Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2004

Παραμύθι Μελισσίου "το ρολογάκι" χαρισμένο στην ανηψιά μου Ευαγγελία Μάγκα

Παραμύθι Μελισσίου

ΤΟ ΒΑΤΡΑΧάΚι Της ΛίΜΝΗς
ΜΕ Τις ΡΟΔΙές Και Το ΜΕΛίΣΣι ........
ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΜΟΝΙές και Τα ΣΚΟΥΛΑΡίΚΙα
ΜΕ ΤΗ ΝΕΡΑΤΖΙά Και Τα όΝΕΙΡα ..........

Ήταν ένα λουλουδάκι που έμοιαζε με χωνάκι !
Η καλλίτερα με παλιό γραμμοφωνάκι !
Κι είχε ένα πολύ όμορφο μωβ χρωματάκι !
Σαν να ήθελε να πει ένα τραγουδάκι !
Είχε γύρω γύρω ίδια λουλουδάκια, ίσως αδελφάκια !
Όλα κει ήταν σκαρφαλωμένα !
Σ' έναν όχτο, σε μια μάντρα απλωμένα !
Είχε κι άλλα κάμποσα μέσα σε μια γράνα σπαρμένα !
Και άλλα μέσα σε μια λεμονιά σκαρφαλωμένα !
Ήταν όλα μαζί με φυλλαράκια αγκαλιασμένα και
Παρέα κάνανε σε μια ξεχασμένη λιμνούλα !
Από τους ανθρώπους και τη πούλια ! 

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2004

Χριστούγεννα 2005

 Χριστούγεννα 2005

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝνιάτικο Cock-τέιλ 2004
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝιατισμός = ορθιο-δοξία
ΜΩΑΜΕΘανισμός = ετερο-δοξία
ΧΙΠΧΟΠισμός = νεανικός μουσικός
αντι-ιμπεριαλισμός
Λίγο πριν το 2005!

Χριστούγεννα 2 χιλιάδες 4 με Μπους άλλα 4
Χριστούγεννα 2 χιλιάδες 4 χωρίς Σα-ντάμ
Χριστούγεννα 2 χιλιάδες 4 με Αριέλ και Μπλερ
Χριστούγεννα 2 χιλιάδες 4 χωρίς Για-σέρ

Χριστούγεννα των φτωχών και των νέων «αισιο-δοξία»
Χριστούγεννα των πλουσίων «ματαιο-δοξία»

Χριστούγεννα 2004 Ελλάς με σύνορα τη «Μακ-εδονία»
Χριστούγεννα 2004 Ελλάς χωρίς ακόμα την …Τροία
Χριστούγεννα 2004 Ελλάς με νέα φορο-μαγεία – [λαγνεία]
Χριστούγεννα 2005 Ελλάς χωρίς νπόπα στα …καλλ-ιστεία !

Χριστούγεννα εορτή χριστιανική
Στην Ευρώπη και την …Αμερική
Στη Ραμάλα η καμπάνα πένθιμα χτυπά
Η Ειρήνη το τοίχος του «Βερολίνου» να πέσει ζητά !

Χριστού-γεννα Χριστός Μωάμεθ καλεί !
«Ελα αδελφέ : πες του Οσάμα του παλιατζή…
Τον Μπους ν’ αφήσει ήσυχο να κοιμηθεί !
Και στην Ευρώπη το ισλάμ θα μπεί!

Ο Χριστός 2004 φορές ήρθε στη Γή !
Καιρός ν’ ακούσει και λίγο χιπ χοπ μουσική !
Στα γκέτο και τις φτωχογειτονιές να ξαναμπεί !
(Μήπως και καμιά άλλη θρησκεία εμπνευστεί ! (σικ)
(Για τους υπόλοιπους)

Χριστούγεννα 2 χιλιάδες τέσσερα
Ένα καράβι ελπίδες φέρνει γύρω τη γη
Στα λιμάνια την ειρήνη αφήνει πρεσβευτή
Κανένας να μην την αγγίξει δίνει εντολή !

Μα του κόσμου οι ισχυροί
Την ειρήνη θεωρούν εχθρική
Και λύκους να την κατασπαράξουν
Ετοιμάζουνε σα(ν) χρειαστεί !

Γιαυτό Χριστέ μου - του Μπους εύχομαι προσωρινά - υποστηριχτή
Άκου επί τέλους και τη δική μου προς-ευχή
Πρόοδο επιστήμη ψωμί λογική και τεχνική
Στο κόσμο δίκαια σύντομα να μοιραστεί
Πριν η ανθρωπότητα αυτό-κατά-γκρεμιστεί !
Καλά Χριστούγεννα, Ευτυχισμένο το νέο έτος 2005 !
Last moment !

Χρήστος Ρουμελιώτης (Χρόνια Πολλά)
Αθήνα, Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2004

Εικόνα-1: Μιχαήλ Δαμασκηνού, Η προσκύνηση των Μάγων (1585-1591).
Εικόνα-2:Ελευθεροτυπία από το 7 & η τέχνη της ζωής
Εικόνα-3: «Party Music»-The Coup (Hitch Hyke)(ΕΝΕΤ 10/11/04)
Eικόνα-4: Βασίλης Παπατσαρούχας (ΕΝΕΤ14/12/04)

Χιπ Χοπ Χριστουγενννίπ Χριστουγεννόπ

Χιπ Χοπ Χριστουγενννίπ Χριστουγεννόπ

Τα κάλαντα στους δρόμους
φέτος τζάμπα θα πω !
Δεν ζητάω κανενός τον οβολό !
ΧΙΠ – ΧΟΠ
Μήνυμα θέλω να μεταδώσω
θρησκευτικο-οικονομικό !
Φρένο φρένο !
Στον καταναλωτισμό !
Γιατί αυτός είναι το θεριό
που θα φάει το καπιταλισμό !
Και θα πάρει στο λαιμό του
και το …χριστιανισμό !
ΧΙΠ – ΧΟΠ
Στη γη ο Χριστός αποφάσισε
με τον Αλλάχ να τα βρει !
Η Ευρώπη να μην μοιραστεί !
Και η Αμερική να εκλογο-κευτεί !
ΧΙΠ – ΧΟΠ
Πιστοί των θρησκειών του κόσμου
Κοιτάξτε να τα βρείτε
Πριν από τη θρησκεία των ισχυρών
(συμφερόντων)κατά-σπαραχτείτε !

ΧΙΡΟ 25/12/04

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2004

Κλαριά Χριστουγέννων

 Κλαριά Χριστουγέννων

Άπειρα χειμωνιάτικα κλαριά
Περιμένουν τον χιονιά καρτερικά
Άλλα να γίνουν στάχτη στη πυρά
Άλλα να κάνουν παρέα στα πουλιά

Γλυκά μου άπειρα κλαριά
Στον Αη-Βασίλη σας έταξα ξανά
Μπαλίτσες και χρυσαφικά
Να σας στολίσω τα Χριστούγεννα αυτά

Άπειρα χρυσοπράσινα κλαριά
Πως να στερήσω στη φύση τέτοια ομορφιά;
Μέσ’ στο δάσος γυμνά ή φουντωτά
Της Πλάσης είστε στολίδια μοναδικά

Ελάτινά μου άπειρα κλαριά
Αγάπη μοιράστε πάλι και χαρά
Και τη Νέα του Τρία τη Χρονιά
Στου κόσμου όλα τα Παιδιά
Και Συ Δάφνη και πρασινόφυλλη Ελιά
Από της Ολυμπίας τα χώματα τα ιερά
Θρέψτε άπειρα ιερά κλαριά
Στεφάνια και Δάφνινα σπαθιά
Να στολίσετε το Τέσσερα μ’ αυτά
Της Νίκης και της Ειρήνης τα Παιδιά

Χρήστος Ρουμελιώτης
2/12/02

Μπεσλάν ρωσίδα μάνα

Ρωσίδα Μάνα

Ρωσίδα μάνα παγκόσμια μάνα
Θρηνείς για μένα και το παιδί μου
Που χάθηκε στα ερείπια των δίδυμων πύργων
Ρωσίδα μάνα χαροκαμένη μάνα
Θρηνείς για τον άσημο στρατιώτη
Που κομμάτια είδε να γίνεται η ζωή του
Μέσα στη εκρηκτική λάμψη του μαύρου χρυσού !
Ρωσίδα μάνα βουβό βλέμμα της νέας Ευρώπης
Που απ’ άκρη σ’ άκρη κοιτάς με δέος την φονταμενταλοκρατία !
Ρωσίδα μάνα ζωντανή νεομάρτυς
Θρηνείς το σπλάχνο σου που δεν πρόλαβε
Ακόμα κανένα θρησκευτικό ή πολιτικό δόγμα να προσκυνήσει
Γιατί μόνο η αθώα του ψυχή αρνήθηκε να υποταγεί στη βία
…Παραπάνω από μερικά δευτερόλεπτα !
Πανικόβλητε τρομοφορεμένε τρομοκράτη
Χτίζεις τείχους μίσους που μια μέρα εσένα θα πλακώσουν !
Γεμίζεις σάκους Αιόλου με αίμα που μια μέρα εσένα θα πνίξουν !
Ρωσίδα μάνα μαυροφόρε στρατιώτη της παγκόσμιας ειρήνης
Επέτρεψέ μου να θρηνήσω και γω, έστω,
Οσο διαρκεί η λάμψη του θρήνου των τενεκεδένιων ηγετών του κόσμου
Οσο διαρκούν τα κροκοδείλια δάκρυα των ιντερνάσιοναλ μήντια…
Να θρηνήσω,
Για αυτούς που πεθαίνουν από τη στέρηση του πλεονάσματος των χορτασμένων !
Για αυτούς που πεθαίνουν από δίψα για οικονομικά δικαιώματα !
Για αυτούς που πεθαίνουν για τη παγκόσμια δημοκρατία !
Για αυτούς που έζησαν και ζουν άδικα την κόλαση επί γης !
Και να πορευτώ
Χέρι με χέρι
Μαζί με τους κολασμένους
Με όλους τους Ανθρώπους
Στην τελική ευθεία
Της παγκό-σμιας νεφελο-πίας*

(*) από το νεφελοκοκυγία του Αριστοφάνη
Χρήστος Ρουμελιώτης
Ερέτρια, Κυριακή, 12 Σεπτεμβρίου 2004 /// 20:12:36

Ελληνα δάσκαλε του Μπεσλάν
Ακούγεται πολύ φτωχό
Να θέλω να σε τιμήσω
με ένα στίχο σαν κιαυτό:
Μα αυτό που διάλεξες να κάνεις
(μαζί με τα παιδιά να πεθάνεις)
Σε σκέψη ακόμη και ήρωες βάνεις !
Ήθος και γενναιότητα
Φαίνεται ότι δεν ήταν μόνο
των Σουλιωτισσών
Πατρότητα !
Έλληνα δάσκαλε του Κόσμου
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
ΧΡ 15/9/2004///9:19 πμ

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2004

Πίνδαρος

Πίνδαρος Ισθμιον 3. 17/18)


«Προσφρόνων Μοίσαν τύχοιμεν
Κείνον άψαι πυρσόν ύμνων
Και Μελίσσω, παγκρατίου στεφάνωμ επάξιον (...)
Αετού α τα αναπιτνάμενα ρόμβον ίσχει
Χρη δε παν ερδοντ αμαυρώσαι τον εχθρόν»

Aς τύχω της ευνοίας των μουσών
για ν΄ανάψω εκείνον τον πυρσόν των ύμνων
επάξιο στεφάνι παγκρατίου για τον Μέλισσο
……………………………………
στην ευφυία με αλεπού
η οποία πέφτει ανάσκελα
εξαπατά τον περιστρεφόμενο αετό
…………………………………..
πρέπει να χρησιμοποιεί ο καθένας
κάθε τρόπο για να εξεφτελίσει τον εχθρό !

Η ΜΟΥΣΑ

Πίνδαρε δώσε δύναμη !
Πίνδαρε δώσε φώς !
Τον Μέλισσο να φωτίσει μέγας Πυρσός !
Τον Μέλισσο να υμνήσει Πίνδαρος Σοφός !
Τον Μέλισσο να μην νικήσει κανένας εχθρός !

ΠΙΝΔΑΡΟΣ !

Μέλισσε τετράξυπνε πανούργε Οδυσσέα !
Τέχνασμα δεν σου λείπει κανένα και σοφία !
Τέσσερα «αδέλφια» έχασες στις μάχες στα πεδία !
Αντίπαλο δεν έχει η δικιά σου δεξιοτεχνία !
Εμπρός λοιπόν με μυαλό «παγκρατίζειν» !
……………………………………………………..
Είπεν ο Πίνδαρος και ευθύς ο Μέλισσος
Ωσάν αλεπού στο έδαφος ανάσκελα ερρίφθει !
Ως περιστρεφόμενον αετό, τον αντίπαλο εσοφίσθει !
Και με υπτιασμόν και κάθε τρόπο ήθελε εξευτελίσει !
……………………………………………………….
Νίκας πολλάς Ολυμπιακάς ο Μέλισσος εγεύθει !
Επάξια στεφάνια αγώνων εστέφθει !
Κλιμακίζειν και γαστρίζειν ή αποπτερνίζειν !
Ορθοστάνδην ή δάκνειν και ορύττειν !
Ουδείς δύναται Μέλισσον «απαγορεύσειν» !

Χρήστος Ρουμελιώτης Σάββατο, 8 Νοεμβρίου 2003 2:59 μμ
Διασκευή στίχων Πινδάρου
Ολα τα στοιχεία αντλήθηκαν από τα Ολυμπιακά ΙΣΤΟΡΙΚΑ της Ελευθεροτυπίας τεύχος 24, τόμος 1ος

Παγκράτιον | Ο αθλητής του παγκρατίου έχει τη δυνατότητα να κρατάει τον αντίπαλο με το ένα χέρι και να τον χτυπά με το άλλο.Στην πυγμαχία ήταν απαγορευμένο! Υπτιασμός | Νίκη αντιπάλων με κάτω παγκράτιον. Ο αθλητής έπεφτε κάτω ανάσκελα σκόπιμα ! Κλιμακίζειν | Λαβή στραγγαλισμού. Ο αθλητής πηδούσε στην πλάτη του αντιπάλου και του έσφιγγε το κορμό. Ταυτόχρονα του περνούσε τον αγκώνα στο λαιμό κάτω από το σαγόνι, πιέζοντάς τον έτσι με τη βοήθεια του άλλου χεριού με αποτέλεσμα να τον πνίγει! Γαστρίζειν | Χτύπημα στο στομάχι με το πόδι ! Αποπτερνίζειν | Τέχνασμα με το οποίο ένας αθλητής έπιανε το πόδι του αντιπάλου του έτσι ώστε να χάνει την ισορροπία του και να πέφτει στο έδαφος ! Ορθοστάνδην | Τεχνική που χρησιμοποιείτο στις προπονήσεις ως λιγότερη επικίνδυνη ! Δάκνειν | Δάγκωμα ! Ορύττειν | Εξόρυξη Απαγορεύειν | Αναγνώριση ήττας !

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2004

Οι δύο αη Βασίληδες


OI 2 ΑΗ-ΒΑΣΙΛΗΔΕΣ

Ο ΑΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ

ΑΗ ΒΑΣΙΛΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ:

"Αγιε μου γιατί δεν χαμογελάς;
Φαίνεσαι κουρασμένος και όλο περπατάς
Για πές μου σαν τι δώρα και σκέψεις φέτος κουβαλάς";

Ο ΑΗ-ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

"Ακουσε φίλε να σου πώ:
Δώρα φέρνω φέτος, κλαδιά από ελιά,
και περιστέρια κλεισμένα σε κουτιά
που θα φέρουνε ειρήνη και πολύ χαρά
στης Μέσης Ανατολής τα παιδιά!...
Είμαι βέβαια και λίγο σκεπτικός:
και πολύ προσεχτικός !
Γιατί βροχή πέφτουνε οι βόμβες κάτω κει
και αβέρτα εκκρηκτικά
και έχουνε κατακρεουργήσει
τόσα αθώα παιδιά!
Α ναι ξέχασα έχω και γλυκά"!

Ο ΑΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ:

"Ω! κύρηκα της ειρήνης και αρχιγλυκατζή!
Μπρός άνοιξε τώρα αμέσως τα κουτιά!
Χριστούγεννα έρχονται και Πρωτοχρονιά!
Να πάρω γώ τα γλυκά και ας μείνεις εσύ
με την περιστερά"!

Χρήστος Ρουμελιώτης 2/12/2003

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2004

Κωστής Παλαμάς

 Κωστής Παλαμάς

Esprit grec ancien !
Esprit grec immortel !
Mon Dieu sincere !
Dieu de la beaute !
Dieu de la grecitude !
Dieu de la verite !
Mon Dieu Olympien !
Tes Jeux rejoignent Athenes /enfin !
Ta Gloire revient sur la terre de la finesse !
Ta Gloire regne dans le ciel bleu infini !
Ta Gloire provient des combats anciens !
Ta Gloire illumine les concours modernes !
Mon Dieu couronne bien tes medailles !
Avec des branches des oliviers sacres !
Mon Dieu sculpte de nouveau !
Les corps des athletes bien muscles !
L’ Olympe, l’ Olympia la mer !
Restent ton temple eternel !
Et on y arrive tous comme pelerins !
Esprit grec immortel !

Chistos Roumeliotis
Athenes 29/11/03 10:33 PM
Traduction libre de l’ Hymne des Jeux Olympiques
de Kostis Palamas, ecrit en 1896

Athenes 2004

 

Athenes 2004

Habille toi avec les vetements de fete !
Grece de 2004 !
Tes enfants y arrivent !
Acropole et Lycabete !
Parnes et Hymette !
De vos sacres rochers de nouveau les trompes
annonceront le commencement des fameux JO !
O saints!
O savants!
O poetes!
Faites des hymnes pour les vaincqueurs !
Chantez partout sur la terre !
Athletes, spectateurs et volontaires !
Participez energiquement aux epreuves !
Gloire et medailles il y en a pour tous a Olympia !
Mais pour les plus braves l’ histoire donnera sa premiere place
Et vous les sculpteurs et les peintres remplissez les temples,
les stades et les musees de nouvelles statues comme celle de Myron !

Christos Roumeliotis
29/11/2003

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2004

Υμνος στον Αλκιβιάδη

ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ

Από τον ΕΥΡΙΠΙΔΗ
Για τον άθλο του Αλκιβιάδη
στην 91η Ολυμπιάδα (416 πχ)

Απόδοση Πλουτάρχου από μετάφραση

«Σένα, ω γιε του Κλεινία, θα ψάλλω
καλή’ ναι κι η νίκη, αλλά πιο καλύτερο
είναι αυτό που κανένας απ’ όλους τους Έλληνες δεν κατόρθωσε
πρώτος με άρμα να τρέξει και δεύτερος και τρίτος,
αφού άκοπα νίκησε, τρεις φορές να στεφανωθεί μ’ ελιά,
και από κήρυκα ν’ εγκωμιασθεί»

Ω Γιέ της Αθήνας μεγάλε στρατηλάτη
Μάταια πίσω σου άρματα ανόμοιοι οδηγούνε
Σε τούτη δω τη κούρσα δεν θα πρωτοβγούνε!

Ω Γιε του Κλεινία γενναίε Αλκιβιάδη
Σε σένα διάλεξε η Νίκη στεφάνι και πάλι να φορέσει
Μια και δυο και τρεις φορές
Και όσες ακόμα χρειαστεί
Και ο κήρυκας να σ’ εγκωμιάζει ποτέ δεν θα κουραστεί!
(ύστερη απόδοση του μεταφρασμένου κειμένου)

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα 11/23/03 1:34 PM

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2004

Κώστας Χρήστου, ανέκδοτα από το Κατσίγκρι, Αγιος Αδριανός

Παλιά Ανέκδοτα

Ρευματισμοί ή αρθριτικά ;

 Φοιτητές ήσαν δύο και κατέβαιναν την Πανεπιστημίου
Και οι δύο μαθαίνανε ιατρική αλλά ιδέα δεν είχανε από ομοιο-παθητική
Τους ρευματισμούς είχαν για μάθημα
και τα αρθριτικά για …πάθημα
Ανταμώνουν γέροντα ασπρομάλλη
που κράταγε τα χρόνια στην αγκάλη
Ανοιχτά είχε τα πόδια
Και προχωρούσε καβάλα σε μια …ρόδα
-Γέροντα σοφέ διχογνωμούμε
και εσέ ρωτούμε :
Από ρευματισμούς έχεις τα πόδια ανοιχτά ή από αρθριτικά;
Απορία έχουμε μεγάλη μες στης μάθησης την παραζάλη
Οι δασκάλοι δεν μας τάπαν καθαρά !
Από τι πάσχει ο παππούς και η γιαγιά ;
Ρευματισμούς για αρθριτικά ;
- Αχ μαθητούδια της αυγής !
Κοντολογίς δίκαιο δεν έχει κανείς !
Ούτε γω ούτε σεις !
Του λόγου μου είμαι μια χαρά !
Μα άλλο ήθελα και άλλη μούρθε …συμφορά…(κατουρήθηκε)

Το κλήμα !

Γέρος στον καφέ(νείο)
ολημερίς καθόταν !
Και τον οίνο ευφραινόταν !
Θερμή ευχή προς όλους είχε να δώσει !
Πως αν ποτέ ο θεός τον οίνο σώσει
Κλήμα στης όνας το πόλο να φυτρώσει!
Εις υγείαν ! και ΠΡΟΣΟΧΗ Τσίν-τσιν-λα

Φιλονικεία Μήτσων...

«Ορέ τις θρίχες σου θε να κόψω και δεν θα σε πληρώσω !
Δεν μπορεί η δικιά σου η μουστάκα
Εμένα να μου κάνει πλάκα
Πως αυτή στο χωριό είναι πρώτη
Και όπου περνάει, ο καθείς πρέπει να την χαιρετάει !
Μωρέ τι λες Μήνυση θα σου κάνω !
Διακόσια γρόσια να πληρώσεις και παραπάνω»

(Στο δικαστήριο) Δικαστής :

«Για δε μου λες Μήτσο μερακλή
Γιατί η μουστάκα σου το Νταή προκαλεί» ;
Μήτσος o μερακλής :
«Δικαστά μου δε φταίω γώ
Αλλά η φύση και η Μαριγώ
Η μεν πρώτη μου την έφτιαξε μεγάλη
Και καθαρή μου την κρατάει η άλλη
Αλλά εν πάση περιπτώσει…
Εγώ κατέχω νόμους που υπερισχύουν
Και τη μουστάκα μου ενισχύουν…ΝΑΤΟΙ:…»
(Και του δίνει δύο νόμους με δύο χιλιάρικα μέσα)

Δικαστής :

«Μωρέ μπράβο τις σόι νόμος είναι αυτός !
Λάμπει ! Και ο άλλος πιο κάτω παρομοίως,
Ω θεέ μου μεγάλην αξία έχουν και οι δύο !
Και ενισχύουν τας μουστάκας μόνον εμάς των δύο» !
(Του δικαστή και του Mήτσου του μερακλή)
Θεέ μου συγχώραμε: Δεν μπορώ να τον καταδικάσω
Το ψωμί μου …θα χάσω !
Αθώα η μουστάκα του μερακλή
Και του νταή ευθείς να πάει να … ξυριστεί» !
(Για μουστακο-φαντική δυσφήμιση)

Τετάρτη, 17 Νοεμβρίου 2004
Κώστας Χρήστου
Τα ανωτέρω αποτελούν διασκευή ανεκδότων
που μας διηγήθηκε ο αεί-μνηστος θείος (10/1/2008)

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2004

Σινόπουλος ο καιόμενος ο σκεπτόμενος

Σινόπουλος ο καιόμενος ο σκεπτόμενος

Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά !
Είπε ένας από το πλήθος
Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα
Ήταν στ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε
το πρόσωπο όταν του μιλήσαμε
Και τώρα καίγεται μα δεν φωνάζει βοήθεια !
Διστάζω. Λέω να πάω εκεί να τον αγγίξω με το χέρι μου
Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι
Ποιός είναι τούτος που αναλογίζεται περήφανος
Το σώμα του το ανθρώπινο δεν πονά;
Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι
«Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις» μου είπαν
Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος
Κι όσο αφανιζόνταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο
Γινόταν ήλιος
Στην εποχή μας, όπως σε περασμένες εποχές
Άλλος είναι μέσα στη φωτιά και άλλοι χειροκροτάνε !

Ο Ποιητής μοιράζεται στα δύο
Τάκης Σινόπουλος
(Πύργος Ηλείας 1917-1981)

Ο ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ …

Τάκη σε βρήκε το Φως στο Πύργο το δέκα επτά !
Τάκη σε βρήκε ο πόλεμος στης …Αγίας Αναστασίας, επτά !
Φως Σκοτάδι Κατοχή Εμφύλιος Εφταετία …αλλαγή !
Ο πόνος ο έρωτας η τέχνη η πολιτική όλα θέλουν …γιατρειά !
Καιόμενος από ένα πλήθος που ξέρει να χειροκροτά !
Σκεπτόμενος για ένα κόσμο που δεν ξέρει τι ζητά (!)(;)
Τάχω χαμένα !
Λίγα χρόνια μετά, φωτιά και πάλι ξεσπά !
Σκεπτόμενος τη μια γενιά και ύστερα την άλλη !
Καιόμενος μες στης μικρής ασίας την κραιπάλη !
Σκεπτόμενος πως τον πόνο της να γιάνω !
Αρχίζω να γράφω. Είπα: αυτό είναι γιατρειά !
Πρώτα του πόνου που έχω μέσα στη καρδιά !
Δεύτερον του καιόμενου που δεν πονά !
Αχ Ελλάδα μου γλυκιά τα εμ-πάθη σου μου καίνε τα σωθικά !
Ποιός εσένα θα κάνει καλά ;
Ποιός εμένα θα κάνει καλά ;
Καίγομαι ακόμη μια φορά. Η «δημοκρατία» πήρε φωτιά !
Χίλια εννιακόσια εξήντα επτά !
Τάχω χαμένα !
Το πλήθος αλαλάζει…
Σταύρωσον Σταύρωσον Αυτόν !
Το ραδιόφωνο βραχνιάζει !
Εδώ Πολυτεχνείο ! Εδώ Δημοκρατία! Εδώ Ελευθερία!
Εδώ Ιράκ. Εδώ Ευρώπη. Εδώ Αμερική…Βοήθεια !
«Στην εποχή μας, όπως σε περασμένες εποχές
Αλλος είναι μέσα στη φωτιά και άλλοι χειροκροτάνε» !
Στην εποχή μας 2 χιλιάδες 4 άλλοι είναι μέσα στη φωτιά
και άλλοι ψηφάνε !
Ο κόσμος μοιράζεται στα δύο ! Μια απ’ τα ίδια ! Υπομονή !

Χρήστος Ρουμελιώτης, Αφιέρωμα στο Τάκη
Σινόπουλο τον ποιητή τον ιατρό τον ζωγράφο
Αθήνα Σάββατο, 6 Νοεμβρίου 2004 /// 6:59:38 πμ
Τα παραπλεύρως έργα είναι του Ιωνίτη Ζωγράφου N. Κακαδιάρη

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2004

Φώτης Αγγουλες, μην καρτεράτε χιονάνθρωποι

ΠΟΙΗΣΗ ΑΓΓΟΥΛΕ
Από αγάπη στη Έλλη και τη …ζωή...

ΜΗΝ ΚΑΡΤΕΡΑΤΕ

Μην καρτεράτε να λυγίσουμε μήτε για μια στιγμή,
μηδ' όσο στην κακοκαιριά λυγάει το κυπαρίσσι.
Εχουμε τη ζωή πολύ, πάρα πολύ, αγαπήσει.

ΟΙ ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΙ

Προσπαθήστε συνάνθρωποι,να τους καταλάβετε
τους χιονάνθρωπους.
Μας μισούν γιατί,ξέρουνε πως σαν έβγει ο ήλιος
ό,τι είναι φτιαγμένο με χιόνι θα λιώσει.καρτέρι….

Τη μέρα καρτερώ
Που στη ζωή θα βγώ,
Εφημερίδα…
Και πάλι να πουλώ !
τίμια πάντα να ζώ
Αχ κυπαρισσάκι μου καλό
Άντεξε όσο μπορείς το «κακό καιρό»
Σ’ πεθύμησα και θέλω να σε δω
Και δηλώνω:
Πως εσένα, την Έλλη και τη Χιό
Πάντα θ’ αγαπώ !

ΧΡ 31/10/2004 ///5:55 πμ

Ο ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ:

«Ζω μόνο το χειμώνα
Αντέχω στο κρύο και στα χιόνια
Αγαπώ πολύ τα λαγκάδια και τα βουνά
Αλλά ΚΑΙ τις πόλεις ΚΑΙ τα χωριά
Ο πιο καλός μου φίλος είναι το ΠΑΙΔΙ
Γιατί μόνο αυτό έχει αγνή ψυχή
Και στη «κακοκαιριά»,
μου προσφέρει κασκόλ πίπα και σκουφί
Σαν έλθει βαρυ-χειμωνιά τρέχει στο βουνό
Μαζί να παίξουμε …κρυφτό.
Παιδιά θέλω κάτι να σας εκ-μυστηρευτώ !
Τον ήλιο καθόλου δεν τον συμπαθώ !
Γιατί μόλις βγαίνει πρέπει εγώ να εξ-αφανιστώ!
Και για να σωθώ, στα …παραμύθια τρέχω για να μπω!
Απ’ τους μεγάλους τον ΚΥΡ ΦΩΤΗ μόνο αγαπώ
Γιατί σαν +άνθρωπος ήθελε μόνο το καλό
Να κυβερνά τον κόσμο αυτό.
Του χρωστάω δε απέραντη ευ-γνωμοσύνη
Που στο ποίημά του υπό-σταση μου δίνει
Κι αν θέλετε πράγματι να τον κατά-λάβετε
Όπου λέξη ΧΙΟΝΙ τη λέξη αδικία ή κακία βάλετε» !

Χρήστος Ρουμελιώτης 30/10/04 /// 22:47

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2004

Μολών λαβέ 1940, Παρέλαση στο Νέο Ψυχικό, 28η Οκτωβρίου, Σπύρος Ρουμελιώτης, αφιέρωση

Μολών Λαβέ

1940 – 2004

…………………………….
Αντίσταση και φασισμός
Σύγχυση και διχασμός
Εξορία και ελευθερία
Μισαλλοδοξία και δικτατορία
Ευρώπη Συμφιλίωση Δημοκρατία
Ένωση νέα πρόκληση για την Ιστορία !
……………………………………………..
Στην πλατεία εκεί στο Ψυχικό
Σήμερα ακούω τύμπανο σοφό
Ψάχνω μέσ’ στη μνήμη μου να βρω
Έν δυό έν δυό το πιο καλό βηματισμό

Πρώτο Λύκειο δεύτερο Δημοτικό
Μπλε και άσπρο σε φόντο ιστορικό
Γαλανόλευκη σε γαλανό ουρανό
Έλληνας και μετανάστης μαζί εδώ

2χιλιάδες τέσσερα έτος ολυμπιακό
Ειρήνη στο στάδιο στο σχολειό
Το τύμπανο μ’ ανεβάζει το ηθικό
Εν δυό εν δυό Ελλάδα σ’ αγαπώ

Οχτώβρης του 40άντα, είκοσι οχτώ
ΟΧΙ με μάτια βουρκωμένα στον Ιταλό
Το χώμα τούτο δώ signore είναι ιερό
Μολών λαβέ : «c’est la guerre alors»!

1940 - 2004 χρόνια εξήντα τέσσερα
Μαζί για μιαν Ευρώπη στέρεα
Για ένα νέο σύνταγμα ενωτικό
Από την …Ασία μέχρι τον Ατλαντικό!

“Μπράβο της Ελλάδος παιδιά
Χειροκροτήματα σας αξίζουν πολλά
Η πατρίδα δεν ανησυχεί, Έτοιμοι είστε
Να σκαρφαλώσετε στο τραμ αν χρειαστεί” !

Ευχαριστώ Αδάμ βέρα Ψυχική μορφή
Που ήρθες και πάλι σε τούτη τη γιορτή
Με ακμαίο το φρόνημα το πατριωτικό
Όπως εκείνο το δύσκολο καιρό !

Χρήστος Ρουμελιώτης
Το αφιερώνω στο υιό μου Σπύρο που πήρε μέρος
με τη α΄ Λυκείου στην παρέλαση της 28/10/2004
Παρόντος του κ. Αδάμ κάτοικου Ψυχικού !
Alors, c’ est la guerre είναι φράση του Μεταξά που είπε
στον Ιταλό πρέσβη που πήγε να του επιδώσει το τελεσίγραφο του Μουσολίνι!
Ψυχικό 28/10/2004

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2004

Ελλίας Καζάν Helliaw Kazan

ELLIAS KAZAN


« America America »
« Anatolien mais pas Americain»!
Ellia Elia Homere americain !
Elia Elia Elia!
Konstadinoplien mais aussi Ellinien !
Viva Elia Zapata « rebelle » !
« Homme en colere » !
Viva Elia « de la rancoeur et la peur » !
Viva Elia « nabab dernier » !
Viva Elia grand de la scene « professeur »
Viva Kazan « du cinema poete » !
Vive vive vive dans nos coeurs !
Vive vie eternelle
« Au dela de ta mer (Egee) »

Hommages de Christos de l’ ile d’ Eubee
Eretria, vendredi 10 octobre 2003
(Ellinien = Grec)<>(Infos et photos
tires par des journeaux)

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2004

Ερέτρια Μενέδημος

Ερέτρια Μενέδημος 

Άκουσα, Μενέδημε, τον θάνατόν σου
Ότι μόνος στη ζωή σου έσβησες
Γιατί εφτά μερόνυχτα ούτε έφαγες ούτε ήπιες
Για την Ερέτρια μόχθους και κόπους έκανες
Για τον εαυτόν σου όχι ο ανδρισμός
Αλλά η λιποψυχία σου συντόμευσε το βίο
Απόστολος Π. Φωτόπουλος
Γυμνασιάρχης

«Το καλίτερο αγαθό δεν είναι
αυτό που επιθυμούμε αλλά αυτό που πρέπει» (το να ωφελή)
Μενέδημος

Έμαθα, Μενέδημε, για τον πηγαιμό σου
Ότι στα εβδομήντα τέσσερα, έσβησες το φως σου
Εφτά μερόνυχτα ούτε νερό ήπιες ούτε ελέας έφαγες
Για την Ερέτρια μόχθους και κόπους καλούς έσπειρες
Και τον βιον σου για νέους φιλοσόφους αγαθόν και ωφέλιμον κατ-έστησες !

Διασκευή από το ποίημα του Α. Φωτόπουλου
Χρίστος Ρουμελιώτης

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2004

Σκαρίμπας άβυσσος abime


ΑΒΥΣΣΟΣ/ABIME

Στου Καράμπαμπα την αυλή
Ανέβηκα ένα πρωί
Να δω της αβύσσου τη ψυχή
Αχ «Γλάρε» μου λευκέ
Του Εύριπου φρουρέ
Εσύ που βλέπεις από ψηλά
Εχει η άβυσσος καρδιά ;
«Ακου φτωχέ μου περι-γιητή
Από τη καρδιά στη ψυχή
Μια άβυσσος μεσολαβεί
Και αν θες στη ψυχή να μπεις
Το πνεύμα του Σκαρίμπα να επι-σκεφθείς
Που ζει στα φωσάκια στα γραπτά
Στης Χαλκίδας τα’ ανήσυχα νερά και
Στων κυκλάμίνων την σιγαλιά»
«Αλλά κι αν θες όμως την άβυσσο να δεις
Άβυσσος είσαι σύ
Συντροφιά με το χαρτί»
«Τάμπουλα ράζα*»
«Τάμπουλα ράζα*»
“Πήγαινέ με εκεί…» !
(* άγραφο χαρτί)

Χρήστος Ρουμελιώτης
7/10/2004---6:26 μμ

Γιάννης Σκαρίμπας

"Ώρα καλή στου απείρου την καρδιά
Γλάρε μου μακρινέ που φεύγεις - πλοίο-
Χωρίς εσένα η νύχτα η σιγαλιά
Η καμαρά μου ένα φωσάκι / ένα βιβλίο"
Yiannis Skaribas
Poete/Ecrivain de Chalkis

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2004

Φεγγάρι, Σεπτέμβρης, Σεπτεμβρίου

Φεγγάρι Σεπτέμβρης

Σεπτέμβρης ήρθε στ’ ακρογιάλι
Ημέρες άντα έκανε υπο-μονή μεγάλη
Το Φεγγάρι να δεί να πλαγιάζει στην αμμουδιά
Και να του χαρίζει τρυφερά φως λόγο και ομορφιά !

Σεπτέμβρης :

«Αχ φεγγάρι μου καλό
Φώτισέ μου το μυαλό
Στείλε μου λόγο καρπερό
Να χαρίσω στη κυρά
Να της στολίσω τα μαλλιά
Βάλε όλα σου τα δυνατά
Νάμαι γεμάτος ελπίδα και χαρά» !
………………………………………….
«Κυρά μου κοίτα το σκοτάδι
Πως διαλύεται απ’ το φεγγάρι
Που δανείζεται απ’ το ήλιο φως
Και για να σε δει κάνει πως και πως !

Κυρά μου κοίτα το φεγγάρι
Λάμπει σαν μαργαριτάρι
Στέλνει τις αχτίδες του εδώ και κει
Μαζί θέλει μια μέρα να μας ξαναδεί !

Κυρά μου νάσαι πάντα καλά
Και ο ουρανός σου, όλος φωτιστικά
Και της θάλασσάς σου τα κυματάκια
Γλυκά να σου λένε τραγουδάκια !

Εγώ ίδιος εδώ μένω παντοτινά
Με άσπρα βότσαλα στην ακρογιαλιά
Ζεστός απ’ τα θερμά σου τα φιλιά
Και με τα χάδια σου ακόμα στην ραχο-κοκαλιά !
……………………………………………..
Σεπτέμβρης :

Φεγγάρι σ’ ευχαριστώ !
Για το φως σου το τηλε-παθητικό !
Το καλο-καιράκι με πόνο τώρα από-χαιρετώ
(ανα-πολώ , ποθώ : Αχ ποια λέξη να πρωτοπώ;)
Γιατί τον Ποσειδώνα βλέπω στα βουνά !
Να μου γνέφει «έρχεται βαρυ-χειμωνιά» !
Και καθώς δεν θάμαι στη δική σου αγκαλιά !
Θα παγώνει η «φτωχούλα» μου καρδιά !

Χρήστος Ρουμελιώτης
Ερέτρια Τετάρτη, 6 Οκτωβρίου 2004

Φεγγάρι:

Σεπτέμβρη μου μετακαλοκαιρινέ

Με τον γλυκόν σου οίνον με μέθυσες
Με τον λαμπρόν σου ήλιο με φώτισες
Με το πελαγίσιο κύμα σου με χάιδεψες
Με το θλιμμένο βλέμμα σου με μάγεψες
Σεπτέμβρη μου σαν …φύγεις
Πάρε με και μένα πάρε με
Και μέσα στη ζεστή σου τη φωλιά βάλε με
Και σαν του χρόνου έρθεις με το καλό
Πάνω από τα ωραία της Εύβοιας βουνά
βγάλε με, και πάλι βόλτα κάνε με !
Χ/Ρ 7/10/2004 9:40:58 πμ

ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΦΩΣ:

Χημεία μαγική
Το φεγγάρι στέλνει λέξεις
Και ο ήλιος κάνει διαλέξεις
την άλλη μέρα το πρωί !
Φως και λόγος
Χημεία μαγική
Η αίσθηση γεννά πνεύμα
Και το πνεύμα λόγο
Και ο λόγος τη πένα «βαράει»
Και αυτή με προθυμιά μπροστά
στο άγνωστο τραβάει
Και ταξιδεύει στο χαρτί
Σε νέους τόπους σ’ άλλη γη
Για νάχει πάντα κάτι να πεί…:
«ποτέ πιά τάμπουλα ράζα»

ΧΡ 7/10/2004 10:03 πμ
(ομηρογενές ποίημα
με κρυπτο-ρήσεις)

"Ο λόγος είναι η μοναδική
πηγή του βεβαίου… " Μενέδημος

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2004

Οσκαρ Ουάιλντ φάντασμα των Κάντερ-ville

Συνομιλία με το «Φάντασμα των Κάντερ-ville»
Η Γαλήνη, το Φάντασμα και η Αγάπη

«Όταν ένα χρυσόμαλλο κοριτσάκι με προσευχές την αμαρτία νικήσει
Τότε η στείρα του Κήπου μου η μυγδαλιά θ’ ανθίσει !
Κι όταν στα άλικα μαγουλάκια του ένα δάκρυ κυλήσει
Τότε θα ξανάρθει η Γαλήνη στων Κάντερβιλ τον Πύργο,
να κατοικήσει» (Από το ομώνυμο υλο-ιδεαλιστικό του ρομάντσο)

Σ’ αυτό το πύργο ήρθα να κατοικήσω
Φάντασμα σε παρακαλώ πάνε πίσω!
Βάλε στη κασέλα σου τα ψωρο-κόκαλά σου
Και από τα μάτια μου άντε χά-χά σου !

Τι λες κυρά μου εγώ εδώ τριακόσια χρόνια κατοικώ!
Προσβολή από κανένα δεν είναι δυνατόν ν’ αποδεχτώ
Σύμμαχους έχω πολλούς: το σεληνόφως, το κακό καιρό
Το σκοτάδι το πυκνό και το φόβο στο δικό σου το μυαλό !

Ακου Φάντασμα ο Πύργος για μένα σημαίνει ελευθερία
Ούτε ο Αχιλλέας δεν τολμά να τον αγγίξει όπως έκανε στην Τροία!
Μ’ ενδιαφέρει όταν θα γραφτεί της μικρής ζωής μου η ιστορία
Σκιά να μην υπάρχει στο μέλλον για το παρελθόν μου καμία!

Κυρά εγώ εδώ με το παρελθόν μου συγκατοικώ
Ψυχών αίμα, τα κόκαλα μου να θρέψω, αναζητώ
Κανένας μέχρι τώρα δεν μου αρνήθηκε φονικό
Το μόνο που ζητάω είναι νάχει αμαρτίες σωρό, όπως άλλωστε έχω και γώ!

Και καλά βρε Φαντασματούλη δεν σκέφτεσαι κι εμένα το κακομοιρούλη;
Αν η ζωή μου πριν προλάβει καν ν’ ανθίσει και ήλιος δεν την φωτίσει
Πριν αυτό που λένε αγάπη δεν έρθει να με γνωρίσει ή η ευτυχία να με συναντήσει, Τι νόημα έχει για σένα το μίσος να στείλεις να με θερίσει;
«Περισσότερο χαρά θα κάνεις αν πάρεις μια ζωή ευτυχισμένη, παρά να διακόψεις μια ζωή λίγου-λάκη χαριτωμένη» ! Εγώ καμιά απολύτως δεν σου τρέφω κακία, παρέα θα σου κάνω κάθε βράδυ προσευχή και ησυχία ! Και μπορείς άνετα να μου εξομολογείσαι μέχρι να πετάξει η κάθε σου αμαρτία !

Κυρά με βαλες σε μεγάλο προβληματισμό ! Τι σόι φάντασμα είμαι εγώ;
Μήνες τώρα προσπαθώ να σε διασαλεύσω μα δε μπορώ !
Τάχω χαμένα. Δεν έχω βοήθεια από κανένα θεό !
Καλλίτερα να περιμένω, ευτυχισμένη να σε δω, μήπως και εξιλεωθώ !
Μέχρι τότε σε τάφο μπρούμυτα θα πέσω χλοερό και θα κάτσω να σκεφθώ πως η Αγάπη από ένα «μωρό» μπορεί να νικήσει ένα φάντασμα σαν και μένα τόσο μοχθηρό !

Αυτό το ποίημα εγγράφει τα ξημερώματα της 25/10/2004 /4:48:36 πμ
Τιμής ένεκεν των γενεθλίων μου που φέτος τα αφιερώνω στην «γνωριμία» μου με την Βιρτζίνια από «το Φάντασμα του Κάντερβιλ» του Οσκαρ Γουάιλντ και αφιερώματος από την Ελευθεροτυπία για τα 150 χρόνια από τον θάνατό του – Η Γαλήνη και η μικρή Βιρτζίνια αντιπροσωπεύ ουν τη Ζωή ασφαλώς ! ///ΧΡ////

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2004

Μούσα, Ναύπλιο, 'Αρια, Τάμπαση Δήμητρα, Τάμπασης Κώστας

 Ναύπλιο Αρια

Από την Αρια σε κοιτώ
και την ομορφιά σου αχόρταγα απομυζώ !
Από Παλαμήδι Ακροναυπλία,
η Αρβανιτιά είναι μια μαγεία !
Και εσύ κόρη Καραθώνα,
παρθένα ζήσε κι’ άλλον ένα… αιώνα !
Ναύπλιό μου πρώτη του κόσμου πόλη !
Πολλές φορές «σε επισκέφτηκα» αλλά δεν σε οίδα !
Μα σαν στης Άριας την ράχη
κάθησα και ρέμβαζα μονάχη !
Μαγεύτηκα από το κάμπο σου,
τα θολά βουνά και τα κυκλώπεια πάχη !
Και έβγαλα κραυγή μεγάλη !
Ω Νάπλι ! Σου προσκυνώ τα κάλλη !
Ναύπλιο, τύχη ή ατυχία ή ευτυχία
έτσι το θέλησε η κυρία ιστορία !
Πρωτεύουσα να μην γίνεις και
χαθούν τα ωραία σου μνημεία !
Μέσα στου τσιμέντου το (τ)έλος
και της αιθάλης την (λαγ)αν(ε)ία !(συμπαιγνία)
Ναύπλιό μου μυθικό Ναύπλιό μου ιστορικό
Ναύπλιό μου Ενετικό !
Πώς να σε τραγουδήσω;
Με τα πάθη σου δεν θέλω να σε μελαγχολήσω !
Ναύπλιό μου της φύσης έκλεψες το πιο καλό της μερτικό !
Και κάτω από βράχο ιστορικό,
έστρωσες με στέγες σπιτικό ερωτικό !
Φιλόξενοι πολίτες σε περιπατούν, ήρεμες βαρκούλες σε περιφρουρούν !
Τουρίστες στα σοκάκια σου περιπολούν
και το χρόνο εκλη-παρούν !
Νάρθει και να τους διηγηθεί
ένα κομμάτι από τη πολύ-πλεχτή σου τη ζωή !
Ναύπλιο πώς εγώ η φτωχή μούσα να σε ποίημα-τήσω ;
Με τη φυσική σου ξεγνοιασιά, τα βράχια τα τραχιά,
και τα ακούραστα σκαλιά !
Αμέτρητες έδωσες στροφές να γράψουν ποιητές
και στίχους να ψάλουν τραγουδιστές !
Πρωτότυπες πανέμορφες μορφές του Νταβίτσι αντιγραφές,
βλέπω στις εκκλησιές !
Και τόσες τόσες πρωτότυπες τροφές
κοιλαράδες γεύονται με μεγ-άαλες πηρουνιές !
Τι εγώ τώρα να γράψω για το παρελθόν σου
έτσι μεθυσμένη πούμαι από το παρόν σου ;

Το Ναύπλιο:

Ακου καλή μου μούσα,
της ιστορίας μου και του λιμανιού μου περιούσ(ι)α !
Ανάγκη από παινέματα κι άλλα έχω !
Κατέβα κάτω από τη Αρια και έλα να σε φιλέψω !
Έχω νόστιμα γλυκά από ζαχαροπλαστεία φιλικά
και κομπολόγια χειρο-ποιητά !
Διατηρητέα αρχοντικά
και οι βουκαμβίλιες μου θα σου χαρίσουν άγνωρη ρομαντική χροιά !
Το τραίνο δεν σταματά να κουβαλά ζευγάρια νεαρά
και τα πλοία μάτια με θαυμαστικά!!!
Στην αγκαλιά μου λαχταρούν να κοιμηθούν
και στο φεγγαρό-φως το Παλαμήδι να δούν !

Αχ καλή μου μούσα βάλε τα δυνατά σου !
Μην στερέψει - πριν μ’ εγκαταλείψεις - η λαλιά σου !
Ψάξε ακόμα διό λόγια γλυκά, για με, να βρεις !
Και γω θα σου χαρίσω ο,τι μου πεις !
Λιώνει η καρδούλα μου από το φυσικό το κάλος !
Λυγίζουνε οι ώμοι μου από το ιστορικό το βάρος !
Δεν ξαναγνώρισα Κολοκοτρώνη, με τέτοιο θάρρος !
Δεν μπορώ τα βράδια να κοιμηθώ: «Σ’ αγαπώ» !

Η Μούσα:

Μ’ αγάπη, αΝάπλι μου πολύ, να σε θρέφει η κυρά σου !
Μέλι από θυμάρι ευβοϊκό, να σου στέλνει πάντα ο μπαμπάς σου !
Γλυκό καφεδάκι κατσιγκριώτικο, να σου ψήνει η μαμά σου !
Και απλό-ψυχα ο θεός (οι) να χαρίζει(ουν) υγεία στα παιδιά σου !

Χρίστος Ρουμελιώτης, Χαρισμένο στη Μιμή Τάμπαση

Ερέτρια, Σάββατο, 25 Σεπτεμβρίου 2004*****
4:55:59 μμ

«Στις 30 Ιανουαρίου αγκυροβολήσαμε στον θαυμαστό κόλπο,
απέναντι από το Παλαμήδι και το Ιτς Καλέ.
Μπροστά τους και σ' ένα διάστημα στο μάκρος του ψηλώματος
όλα ήταν σκεπασμένα από τις πολύχρωμες φορεσιές των Ελλήνων»,
(Οθων)

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2004

Ποδήλατολόγιο, Μελίσσι, φίλοι, συγγενείς

Ποδηλατολόγιο Μελισσίου

«Βικτόρια» με λένε και με ξέρουν όλοι έτσι στο χωριό
Ο Σπύρος Ρουμελιώτης είναι τα’ φεντικό
Ο Μανώλης ο Γύφτος μέδωσε στο μπάρμπα Σπύρο για φράγκα είκοσι δυό
Ρόδες διαθέτω δυό πάω όπου θέλω στο λεπτό
Είμαι εργαλείο χρήσιμο γοργό
Με ζηλεύουν όλοι στο χωριό
Γιατί αθόρυβα και ανέξοδα κυλώ
Ολους στην οικογένεια δίχως αχ και βαχ εξυπηρετώ
Πρώτα τον μπάρμπα Σπύρο στα γεωργικά
Αχάραγα για τη δουλειά απ’ το σπίτι ξεκινά
Νύχτα για πότισμα με φανάρι ή φεγγάρι ξαστεριά
Στη σχάρα το ξινάρι, μπότες και ρούχα παλιά
Μπάρμπα Σπύρο μη διστάζεις ούτε λεπτό
Μελίσσι Κιάτο τα χιλιόμετρα άνετα ρουφώ
Κάνω άμα λάχει και το νοσοκομειακό
Πέρα δώθε για αλλαγές το Χρίστο στο γιατρό
Κάνε στάση για νερό σε παρακαλώ στης Δέσποινας το καπηλειό
Ο Μπάρμπα-Σπύρος μ’ αγαπά καθώς ο θείος Νίκος και η θεία η Ζωή
Μα απ’ όλους, ο Χρίστος, πιο πολύ
Με πάει ακόμα και στο φούρνο για ψωμί
Και στου Μαυραντζά το μαγαζί για σαλάμι και τυρί
Μελίσσι Ξυλόκαστρο σκολειό
Το χειμώνα τσάντα με βιβλία κουβαλώ
Το καλοκαίρι βόλτα βγαίνω στο χωριό !
Κάπου κάπου με το μπάρμπα Σπύρο παίζω και κρυφτό
Με θαυμασμό κρυφό, τις Μελισσιωτοπούλες κοιτώ
Γιατί δικαίωμα έχω και γω ν’ αγαπώ κανά θηλυκό
Και μπροστά από τον άγιο Δημήτρη κάνω σταυρό να μ’ έχει ο θεός γερό
Είμαι κατάλληλο και για κούρσα
Αν και σε εξοπλισμό …φτωχό
Μα ο Χρίστος με τα πόδια τα γερά
Πότε σκυφτά, το τιμόνι μου δυνατά κρατά
Πότε ορθοπεταλιά, μια δεξιά μια αριστερά
Μου δίνει ελπίδα και φτερά…
Η Σεντελίνα στα φορτία είναι ανταγωνιστής
Αλλά σαφώς δεν είναι από μένα πιο ταχύς
Εχει μπόλικη σοφία στα μυαλά
Γιατί στις μεταφορές είναι και η πιο παλιά
Η Μεγάλη (Γαϊδούρα) είναι όμως σίγουρα πιο δυνατή
Γιατί σηκώνει δύο τσουβάλια γεμάτα με φουσκί
Πράγμα το οποίο δεν μπορώ να κάνω εγώ
Που αρκούμαι στα κιλά, το πολύ ογδόντα δυό
Λίγα χρήματα για συντήρηση απαιτώ
Λάδωμα συχνό και φούσκωμα καλό
Αχτινο-λόγηση από καιρό εις καιρό
Και πλύσιμο στο χέρι με μπόλικο νερό
Ορθο-πεταλιά και ανηφόρα
Φίλε στη ζωή «για να τα βγάλεις πέρα» βλέπεις θέλει, όρθιος και φόρα
Βόλτα ρόδα και ισορροπία =ίσον= ίσως ελευθερία
Τώρα παρατημένο αράχνες με τυλίγουν τρυφερά
Και ευτυχώς τα δάκρυά μου παίρνουν τα πικρά
Τη μνήμη προστατεύουν απ’ του χρόνου τη σκουριά
Στο μουσείο του περα-σπιτιού μέχουν βάλει στα ψηλά
Ιστορίες για τα παλιά να λέω στα παιδιά !

Χρίστος Ρουμελιώτης (Ο ποιητής του τυπο-ραφείου)
Ερέτρια, Κυριακή, 19 Σεπτεμβρίου 2004
12:57:26 μμ

ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ τα ΠΟΔΗΛΑΤΑ (1)

Του Βασίλη κόκκινο και φτερωτό
Με free-ουλα 2000 στροφές ανά λεπτό
Μελίσσι Ξυλόκαστρο χωρίς βογκητό
Τράβηξε βάσανα κι αυτό
Και χαρές ονειρεύτηκε πολλές
Να δει τα’ αφεντικό του με μερσεντές!

ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ τα ΠΟΔΗΛΑΤΑ (2)

Του Γιώργη το «ράλευ» του χί
Ανω Κάτω Μελίσσι στο πι και φί
“Ω καλό μου αφεντικό
Μη με ξεχάσεις σε παρακαλώ
Έρμο μοναχό στο κάτω το χωριό
Δεν θέλω άδικα να χαθώ”

Έχω ανέβει …και σε βουνό !
Έχω φθάσει Θαλερό !
Και με τον «Χ» στο Βασιλικό !
Ας κυκλώσουμε το Μελίσσι ρε παιδιά !
Κάμπο Ράχη και Κοντζιά !
Κάτω Μελίσσι και ακροθαλασσιά !
Με το Βασίλη Κιάτο Ξυλόκαστρο συχνά !
Και ο Φάτσιος από κοντά !
Ω τι ωραία χρόνια ανεμελιά !
Δίχως φώτα …
Και με όνειρα απαλά…
Χρίστος Ρουμελιώτης
19/9/2004

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2004

Κιάτο περίπατος

Κιάτο

Κιάτο με την Σωτήρα την Αγία
Και την μαγευτική σου παραλία !
Στο Μικρό σου το λιμάνι
Παιδιά βγαίναμε σεργιάνι !
Στο ωραίο νυφοπάζαρο
Πέρα δώθε κάθε Σάββατο
Μελισσιώτες Κιατανιώτες
Βοχαϊτες Λαλιωτίτες !…
Αχ Κιάτο μου καλό
Σ’ αγαπώ μα το θεό
Οσο και τον Κορινθιακό !
Ω ωραία Στυμφαλία !
Ζήρια και Συκιωνία !
Φύση, ιστορία
Άθλοι, μεγαλεία !
Σταθμοί, λοφορεία… !
Πράσινο και Ανθο-φορία !
Κιάτο στάσου ! Με ρόδες δυό…
Η Ανα-στασία… και γω
Προς τα σε, με τη φαντασία μου, κυλώ…
Θέλω σύντομα να σε επισκεφθώ !

Χρήστος Ρουμελιώτης
Ερέτρια, 15/9/2004 /// 8:20:25 πμ

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2004

Μοριάς το κυνήγι, Ποίημα Δημήτρη Ρουμελιώτη για το κυνήγι.


Ο Μήτσος και ο Τάκης δύο φίλοι κυνηγοί
Επηγαίνανε κυνήγι …κάθε Κυριακή!
Τον Σούρλο είχαν δάσκαλο και το Σέρβο απ΄ το Λαλιώτη
Και τον επίσης ξακουστό Θανάση Κλουτσινιώτη!

Σε λαγκαδιές τρυπώνουνε ανεβαίνουνε βουνά
Σε ποτάμια και ρυάκια που η καρδιά ριγά!
Ο Τάκης πάει τα σκυλιά, ο Μήτσος στο καρτέρι
Αχολογάει η μπαταριά σα βγει ο λαγός σε μέρη!

Τρέμει ο Ντικ μεσ’ στο ντορό, φωνάζει η λαγωνίκα
Φτεροκοπούν οι πέρδικες απ’ τα πυκνά τα ρείκια!
Ταίρι τους κάνει κι’ η μικρή, η Λάση η κουταβίτσα
Πούχει χάρη κι’ ομορφιά, μα και πολλά καπρίτσια!

Η Στέλλα σαν πιο έμπειρη, γυρίζει τη φωνή της
Ν’ ακούσουν τ’ άλλα τα σκυλιά νάρθουνε μαζί της!
Σειέται κουνιέται η πατουλιά απ’ του λαγού το σάλτο
Τρέχει ο Μήτσος στη θηλιά, και ο Τάκης πάρακάτω!

Αγαλλιάζει η ψυχή σαν κάθονται στη βρύση
Που το νερό της όταν πιουν νιώθουν γλυκό μεθύσι.
Παρέα έχουνε φορές τον Τάκη το Χοντρούλη
Με την ξάστερή του τη ματιά που τη ζηλεύουν ούλοι!

Από κοντά τους έρχονται, ο Γιώργος, ο Σπύρος, ο Θανάσης
Τα τρία λεβεντόπαιδα που τα χαίρεται ο πλάστης!
Το όπλα τους γυαλίζουνε στου ήλιου τα μύρια μάτια
Όταν ανεβαίνουνε της Ζήρειας τα μονοπάτια!

Στη Ρούμελη πηγαίνουνε πολλές φορές εκεί
Που οι Κατσιμαίοι έχουνε το ξακουσστό μαντρί!
Στου Κατσίμα την καλύβα ψήνουν τρώνε και γλεντούν
Τους τσοπάνηδες κερνάνε και τους τραγουδούν.
Κέφι μεράκι έχουνε κι αγάπη περισσή
Για το βουνό το δάσος που τους ευφραίνει τη ψυχή!

Μήτσος Ρουμελιώτης
Γενάρης 2004

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2004

Σαλβαντόρ Αλιέντε

Σαλβαντόρ Αλιέντε

Αλιέντε ειρηνιστή
Ανάμνηση δημο-κρατική
Του σοσιαλ-ισμού πιστέ μαχητή
Του Φιντέλ θερμέ υπο-στηριχτή
Του Πινοσέτ τελικέ νικητή…
Αλιέντε Αλιέντε Αλιέντε
Η Χιλή και πάλι υπο-φέρει
Μα το όνομά σου δεν προ-φέρει…
Οι φίλοι σου όμως δεν ξεχνούν
Γιατί στη ζωή σου ντοκιμαντέρ χρωστούν
Και σε λίγο πάλι στη πατρίδα θα γυρίσεις
Για την δημο-κρατία την ολο-κληρωτική
μέσα από φίλμ να μας ξανα-μιλήσεις !

ΧΡ 12/9/2004 ///10:10:20 μμ

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2004

Ειδική σχέση Harold Pinter

Ειδική σχέση Harold Pinter

ΗΠΑ – ΚΑΙ ΗΝΩΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
= ΗΝΩΜΕΝΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ !

Οι βόμβες σκάνε !
– Και αυτοί ηνωμένοι χαμο-γελάνε !
Στα κεφάλια χτυπάνε !
– Και αυτοί από τη ΤΙΒΙ χαζο-κοιτάνε !
Τα πόδια σπάνε !
– Και αυτοί και τα ρέστα ζητάνε !
Τα κορμιά αιμορ-ραγούνε !
– Και τα παιδιά τους (?) γιατί (?) ρωτούνε !
Η θάνατος φουντώνει !
– Και αυτούς η «ψευτο-ένεση» τυφλώνει !
Τα φώτα σβήνουν !
– Οι νεκροί τη τέφρα τους πίνουν !
Ένας άνδρας υπο-κρίνεται !
– Και ο άλλος ρουφά ακόρεστα τη υπο-κρισία του !

Χάροντ Πίντερ ! Αύγουστος 2004
-- Χρήστος Ρουμελιώτης Οκτώβριος 2004
«Ψευτο-ένεση (plasibo) : μέθοδος ίασης τον μεσαίωνα»
See book "The caretaker" of  Pinter Harold
(Recommended by Dilip Lakhani on 15.01.2019/Nestorion Hotel) 

«Οι Αμερικάνοί για να βοηθήσουνε το Ισραήλ
χτυπάνε το Ιράκ» (Marc Lefevre)

Κυριακή 29 Αυγούστου 2004

Sylbia Plath

 Sylbia Plath

«Είμαι χέρι σφιχτό»
Πούπουλο κρατώ
Να χαϊδέψω απαλά μόνο γω μπορώ

«Είμαι χέρι σφιχτό»
«Τσεκούρι» κρατώ
Αλύπητα χτυπώ,
Ό,τι γουστάρω σε πολλά πολλά κομμάτια υπο-διαιρώ

«Είμαι χέρι σφιχτό»
Το χέρι σου καλά κρατώ
Να σου μιλήσω ξέρω μόνο γω
και στην καρδούλα σου να μπώ

Είμαι χέρι σφιχτό
Κανέναν δεν απειλώ !
Στάζω λέξεις με «νόημα» πηχτό
Σ’ αγαπώ το ομολογώ
Αλλά πρέπει νάχει «νόημα» και αυτό !

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ:

«Είμαι χέρι ανοιχτό»
Που κοιτάει τη γη ή τον ουρανό
Δείχνει δρόμους ανοιχτούς
Αστρικούς με άγνωστους «προορισμούς»

«Είμαι χέρι ανοιχτό»
Τη μοίρα σου λέω στο λεπτό
Αν έχεις νόμιμους ή παράνομους δεσμούς
Με ή χωρίς «δισταγμούς» !

«Είμαι χέρι ανοιχτό»
Μόνο γώ μπορώ ν’ αγγίξω
Της καρδιάς σου τον παλμό
Και να μεταλλάξω τη ζωή σου σε μυθ-ιστόρημα παλιό !

«Είμαι χέρι ανοιχτό»
Ανάμεσα στα δάκτυλα παίζω το στυλό
Με μελάνι ποτίζω το νου και το μυαλό
Το «ταξίδι» ξέρω … θάνε μακρυνό !

ΣΥΛΒΙΑ ΠΛΑΘ:

Καλά μου φιλαράκια είστε και τα δυό
Είμαι η Σύλβια Πλάθ που έχει γράψει τον «Κυρ-πανικό»
Το ποιήματά μου πολύ εκτιμώ
Το μυθιστόρημα όμως πιο πολύ αγαπώ
Γιατί δεν μου βάζει κανένα «περιορισμό»
«Εικόνα και σημασία» έχουν για μένα διαχρονική αξία
Το «νόημα» στη μνήμη δίνει στη ζωή υπεραξία !

Χρήστος Ρουμελιώτης
Για την Σύλβια Πλάθ
Ερέτρια, 29/8/2004 1:28:50 μμ
(Τα μέσα στα εισαγωγικά είναι λέξεις και έννοιες της ιδίας)

«Η ποίηση είναι μια τέχνη τυραννική …
βρίσκω ότι στο μυθιστόρημα μπορώ να συναντήσω περισσότερη ζωή,
ίσως όχι τόσο έντονη ζωή αλλά σίγουρα περισσότερη»…
Σύλβια Πλάθ

«Η Πλάθ μπορεί να θεωρηθεί ως μία μετα-κειμενική ποιήτρια, μια μετα-κειμενική δημιουργός, αφού θέτει προς ανάγνωση ένα κείμενό της ένα βήμα μετά. Οι αναγνώστες του έργου τους έχουν κάθε φορά διαφορετικό μήνυμα, σημασία νόημα, εικόνα».
Γιάννης Αντιχόου
Ποιητής για τη Σύλβια Πλάθ