Lettre a Lou XXXIV
(Συνέχεια του ταξιδιού στα ερωτικά γράμματα του Απολλ-ιναίρ)
Λου
Σήμερα μου ήρθε στο νου
Το καλαθάκι με τα πορτο-κάλια
Ήσανε πολύ όμορφα. Σαν τον έρωτά μας
Μοιάζανε αγγελικά δεν θέλησα να τα΄γγίξω...
Περνάνε οι μέρες. Τα έχω ακόμα απείραχτα
Θάθελα να πίναμε μαζί το ζουμάκι τους
Γιατί μου το έχεις τάξει. Πως θαρχόσουνα στη Νιμ...
Μαραίνονται τα φύλλα... τρέμει το φυλλο-κάρδι μου !
Ένα πορτο-καλάκι. Γλυκό πορτοκαλάκι
Μαραζώνει. Με παρακάλεσε να μην το πειράξω.
Του το υποσχέθηκα. Δεν θα το ξεχάσω.
Το γλυκό πορτο-καλάκι μέσα απ' το καλα-θάκι !
Και καθώς, οι οβίδες γύρω μου σφυρίζουν
Απολαμβάνω το νόστιμο το πορτο-καλάκι
Γιατί είναι η αγάπη μου, η ρίμα μου από την Νίμ
Γιατί είναι ο ήλιος μου, ο ερωτάς μου το μικρό πορτο-καλάκι....
Αλήθεια μήπως οι αναμνήσεις δεν μοιάζουν με ωραία φρούτα
Που μας παρακαλούν να μην τα πειράξουμε;
Πως μπορώ να ξεχάσω την φτωχή μου αγάπη από την Νίμ;
Πως μπορώ να αφήσω το άρωμά τους (της) να μην με κατακλύζει;
Λου, μη ξεχνάς το μικρό μικρό πορτο-καλάκι
Το τόσο γλυκό όσο και ένα φτωχό της Νιμ κοριτσάκι
Το τόσο γλυκό όσο και ο ερωτάς μας εκείνο τον καιρό
Αχ γλυκό - πικρό πορτο-καλάκι μου πόσο σ' αγαπώ !
Χρήστος Ρουμελιώτης
Αθήνα, Δευτέρα, 28 Ιουλίου 2008
