Σεφέρης

ΤΑ ΡΟΜΑΝΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΟΠΗΣ

«Περιδιαβαίνοντας» αναδρομικά τα χιλιο/ιδωμένα μονοπάτια

της ζωής τα απαρηγόρητα όμως, από των πολλών την απροσεξιά,

Πόπη φέρνεις τα χτεσινά τα όμορφα και τα ρομαντικά

με εντυπωσιακό αισθησιασμό και απόλυτη φυσικότητα στο σήμερα !

Η Μάρα… γεννήθηκε για να μην πεθάνει ποτέ στις καρδιές μας !

Η φωνή της κόρης της Μερσίνης θ’ ακούγεται πάντα:

Σώσε με, μάνα σώσε με!

Θέλει πολύ κουράγιο πίστη και υπομονή για να μετρήσεις

τ' αστέρια! Μέσα στα μάτια μας απλώνεται ένα Λουτράκι

ή μια μικρή Ελβετία και δεν το βλέπουμε !

Ο Σεφέρης έφυγε μακρινό ταξίδι για να συναντήσει

το βασιλιά της Ασίνης ! Η σπηλιά τους όμως είναι γεμάτη φως!

Κάθε μέρα δεν είναι μια συνηθισμένη μέρα !

Κάθε μέρα είναι ένα τώρα που δεν επαναλαμβάνεται !

Η πρώτη αγάπη παραμένει θεία ευωδία,

σκιά του πεπρωμένου σκιά του λιβαδιού της νιότης,

σκιά του βροχερού βραδιού σκιά της θύμησης σκιά της ζωής !

Πόπη η σκιά δεν θα κρυώσει …

Το φίλο ναι θα τον βρούμε κάτω στην ακρογιαλιά

στα αφρισμένα κύματα αγκαλιασμένο με τη μητέρα γή!

Στις δώδεκα αυτού του μήνα (*) η καρδιά (δεν ραγίζει)

γιορτάζει και η ψυχή της ψυχής μου.

Δεν θ’ αργήσω στο ραντεβού: Σημείωσε : Οδός τάδε!

Το νοτισμένο από τη βροχή χώμα – στο προσκύνημα -

θρέφει τα τριαντάφυλλα τα’ Απρίλη !

Ακούω το καρδιοχτύπι του τώρα μέσα στο ανθογυάλι !

Ανθη άνθη λεμονιάς πάντα θα μοσχοβολάτε!

Φτερούγισμα ξανα/έλα !

Πίστη πάντα να με δροσίζεις !

Χαμόγελο πάρε το δάκρυ μου, σε βλέπω, φωνάζω που είσαι,

σε βλέπω στα παιδικά μου χρόνια, παράπονο δεν έχω

για την νιότη μου την πρώτη !

Χίλια χιλιόμετρα κι αν διαβώ έρωτα θ’ άρθω

να σε προσκυνήσω, το χέρι να σου χαϊδέψω.

Τελικά είναι άπιαστο τ ’όνειρο γι’ αυτό είναι και όνειρο.

Μόνο μια προσευχή θα μπορούσε να το πλησιάσει !

Αναμνήσεις αναμνήσεις, ξανθιές ψαλμωδίες στο στερέωμα !

Πόπη η γραφο/μηχανή σου είναι ένα πολύ ωραίο ανθοδοχείο λόγου !

Επιμέλεια κειμένων

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα 15/1/2005 9:06 πμ (Τα ποιήματα της Πόπης παραμένουν ανέκδοτα)

(*) 12 Δεκεμβρίου Αγίου Σπυρίδωνος