Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2002

Καίτη Λούλα Ελένη Ρίτα Νίτσα Σωτηρία

Καίτη Λούλα Ελένη Ρίτα Νίτσα Σωτηρία

Τέσσερα κορίτσια όλο υγεία
Η Ελένη η Λούλα η Καίτη και η Σωτηρία
Με κουλτούρα πλήρη και σοφία
Λίγο πριν το δύο χιλιάδες τρία
Στη βαλίτσα τους έβαλανε …ιστία
Και άραξαν στο Πόρτο Ερέτρια με μεγάλη μαεστρία!
Αχ Λουλίτσα μερακλού με λαχτάρα σε προσμένει το Γκραν Μπλού!
Με τις κρεβατοκαμάρες τις …ση θρού
Αχ Ρίτα μου χαδιάρα που θα πάει;
Θάρθει παλικάρι νύχτα με φεγγάρι
Να σου τραγουδήσει: «Αστα τα μaλάκια σου ωραία χτενισμένα…»
Αχ Ωραία μου Ελένη από το πένθος προσωρινά σκλαβωμένη!
Δεν πειράζει. Χριστούγεννα παραμονή ας καεί το μαγαζί!
Τι τα θες έτσι είναι η ζωή γέλιο κλάμα και ουίσκι πάνε μαζί!
Και συ Καίτη το ξέρω πως είσαι κόρη σοβαρή
Και δεν θα σε μπλέξω και πολύ με την ιστορία αυτή
Γκράν Μπλού: Χριστούγεννα Δύο χιλιάδες δυό
Η Ρίτα με τακουνάκι λικνιστό
Η Καίτη με φουλάρι στο λαιμό
Και η Λούλα με την Νίτσα
Ταγέρ σικ και ρόμπα με χρυσή καρφίτσα!
Ολη μέρα όλη νύχτα κέφι φαγητό τραγούδι και χορό
Λικέρ μελομακάρονο κουραμπιέ και σιροπιαστό!
Αχ Ρίτα μου Ξέχασα το καρδιοτονωτικό!
Βρε λες το μαγαζί να διαθέτει ακόμα και απ’ αυτό;
Και τα Χριστούγεννα περνούσαν μια χαρά
Χωρίς ήλιο αλλά με μπόλικη φρεσκάδα και δροσιά
Και μέσα από το τζάμι το θολό
Οι κόρες πλάθαν όνειρα για ένα καλοκαίρι από το παρελθόν…
Πώς να το αναστήσουνε και να το ξαναζήσουνε αλλά με ένα άλλο μυαλό!
Δίπλα τώρα στον γλυκοφίλητο Ευβοϊκό…

Χρήστος Ρουμελιώτης
Πέμπτη, 26 Δεκεμβρίου 2002 9:11:58 πμ

Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2002

Τίρυνθα

Τίρυνθα

“To δε τείχος, ο δη μόνο των ερειπίων
λείπεται κυκλώπων έστιν έργον
πεποίηται δι’ αργών λίθων
μέγεθος έχων έκαστος λίθος
ως απ’ αυτών μηδ’ αν αρχήν κινηθήναι
τον μακρότατον υπό ζεύγους ημιόνων»
Παυσανίας
(Φανταστική συζήτηση)

Για πες μας Προίτε λίγο Ιστορία
Είναι αλήθεια ότι αυτές οι πέτρες ήσαν κάποτε Κυκλώπων κατοικία;
Εσύ είσαι ο πρώτος του Λόφου κατοικιτής
Και πολλά ίσως έχεις να μας διηγηθείς.

Άκουσε φίλε μου του αρχαίου κόσμου θαυμαστή
Μεγάλη τιμή μου κάνεις αγαπητέ περιηγητή
Στο πέρασμά σου λίγο να κοντοσταθείς
Και πλάι στις πελώριες πέτρες μου να ξεκουραστείς
Άρωμα πορτοκαλιάς προσφέρω χρόνια τώρα δω το πιο καλό
Μπας και των περαστικών ζαλίσω λίγο το μυαλό!
Και από τα πολλά τα όμορφα τα μυστικά που κρύβει η Αργολική η γη
Ίσως κάποιος ίσως κάτι και πάλι «μυριστεί»!

Άργος κάμπος πλούτος…!
Μυκήναϊκός Πολιτισμός Μνηστήρες ώ τι θησαυρός!
Επίδαυρος:Αιώνιος πλούτος καλλιτεχνικός!
Ναύπλιο Μπούρτζι Παλαμήδι: Ενετικό ιστορικό στολίδι!
Παράπονο δεν έχω. Σε σημείο άριστα κυκλοφοριακό!
Λίγα στάδια έξω απ’ το ωραίο Ναύπλιο, βρίσκομαι αιώνες δώ!
Προσφέρω σούπερ θέαμα για θαυμασμό!
Αφού από τη Λυκία για αρχιτέκτονες κύκλωπες έφερα
να χτίσουν το κάστρο αυτό!.
Στο μάτι έτσι μπήκα του Αρκίσιου βασιλιά του Αργους
που δεν με ήθελε στο χωριό!
Και σκέφτηκα πως τέτοιες πέτρες τόνους η μία τριάντα δυό
Ημίονοι εκατό
ποτέ ούτε σε αιώνες χίλιους δυό δεν θα τις κουνούσαν από δώ!
Καμιά φορά για να περάσεις στης ιστορίας το μαγαζί
πρέπει να κουβαλήσεις …πέτρα πολύ!
Για να μην όμως στα πολυλογώ κάστρο άξιο της χώρας κατασκεύασα
κανένας να μην με ενοχλεί
Και μέσα εκεί Ανάκτορο Τύπου Μυκηναϊκό
έχτισα επιβλητικό με θέα τον Αργολικό!
Και ο λαός μου καλά να περνάει
και από τη εύφορη περιοχή τους καλλίτερους καρπούς να τρυγάει!
Σχέσεις ισότιμες με άλλα κάστρα
Μυκήνες Μιδέα Παλιόκαστρο Ασίνη ήθελα νάχω πάντα φιλικές!

Χωράφια και γελάδια
Εμπόροι και μαστόροι
Γυναίκες και παιδιά
Αγρότες και βουκόλοι
Φρουροί και κυνηγοί
Βασιλιάς και Τυρινθινοί
Ειρήνη ασφάλεια και ισχύ
Ηθελαν στην περιοχή
Και καλά καλέ μου Προίτε με τον Ευρυσθέα
τι σχέση έχει η Τίρυνθα και ο Ηρακλής;

Ακου προβληματισμένε μου περιηγητή:
Ο Μυθοπλάστης ο καιρός ίσως μπερδεύεται και αυτός!
Περσέας Ευρυσθέας Ατρέας Αγαμέμνονας
Βασιλιάδες των Μυκηνών μυθικοί!
Την Τίρυνθα είχαν για στέκι κυνήγι γυναίκες …και κρασί!
Ο Ευρυσθέας διάδοχος του Περσέα
Μανία είχε να καθαρίσει από τα’ άγρια ζώα την περιοχή!
Μαζί ίσως και τον αντίζηλο του Ηρακλή!
Εντολή πήρε λοιπόν ο Ηρακλής να φέρει στης Τίρυνθας τα μέρη!
Τον πιο άγριο του Ερύμανθου τον κάπρο!
Του Ποσειδώνα τον άσπρο από την Κρήτη ταύρο!
Και της Άρτεμης το πιο ωραίο αλλά άγριο ελάφι!

Κυνήγι εμπόριο πόλεμος τέχνες πολιτισμός!
Νεολιθική, Πρωτοελλαδική εποχή έξοχη Μυκηναϊκή !
Ακμή παρακμή από το Άργος κρίμα,
ήλθε της Τίρυνθας η καταστροφή!

Τώρα, δακτυλίδια χρυσά και τοιχογραφίες μοναδικές
Σώζονται σε μουσεία αρχαιολογικά εδώ και κει μοναχικές
Για να θυμίζουν στους Ελληνες τις ιστορικές τους ομορφιές!

Και σεις παιδιά όταν καμιά φορά περνάτε από δω «αλά τουριστικά»
Καλό είναι να ξεφυλλίζετε πριν ή μετά την ιστορία λίγο πιο προσεχτικά!

Χρήστος Ρουμελιώτης
Αθήνα και Ερέτρια Τετάρτη, 25 Δεκεμβρίου 2002

Σημ. Οι τρείς πρώτες φωτογραφίες είναι δικές μου
Και οι άλλες είναι από το Αρχαιολογικό Μουσείο του Ναυπλίου
Χάλκινο Κράνος και Τοιχογραφία
από το Ανάκτορο της Τίρυνθας
και Χάλκινη Πανοπλία από τα Δενδρά Μιδέας

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2002

Σοφία Πασσά

ΘΕΙΑ ΣΟΦΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Δέκα του Δεκέμβρη με χιόνια ίσως στα βουνά
Δίπλα σε τζάκι και φωτιά με άρωμα από ελιά ή λεμονιά
Μέσα ίσως σε βοριά που άφριζε τα καταγάλανα νερά
Kαι είπε η Αναστασιά : «Γενηθήτω η Σοφιά»

Πέρναγαν τα χρόνια στη σειρά. Παιδικά ή νεανικά
Κουτσό ή κρυφτό με Ζωή και Βάσω στο στενό μέχρι αργά
Πατέρας, ξενιτιά, μάνα, σπίτι, δουλιά, πόλεμος, φωτιά
Στου Κορδή ελάτε θα περάσετε καλά. Λαγάνα και ελιά

Και έπνιγε το πόνο η Αναστασιά που είχε μέσα στη καρδιά
Και έπλεκε αγάπη και ζύμωνε στοργή και ζεστασιά
Και στόλιζε τις νύφες και οι νύφες έλαμπαν σαν τα φλουριά
Και έραβε αγάπη η Σοφιά και μοίραζε αγάπη σε παιδιά

Δέκα Δεκέμβρη. Δέκα Δεκέμβρη. Τα χρόνια περνούν γοργά
Με το Σταμάτη η ζωή ποτέ δεν σταματά. Γεννά και πάλι γεννά
Μάνος Πάθος Σταματάκος αξίζουν πολλά και Γιώτα από κοντά
Αχ θειούλα και δεύτερη μητερούλα Σήμερα «Χρόνια σου Πολλά»

Αχ Ροδοπούλα και Μελισσιωτοπούλα.Τα τρελαίνεις τα μωρά
Ιάσονας Χρίστος Σπύρος θα σου τραγουδάνε πάντα πολύ γλυκά:
«Να ζήσεις γιαγιούλα Χρόνια Καλά και ας τα βάφεις τα μαλλιά!»
«Πάντα κέφια νάχεις και να μας φτιάχνεις πεντεσπάνια γλυκά»!

Χρίστος Γιάννα και παιδιά
Αθήνα 10/12/02 23:23

Η ΤΑΡΑΜΟΣΑΛΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ

Μέσα σε μπλέντερ ειδικό ωθώ
Καλαμποκέλαιο και λεμόνι απ’ το χωριό
Και ταραμοπολτό
Τα δουλεύω όσο ξέρω γώ
Το σποράκι λιώμα να γίνει το φτωχό
Μέσα στο ψωμί το μουλιαστό
Αχ κρεμμυδάκι μου ψιλοκοφτό
Σαν το δάκρυ μου καυτό
Έμπλεξες με τη θεια μου τη Ροδιά
Και σέκανε Ταραμοσαλάτα ροδαυγειά!.

Χρίστος Ρουμελιώτης
21/03/02 Ευαγγελισμός