Μακρόνησος
Το Καμίνι βράζει το μάτι δειλιάζει ο Σκόμπυ ουρλιάζει:
«ELEFTHERIA ? pia ine afti ? sto Makronissi grigora na be» !
Το καράβι αδειάζει ο φρουρός μίσος στάζει ΓΙΑΤΙ;
Το μακελειό αρχίζει το πολυβόλο βρίζει ραγίζει η ψυχή!
Η θάλασσα αφρίζει το κύμα κοκκινίζει απ’ τη ΝΤΡΟΠΗ!
Ρίτσος Μίκης …Λειβαδίτης !
Οπλίτες αντεθνικών φρονημάτων !
Πολίτες περιέργων αισθημάτων !
VIP πελάτες (Α.Ε.Τ.Ο)Ταγμάτων !
Λοστοί και ρόπαλα !
Πέτρες και στειλιάρια !
Πείνα δίψα ήλιος και βροχή !
Εργαλεία «υψηλής τεχνολογίας» !
Ακατάλληλα δια δηλώσεις μετανοίας !
Κατάλληλα για το ατσάλωμα των παιδιών της ελευθερίας !
Φύγαν οι Γερμανοί το πλοίο άγονη γραμμή πίκρα αντοχή !
Το χαρτί σπανίζει ο λόγος ανθίζει ο ποιητής στοιχίζει(*) !
Αγώνας αγώνα αγώνας για μια «καινούργια ζωή» !
Το θέατρο γεμίζει το πλήθος σφυρίζει ο Μίκης δοξίζει(**)!
Η συναυλία αρχίζει η Μαργαρίτα ξανανθίζει το αγκάθι δακρύζει!
Ο ήλιος χρυσίζει το σκίνο ευωδιάζει το κύμα ξαφρίζει το νησί της ντροπής !
Η Μνήμη στις πέτρες αιώνια χαράζει νότες και στίχους ανυπολογίστου τιμής !
Χρίστος Ρουμελιώτης
Ερέτρια, Τετάρτη, 27 Αυγούστου 2003 5:51 μμ
Το ποίημα αυτό το άντλησα από την συνέντευξη του Μίκη στο Εψιλον και σαν ένας που σχέση έχει ουδεμία με την εξουσία τον τιμώ και το αφιερώνω σ’ αυτόν με την ευκαιρία της συναυλίας στη Μακρόνησο. (Φωτό από Εψιλον) [(*) στοιχίζει από το στοίχο (**) δοξίζει από το δοξάρι]
