Οδυσσέα, κατ’ αρχήν θα ήθελα να σε ρωτήσω
Πως άντεξες τόσα χρόνια μακριά από τη γυναίκα σου
και το παλάτι σου;
«Δεν μπορούσα ν’ αρνηθώ να πάω στην Τροία, ήταν αναπόφευκτο.
Εξ άλλου δεν ήξερα τι θα συνέβαινε.
Πέρασα πολλά μέχρι την επιστροφή μου.
Ήταν οδυνηρό να βρίσκομαι μακριά από τη γη μου
όμως με τη δύναμη του νου ξεπέρασα όλα τα εμπόδια
που βρέθηκαν μπροστά μου.»
Όταν έλειπες δεν είχες νέα από την Ιθάκη;
«Όχι, δεν είχα δεν είχαμε τότε κανένα αγγελιοφόρο»
Που ένιωσες τον μεγαλύτερο κίνδυνο;
«Το μεγαλύτερο κίνδυνο τον ένιωσα
από τη μια στο πέρασμα της σκύλας και της Χάρυβδης
και από την άλλη με τον Κύκλωπα Πολύφημο».
Πως ένιωσες όταν έχασες όλους τους συντρόφους σου;
«Ένιωσα μοναξιά, θλίψη, ανικανότητα και απελπισία»
Τι ήλπιζες ότι θα γίνει μόλις έφυγες από την Τροία;
«Ήλπιζα ότι όλα θα εξελίσσονταν ομαλά
και θα γύριζα γρήγορα στην πατρίδα μου»
Πως ένιωσες όταν αντίκρισες το γιο σου μετά από 20 χρόνια?
«Όταν τον αναγνώρισα ένιωσα μεγάλη χαρά και συγκίνηση,
έκλαψα κιόλας πάνω στον ώμο του.»
Θα ήθελες στο υπόλοιπο της ζωής σου να ξαναζήσεις αυτή την περιπέτεια;
«Όχι, δεν θα έλεγα ότι ήταν μια ευχάριστη εμπειρία»
Όταν έλειπες δεν αγωνιούσες για το τι θα γινόταν πίσω στο παλάτι;
«Ναι είχα μεγάλη αγωνία γιατί δεν ήξερα
τι θα μπορούσε να συμβεί στην Πηνελόπη.
Επίσης δεν ήξερα ποια ήταν η θέση του γιου μου,
του Τηλέμαχου μέσ’ στο παλάτι και δεν ήξερα
αν ο Τηλέμαχος ήταν σε θέση να υπερασπίσει την Πηνελόπη
αν χρειαζόταν.»
Τέλος θα ήθελα να σε ρωτήσω ποια ήταν τα συναισθήματά σου
που ήσουν τόσα χρόνια μακριά από την πατρίδα σου και την οικογένειά σου;
«Ένιωθα νοσταλγία, θλίψη
και μέρα με τη μέρα δυνάμωνε η θέλησή μου
να βρεθώ γρηγορότερα στην Ιθάκη
ξεπερνώντας οποιοδήποτε εμπόδιο μου παρουσιαζόταν»
Σ’ ευχαριστώ για την συνεργασία σου
και ελπίζω να ξαναβρεθούμε για περισσότερες ερωτήσεις!!!
Σπύρος (Σπυρίδων) Χρήστου Ρουμελιώτης
Αθήνα, Κυψέλη Μάιος 2002
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου