Ήσαν παρόντες:Άργος
1. Νίτσα Ζωγράφου κ Σπύρος
2. Η κόρη της Μαρία Ζωγράφου
3. Η νύφη της
4. Σωτήρος Ηλιάδης
5. Μιμή Ανυφαντή
Ίρια
6. Νούλα
7. Ηλίας
Μετόχι
8. Χρίστος Τριμπόνιας (Δήμητρα)
Κατσίγγρι
9. Χρήστος Ράφτης
10. Αντωνάκης μουσικός Χρήστου
11. Κωνσταντίνα η μαμά του
12. Τάσος ο μπαμπάς του
13. Νικηφόρος Γεωργόπουλος
14. Παρέα χωριανών Χρίστος Λιακόπουλος
15. Παντελής παππούς του
16. Μανώλης π.φύλακας φυλακών
17. Γιώργος Μάλιος α εξάδελφος Μάλιου
18. Βαρβάρα Μάλιου
19. Μάλιος Δημήτρης
20. Μπούλα Μπαρμπούνη / Χρήστου
21. Λέλα Τασοπούλου Χρήστου φίλη της
22. Βαγγέλης Μπριόλας
23. Γιάννα Μπριόλα
24. Μιμή Τάμπαση
25. Νιόνος
26. Μαμά Χριστοφόρας κ Γιώργου
27. Χρίστος
28. Σπύρος
29. Ιάσων
30. Χρήστος
31. Βαγγέλης Καραγιάννης
32. Δημήτρης γίγαντας Τριανταφύλλου
33. Παναγιώτης Γεωργόπουλος, εφορία
34. To πνεύμα της Γιάννας.
35. Φίλοι παιδιών Αντώνης
36. Φίλοι παιδιών Νεφέλη
37. Φίλοι Χρήστου Βαγγέλης Παπαμα/κου
38. Καλούπας Δημήτρης
39. Μίμης Τσούλος
40. Μπουρντάς Νούλης Σωτηρόπουλος
41. Βασίλης Κατσούρης πρώην τραπεζικός
"Δεν μου αρέσει
η δια παντός σιωπή"..
Χρ.ρουμ.
Λέει ο Γκόρκι:
για το λουλούδι
πώς τα φύλλα του
(το άρωμα του)
μόρια γίνεται
και ποτέ δεν χάνεται!..
Γκόρκι τόσο ποιητικός
με τα ποιηματάκια του..
Θέλω να μεταφέρω εδώ
μερικά στη μνήμη της Γιάννας
Από βιβλίο της του 1979(!)
Πολύ μου άρεσαν οι
μεταφυσικοί αυτοί στίχοι..
κάτω από το πλάτανο του χωριού!..
Τραγούδι:
Αϊ, όποιος είναι αριστερά
Πάει ολόϊσια στο Σατανά
Κι όποιος είναι δεξιά
Κρατάει φοίνικα στο χέρι
(είναι αιρετικός)
Θέ μου, Θέ μου και πατέρα
Βαρύ στεφάνι μούδωσες
Και θα σε παρακαλέσω:
Πώς μπορώ να το φορέσω;
Ω! σεις αέρηδες παγωμένοι,
κακοί τρικυμιμένοι,
Σεις σφίξτε την καρδιά μου γερά γερά ,
Σεις παγώστε μου το αίμα που χοχλάζει
Για να μη μου φύγει όλο με τ' αγιάζι!..
Μοιρολόι:
Άμα σκεπαστεί η με τ' άσπρο χιόνι
Και θα βγουν στο κάμπο οι αγριόλυκοι,
Θα θλίβουν πολύ και θα θρηνήσουν
στη θύμηση της άνοιξης και της ζέστης,
Το και γω μαζί τους θα θρηνήσω,
για το παιδάκι μου το αγαπημένο!
Αυτοσχαδίασμα:
Θα πέσω με το στήθος μου
τ'ασπρο πάνω στην ογρή γης,
Εσένα θα πω, εσένα, ογρή γης μου,
Εσένα, παρακαλάει,
Μ'ολη της τη καρδιά η πικρομάνα,
Να καλοδεχτείς το παιδί μου, που πέθανε,
Της καρδιάς μου το αίμα το ρουμπινένιο!..
Μοιρολόι:
Ω, έσβησε τ' ολογάλανο,
το φωτεινό μου φεγγαράκι,
Βασίλεψε το ησυχό μου αστράκι,
Έπεσε μέσα στη σκοτεινή θάλασσα στον ωκεανό,
Κύλισε το αστράκι και αλίμονο έσβυσε.
Και στον αιώνα η ψυχούλα δεν θα ξανά ανάψει.
Ίσαμε τη δεύτερη παρουσία του Χριστού!
Ανάγνωση:
Νύχτωσε και κάθομαι
μόνος στο παραθύρι,
Ο κήπος εκοιμήθηκε,
σκοτάδι και σιωπή!..
Κοιτάζω μέσα στης νύχτας
στα βουβά της νύχτας τα σκοτάδια
κι αθέλητά μου η ψυχή
μιλάει και φωνάζει:
"Γιατί καρδιά μου είσαι βαριά,
γιατί πονείς;, γιατί;".
Με φοβερίζει η θάλασσα
Κακό πως θα μου στείλει!
Ένα σαράκι βαρεμού
τρώει μου την ψυχή,
και κύμα μέγα, σταχτερό
Βοηθάει λυσσασμένα
Μα δεν μπορεί η θάλασσα
και μ' όλο το νερό της
να πλύνει αυτόν τον έρωτα
από την καρδιά μου. Αντίο!
Μυστηριώδες λυπητερό
φλογερό και φοβισμένο
μουρμούρισμα:
Ήταν μια φορά ένας άνθρωπος
που την αλήθεια αγαπούσε,
και εξαιτίας αυτής της αγάπης του
κανένας δεν τον αγαπούσε.
Όλοι μιλούσαν για τούτον
με μίσος και φθόνο μαζί
κι ο δόλιος πουθενά εδώ κάτω
καταφύγιο δεν μποριύσε να βρει.
Μονάχος και ξένος για όλους
μια νύχτα πέθανε στη φυλακή
και τον έθαψαν κανένας δεν ξέρει
το φίλο της αλήθειας το πιστό
βαθειά μέσ' στη γη..
Και κανένας το φερετρό του
δεν ακολούθησε ως τον τάφο του εκεί.
Η καρδιά μου μόνο γνωρίζει
το μυστικό... και σε κανέναν
δεν θα το πει.
Κάτι σαν παράπονο.. :
Πάνω σε μια κορφούλα
της στέπας της τρανής
Γεράκι αλυσοδεμένο
συχάζει απά της γης..
Αχ και νάταν λεύτερο
το γεράκι ετούτο
"και να πετούσε
έξω από το κελλί
πάνω από τη στέπα
τη πλατειά που
τα σύννεφα τα πηχτά
λευτεριά σκορπούνε"
Καθαρά και παραπονεμένα λόγια:
Είναι γαλάζια η θάλασσα,
μα είναι τρικυμισμένη,
φυσάει ο αγέρας με βοή
και φόρα λυσσασμένη!
Για να ην αντιγραφή από
Το ως άνω εικονιζόμενο βιβλίο
της Γιάννας Χρήστου
20/9/2013
Άγιος Αδριανός
Χρ.Ρουμ.
Πικρό ποίημα της
Γιώτας Αργυροπούλου
δημοσιεύεται στο
περιοδικό Πλανόδιον
του Ιουνίου 2009.
Θυμάμαι τη Γιάννα
με τη περουκίτσα της
και βουρκώνω.
«Στο παρεκκλήσι
του αντικαρκινικού
οι προσευχές θα μείνουν
ανεκπλήρωτες
o Άγιος το ξέρει
σκύβουν φιλούν οι κεφαλές
και είναι η ελπίδα τους κερί
που σιγολιώνει.
Λίγο πιο εκεί στο μαγαζί
και πού αλλού πιο πρόσφορα
βιτρίνα με περούκες
κούκλες κεφάλια περιστρέφονται
ωραία πλούσια μαλλιά
χτενίσματα ποικίλα
γυρίζουν, περιστρέφονται
αγέρωχα, απροσκύνητα,
αθάνατα ολωσδιόλου».
Σαν σήμερα 13/7/2022 έφυγε και η Γιάννα μια επί πολλά χρόνια ασθενής του που περιέθαλψε από τις πρώτες στιγμές του καρκίνου της. Ήταν ένας εξαιρετικός επιστήμων ιδιαίτερος που η Γιάννα κατόρθωνε να συνομιλεί μαζί του γιορτές γενέθλια δύσκολες στιγμές. Ήταν γνωστή η νόσηση του και ο ένας έδινε κουράγιο στον άλλο. Μετακινήθηκε τελευταία χρόνια από τον τον Άγιο Σάββα στο Υγεία. Σίγουρα ωφέλησε, έσωσε, γιάτρεψε, έκανε πολλά για τους εκατοντάδες ασθενείς που προσέτρεχαν πρωί απόγευμα στο ιατρείο του. Ας μείνει το όνομα του στην συλλογική μνήμη με βελούδινα γράμματα κεντημένα με την αγάπη των νοσούντων που τον γνώρισαν. Το σημείωμα αυτό με δάκρυα στα μάτια και λυγμούς θα το επισυνάψω στο ποστ που έχω για την αγαπημένη μας Γιάννα Χρήστου.
https://roumeliotisxristos.blogspot.com/2022/07/blog-post.html?m=1
ΤΟ ΠΟΙΟΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΤΗΣ ΓΙΑΝΝΑΣ ΧΡΗΣΤΟΥ.
Σιωπηλές μαρτυρίες μιας αγωνίστριας
Σιωπηλές μαρτυρίες μιας αγωνίστριας
Προσπάθησα να μπω στο πετσί της.. Σε
αντίθεση με το γενικό μου μοτό πάθος ίσον λάθος μπορεί εύκολα να
διακρίνει κάποιος σκύβοντας πάνω από το εξελισσόμενο προφίλ της Ιωάννας
Χρήστου στις διάφορες αντιληπτές στιγμές της διαδρομής της το
επαναστατικό της πάθος για ένα κόσμο καλύτερο από το σημερινό. Η ζωή της
μοιραία διασταυρώθηκε με διάφορες στιγμές της δημόσιας ιστορίας του
τόπου της κοινωνικής γεωγραφίας της πολιτικής και της ανθρώπινης
ποιοτικής προσφοράς.
Αυτά σήμερα σκέφτηκα 31/10/2023 και αποφάσισα να καταγράψω ίχνη της γνωστά άγνωστα από διάφορες πλευρές της ζωής της. Δύσκολο επιχείρημα και μου φαίνεται (δεν) θα δυσκολευτώ να πιάσω το νήμα και τη στόφα που θα το στηρίξω..
