου σου
Πως ματώνουν τις παπαρούνες
Δεν βλέπεις τα φύλλα των δένδρων
Που τρομάζουν στο περασμά σου;
Χρύσανθος Ρεπάντης
Πρωϊνό στο Τατόι
2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου