Μες τις ταβέρνες τριγυρνάς
Με μπουζούκι και παλικαριά
Εαμίτικα ψάλλεις τραγούδια κ
Ρεμπέτικα ντυμένα με μαγκιά
Εσύ τυφλός και γω μουγκός
Εσύ κιθάρα μαντολίνο και βιολί
Και μια κόρη κούκλα μελαχρινή
Απ' το χέρι, σε ήξερε η Πειραϊκή
Αχ Μπαγιαντέρα μου γλυκέ
Δεν άφησες αλάνι στο Περαία
Χωρίς στην πονεμένη του ψυχή
ζεϊμπεκιά να μην παίξεις βαρέα!
Για τον Δημήτρη Γκόγκο
από μένα με ευγνωμοσύνη
Χρήστος Ρουμ.
1/12/2024
~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~
Πάντα με γλυκό χασίσιπώς μ’ αρέσει να μεθώ
και με έμορφες τσαχπίνες
τη ζωή μου πάντα να περνώ.
Απ’ τα χείλη τους να παίρνω
Απ’ τα χείλη τους να παίρνω
μάγκικα γλυκά φιλιά
και το χάραμα να στρίβω
για ρεμπέτικη φωλιά.
Κι αν μου λάχει να μεθύσω
Κι αν μου λάχει να μεθύσω
στη ρεμπέτικη φωλιά,
μάγκικα θα ξεψυχήσω
μ’ όμορφη γλυκιά πενιά.
Πάντα με γλυκό χασίσι
Πάντα με γλυκό χασίσι
πώς μ’ αρέσει να μεθώ
και με έμορφες τσαχπίνες
τη ζωή μου πάντα να περνώ.
Ώπα!
Απ’ τα χείλη τους να παίρνω
Απ’ τα χείλη τους να παίρνω
μάγκικα γλυκά φιλιά
και το χάραμα να στρίβω
για ρεμπέτικη φωλιά.
Γειά σου Μπαγιαντέρα!
Πηγή Internet
Μπαγιαντέρα:
πολύχρωμη χορεύτρια Ινδιών
O Δημήτρης Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους ρεμπέτες ερμηνευτές, οργανοπαίχτες και συνθέτες. Το παρατσούκλι «Μπαγιαντέρας», προέρχεται από το γεγονός ότι του άρεσε η οπερέτα του Έριχ Κάλμαν «Μπαγιαντέρα» και μάλιστα έπαιζε στο μπουζούκι το ομώνυμο τραγούδι της. Ο Μπαγιαντέρας, έγραψε τραγούδια που γνώρισαν πολύ μεγάλη επιτυχία, όπως τα: Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη, Χατζηκυριάκειο, Σα μαγεμένο το μυαλό μου και άλλα. Καταγόταν από τον Πόρο. Ο πατέρας του Γιάννης Γκόγκος, ήταν Ποριώτης, και η μητέρα του Αγγελική από την Ύδρα. Γεννήθηκε στον Πειραιά, στο Χατζηκυριάκειο, το 1903. Φοίτησε στο δημοτικό και όταν το τελείωσε συνέχισε και πήρε το πτυχίο του καθιερωμένου, τότε, τετρατάξιου Γυμνασίου. Μετά απέκτησε πτυχίο ηλεκτρολόγου. Ποτέ, όμως δεν άσκησε το επάγγελμά του. Παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του από 17 ετών επιδόθηκε στο μπουζούκι, με μεγάλη επιτυχία. Έπαιζε επίσης μαντολίνο, κιθάρα και βιολί. Την περίοδο της Κατοχής ο Μπαγιαντέρας εντάχθηκε στο ΕΑΜ.
Τα δύσκολα εκείνα χρόνια έζησε μέσα στη φτώχεια, καθώς το πρωί πήγαινε
στα συσσίτια για να εξασφαλίσει το γάλα των παιδιών του και τις νύχτες
έπαιζε σε διάφορες ταβέρνες.Η κατοχή χτύπησε και τον Μπαγιαντέρα. Λόγω αβιταμίνωσης τυφλώθηκε το 1941 και μάλιστα πάνω στο πάλκο, την ώρα που τραγουδούσε.
Τα τραγούδια του έγιναν αμέσως γνωστά, και μερικές από τις επιτυχίες του είναι: «Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη», «Μέσα στης ζωής τα μονοπάτια», «Αποβραδίς ξεκίνησα», «Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει», «Ξεκινάει μια ψαροπούλα», «Ξαβεργιώτισσα», «Πειραιωτοπούλα», «Παρηγοριά ζητούσα κάθε βράδυ», «Αλάνι με φωνάζουν» και ακόμη: «To μαναβάκι», «Θα κλέψω μια μελαχρινή», «Για μια κουτσουκαριώτισσα», «Μάτια γλυκά και γαλανά», «Γυρνώ σαν νυχτερίδα», «Το τραγούδι της αγάπης», «Μ' έχεις μαγεμένο», «Το αλανάκι», «Ελα να μπερμπαντέψεις», «Του Κυριάκου το γαϊδούρι», «H μικρή από το Πασαλιμάνι», «Η άνοιξις», «Με ξέχασες», «Το πέρασμα», «Η κοτούλα», «Μια τράτα Κουλουριώτικη», «Κι αν χωρίσαμε δε φταίω» και άλλα.
Εκτός από τα 100, περίπου, τραγούδια και τα 30 ανέκδοτα, έχει στο ενεργητικό του και μια μέθοδο για την εκμάθηση του μπουζουκιού άνευ διδασκάλου. Τα τελευταία χρόνια ο Μπαγιαντέρας τα έζησε απομονωμένος στο σπίτι του στον Αγιο Ιερόθεο, συντροφιά με τη σύζυγό του Δέσποινα. Το 1971 κυκλοφορεί σε 45άρι ο "Καθρέφτης", ντουέτο με το Διονύση Σαββόπουλο, μαζί με τον "Πολιτευτή" του δεύτερου. Στις αρχές Οκτωβρίου 1985 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και μπήκε στο νοσοκομείο. Εγινε καλά και βγήκε. Δυστυχώς, όμως στις 24 Οκτωβρίου μπήκε πάλι στον "Ευαγγελισμό", μετά από ουρολοίμωξη, και λοίμωξη του αναπνευστικού. Πέθανε στις 18 Νοεμβρίου του 1985.
Copy paste από YouTube Thank You
~~~
Το ρεμπέτικο στα καφέ αμάν mix by Γιάννης Ρουμελιώτης
Η παρακάτω ιστορία αποδεικνύει την τόσο ευαίσθητη ψυχή του Δ,Γκόγκου - Μπαγιαντέα
Συνοπτική περιγραφή του μπαλέτου Η Μπαγιαντέρα
Σε ότι αφορά την υπόθεση του μπαλέτου, η Μπαγιαντέρα διαδραματίζεται στην Ινδία πολλά χρόνια πίσω. Καθώς αρχίζει το μπαλέτο, ο θεατής μαθαίνει ότι η Nikiya είναι μια όμορφη χορεύτρια του ναού, η οποία ερωτεύεται έναν νεαρό πολεμιστή που ονομάζεται Solor. Ωστόσο, ο Solor είναι αρραβωνιασμένος με την κόρη του μαχαραγιά. Κατά τη διάρκεια της γιορτής για τους αρραβώνες της Gamzatti με τον Solor, η Nikiya αναγκάζεται να χορέψει και μετά λαμβάνει ένα καλάθι με λουλούδια από την κόρη του μαχαραγιά. Το καλάθι έχει φίδια και η Nikiya πεθαίνει.
Ο Solor ονειρεύεται να επανενωθεί με τη Nikiya στο Βασίλειο των Σκιών. Τότε ξυπνάει και θυμάται ότι είναι ακόμα αρραβωνιασμένος. Στο γάμο του όμως βλέπει ένα όραμα της Nikiya. Αναφέρει κατά λάθος τους όρκους του σε εκείνη αντί στη νύφη. Όμως το παλάτι καταστρέφεται. Ο Solor και η Nikiya επανενώνονται τελικά στο Βασίλειο των Σκιών.
~~~- Το πραγματικό σας όνομα ποιο είναι;
Αθανασία με βαφτίσανε. Η θετή μου μάνα είχε ένα κοριτσάκι το οποίο το λέγανε Κικίτσα αλλά της είχε πεθάνει και επειδή δεν έκανε άλλα παιδιά, με είπε Κικίτσα.
- Το Γκρέυ πώς προέκυψε;
Ο Βαφειόπουλος με βάφτισε έτσι. Μου έδειξε τρία ονόματα. Του είπα: ''Αυτό μ' αρέσει πιο πολύ.'' Και ήταν το ''Καίτη Γκρέυ''. 18 χρονών θα ήμουνα τότε.
- Πώς ξεκινήσατε στο λαικό τραγούδι;
Είχα πάει στο ''Αττικόν'', όπου για πρώτη φορά συνάντησα τον Άκη Πάνου, τον Λαουτάρη, τον Χρηστάκη. Είχα πάρει ένα τετράδιο και είχα γράψει μέσα πέντ' - έξι λαικά, να κάνω πρόβες, να τα μάθω. Όταν ξεκίνησα στο Βύρωνα, στα ''Αραπάκια'', οι φίρμες ήτανε η Νίνου, η Μπέλλου, η Σεβάς Χανούμ, η Χρυσάφη. Αυτές θυμάμαι τώρα. Ήταν της μόδας τ' ανατολίτικα. Και ανατολίτικα πολλά έλεγα μαζί με τα ευρωπαικά. Τότε δεν υπήρχε τραγουδίστρια που να πιάνει τις ψηλές νότες όπως τις έπιανα εγώ. Είχα, λοιπόν, το τετράδιο και γύριζα τα φύλλα κι έβρισκα ποιο τραγούδι ήτανε να πω. Κι έλεγε το αφεντικό: Τί καταπληκτική φωνή! Και ο Λουκάς Νταράλας μού είχε πει: ''Εσύ θα γίνεις πολύ μεγάλο όνομα.'' "Καλά τώρα'', είπα κι εγώ μέσα μου, ''εγώ τα παιδάκια μου θέλω να ζήσω.'' Όταν πήγα σπίτι το πρώτο βράδυ, είχα πάρει δεν ξέρω κι εγώ πόσα λεφτά. "Εδώ είναι'', είπα, ''το ψωμί. Καίτη, πρέπει να μάθεις λαικά τραγούδια.'' Είμαι ευχαριστημένη από τον κόσμο που με λάτρεψε. Βέβαια, κουράστηκα. Έχω κάνει 3.000 τραγούδια. Σχόλαγα το πρωί από τη δουλειά, πήγαινα στην πεθερά μου, άλλαζα, και μετά πήγαινα στην Κολούμπια
για να γραμμοφωνήσω. Οκτώμιση η ώρα άρχιζα φωνοληψίες, τέσσερις η ώρα τελείωνα, κοιμόμουνα δύο ώρες και μετά πήγαινα πάλι στη δουλειά.
για να γραμμοφωνήσω. Οκτώμιση η ώρα άρχιζα φωνοληψίες, τέσσερις η ώρα τελείωνα, κοιμόμουνα δύο ώρες και μετά πήγαινα πάλι στη δουλειά.
- Σας στενοχωρεί που δεν τραγουδάτε;
Καθόλου.
Καθόλου.
- Όταν τραγουδούσατε τί νιώθατε;
Ευτυχία!
- Ποιους ανθρώπους αγαπάτε;
Μάνα είμαι, τα παιδιά μου. Αγαπάω επίσης
τους βασανισμένους ανθρώπους.
- Βλέπετε όνειρα στον ύπνο σας;
Ναι. Εχτές το βράδυ έβλεπα λουλούδια και κόσμο γύρω. Μου φαίνεται ότι ήταν και ο Καζαντζίδης.
- Βλέπετε ακόμα στον ύπνο σας τον Καζαντζίδη;
Άμα δεν πάω να του κάνω το μνημόσυνο, τον βλέπω.
- Φοβηθήκατε ποτέ στη ζωή σας;
Όχι. Ούτε και το θάνατο φοβάμαι. Εγώ έζησα για 100 ζωές. Έκλεισα όλα τα θέματα. Δεν έχω εκκρεμότητες. Δεν έχω κάνει κακό σε άνθρωπο. Πιστεύω πως καλά θα μου φερθεί Θεός.
Καίτη Γκρέυ
Σήμερα έφυγε από τη ζωή.
20/1/2025
..................
Πηγές:
Περιοδικό ΔΙΦΩΝΟ
Απόσπασμα από συνέντευξη
στον Σωτήρη Κακίση.
philenews. com
Απόσπασμα
από συνέντευξη στους: Γιάννη
Χατζηγεωργίου και Γιάννη Βίτσα.
mousikaproastia. gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου