Έλα πίσω ela piso

ΕΛΑ ΠΙΣΩ 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ 

ΧΩΡΙΣ ΚΌΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΊΕΣ 

Έλα πίσω να σε ξαναερωτευτώ

Έλα πίσω να σε δω

Έλα πίσω να σε δω να χορεύεις

Έλα πίσω να με μάθεις να χορεύω

Έλα πίσω να ζεσταθώ στην ζεστή σου την αγκάλη

Έλα πίσω ακούσω την γλυκιά σου τη φωνή

Έλα πίσω να τραγουδήσεις Χατζηδάκη

Έλα πίσω να τραγουδήσεις Φλέρη Νταντωνάκη

Έλα πίσω να μου γράψεις ένα γράμμα με εκείνα τα τόσα δα ψιλούλια γράμματά σου που μίλαγαν για τα βάσανά σου που περίσσευαν στα πράσινα λιβάδια των ματιών σου

Έλα πίσω να μου πεις πως χόραγαν μες στην ψυχή σου τα τόσα λεπτά αισθήματα για τους εκλεκτούς της καρδιά σου

Έλα πίσω να μου πεις πως διατηρούσες ζωντανά τα χρώματα και τα αρώματα των αγρών των λόφων των αυλών του χωριού μέσα στις φλέβες σου

Έλα πίσω να απολαύσεις τον Μπακιρτζή σου

Έλα πίσω να δεις τα έργα των παιδιών σου

Έλα πίσω να σου πω 

χίλιες φορές πως σ' αγαπώ

Το ξέρω πως δεν έχεις φύγει 

και είσαι πάντα δω

Κρατάω για σένα εκείνο 

τον "παλιό μου εαυτό"(*)

(*) Στοίχος Λουδοβίκου

Tags:

Γιάννα 

Χρήστου Ιωάννα 

Χρ.ρουμ. 19/10/2024

Ήρθες που σε περίμενα
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων

1η ερμηνεία:

Ήρθες που σε περίμενα
μα δε γιορτάζω, κλαίω
Στα δυο μου χέρια σε κρατώ
και μοιρολόγια λέω
Στα δυο μου χέρια σε κρατώ
και μοιρολόγια λέω
Ήρθες που σε περίμενα
μα δε γιορτάζω, κλαίω

Πέτρινο το λιβάνι μου
ψευτικό το κερί μου
γι’ αυτό και δεν επιάστηκε
η παρακάλεσή μου
γι’ αυτό και δεν επιάστηκε
η παρακάλεσή μου

Πέτρινο το λιβάνι μου
ψεύτικο το κερί μου ...

ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ 

Ανδρέα ΣΕΛΙΝΚΓΕΡ 

Για Μ. ΓΚΑΝΑ

<<Το πένθος όμως είναι και το καύσιμο της μνήμης. Το σοκ της απουσίας γεννάει μια νέα μορφή παρουσίας, υπό την προστασία της οποίας είναι δυνατόν να εξωτερικευθεί το ανείπωτο, να επιτραπούν συναισθήματα που δεν έχουν ποτέ αποκαλυφθεί, εν ολίγοις: να συνεχιστεί η σχέση σε μια άλλη διάσταση. Αυτό ακριβώς μας έδειξε ο Μιχάλης Γκανάς στον ποιητικό κύκλο του με τίτλο «Παραλογή»: Οφείλουμε στη μνήμη ότι το απόν μπορεί να είναι για εμάς παρόν. Ο Γκανάς δεν καταφεύγει στη μεταφυσική ή σε θρησκευτικούς ορίζοντες προσδοκίας, αλλά στις αισθήσεις και σε ψυχικές διεργασίες: ακουστικές και γευστικές εντυπώσεις, εσωτερικές εικόνες, όνειρα, συνειρμούς. Για τον Γκανά, ο οποίος σκεφτόταν και έγραφε στα ελληνικά, αυταπόδεικτη υλική έκφραση της υπαρξιακής αναγκαιότητας των μνημοτεχνικών είναι το μνήμα. Αντιλαμβανόταν την ποίηση, όχι μόνο στην «Παραλογή», ως κιβωτό της μνήμης.>>

Μιχάλης Γκανάς: Δωρικός όπως η πατρίδα του, η Ηπειρος. Σαν να γύρευε ένα πένθος απ’ το οποίο να κρυφτεί, μα και την ίδια στιγμή να κουρνιάσει. Να πατήσει κάτω απ’ το βαρύ χώμα τον Χάρο μα και να τον χορέψει, έτσι, στατικά και αγέρωχα, όπως το κάνουν στα μέρη του. [ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΛΙΑΣ]