Λεμόνια Μελισσίου
Κάτω ακριβώς από το πατρικό μου απλώνονταν το περιβόλι. Το σπίτι δέσποζε στη ράχη του χωριού πάνω από το κάμπο. Τα δένδρα ήταν φυτεμένα σε βραγιές. Η κάθε μία από αυτές συμπεριελάμβανε καμιά δεκαριά…. Ένα πέτρινο μονοπάτι οδηγούσε στην είσοδο του περιβολιού και από κει ένα δίκτυο από δρομάκια βοηθούσαν τον νοικοκύρη να φθάσει σε κάθε ακρούλα του. Το περιβόλι το κράταγε στην αγκαλιά της μια μάντρα. Παντού λεμονιές με πράσινα φύλα και κίτρινους καρπούς. Όλες υπέροχες η κάθε μία ξεχωριστή προσωπικότητα. Την άνοιξη ανθίζανε, το καλοκαίρι δένανε και το χειμώνα φορτωνόντουσαν με κιτρινοπράσινα λεμόνια. Οι κορμοί τους κάλλιστα θα χρησίμευαν για εικαστικά θέματα αν γινόντουσαν αντιληπτοί από τους γλύπτες !
Νοικοκύρη Nοικοκύρη !
Ευγνωμοσύνη σου χρωστούμε πολύ
Νύχτα με ή χωρίς φεγγάρι μας ποτίζεις
Μέρα σαν ρογώσει μας σκαλίζεις.
Έννοια σου κι εμείς δεν σε ξεχνούμε
Του εσπέρου τους πιό καλούς καρπούς κρατούμε
Με μπόλικο ξυνό και σχήμα σαν αυγό
Να καλο-πουληθούνε !..
Νοικοκύρη Nοικοκύρη !
Προστασία με τα’ αγκαθάκια μας, από αγάπη
Επιθυμούμε να σου προσφέρουμε τυφλή…
Και, αν λεμόνι να κόψουν θέλουν,
Πρέπει πρώτα να ρωτήσουνε εμάς, οι περαστικοί!..[ βιαστικοί]*
Από τότε πολλά χρόνια πέρασαν και πολλά τοπία προσπέλασαν. Ο νοικοκύρης χάθηκε και οι απόγονοι του απομακρύνθηκαν. Ως περαστικός όταν επισκέπτομαι ένα άγνωστο μέρος ψάχνω να βρω μια λεμονιά και να γνωριστώ μαζί της. Σε περίπτωση δε, που ξεμείνω από λεμόνια, να μπορέσω να αποκτήσω ένα, χωρίς να τρυπηθώ!…
Χρήστος Ρουμελιώτης
Ερέτρια Τρίτη, 21 Αυγούστου 2007
*Φιλονικεία δύο (2) λέξεων για τη θέση στο στίχο !
