Ελγίνεια
ΧΟΡΟΣ:
Αθηνά μου ζηλευτή, του Δία κόρη ακριβή!
Προστάτιδα γενναίων σοφών και ποιητών!
Θεά της ειρήνης της εργασίας και της ευημερίας!
Μητέρα των Γραμμάτων των Τεχνών και των Επιστημών!
Αιώνες τώρα στέκεις στου ιερού του Βράχου τη κορυφή!
Πες μας λοιπόν τι βλέπεις από κει;
ΑΘΗΝά:
Φίλοι της Ακρόπολης του Πολιτισμού!
Φίλοι του Αρχαίου Πνεύματος και Δράματος!
Φίλοι του Πάνω Κόσμου!
Φίλοι του Κάτω Κόσμου!
Φίλοι του Θαύματος του Κόσμου!
Ρωμαίοι Φράγκοι και άλλοι λαφυραγωγοί,
Φτωχοί τω πνεύματι από Δύση και Ανατολή,
Ζήλεψαν την τέχνη του Φειδία την μοναδική!
Η αρχιτεκτονική του …Περικλή ευτυχώς δεν ήταν κινητή!
Πόθησαν μάρμαρα γλυπτά, παράνομα ν’ αποκτήσουν!
Πόθησαν τους αχυρώνες τους με έργα αξίας να…διακοσμήσουν!
Ωιμέ! Μοίρα, μου έγραψε να δω, μέγα αίσχος φοβερό!
Την απαγωγή της Παρθένου του Αλκαμένη!
Κόρη από τις Καρυές της Λακωνίας, φερμένη!
Που μαζί με άλλες δροσερές, και σαν τα κρίνα τρυφερές
Ερχόντουσαν και χόρευαν για μένα στις θρησκευτικές γιορτές!
Αίσχος Ελγιν Αίσχος! Τον Βοναπάρτη στο στόμα σου, μην πιάνεις!
Ίσως με κόπιες ρωμαϊκές, σε ελλήνων έργα και αυτές πολύ πιστές,
Θέλησε την Επανάστασή του, λίγο να «ντεκοράρει»,
Δεν πέρασε όμως από την Ελλάδα ο ίδιος πετραδάκι να πάρει!
Άγγλοι Αυστριακοί Πρώσοι Ρώσοι Μαμελούχοι και Οθωμανοί,
Γνώρισαν πολύ καλά τι θα πει γαλλικό «αρτιλερί»! (πυροβολικό)
Αίσχος Ελγιν Αίσχος! Με τις πλάτες του κατακτητή,
Έπιασες και φόρτωσες τις κατάρες των Ελλήνων, μια ζωή.
Εσύ και οι νέο-λόρδοι σου πάρτε το χαμπάρι: Θάρθει η στιγμή
Που τα Μάρμαρα του Παρθενώνα όπως και οι Ολυμπιακοί
Θα γυρίσουν πίσω σε τούτη δω τη Γη!
Και η εξόριστη Παρθένα των Καρυών
θα σύρει το χορό των Θεών
Και όλοι μαζί θα κράξουμε!
Ζήτω και πάλι Ζήτω το αρχαίο Πνεύμα το Ελληνικόν!
ΧΟΡΟΣ:
Ω Παλλάδα Αθηνά σε ευχαριστούμε!
Στη Μεγάλη Γιορτή τον Αύγουστο του 2 Xιλιάδες 4,
την Μελίνα τον Βύρωνα και Εσέ, καλούμε,
Τρόπαια σεμνά, Ύμνους γλυκούς,
Ήχους χρυσούς και καλό κρασί, κερνούμε,
Και στου Παρθενώνα τα αετώματα, σύντομα να ξαναϊδωθούμε!
Χρίστος Ρουμελιώτης
Παρασκευή, 2 Ιανουαρίου 2004
Κητς:
Μέσα στη παραζάλη του πόνου
σμίγει το ελληνικό μεγαλείο
με την τραχιά φθορά του χρόνου του χαμένου
πάνω από τη γαλάζια θάλασσα
κάτω από τον λαμπερό ήλιο
μέσα στη σκιά Ελληνοσύνης
Κητς ---- ελαφριά διασκευή ΧΡ
Διονύσιος Σολωμός
Λευτεριά για λίγο πάψε
Να χτυπάς με το σπαθί
Τώρα σίμωσε και κλάψε
Εις του Μπάιρον το κορμί
Διονύσιος Σολωμός
ΑΘΗΝά:
Βλέπω τον Βύρωνα σκυφτό
Στίχους να γράφει με ένα φτερό
Με κλάμα να βρέχει τα γραπτά
Και ν’ απαγγέλλει με αναφιλητά:
«Γιατί Ελγιν ξηλώνεις τα γλυπτά…;»
Βλέπω τον Βύρωνα γονατιστό
Προσευχή να κάνει στο θεό
Και να περνάει στον Παράδεισο
Μαζί με τον Σολωμό!
Βλέπω τον Βύρωνα θεριό
«Ελγιν πήρες άδεια απ’ το θεό;»
Να γδύσεις τέτοιο βράχο ιερό;
Βλέπω τον Βύρωνα σκεπτικό
Συγνώμη να ζητά απ’ το θεό
Για έγκλημα που δεν έκανε αυτός
«Θεέ μου κοίτα του Φειδία τα γλυπτά
στην Αγγλία καλά να θαυμάσεις
Και πίσω να τα στείλεις
ποτέ να μην ξεχάσεις!»/
*23/05/04*
Χρήστος Ρουμελιώτης
Αθήνα 02/01/2004
