Lettre a Lou XIII

Lettre a Lou XIIΙ

(Apoll-in-aire en grecque)

Οι στρατιώτες υπο-χωρούν σιγά-σιγά

Μες στη ταραγμένη νύχτα της πόλης

Άκου πως χτυπά η ερωτευμένη μου καρδιά

Αυτή η καρδιά η τόσο ακριβή

Να γιατί σ' αγαπώ τόσο πολύ !

Σ' αγαπώ χωρίς τέλος γλυκιά μου

Εσύ είσαι το νόημα της ζωής μου

Είσαι η μόνη χαρά μου

Καθότι η Αγάπη είναι το πάθος μου

Ο ήλιος μου και όλη η ζωή μου !

Άκου πως χτυπά η καρδούλα μου

Λες και περνά μεραρχία πυροβολικού

Άκου τον γενναίο Πυροβολητή

Για σένα παίρνει θέση δωρητή

Καρδιάς στη μικρή μου αδελφή !

Αδελφούλα μου σε κρατώ σφιχτά

Σου ανήκω Μου ανήκεις

Μαζί θα πορευτούμε

Μίλα μου για τα μικρά κι' ασήμαντα

Που εμψυχώνουν όποιον τα' ακούει !

Ένα τραμ διέρχεται με ταχύτητα

Τρυπάει τη νύχτα, τη γυάλινη νύχτα

Εκεί που στρατοπεδεύει η καρδιά μου

Τα όμορφά σου μάτια λάμπουν στο σκοτάδι

Άκου της ερωτευμένης μου καρδιάς το χτυποκάρδι !

Σήμερα είδα ένα σημάδι

Να συμπορεύεται με τ' άλογό μου

Ίσως ήταν ένα αγγελούδι

Που ερχότανε από κάποια εξορία

Και να μπροστά μου ως γλυκιά οπτασία !

Τα πανέμορφά του μάτια Ω τι μάτια

Τα φτερά του τα ξανθά μαλλιά του

Τραγουδούσε γλυκά με μυστηριώδης λέξεις

Που ηχούσαν όμορφα στα αυτιά μου σαν σούσουρο

Κι ήμασταν μόνοι, ολομόναχοι !

Και ξαφνικά βρέθηκα κατάχλομος

Να ιππεύω μέσα σε βαθύ φαράγγι

Κι ο άνεμος το μακρύ του ποίημα να σφυρίζει

Και τον ήλιο να καλεί και το άστραμμά του

Και στο εύ-μορφο πουλί γω να λέω σ' αγαπώ !

Χρήστος Ρουμελιώτης

Δευτέρα, 31 Μαρτίου 2008

5:46:59 μμ

Lettre a Lou XII

Lettre a Lou XII

Γράμμα από το μέτωπο

(Apollinaire en grecque)

Εάν μια γλυκιά οβίδα μου έκοβε της ζωής το νήμα

Τα κλάμα σου αγαπημένη θα γινόταν ποίημα !

Το σουβενίρ μου θα λιωνε σιγά σιγά όπως το κερί στο μνήμα ...

Μια ωραία οβίς στον αέρα σκάει

Μιμόζα ανθίζει και μοσχοβολάει !

Μια ωραία οβίς στον αέρα σκάει

Το σουβενίρ μου είναι, και το αίμα του σκορπάει !

Και θάλασσες και βουνά και πεδιάδες σκεπάζει...

Και τους ήλιους που σαν φρούτα ωριμάζουν κοιτάζει !

Ένα σουβενίρ θα γίνω για να ζήσω και να πεθάνω

Μέσα στα στήθη σου τα λευκά

Μες στα χείλη σου και τα ματωμένα σου μαλλιά !

Που ποτέ δεν θα δηλώσουν υποταγή στο πεπρωμένο...

Και το μοιραίο έτσι όπως θα εκτινάσσεται από το αίμα μου

Θα βάψει τον ήλιο πιο κόκκινο,

Θα κάνει τα λουλούδια πιο εντυπωσιακά, το κύμα πιο γρήγορο...

Και την αγάπη πρωτόγνωρη και τ' αγόρι σου πιο δυνατό

Μες στο απλωμένο λουλουδένιο σου σώμα...

Αγαπημένη μου Λου

Αν σκοτωθώ, σουβενίρ θα γίνω

Σουβενίρ που θα μυρίζει νιότη, πάθος, έρωτα

Το αίμα μου παθιασμένο σιντριβάνι ευτυχίας

Και Συ η πιο ευτυχισμένη και η πιο όμορφη !

Ω μοναδική μου αγάπη και μεγάλη μου παραφροσύνη !

Η νύχτα κατεβαίνει

Να δώσω παρών μου κρένει

Στη μοίρα μου τη ...ματωμένη !

Για τη απόδοση

Χρήστος Ρουμελιώτης

Παρασκευή, 28 Μαρτίου 2008

10:06:16 μμ

Στο επόμενο ένα άλλο γραμματάκι προς Λού του αγαπημένου σας ποιητή Απολλ-ιναίρ !

Lettre a Lou IX

Lettre a Lou IX

Μέρος IX Γραμμάτων προς τη Λου

(Apollinaire en grecque)

Λου μου, θα ήθελα και πάλι να σου μιλήσω για την αγάπη

Πώς να σου το πω, η αγάπη είναι σαν τον πρωινό ήλιο που

παίρνει την ανηφοριά της ημέρας (ζωής) στο ώμο του !

Ο ήλιος με τις αχτίνες του σαλεύει τις ψυχές μας και

προσπαθεί να τις ενώσει !

Αγαπημένη μου θέλω να νιώθεις ευτυχισμένη

Η πίστη μου σε σένα πηγάζει από την ομορφιά σου

Ουάου ουάου νάσου μπροστά μου ολόγυμνη !

Θεά μου μόνο εσένα λατρεύω !

Τα στήθη σου έχουν την γεύση του χακί και των φραγκοσύκων !

Οι γλουτοί σου είναι σαν γλυκό κουταλιού που και τους λατρεύω

γλυκιά μου !

Ένα χάδι σαν τον αφρό της θάλασσας λες και σε έχει γεννήσει

Όταν με κοιτάς τα μάτια σου αστράπτουν

Σαν ένα σπαθί με γλυκιά κόψη έτοιμο να βαφτεί με αίμα !

Όταν κοιμάσαι γίνεσαι η Γλύκα των οργίων μου

Και το έδεσμα της θείας λειτουργία μας !

Όταν σκύβεις γίνεσαι Δύναμη μιας φλόγας στον άνεμο !

Καίγομαι στη φωτιά σου είμαι της αγάπης σου ο Φοίνιξ

Που πεθαίνει και ξαναγεννιέται κάθε μέρα !

Κάθε μέρα

Αγαπημένη μου

Έρχεται προς εσένα

Σαν ένα τραμ που

Τρίζει και τσιρίζει

Πάνω στις ράγες που ακολουθώ

Η νύχτα μου στέλνει τις βιολέτες της

Δέξου της να πάρτης

Ο ήλιος γλυκο+πεθαίνει

Όπως πεθαίνει η ιστορία μιας παλιάς αγάπης

Οι βιολέτες παιχνιδίζουν

Εάν με χρυσό σε στεφάνωνε η μέρα

Με γιρλάντες η νύχτα θα έκανε το ίδιο !

Χρήστος Ρουμελιώτης

24/3/2008 10:36 μμ

(Le texte ci-dessus d' Apollinaire en Francais)

Mon Lou je veux te reparler maintenant de l'Amour

Il monte dans mon coeur comme le soleil sur le jour

Et soleil il agite ses rayons comme des fouets

Pour activer nos âmes et les lier

Mon amour c'est seulement ton bonheur

Et ton bonheur c'est seulement ma volonté

Ton amour doit être passionné de douleur

Ma volonté se confond avec ton désir et ta beauté

Ah ! ah ! te revoilà devant moi toute nue

Captive adorée toi la dernière venue

Tes seins ont le goût pâle des kakis et des figues de barbarie

Hanches fruits confits je les aime ma chérie

L'écume de la mer dont naquit la déesse

Evoque celle-là qui naît de ma caresse

Si tu marches Splendeur tes yeux ont le luisant

D'un sabre au doux regard prêt à se teindre de sang

Si tu te couches Douceur tu deviens mon orgie

Et le mets savoureux de notre liturgie

Si tu te courbes Ardeur comme une flamme au vent

Des atteintes du feu jamais rien n'est décevant

Je flambe dans ta flamme et suis de ton amour

Le phénix qui se meurt et renaît chaque jour

Chaque jour

Mon amour...

Πεύκη

Πεύκη

Μια παράξενη χημεία αιωρείτο στην ατμόσφαιρα εκείνο το πρωί ως αποτέλεσμα αόρατων ή ασύληπτων εκ-κρίσεων και γλυκοψιθυρισμάτων μεταξύ βαθυκίτρινων μαργαριτών, σεμνότυφων μολοχοανθών, ταπεινών χαμομηλιών, άκακων πευκοβελονών, θειαφίζουσων καμπιών, ζηλόδοξων κοτσυφιών και κρυφοπαιζουσών σουσουράδων ανάμεσα στα άπιαστα κλαδιά των πεύκων του «δάσους» της Πεύκης !

Μια παράξενη έλξη από λέξεις φυτρωμένες στη γη πριν από πολλά χρόνια μαγνήτιζε τους περ-αστικούς με τα ανοιξιάτικα ανθάκια τους και τους καλούσε να τις προσέξουν και να κουβεντιάσουν μαζί τους. Άγνωστα μονοπατάκια λιάζονταν στον ήλιο και απολάμβαναν τα περι-πατήματα των παιδικών και κάποιων ρομαντικών κύκλων. Ένα τρεχοχαρούμενο νεράκι σαν αυτό της πηγούλας της «Σπηλιάς»(*), σαν τελευταία του επιλογή διάλεγε για έξοδο ανάγκης το σιδερένιο ρύγχος μιας βρυσούλας στη ρίζα ενός πεύκου ! Ένα γερμένο αλλά όχι γονατισμένο πεύκο αντιστεκόταν στην ισοπέδωση των αξιών της ζωής !

Όλα τόσο μελετημένα από την ορχήστρα φύση - άνθρωπος. Γιατί πως αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις την συνύπαρξη των δύο αυτών θανάσιμων εχθρών και φίλων και τη σχέση μίσους και αγάπης μεταξύ των που γεννά, καταστρέφει, δημιουργεί νησίδες ομορφιάς εδώ και κεί στο χώρο και το χρόνο; Και τι άλλο μπορούμε να κάνουμε από το να τις χαιρόμαστε αριά και που επί τόπου ή να τις εντοιχίζουμε μέσα στα άχαρα ψηφία των σύγχρονων καμερών ή εικαστικών τελάρων και να τις βάζουμε να μας παρηγορούν κάποιες στιγμές μοναξιάς ή στη καλλίτερη των περιπτώσεων να μας υπερασπίζονται από τις απρόσκλητες βάρβαρες και ακρησάριστες(**) επιθέσεις των σύγχρονων media;

Και ο κυρ. Λάκης ως ρομπέν των ανωτέρω σκέψεων, λέξεων, εικόνων και αισθημάτων ως άξιος κάτοχος ανδριώτικης κατ-αγωγής ως άγραφος εμπειρίκιος ή μανάλιος λόγος κατόρθωσε να τυπώσει ως δια μαγείας και από το τίποτα ένα ακόμα τάμπουλα ράζα (***)

Τον ευχαριστούμε !

Χρήστος Ρουμελιώτης

(*) τοποθεσία σε χωριό

(**) ακοσκήνιστες

(***) άγραφο χαρτί

25 Μαρτίου

 25 Μαρτίου

"Σήμερα έχουμε την τιμητική μας και δεν θα θέλαμε να εμφανιστούμε

Και μάλιστα στο διαδίκτυο γιατί καλά καθόμαστε εκεί μου μας έχετε

Βάλει αγαπητοί μου νεοέλληνες και μακάρι να μη χρειαστεί ποτέ πάλι

Το σπαθί μας να υπερασπιστεί τούτο δώ το τόπο. Η Θεά Ειρήνη ας

Είναι καλά και ας βασιλεύει πάντα και μας εδώ να περνάτε πότε πότε

Να μας βλέπετε και να μας λέτε καμιά καλημέρα...

Από το Πεδίο Άρεως ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Και ο Αρης φίλος μας είναι γιατί χωρίς αυτόν

η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ θα ονομαζότανε

ΕΝΩΜΕΝΗ ΑΝΑΤΟΛΗ" !

Καί του Χρόνου

Χρήστος Ρουμελιώτης από τη Κυκλάδων

Αθήνα, Κυριακή, 23 Μαρτίου 2008

Κάντε κλίκ στην Ετικέτα «25 Μαρτίου» αριστερά ή κάτω δεξιά στις κατηγορίες του Blog

Χρήσιμοι σύνδεσμοι:

1. ΙΝΤΕΡΜΕΔΙΟ Το μύνημα του Ναυαρίνου

2. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 22/3 "ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ"

O μικρόκοσμος των λουλουδιών

 Ο μικρόκοσμος των λουλουδιών

Ο εκφωνητής του ραδιολουλουδοσταθμού της πόλης πρωί πρωί ανακοίνωσε πως σήμερα είκοσι μαρτίου είναι η πρώτη ημέρα της ανοίξεως ! α ! τι όμορφα ! εμείς τα μικροαγριολούλουδα που ανέξοδα φυτρώνουμε όπου λάχει από καιρό προετοιμαζόμασταν να την υποδεχτούμε κατάλληλα ντυμένα ! μετά δε από μια μικρή ή πολύ μεγάλη αν θέλετε λουλουδοσυνδιάσκεψη που πήραν μέρος χιλιάδες λουλουδάκια από το μαρούσι, νέα ιωνία, την νέα σμύρνη την καλλιθέα την κιφησιά την μεταμόρφωση και άλλες περιοχές της αθήνας αποφασίσαμε να εκλέξουμε μια αντιπροσωπεία η οποία θα εμφανιστεί στο διαδύκτιο και θα πει τον πόνο μας ! voila λοιπόν :

εμείς τα μικρο-αγριο-λούλουδα της πόλης

στην ανοιξούλα παραμένουμε πιστά

που κάθε χρόνο το παππού χειμώνα στέλνει

στα βουνά και το φίλο της τον ήλιο φωνάζει

να ζεστάνει την τρυφερή μας τη καρδιά!

εμείς τα μικρο-αγριο-λούλουδα της πόλης

φυτρώνουμε εδώ, φυτρώνουμε εκεί

στολίζουμε παρτέρια και αστικούς αγρούς

χαρίζουμε χάρη στους άχαρους καιρούς

κλίνουμε το μάτι και στους απεργούς !

εμείς τα μικρο-αγριο-λούλουδα της πόλης

είμαστε αντίθετα με το σκάλισμα και την αποτισιά

θέλουμε λίγο δροσούλα μόνο και πολύ ατημελειά

μας αρέσει άρωμα και χρώμα να σκορπάμε δωρεάν

και αδιάφορα (;) οι άνθρωποι ας μας προσπερνάν !

εμείς τα μικρο-αγριο-λούλουδα της πόλης

δεν ζηλεύουμε τα κτίρια τα αψηλά

ούτε σχέση έχουμε με τα τεχνητά φυτά

παρεούλα κάνουμε με χορταράκια τρυφερά

κάτω από ελίτσες δάφνες και πεύκα δροσερά !

εμείς τα μικρο-αγριο-λούλουδα της πόλης

στην Ανοιξούλα μας στρώνουμε πολύχρωμα χαλιά

να διαβεί αρχαίους δρόμους και χωράφια ερημικά

μέσα στη πόλη στα στενά σε σκαλοπάτια χαμηλά

δίπλα στην ανηφορικιά του φιλοπάππου τη πλαγιά !

εμείς τα μικρο-αγριο-λούλουδα της πόλης

κακία δεν κρατούμε σε κανέναν των ανθρώπων

τους αντι-προσώπους γιατί κάποτε και αυτοί θα μάθουν

τα μικρολούλουδα να αγαπούν και στο κόσμο την αλήθεια

να λένε όταν στα μάτια τον κοιτούν !

εμείς οι καμπανούλες και οι μαργαριτούλες

οι παπαρουνίτσες και τα χαμομηλάκια

τα άνθη της μολόχας και τα' άλλα αγριο-λουλουδάκια

πιστεύουμε στην ομορφιά είτε είναι στα φυτά

είτε είναι, στα ξανθά μαλλιά ή στα γέρικα μυαλά !

ευχόμαστε και σε όλους εσας καλή ανοιξούλα !

χρήστος ρουμελιώτης, αθήνα, παρασκευή, 21 μαρτίου 2008 - 1:26:43 πμ

υστερόγραφο 1: η αντιπροσωπεία των μικρολούλουδων ευχαριστεί

τη γραμματεία της λουλουδοδιάσκεψης που υιοθέτησε για ευνόητους

λόγους για όλες τις λεξούλες ανεξαίρετα τα μικρούλικα γραμματάκια !

υστερόγραφο 2: χαρισμένο στους συνεργάτες και συνεργάτιδες της πόλης !

υστερόγραφο 3: για να έλθει η ανοιξούλα χρειάστηκαν 102 φωτό από διάφορες

γωνίτσες της πόλης και 277 λεξούλες στο χαρτί, από τις οποίες επελέγησαν

οι καταλληλότερες για να πάρουν μέρος στης νύχτας τα e-καμώματα ! χα χα χα !

υστερόγραφο 4: ο μπαμπάς μας μας υποσχέθηκε να μας κάνει και γαλλικά !

υστερόγραφο 5: ενημερωτικές παραπομπές για την ημέρα:

1. Η Ποίηση σήμερα

2. Ειρήνη Δαγλα-Πολίτη

3. Poeticanet.com

4. Κλεοπάτρα Λυμπέρη

5. Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Η Γη Κωστή Παλαμά

Η Γη Κωστή Παλαμά

Φωτό ΧΡ από μέγαρο Ομίλου Βασιλάκη Ν.Κηφισιά

…………………………….

Κάτω απ’ τους δυσκολοξήγητους

Κι ολοσιδερένιους Νόμους

Η Γη τρέχει με τις ώρες,

Μεσ’ στους κύκλους, μέσ’ στους δρόμους

Και χορεύει τον αστέρινο

Το χορό στοχαστική,

Και γνωρίζει αυτή πως ήρθε

Και που πάει το ξέρει αυτή.

………………………….

Ζούσε η Γή πολύ πριν ζήσουμε

Πριν τα πλάτια της μεστώση

Τούτη η ζήση εδώ που ζούμε,

Τούτη η φύση, τούτη η γνώση

Πολεμήσαν άγριο πόλεμο,

Στον πρωτόγνωρο καιρό,

Στο άπλαστο απαλό κορμί της

Η φωτιά και το νερό.

……………………

Και θα ζήση ολόγος, τα’ άλογα,

Κι οι άνθρωποι κι αγρίμια, η πλάση,

Σαν τα’ αγνά και σαν τα ωραία

Δέντρα στα μεγάλα δάση.

Μ’ εμάς πρώτος τη μελλόμενη

Μοίρα υπέρτατη στερνή,

Γύφτε ζήσε την απάνου

Στο προφητικό βιολί !

Κωστής Παλαμάς

Απ’ το 12λογο του Γύφτου

1906

Καρυάτιδες

Καρυάτιδες

Ω Σπαρτιάτισσες Κόρες της θείας Αθήνας κορώνες,

Ω Καρυάτιδες, έφυγε, κλέφτες και βάρβαροι πήραν

Την αδελφούλα σας, μείνατε πέντε, τα ολόρθα κορμιά σας,

Από το θάνατο ασκέβρωτα, ο πόνος βαθύτερ’ ακόμα

Κι από το θάνατο σκέβρωσε, βόγγος και κλάψα η φευγάτη.

Κι αντιβροντήξατε εσείς και γινήκατε βρύσες του θρήνου,

Οι δυνατοί κ’ οι τρισεύγενοι στύλοι, και μια τρικυμία

Τους δωρικούς σας χιτώνες ανέμισεν άγρια σα σκιάχτρα!

«Ω Καρυάτιδες, δε με γνωρίζετε; Ξένη δεν είμαι,

Από τα ξένα αν εγύρισα. Είμαι η χαμένη αδελφή σας,

Ξαναγκαλιάστε με, ο τόπος μου εδώ με προσμένει σα θρόνος.

Φράγκοι, Αλαμάνοι και Σκύθες το γάλα μου βύζαξαν όλοι,

Ήρωες γινήκαν οι κλέφτες, και τώρα του βάρβαρου η φλέβα

Από το αίμα χτυπάει τα’ ακριβό των πατέρων Ελλήνων.

Από του κόσμου τα νιάτα ξανάνθισα, κλέφτρα, σας φέρνω

Την ιερή φλόγα αρχαία σε νέο καλάμι κρυμμένη!»

Κωστής Παλαμάς

Γενάρης 1902

Απόσπασμα 96 και 97 από τις Εκατό Φωνές

«H Ασάλευτη Ζωή» σελ. 175

8 Μάρτη

Raxevsky για να γιορτάζετε κάθε μέρα

Raxevsky για είστε όμορφες κάθε μέρα

Raxevsky για να προ(+)ηγείστε

Raxevsky για να Σας Σέβονται…

Αν πιστεύετε ότι η ομορφιά είναι μια ενέργεια, μην τη σπαταλάτε !

Αν πιστεύετε ότι η ομορφιά είναι μια ολόπλευρη καλλιέργεια, ανάπτύξτε την !

Όποια κι αν είστε, όποια ηλικία και αν φοράτε, όπου και αν βρίσκεστε

στο χώρο ή στο χρόνο διαθέτετε ένα ακαταμάχητο όπλο :

Raxevsky: Αυτό είναι ένα περίεργο «όπλο» που εκπέμπει δημιουργία,

ποίηση, μουσική, ευαισθησία και αγγίζει σαν μεταξωτό

τον άνθρωπο, το περιβάλλον, την ψυχή, το πνεύμα …

Από σήμερα λοιπόν εφτά μάρτη μια μέρα πριν αυτή την παγκόσμια γιορτή οχτώ μάρτη

Μπείτε στο πνεύμα της RAXEVSKY που λέγεται SPRING – SUMMER 2008

και συν-οπλιστείτε με τα όπλα της για να νιώθετε περισσότερο …γοητευτικές !

Περισσότερα ασφαλώς θα λάβετε, αν μελετήσετε το περιοδικό της τεύχος νούμερο οχτώ !

Κεντρικά Γραφεία Κατσαντώνη 6, Μεταμόρφωση. Τηλ 2102846766

Web site www.raxevsky.gr

Η ανωτέρω δημοσίευση δεν αποτελεί έμμεση εμπορική διαφήμιση αλλά αναντικατάστατο δικαίωμα του γράφοντος να ερμηνεύσει κατά το δοκούν τα μηνύματα του οίκου RAXEVSKY. Για την ομορφιά θα μας μιλήσει προσεχώς στέλεχος της εταιρείας.

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα Παρασκευή, 7 Μαρτίου 2008