Λίγο πριν τις εκλογές του 2004

Λίγο πριν τις εκλογές του 2004
Ειρωνεία και αυτοσαρκασμός!

Της ζωής ο καλός μου εαυτός!

ΠΡΟΣΟΧΗ! αυτήν την εποχή! ΠΡΟΣΟΧΗ! έρχονται οι πολιτικοί!

Άγχος και αγωνία στους δρόμους, τους διαδρόμους, στα υπουργεία!

Μικρόφωνα ηχεία σημαίες φυλλάδια παράθυρα και ΘΑ στη πλατεία!

Προσοχή προσοχή! “δίνη και ναυτία” προκαλεί η άκρατη εκλογολογία!

Προσοχή προσοχή! οι εκλογές δαγκώνουν! Αν δεν βγεις πληγώνουν!

Προσοχή προσοχή! πράσινες ελπίδες κυκλοφορούν σωρό! Πάρτε ελεύθερα παρακαλώ!

Προσοχή προσοχή! μπλε υποσχέσεις πέφτουν βροχή! Θα χορτάσουν ακόμα κι οι φτωχοί!

Προσοχή Προσοχή! Οδηγούμεθα έξω απ’ την στροφή αν δεν στρίψουμε το τιμόνι με προσοχή!

Προσοχή προσοχή! “κανένας δεν έχει το δικαίωμα να εμπαίζει μέχρι τέρμα τη πολιτική ζωή”!

«Για μας είναι γνωστό και ας μένει αμετάδοτο

Πως τίποτα δεν κερδίζεται με μάτια ανοιχτά

Κι αν έχουμε ένα λόγο για συνύπαρξη

Είναι να τα εξωθούμε αδιάκοπα στον ύπνο

Άσχετο πόσο τα μάτια αμετανόητα

Αρνούνται να πιστέψουν το φοβερό τους μέλλον

Κι επινοούν στα βάθη τους κώδικες ονειρικούς

Στα μέτρα μιας μεγάθυμης ζωής

Και όχι αυτής που τα χλευάζει

Ίσως γιατί φοβούνται πιο πολύ

Όσο κι εμείς βαθιά μας κι απεχθάνονται

Τη θλίψη που κληροδοτούν αφόρητα

Όσοι κοιμήθηκαν οριστικά και δεν ξυπνάνε»

«Δουλειά της ποίησης δεν είναι να ωραιοποιεί και να εξιδανικεύει το καθημερινό μας περίγυρο, ούτε όμως και να μας καταδυναστεύει βάζοντας για το τίποτε τα κλάματα η ζητώντας δίκην επαίτη συμπαράσταση. Δουλειά της ποίησης είναι να επισημαίνει και να υπενθυμίζει – και την καλύτερη (την πιο αποτελεσματική) μέθοδο, γιαυτό την προσφέρει η απόσταση από τα πράγματα, η λεπτή και εκ των ένδον διακωμώδηση τους, χωρίς υψηλούς, προφανώς τόνους, αλλά και χωρίς ενδοιασμούς ως προς την ένταση της απομυθοποίησης τους. Η δουλειά της ποίησης είναι να παρηγορεί με τον αφτιασίδωτο λόγο της τις δύσκολες καταστάσεις που όλοι ζούμε μπροστά στα δύσκολα ερωτήματα της ύπαρξης και του θανάτου, σε μια περίοδο η οποία βιάζεται παντοιοτρόπως να εξαντλήσει τις ημέρες της»:

«Εκεί διαπρέπουν ομοούσια

Τα λίγα δικά μας ποιήματα

Και τα λίγα ξένα ποιήματα

Που άδολα υπεξαιρούμε

Τα μετρημένα ποιήματα

Δικά μας ή ξένα

Που μας μετεωρίζουν ανέλπιστα

Σ’ ένα κρυμμένο, ασύλητο φως.

Τα παιδικά ακόμα χέρια μας

Υψώνονται πάλι στον ουρανό

Πάλι εξιλεώνεται η αθωότητα

Για λίγο, σα να θριαμβεύει η ομορφιά»

Για την αντιγραφή των στοίχων και των στοχασμών του Βασίλη Καραβίτη από τη Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας :Χρίστος Ρουμελιώτης

Για την ποιητικοποίηση των …κενών του Καραβίτη βλέπε το ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ, λίγο πριν τις εκλογές της 8 Μάρτη 2004 και πάλι :Χρίστος Ρουμελιώτης ,7/3/2004 12:05:27 πμ

Σκίτσο Α Βιβλιοθήκης Ελεθεροτυπίας

Σκίτσο Β «Η Αθήνα από νοτιοδυτικά», ελαιογραφία Martinus Rybye, το 1836 μετά τις πρώτες δημοτικές εκλογές της Αθήνας στις οποίες ψήφισαν 800 (!) δημότες

Στον καφενέ απ’ έξω σαν μπέης ξαπλωμένος,

Του ηλίου τις αχτίνες αχόρταγα ρουφώ

Και στων εφημερίδων τα νέα βυθισμένος

Κανένα δεν κοιτάζω δεν ψηφώ

Σε μια καρέκλα το να ποδάρι μου τεντώνω

Το άλλο σε μιαν άλλη κι ολίγο παρεκεί

Αφήνω το καπέλο, και αρχινώ με τόνο

Τους υπουργούς να βρίζω και την πολιτική!

Γεώργιος Σουρής 1883

«Τώρα που πλέον ρωσική

κυβερνά πολιτική

και θα γίνω βέρα ρούσσα

και θα πάω στον Πειραία

με τους Ρώσους τους μπεκρήδες

να γλεντήσουμε παρέα…

Κυρά Γιώργαινα σου λέω

Δεν στεκόμαστε καλά…»

Γεώργιος Σουρής 1897