Αθάνατες κερκίδες
Στο βράχο κεντημένες
Αθάνατες τραγωδίες
Στο λαξευμένο βράχο παιγμένες
Ω Αριστοφάνη Ω Αισχύλε
Ω εσείς οι αφανείς σκηνοθέτες
Ω εσείς ακούραστοι θεατές
Ω μνημεία και Σεις αθάνατα
Θέατρο Ωδείο ..
Ω πνεύμα εσύ αθάνατο
Του Άργους του περήφανου
Της πόλης της ξακουστής
του Περσέα του Ινάχου
Της πόλης των θυσιών
Ποια μανία ποιά ανοησία
Ποιο ανθρώπινο μένος
Ποιος ανθρώπινος πόνος
Ποια ανθρώπινη ανάγκη
Ποιο ανθρώπινο λάθος
Ποιος βάρβαρος
Ποια φυσική καταστροφική μανία
Εσένα περήφανη γη
Σε έκρινε αυστηρά και σπατάλησε
Το πλούτο σου
και σκόρπισε στο κάμπο τη δόξα σου;
Ποιος στης ιστορίας τους δρόμους σου περπατούσε και δημιουργούσε;
Ποιος τους θεούς ελεύθερα υμνούσε;
Ω Άργος ποιος και πώς το πνεύμα σου τροφοδοτούσε;
Ω αιώνια γη καλά κρατείς
άγνωστα μυστικά ατάκτως ερριμμένα
Λίθοι κίονες κέραμοι ιεροί
Τι να λέτε για μας άραγε;
Μήπως συγνώμη να σας πω
για λογαριασμό εμού και του ανόητου
διαχρονικά ανθρώπου;
Ο λόγος ο λόγος ο λόγος
Ο σοφός ο λυρικός ο μουσικός
Η γραφή η γραφή η γραφή η ταφή
Στη πέτρα λαξευμένη
Το πνεύμα το πνεύμα το πνεύμα
Το ελληνικό
Το παγκόσμιο
Για πάντα θα υπάρχει
Κάτω από τον κίονα που ξαποστένει
πάνω στην βάση με την οπή
Και Μέσα μου Ω μέσα σου Άργος
Βαθειά έχει μπει η Αθανασία
για να σε θαυμάζουν οι λαοί
Χαίρε Ω χαίρε Άρχοντα των αρχόντων
Βασιλέα των πεπολιτισμένων πόλεων
Κανένας βάρβαρος
πότε δεν θα μπορέσει
να βλάψει το πνεύμα σου.
Tags
Χρ. Ρουμελιώτης
29/2/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου