Marei

Marei

Πες μου είν αλήθεια ο,τι μ' αγαπάς;

Κάθε βράδυ τα' στέρια κοιτάς

Μήπως άλλη ευτυχία αναζητάς;

Υπάρχει ελπίς για μας;

Πες μου λοιπόν αγάπη μου μ' αγαπάς;

Γιατί αν είν' αλήθεια, θα το φωνάξω θα το πω

Ο κόσμος να μάθει πως με τραγούδι θλιβερό

Την ψυχή σου ν' αγγίξω προσπαθώ!

Ω μα belle Marei ως Ευρυδίκη σ' αγαπώ

Μαινάδες κομμάτιασαν τον Ορφέα τον αοιδό

Άκου της λύρας του τ' αναφιλητά

Στου πελάου τα κύματα μαύρα τα πανιά !

Αγάπη μου μαζί δρόμους στενούς θα διαβούμε

Αυτούς που μόνο πτηνά από πάνω μπορούν να δούνε

Και στους ουρανούς πουλιά σαν θα πετούμε

Με μύρτιλα και με... όνειρα μαζί θα ζούμε!

Αλλά όχι όχι έχω κάτι πιο χειροπιαστό

Φουντούκια μ' έδωσε σκιουράκι συμπαθητικό

Με τα δόντια μου, ένα ένα τα σπάζω, δεν μιλώ

Δώρο στα κάνω μ' αντάλλαγμα φιλί γλυκό !

Και ρείκια ρείκια βλέπω στο δρόμο μας μωβιά

Ελπίδα όμως φέρνουν ρείκια ρείκια μόνο λευκά !

Και πρέπει αγάπη μου στη μανούλα σου να γυρίσεις

Και πριν πέσει το σκοτάδι για πάντα να μ' αφήσεις !

Christos Roumeliotis

Πολύ ελεύθερη απόδοση του Marei του Apollinaire

Από το έργο του «Le Guetteur melancolique»