Ακρόπολη εκδρομή από Αίγιο

Εκδρομή στην Ακρόπολη! 

(Λαμπίρι – Αθήνα – Λαμπίρι 29-9-05)

Πρόσωπα ανέκφραστα, νυσταγμένα, οι ρόδες άπληστες καταπίνουν τα χιλιόμετρα. Τα απλόχωρα παράθυρα επιτρέπουν στη ματιά να γλιστρήσει πάνω από τα ήρεμα νερά του Κορινθιακού, να φτάσει απέναντι, να παρακάμψει το άγριο σύννεφο να σμίξει με τη γλυκιά προσδοκία και να φτάσει πριν από το σώμα στην Ακρόπολη! Τελικός προορισμός: H προσέγγιση της «αιωνιότητας». Το πέρασμα από το κατώφλι του χρόνου στο χώρο της μεταμόρφωσης του αδύνατου σε δυνατό! Αλλά ας μη βιαστούμε. «Πετάμε» λίγα μέτρα πάνω από το Αίγιο όχι μακριά από τη Πτέρη. Έναν άλλο πόθο! Δεν πρέπει να χάσουμε το λεμονόδασος ούτε τις κόκκινες σκέπες των σπιτιών της Αιγιαλείας! Ο φωτοδότης τάχει βάλλει με το σύννεφο που βρέθηκε μπροστά του και στερεί στους ρομαντικούς μια καθώς πρέπει ανατολή! Τελικά οι τελευταίοι δεν θα απογοητευτούν! Η Ακράτα, το Δερβένι, το Ξυλόκαστρο απολαμβάνουν ένα ακόμη φωτο-κρυφτούλι. Στα γύρω χωριά πάνω στις πλαγιές οι εραστές της νύχτας ξεφεύγουν με κόπο από τις γυναικο-φωλιές τους. Στις κορυφογραμμές σμίγουν τα βλέμματά μας. Ο Αίολος μέσα σε μια βάρκα εξομολογείται τον ερωτά του στη θάλασσα και ζωγραφίζει καρδούλες. Τα ψάρια μάλλον ζηλεύουν… Τα κυπαρίσσια στη ξηρά διεγείρουν με το μυτάκι τους τον ουρανό. Τους υπόσχεται χειμώνα και μόνιμη δροσούλα. Σε αντάλλαγμα θα χαρίσουν κι’ άλλο από το άρωμά τους στο ροδίτη ! Τι ευτυχία! Οι γειτονιές των ακίνητων κυπαρισσιών όλο και πληθαίνουν! Τα καμπαναριά δεν έχουν λόγο να τα ξυπνήσουν σήμερα νωρίς. Η άχνα των βουνών μένει όλο και πίσω και πίσω. Το ένα αντικαθιστά γρήγορα το άλλο. Σε λίγο διακρίνεται ο Ακροκόρινθος!

Ο ΑκροΚόρινθος

Με δέσανε με την ιστορία

Καλλιτέχνες, στρατηγοί φίλοι και εχθροί

Φρουρός του Πέλοπος αιώνιος στη γη

Πνίγηκα κάποτε μέσα στην χλιδή

Σώθηκα χάρις στο Θεμιστοκλή

άκουσα του Παύλου τη προσευχή

Ράγισα σαν είδα τον Κολοκοτρώνη φυλακή!

Χαίρε ώ χαίρε ελεύθερη πατρίς!

Ο Ιερός βράχος της Κορινθίας βουβαίνει. Το μεγάλο αυλάκι τεχνικό θαύμα παρόμοιο με εκείνα της Αιγύπτου, απραγματοποίητο όνειρο του Νέρωνα, υγρό σύνορο βορά και νότου περιμένει ανυπόμονα να φωτογραφηθεί…

Το Κανάλι

«Ενώνω τον Κορινθιακό με το Σαρωνικό

Ασταμάτητα περνούν κάθε μέρα τα μπατό (καράβια)

Τα παιδάκια με κοιτάζουν με το στόμα ανοιχτό

Σε σμήνη τουριστών προκαλώ το θαυμασμό»!

Ξαφνικά η θάλασσα αλλάζει πλευρό και περνά στα νότα της Αίθρας του Ευπαλίνου και των Γερανείων! Κερδίζει αμέσως τα βλέμματα των ταξιδιωτών που προσπαθούν μάταια να φθάσουν πρώτα στην Ακρόπολη! Του κάκου. Το πνεύμα είναι ήδη εκεί και τα λέει με το όνειρο κάτω από το πορφυρό σεπτεμβριάτικο ήλιο! Η υπομονή πιάνει τα άκρα καθώς το εμπορικό κομμάτι της Αθήνας μπαίνει πρώτο στην κάμερα των οφθαλμών! Ευτυχώς ακολουθεί το Πανεπιστήμιο η Βιβλιοθήκη το Παναθηναϊκό στάδιο και επί τέλους ο Ιερός Βράχος! Οι Καρυάτιδες ντυμένες με τα καλά τους έχουν έλθει στην Αθήνα να χορέψουν και πάλι προς τιμήν του Βασιλιά! Ποζάρουν αφιλοκερδώς στους λάτρεις του ωραίου! Η Μελίνα μια τέτοια μέρα δεν θα το συζητούσε καθόλου! Θα παράταγε σύξυλους τους πάντες για ν’ άρθει να τους κάνει παρέα! Θα τις καλούσε θα τις κέρναγε κρασί και θα χορεύανε μαζί !

Αθάνατη Ελλάδα ! Δεν σε χορταίνω !

Αθάνατη Μελίνα ! Δεν σε ξεχνώ !

Ο Ερεχθεύς, η Αθηνά, Ο Ποσειδών, ο Περικλής ο Ικτίνος, ο Καλλικράτης είναι όλοι εκεί αναμεμειγμένοι με τους εκατοντάδες εκστασιασμένους επισκέπτες. Απολαμβάνουν την δημοσιότητα στην τηλεόραση του πολιτισμού. Η εκφωνήτρια (ξεναγός) Μελίνα δένει αδιάρρηκτα με «τιτάνιο» το παρελθόν με το παρών… Ο ιερός βράχος σμιλεύεται αγόγγυστα από τα βήματα των επισκεπτών του….

Χρήστος Ρουμελιώτης Λαμπίρι 10/10/2005 10:58 μμ «Τα εγκαίνια της Διώρυγος της Κορίνθου» του Κωνσταντίνου Βολανάκη