Ο ΨΑΡΑΣ Η ΛΟΥΛΟΥΔΩ
ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ
Ως κανδήλι ή φανός !
Ως Λαμπάδα ή άστρον !
Τρεμοφέγγεις μακράν !
Μελανωμένος επάνω εις το στο κύμα !
Πιό όμορφος και από τα κρίνα !
Σε Καλύβι στοιχειωμένο !
Κόρη με πατέρα ανδρειωμένο !
Περίμενε τον αγαπημένο !
Κατοικούσε πονεμένη !
Με ήλιο και λουλούδια στολισμένη !
Το Βασιλόπουλο:
Λουλούδω μου λαμπρή !
Ημέραν που ο Χριστός θα γεννηθή !
Οι βάρβαροι θα έχουν ηττηθή !
Ο ήλιος, εγώ και εσύ θάμαστε για πάντα μαζί !
Πιό γλυκιά θάναι η Ζωή !
Ο Ψαράς:
Θεέ μου το Βρέφος Σου :
Θεέ μου Θαύμα Σου !
Χριστέ μου το Φώς Σου :
Χριστέ μου Φωτιά αιώνια να φέγγει !
Των εχθρών το μίσος να φλέγει !
Αχ Λουλούδω μου καλή !
Χριστούγεννα και πάλι στη γή !
Η Σπίθα - ορκος είναι εκεί !
Ο καλός σου, το βασιλοπουλό σου Ζει!
Στου πελάγου τον αφρό άνθος αιώνιο φωτεινό !
Κερί που δεν λειώνει, προσευχή που δεν τελειώνει !
Στεναγμός που δεν βγαίνει δάκρυ που το κύμα δεν πικραίνει !
Το Βασιλόπουλο:
Στου πελάγου τον αφρό
Εσένα θέλω για να ζεσταθώ
Τρεμοφέγγω, περιπαίζω
Τους ψαράδες στο γιαλό !
Η Λουλούδω:
Στης ψυχής μου το κόρφο το ζεστό,
Εσένα έχω φυλαχτό
Ελαφροίσκιωτο ή καθαρό
Σε περιμένω νάρθης μαζί με το Χριστό !
Χρίστος Ρουμελιώτης
Αθήνα, Σάββατο 11/29/03 8:47 πμ
Το ανωτέρω ποίημα αποτελεί διασκευή του Χριστουγεννιάτικου
πανέμορφου διηγήματος του Παπαδιαμάντη “Άνθος Γιαλού”
H Ποίηση εξακολουθεί
να παραμένει
μια μαγική τέχνη,
που μπορεί να κερδίσει
σε μια μόνο στιγμή
ολόκληρη την ύπαρξή μας
Η ποίηση είναι ρίγος και τρέμουλο
Και ανάταση…
Βαγγέλης Χατζηβασιλείου
Βιβλιοθήκη 30/7/04
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου