Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2002

Πολυτεχνείο 2002, ποίημα για το Πολυτεχνείο αφιερωμένο στα παιδιά μας Χρήστο και Ιάσονα Ρουμελιώτη-Χρήστου Ιωάννα

«ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΘΑ ΖΕΙ»

Σε γνωρίζω απ’ τον Όμηρο την ηρωική εκείνη εποχή
Απάντηση να δίνεις στον Πάρι πολε-μική για την Υπερ-προσβολή..

Ελένη, Αχιλλέας, Οδυσσέας, Πηνελόπη..
Σε γνωρίζω από την εκδίκηση του σπαθιού Σου τη τρομερή..
Σε γνωρίζω από τη δύναμη που συγκέντρωσες την ψυχική..
Να βρεις στο γυρισμό την εστία σου την πατρική..
Να Τον περιμένεις είκοσι χρόνια με τόση Υπομονή!

Αυτά τα πρόσωπα αυτά τα κόκαλα τα παντοτινά..
Τρέφουν γενιές Ελλήνων με περηφάνια και λεβεντιά..
Είναι των Ελλήνων τα ιερά τα δοξασμένα τα παιδιά..
Σε Μαραθώνα Θερμοπύλες και Σαλαμίνας τα στενά..

Μέγα πίστη και γενναία καρδιά μέχρις εσχάτων στα στερνά..
«Μολών Λαβε» «Ταν ή επί Τας»..
«Δε βολεύονται»» «Λευτεριά ή Θάνατος»..

Ετούτο το τοπίο ζήλεψαν πολλοί, σε Δύση και Ανατολή...
Περήφανη Ειρήνη, του Αριστοφάνη,
η σπηλιά ντρέπεται δεν μπορεί!.
Ρήγα! Μπρός μην την αφήνεις στη σιωπή..
άνοιξέ της ΤΩΡΑ για να βγεί..

1821,1941, 1971, 2001 Το Πολυτεχνείο Ζει!.
Αχολογάνε τα καριοφύλια του Γέρου στου Μωριά στις ρεματιές..
Αγκομαχάει η «Τζούλια» του Μουσολίνι στης Πίνδου τις πλαγιές..
ΟΧΙ στο φασισμό Αντίσταση Ενωμένη. Ολοι μαζί..
«Κάτω η Χούντα» «Ψωμί Παιδεία Ελευθερία»..
«Η Δημοκρατία Ζει»!..

Έσφιξα τα δόντια: Γαύδος Λέρος Μακρόνησος!.
Θεέ μου! Δεν υπάρχει νερό!.
Άνοιξα τα μάτια: Σαντορίνη Οίος Μήλος..
Παναγία μου! Ω τι ομορφιά.Υπάρχει φώς!.

Κρυφό σχολειό. Γερμανοί μπότα κατοχή..
Εμφύλιος διχασμός. Χούντα συνταγματάρχες, φυλακή..
Ελλάς μαρτυρικιά! Λαέ ΟΧΙ στη μοίρα σου καβάλα αφεντικά!
Και ψάλουν τα παιδιά Επί γης Ειρήνη! ΟΧΙ πολεμο! ΟΧΙ τρομοκρατία..
ΟΧΙ σπατάλη! ΟΧΙ πετρελαιοκρατία!.
Και τούτοι οι τρομοκράτες μέσα στα σίδερα..
και κείνοι οι μανιακοί στό χώμα..
Σώπα όπου νάναι θα ξαναγεννηθεί..
ο Λαός, όταν σημάνουν οι καμπάνες..
Γιατί την Ειρήνη, θάναι δική τους δική Του και δική μας..
Αλλα θα ξανασταυρωθεί..
γιατί Θέ μου.. Διαβόλους.. έστειλες στη Γή??
Προσμένουν να ψάλουν και πάλι «Το Πολυτεχνείο για πάντα Ζεί»..
Και η Ειρήνη και η Δημοκρατία να λάμψει πιό πολύ απανταχού στη Γή..
Χρήστος Ρουμελιώτης Αθήνα 10 Νοεμβρίου 2002 11:51:53 μμ

Το αφιερώνω στα παιδιά μου Χρίστο Ιάσονα και Σπύρο
Με την ευκαιρία της 30ης επετείου του Πολυτεχνείου
Χάριν..
Της διατήρησης της εθνικής μνήνης..
και της πίστης μας στις ιερές παρακαταθήκες των προγόνων μας..
Που αγωνίστηκαν να ζούμε σήμερα εμείς ελεύθεροι..
Καθώς επίσης χάριν της εθνικής έπαρσης αλλά και της σύζευξης..
της αρχαιότητας με την σημερινή εποχή..
που παρ’ όλη τη πεζότητάς της πρέπει αλυσιδωτά να μας προκαλεί…
Στη φωτογραφία Ιάσονας και Χρίστος ο νεώτερος..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου