Κοιτάζω από το παράθυρο έξω.
Δεν βλέπω τίποτα. Σκοτάδι χειμώνας.
Κλείνω τα μάτια μου.
Ξαφνικά η αυλαία ανοίγει.
Σκηνή 1η: 25/12/1953
Ακούγεται το κλάμα ενός μωρού.
Ακολουθεί μικρή αναταραχή στη κούνια.
Δύο κόκκινα μαγουλάκια πάλλονται
καθώς αναρροφούν στοργή και γάλα.
Επιφωνήματα ικανοποίησης, οπτικό ευχαριστώ.
Ένας λύχνος προσπαθεί να διαλύσει το σκοτάδι.
Ένας επαναλαμβανόμενος ήχος σημαίνει το γεγονός της ημέρας.
Είναι η πρώτη καν η δεύτερη καμπάνα.
«Μητέρα σαν σήμερα γεννήθηκε ο Χριστός»;
Μικρή σιωπή. Καταφατική απάντηση.
Λιβάνι και βιαστικά βήματα μέσα έξω.
Κάνει κρύο. Τα κούτσουρα στο τζάκι αγωνίζονται να πιάσουν φωτιά.
Το ψύχος έξω από τα ρούχα σιγά - σιγά διαλύεται.
Ένας έντονος και παρατεταμένος τρίτος ήχος ακούγεται:
«Είναι η Τρίτη καμπάνα»
Όσοι έμειναν πίσω κατηφορίζουν τώρα βιαστικά προς την εκκλησία.
"Η παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει
και η γη το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει
άγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι
μάγοι δε μετά αστέρος οδοιπορούσι
δι' ημάς γαρ εγεννήθη
παιδίον νέον, ο προ αιώνων θεός"
(Ρωμανός ο Μελωδός).
Και πάλι μυρωδιά λιβανιού και κεριού αυτή τη φορά.
Μια άσπρη λαμπάδα θυσιάζει το μπόι της στο Χριστό.
Η θεία κοινωνία δέχεται στους κόλπους της ακόμα ένα μέλος.
«Χρόνια Πολλά Χρόνια πολλά» πηδούν από στόμα σε στόμα.
Να ζήσει ο μπέμπης...
Έχει κερδίσει την συμπάθεια πολλών. Αγνώστων και μη.
Οι ανθρώπινες σχέσεις παίρνουν το δρόμο τους.
Τα ποτήρια σηκώνονται ψηλά. Η ρετσίνα είναι γνήσια.
Η ευτυχία κάνει το γύρω του τραπεζιού.
Γλυκά χαμόγελα ζωγραφίζονται στα πρόσωπα όλων
Ο εορτάζων δέχεται ευχές για υγεία και χρόνια πολλά.
Τα τελευταία είναι γεγονός έχουν βαρύνει αρκετά...
Κουραμπιεδολικεροκεράσματα δίνουν και παίρνουν όλη την ημέρα.
Ακούγονται τα ονόματα: Βάσω Σπύρος μπέμπης.
Αναστασία μπάρμα-Χρίστος. Σοφία Ζωή.
Άγγελος Χαρίκλεια, Φίλιππος Δήμητρα.
Δημήτρης και Αγγελική (ίσως) Ρετσίνα μεζές....
25 Δεκεμβρίου χίλια εννιακόσια πενήντα 3...
Μέσα στον επόμενο χρόνο θα φύγει και ο Σικελιανός...
με Παπάγο εξουσία (19/11/1952-4/10/1955)
Ένας χρόνος και κάτι από την εκτέλεση του Ν.Μπελογιάννη (1915-1952)
Σκηνή 2η : 25/12/1954
«Μετράω τα πρόσωπα στο τραπέζι».
Το μαύρο καλύπτει την απουσία ενός.
Το μαντήλι απαλύνει τη λύπη.
Βαρύς ο χειμώνας ο πόνος και το πένθος γι' αυτόν μόνον που το βιώνει.
Αναστασία.
Η καμπάνια ήταν πιο βαριά φέτος μου φαίνεται.
Μπάρμπα Χρίστος θιοσχωρέστον.
Η (θεία) η Ζωή συνεχίζεται μάλλον ο μπέμπης εμένα κοιτάζει!
Σκηνή 3η : 25/12/1955
«Μετράω με προσοχή τα πρόσωπα στο τραπέζι».
Έχει προστεθεί ένα περίπου στο μέγεθός μου.
Η συμπάθεια των θηλυκών του σπιτιού μοιράζεται.
«Ακούω στο όνομα Χρίστος». Τα λαμπιόνια με εντυπωσιάζουν
«Έχω απομακρυνθεί από το στήθος της μητέρας μου».
Ένας ακόμη χειμώνας δεν μ' ενοχλεί καθώς με τη παρέα του
Προσφέρει απλόχερα το χρώμα του στην άγια μέρα.
Πορτοκάλια και μανταρίνια έχουν αναλάβει το στόλισμα των δένδρων του περιβολιού.
Λάσπη στην αυλή.
«Χρόνια Πολλά» «Να τον χαίρεστε ».
Ανταλλαγή γλυκών και ευχών με τις γειτόνισσες.
«Το τραπέζι είναι στρωμένο»
«Ελάτε» «Κάντε το σταυρό σας».
«Η σούπα καίει» «Φάτε όλο το φαΐ σας».
«Βάλτε κούτσουρα στη φωτιά. Κάνει κρύο έξω»
Χριστουγεννιάτικες κουβέντες στολίζουν την ατμόσφαιρα όλη μέρα.
Ο καθένας χαίρεται απόλυτα το παρόν και δεν αφήνει καμία χαραμάδα να μπει η ανησυχία του μέλλοντος.
Η καμινάδα διαμαρτύρεται για το βοριά που δεν την αφήνει να κάνει καλά τη δουλειά της....
Σκηνή 4η : 25/12/1956
Ο Δεκέμβρης έχει μπεί με Καραμαν-λή (6/10/1955 έως 5/3/1958) στην κυβέρνηση και Παύλο στο θρόνο (1947-1964)
«Είμαι ικανός να σταθώ στα πόδια μου και να καταβρέξω την Αυλή άμα χρειαστεί...)
Ζα και μανάρια στο αχούρι κοιμούνται όρθια...
Ξημερώνει. Η κασόνα σήμερα έχει και πάλι την τιμητική της...
Η μάνα της μάνας από το πρωί ανάβει το καντήλι στο εικόνισμα.
Το μαγκάλι κι η γωνιά συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον όλων.
Στο θροφαρί πέσαν τα πρώτα χιόνια.
Αγωνία για τα ξυνό-δενδρα που είναι φορτωμένα.
Υπομονή. Τα λιό-δενδρα περιμένουν να ξεφορτωθούν και τα κιούπια να γεμίσουν λάδι...
Ο Λύρας περιμένει το δικαίωμα...
Χριστούγεννα και πάλι στο χωριό
Τρίτη χτυπάει το καμπαναριό
Μπροστά ο πατέρας με το γιό
Κάνει ψόφο. Πουλόβερ χοντρό
Η μάνα πίσω με τον μικρό.
Άσπρο σαν το χιόνι το παλτό.
Χριστός γεννάται χωριανοί
Ποτέ πια πόλεμος(;) στη γη
Αγάπη θέλουν οι θνητοί
Και στο τραπέζι τίμιο ψωμί
Καλλιέργεια θέλουν κι οι «αγροί»
Να δούνε προκοπή τα παιδάκια σ' ετούτη τη ζωή
Η ζωή συνεχίζεται.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου