Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2005

Ακρόπολη εκδρομή από Αίγιο

Εκδρομή στην Ακρόπολη! 

(Λαμπίρι – Αθήνα – Λαμπίρι 29-9-05)


Πρόσωπα ανέκφραστα, νυσταγμένα, οι ρόδες άπληστες καταπίνουν τα χιλιόμετρα. Τα απλόχωρα παράθυρα επιτρέπουν στη ματιά να γλιστρήσει πάνω από τα ήρεμα νερά του Κορινθιακού, να φτάσει απέναντι, να παρακάμψει το άγριο σύννεφο να σμίξει με τη γλυκιά προσδοκία και να φτάσει πριν από το σώμα στην Ακρόπολη! Τελικός προορισμός: H προσέγγιση της «αιωνιότητας». Το πέρασμα από το κατώφλι του χρόνου στο χώρο της μεταμόρφωσης του αδύνατου σε δυνατό! Αλλά ας μη βιαστούμε. «Πετάμε» λίγα μέτρα πάνω από το Αίγιο όχι μακριά από τη Πτέρη. Έναν άλλο πόθο! Δεν πρέπει να χάσουμε το λεμονόδασος ούτε τις κόκκινες σκέπες των σπιτιών της Αιγιαλείας! Ο φωτοδότης τάχει βάλλει με το σύννεφο που βρέθηκε μπροστά του και στερεί στους ρομαντικούς μια καθώς πρέπει ανατολή! Τελικά οι τελευταίοι δεν θα απογοητευτούν! Η Ακράτα, το Δερβένι, το Ξυλόκαστρο απολαμβάνουν ένα ακόμη φωτο-κρυφτούλι. Στα γύρω χωριά πάνω στις πλαγιές οι εραστές της νύχτας ξεφεύγουν με κόπο από τις γυναικο-φωλιές τους. Στις κορυφογραμμές σμίγουν τα βλέμματά μας. Ο Αίολος μέσα σε μια βάρκα εξομολογείται τον ερωτά του στη θάλασσα και ζωγραφίζει καρδούλες. Τα ψάρια μάλλον ζηλεύουν… Τα κυπαρίσσια στη ξηρά διεγείρουν με το μυτάκι τους τον ουρανό. Τους υπόσχεται χειμώνα και μόνιμη δροσούλα. Σε αντάλλαγμα θα χαρίσουν κι’ άλλο από το άρωμά τους στο ροδίτη ! Τι ευτυχία! Οι γειτονιές των ακίνητων κυπαρισσιών όλο και πληθαίνουν! Τα καμπαναριά δεν έχουν λόγο να τα ξυπνήσουν σήμερα νωρίς. Η άχνα των βουνών μένει όλο και πίσω και πίσω. Το ένα αντικαθιστά γρήγορα το άλλο. Σε λίγο διακρίνεται ο Ακροκόρινθος!

Ο ΑκροΚόρινθος

Με δέσανε με την ιστορία
Καλλιτέχνες, στρατηγοί φίλοι και εχθροί
Φρουρός του Πέλοπος αιώνιος στη γη
Πνίγηκα κάποτε μέσα στην χλιδή
Σώθηκα χάρις στο Θεμιστοκλή
άκουσα του Παύλου τη προσευχή
Ράγισα σαν είδα τον Κολοκοτρώνη φυλακή!
Χαίρε ώ χαίρε ελεύθερη πατρίς!

Ο Ιερός βράχος της Κορινθίας βουβαίνει. Το μεγάλο αυλάκι τεχνικό θαύμα παρόμοιο με εκείνα της Αιγύπτου, απραγματοποίητο όνειρο του Νέρωνα, υγρό σύνορο βορά και νότου περιμένει ανυπόμονα να φωτογραφηθεί…

Το Κανάλι

«Ενώνω τον Κορινθιακό με το Σαρωνικό
Ασταμάτητα περνούν κάθε μέρα τα μπατό (καράβια)
Τα παιδάκια με κοιτάζουν με το στόμα ανοιχτό
Σε σμήνη τουριστών προκαλώ το θαυμασμό»!

Ξαφνικά η θάλασσα αλλάζει πλευρό και περνά στα νότα της Αίθρας του Ευπαλίνου και των Γερανείων! Κερδίζει αμέσως τα βλέμματα των ταξιδιωτών που προσπαθούν μάταια να φθάσουν πρώτα στην Ακρόπολη! Του κάκου. Το πνεύμα είναι ήδη εκεί και τα λέει με το όνειρο κάτω από το πορφυρό σεπτεμβριάτικο ήλιο! Η υπομονή πιάνει τα άκρα καθώς το εμπορικό κομμάτι της Αθήνας μπαίνει πρώτο στην κάμερα των οφθαλμών! Ευτυχώς ακολουθεί το Πανεπιστήμιο η Βιβλιοθήκη το Παναθηναϊκό στάδιο και επί τέλους ο Ιερός Βράχος! Οι Καρυάτιδες ντυμένες με τα καλά τους έχουν έλθει στην Αθήνα να χορέψουν και πάλι προς τιμήν του Βασιλιά! Ποζάρουν αφιλοκερδώς στους λάτρεις του ωραίου! Η Μελίνα μια τέτοια μέρα δεν θα το συζητούσε καθόλου! Θα παράταγε σύξυλους τους πάντες για ν’ άρθει να τους κάνει παρέα! Θα τις καλούσε θα τις κέρναγε κρασί και θα χορεύανε μαζί !
Αθάνατη Ελλάδα ! Δεν σε χορταίνω !
Αθάνατη Μελίνα ! Δεν σε ξεχνώ !
Ο Ερεχθεύς, η Αθηνά, Ο Ποσειδών, ο Περικλής ο Ικτίνος, ο Καλλικράτης είναι όλοι εκεί αναμεμειγμένοι με τους εκατοντάδες εκστασιασμένους επισκέπτες. Απολαμβάνουν την δημοσιότητα στην τηλεόραση του πολιτισμού. Η εκφωνήτρια (ξεναγός) Μελίνα δένει αδιάρρηκτα με «τιτάνιο» το παρελθόν με το παρών… Ο ιερός βράχος σμιλεύεται αγόγγυστα από τα βήματα των επισκεπτών του….

Χρήστος Ρουμελιώτης Λαμπίρι 10/10/2005 10:58 μμ «Τα εγκαίνια της Διώρυγος της Κορίνθου» του Κωνσταντίνου Βολανάκη

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2005

Achaia Med κλείσιμο σαιζόν 2005

Φίλοι μου παραθεριστές

Achaia Med κλείσιμο σαιζόν 2005

Κοιλαράδες και κυρίες περι-μετρικές
Δίχως ντομάτες γεμιστές
Κολοκύθια μελιτζάνες τηγανιτές
Και κανένα ποτηράκι από του Δάβαρη το κρασάκι
Καλαμαράκια σουτζουκάκια
Τζατζίκι και γιαπράκια
Τζάμπα θα ήσαν ΑΙ διακοπές
Στις μεντ-ο-γιαλιές με τις βαλανιδιές !
Αλόρ διακο-πούχοι είστε πραγματικά προνομιούχοι
Γιατί πέσατε σε καλό μαγαζί
Με ποικιλία και φαντασία πολύ !
Μαγείρια μπριζόλες και ταψιά
Λαντζέρες μαρμίτες και μπαχαρικά
Ζαχ-Πλάστες φρατζόλες και γλυκά
Μπρος όλοι στην υπηρεσία του Αρχι-μουσακά
Και μαζί με τα σουβλάκια τα μυτερά
Γεμίστε αργά του γάλου την κοιλιά
Προσέχτε αφήστε όμως και μια μικρή γωνιά!
Να βάλει και από κανά εσπρεσσάκι μια γουλιά!
Alors Φίλοι μου παραθεριστές
Δεχτείτε και τις δικές μου τις ευχές
Κάθε καλυβο-μέρα να γίνεται όμορφο χτές
Με γειά ο μπρασελές!
Μπονζούρ-καλημέρα και γώ μια μέρα θε να σας πώ
Σαν θα περάσω με τη Ελένη από την Μπορντώ !
Μέχρι τότε Aurevoir merci – ευχαριστώ

Φίλοι μου παραθεριστές

Θέλω να σας πω μερικές ευχές
Εντυπώσεις πιστεύω να σας έχω αφήσει καλές
Μαζί με τις κόρες μου τις χαμογελαστές
Χαμόγελα σκορπίσαμε πολλά
Τραπέζια αφήναμε πάντα καθαρά
Bonjour bonsoir bon apetit
Ολο τον Αύγουστο χωρίς διακοπή
Φάτε μάτια ψάρια αβλεπί
Όλα είναι μπιεν σερβι
Ποτέ δεν είπαμε νονονό
Σε κανένα μεγάλο ή μικρό
Φαΐ και γλυκό το πιάτο γεμιστό
Ω τι παράξενο κι αυτό
Που το βάζουν επί τέλους τόσο gateau
Είμαστε πάντα φιλικές
Καθαρές και στη μόδα in εκατό φορές
Καταργήσαμε τις φούστες τις στενές
Pan - talon και t-shirt φορέσαμε souvent corseς
Δεν θα λέγαμε όχι αν, είμασταν του Φασιανού ζωγραφιστές
Ξέρουμε και λίγες λεξούλες γαλλικές
Η Ζωή βέβαια θα μας μάθει πιο πολλές
Για να πάμε διακοπές στο Παρίσι τις γιορτές !
Είμαστε όλες πολύ πολύ εργατικές
Κουραστήκαμε δεν το συζητάμε.
Ούτε στιγμή δεν μείναμε αραχτές!
Πάνω κάτω το καρότσι στις βραγιές
Κάντε κάτι αφεντικό θέλουμε και βοηθό
Έχουμε άντρα και παιδιά, κατσίκες και αρραβωνιαστικό !
Όμως είμαστε και πολύ προσεχτικές
Μια φορά μόνο σπάσαμε πιάτα τρεις ντάνες τσουπωτές !


Φίλοι μου παραθεριστές:

Από συν-οικίες γαλλικές
Καλωσορίσατε στις καλύβες τις σαλωμα-τικές
Ζουζουνάκια μερμηγκάκια φιδάκια ποντικάκια
Θα’ ρθουνε να σας κάνουνε παρέα
Και θα τα περνάτε ωραία
Εμείς από κοντά με σκούπα φαράσι και κουβά
Αλλάζουμε τις πετσέτες τα σεντόνια τακτικά
Αχ βρε Ναπολέοντα μουρντάρη
Καλά κρατάω το κοντάρι;
Αχ Κυρ-Χρίστο Διευθυντή
Δώσε μου μία συνταγή
Η ευτυχία είναι ακριβή;
Δώσε μου πάλι τη δραχμή
Μου την εξαφάνησε το ερώ
Και την έκανε όνειρο απατηλό!

Συνταγή για την Ευτυχία:
Ευτυχία είναι μια Στιγμή
Που έρχεται μια φορά εις την ζωή
Εκεί που δεν την περιμένεις
Νάτη Νάτη στη Στροφή
Πλησιάζει πλησιάζει φαίνεται λίγο στην αρχή θολή
Έσω έτοιμος έτοιμη Προσοχή !
Δώσε της γρήγορα γένος και μορφή !
Όπια κι αν είναι αυτή !
Επένδυσέ τη/νε με λόγο και γραφή όνειρα και προκοπή !
Αρχισε να τρέχεις! Ρίξε και καμιά ματιά πίσω σου.
Σε ακολουθεί;
Ναι Ναι σε θέλει μα, Πώ Πώ τρέχει πιο πολύ !
Πάει να σε προσπεράσει !
Τρέξε τρέξε και Σύ πιο γρήγορα γρήγορα πηγαίνετε μαζί !
Και μην ξεχνάς να βάζεις πάντα στις λέξεις και λίγο μουσική!
Για να μην σε βαρεθεί !

Να ζήσετε ! Νίκος και Παγώνα

Στων Καμαρών τα μονοπάτια
Νίκος αγάπησε ...Καμάρας μάτια
Αχ Παγώνα μου γλυκιά
Στου Σωτήρα την Αυλή
Είκοσι δύο Οχτώβρη έλα με βήμα ταχύ
Να χορέψουμε του Ησαΐα το χορό
Να χαρεί όλο το χωριό
Ο κόσμος κ’ οι καμάρες το λαμπίρι
Και από το Αίγιο ως το ακρωτήρι...!

Φίλοι μου συν-δετημόνες (σε μία άτυχη μου στιγμή)

Λουλούδια και ηχεία
Ρεβ και «αξέχαστη» ευτυχία
Θα γεμίσω τούτο το μαγαζί
(εκεί κάτω στην ακτή)
Να γλεντήσει η νύφη από το βράδυ ως το πρωί
Δεν θα της κοστίσει και πολύ…
Kαι γενναίεεες εκπτώσεις κάνω
Και φεσάκι άμα λάχει στο μαγαζάκι βάνω !
Και ντέυ γιουζ το παρα-κάνω !
Διαθέτω μαγείρισα τσαχ-πείνα
Και μία σερβιτόρα τσαντίλα ή dίνα
Για extras έχω Παν-(α)τελή !
Kινητό στην Αλβανία δεν λειτουργεί !
Ξεχάστε με δεν χρειάζομαι εκεί !
Εγώ και με άλλα πιο σοβαρά ασχολούμαι επαγγέλματα
Ρουφ/ολογικά και λογιστικά μπερδέματα
Αλλά και ή και κομμωτηριακά επιτεύγματα !
Κι αν με χρειαστείτε !
Μ’ ένα παπάκι με σκασμένο λάστιχο ελάτε να με βρείτε !
Θάμε πίσω από τις μπουκα-μ-βίλιες
Ή στο μηχαν-ουργείο με τις πολλές τις κάτσε-βίδες !

Χρήστος Ρουμελιώτης – Τυχών συνειρμοί δεν ισχύουν !
Λαμπίρι Τρίτη, 27 Σεπτεμβρίου 2005 12:02 πμ

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2005

Γιώργος Ζωγράφος Αντίο

Γιώργος Ζωγράφος Αντίο

«Άκρη δεν έχει ο ουρανός
αρχή δεν έχει η δύση
Τέλος δεν έχει ο καημός
το χαμογέλιο θλίψη...»

ΑΝΤΙΟ

Αντίο, φίλε Ζωγράφε,
Αντίο, φίλε του κενού της ψυχής μου
Ζωγράφε των λόγων της ύπαρξής μου
Αντίο, φίλε του πόνου της καρδιάς μου
Ζωγράφε της μνήμης του αιώνα
Αντίο, φίλε του βωβού πλήθους του αγώνα
Αντίο, φίλε της αγέραστης επ-ανάστασης
Ζωγράφε του σπινθήρα της μεθ-ανάστασης

Αντίο, φίλε των δημιουργών και των συμβόλων !
Αντίο, φίλε των αξιών και των νε-ο-νείρων !
Αντίο, φίλε του δια-λυμένου σκότους !
Αντίο, φίλε του έγ-χορδου φωνο-φωτός !

Η ακίδα ψάχνει τη φωνή σου
……………………………………….
Ο Γιώργος και ο Οδυσσέας
Ο Γιάννης και ο Κώστας
Ο Τάσος και ο Μιχάλης
Ο Μανόλης ο Νίκος, ο Δημήτρης
Ο Γρηγόρης ο Μανώλης ο Σωτήρης …. (*)
…………………………………………
Θα είναι για πάντα μαζί σου
Για να στοιχί-ζουν(**) με αλήθειες τη φωνο-χορδή σου….

Χρίστος Ρουμελιώτης
Λαμπίρι Τετάρτη, 17 Αυγούστου 2005

Σημ.
(**) = Στοιχί-ζω = παρέχω στίχους σε μουσικούς
(*)= Γιώργος Σεφέρης,
Οδυσσέας Ελύτης,
Γιάννης Ρίτσος,
Κώστας Βάρναλης,
Τάσος Λειβαδίτης, Μιχάλης Κατσαρός,
Μανόλης Αναγνωστάκης,
Νίκος Γκάτσος,
Δημήτρης Χριστοδούλου
Γρηγόρης Λαμπράκης,
Μανώλης Γλέζος,
Σωτήρης Πέτρουλας...
(Υλικά και φωτό Ελευθεροτυπίας 16/8/05)

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2005

Οι Κατσιμαίοι, ποίημα Δημήτρη Ρουμελιώτη

Οι Κατσιμαίοι

Απ’ τον Μοριά απέναντι, στη Ρούμελη εκεί
Οι Κατσιμαίοι έχουνε το ξακουστό μαντρί!

Κοπάδια έχουνε τρανά κι έρχονται το χειμώνα
Να τα ξεχειμωνιάσουνε κάτω από τον Ελικώνα!

Βλαχόγιαννο Κατσικαντάμ Ζόρικο και Τζούμα
Όλα εκεί τα βόσκουνε ακόμα και την Τούμπα!

Στον Ελικώνα αρχισε η μέρα να χαράζει
Και ο Κατσίμας στο γιαλό ξυπνά και αγαλλιάζει!

Στου Κατσίμα την καλύβα τρώνε και πίνουν και γλεντούν
Τα ποτήρια τα κερνάνε και σιγοτραγουδούν!

Οι Κατσιμαίοι σα γλεντούν τρίζουν τα παραθύρια
Και το τραγούδι άμα πουν, χορεύουν τα ποτήρια!

Του Ελικώνα τα κλαριά, τα χιόνια σαν σκεπάζουν
Εκείνοι κάτω απ’ το γιαλό τα γίδια τους απαγκιάζουν!

Τρανοί είναι τσοπάνηδες, καλόκαρδοι λεβέντες
Στον τόπο τους δεν θέλουνε, άλλοι ν’ αναι αφέντες!

Μήτσος Ρουμελιώτης απ’ τον Μοριά
Στους φίλους τους Κατσιμαίους
Σάββατο, 3 Σεπτεμβρίου 2005