Μπούρτζι - Εύβοια - Negroponte
Όχι συχνά, ταξιδεύω. Πιστεύω πως στους περισσότερους ανθρώπους αρέσει η φυγή. Η συνάντηση με ένα όμορφο άγνωστο. Αλλά και με ένα οικείο εκτός οικίας και εργασίας περιβάλλον και πάλι και πάλι. Ο συνδυασμός και των δύο, η αλλαγή παραστάσεων, ένα ασυνήθιστο φυσικό ψυθίρισμα, μια εικόνα από τη καλημέρα του άλλου, η δοκιμή μιας διαφορετικής γεύσης από τη σκέψη, το λόγο ενός αγαθού ψαρά, το αντίκρυσμα του τελειώματος ενός βράχου, ή ενός ομιλητικού κορμού δένδρου ή το μοίρασμα της ψυχής του ανθρώπου με ένα τροχοφόρο ή τετράποδο μέσο φυγής είτε με κάτι άλλο. Όλα έτσι ανακατεμένα, αυθόρμητα, μοιρασμένα μεταξύ καρδιάς και ψυχής, αισθήσεων και αισθημάτων, πληρότητας και κενού, μεταξύ κατα-ναλωτικού κορεσμού και πνευματικής δίψας τα αποζητώ σε κάθε έξοδο. Νιώθω ευτυχισμένος όταν στο δρόμο συναντήσω κάτι από όλα αυτά. Γυρίζω σπίτι πλήρης ευφορίας και χωρίς άγχος μήπως και μείνω από "μπαταρία" κατά τη διάρκεια των επόμενων ψυχο-βόρων και ενεργο-βόρων ανθρωπο-ωρών μου !
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί πολλά από αυτά τα στοιχεία που προανέφερα τα βρίσκω στη νήσο Εύβοια.
Ελάτε να σας τα γνωρίσω έτσι όπως τα νιώθω….
Χρήστος Ρουμελιώτης
Πέμπτη, 31 Ιανουαρίου 2008
Η ανωτέρω φωτο είναι από ό,τι
έχει απομείνει από το στρατηγικό
καστράκι Μπούρτζι στο Βασιλικό
νότια της Χαλκίδος , το πιό στενό
σημείο του Ευρίπου. Φωτό ΧΡ
