Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2002

Μολών λαβέ πέτρα

Μολών λαβέ πέτρα

Μιλτιάδη Μαραθωνομάχε νικηφόρε αρχηγέ
Λεωνίδα των Θερμοπυλών αιώνιε φρουρέ
Θεμιστοκλή της Ελληνικής ιστορίας θησαυρέ

Συγκάτοικοι στην ιστορία τυχαία δεν βρεθήκατε εσείς
Είκοσι οχτώ αιώνες άσβεστη μελάνη διαβάζουμε εμείς
Πως στην Ελλάδα δεν φυτρώνουν όνειρα ούτε λόγχες μηδικές

Λεωνίδα πατρίδας τιμή πατέρα γενναίων πολεμιστών
Ιδαλμα στρατηγών “ασπίδα-δόρυ-τόλμη” Σπαρτιατών
Εφιάλτη εποφθαλμιστών εθνικών ελευθεριών

Θεμιστοκλή σοφέ , του Αριστείδη άσπονδε εχθρέ
Ελλήνων ομόνοιας και ενότητας ναυπηγέ
Ήσυχη σήμερα κοιμάται η Ευρώπη χάρις εις Σε

Μιλτιάδη τετράξυπνε πρώτε των Μήδων νικητή
Στους φίλους του Ιππία είπες «μάχη και όχι υποταγή»
Δεν φοβήθηκες των εχθρών τον απέραντο στρατό
Αναπτέρωσες των Ελλήνων το πεσμένο ηθικό

Δάτης και Αρταφέρνης
Μαρδόνιος και Ξέρξης
Ιππίας και Εφιάλτης

Έλαβαν μάθημα γερό πως δεν πρέπει να βασίζονται στο χρυσό
Προσόντα όπως, υπερηφάνεια ανδρεία και σοφία, μυαλό και ηθικό
Σπάνια δεν είναι αλλά δεν τα διαθέτουν όλοι στον κόσμο αυτό

Χρήστος Ρουμελιώτης
Σάββατο, 26 Ιανουαρίου 2002----07:49:35

Το ποίημα αυτό το αφιερώνω
στα παιδιά μου Σπύρο Ιάσονα και Χρίστο
όταν με συνεπήρε η ιστορία της 1ης Γυμνασίου
και 4ης Δημοτικού και φτερούγισα τόσο πίσω!

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ (1)

Οταν οι πέτρες
Μέσα σε άδειο
πέφτουνε κεφάλι, πονούνε
Οταν οι πέτρες
Η μια πάνω στης άλλης
κάθεται το κεφάλι, ποιούνε
ΧΡ Φεβ 2002

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ (2)

« Ο Λεωνίδας τότε πήρε μια πέτρα,
πήγε σ’ ενα σημείο
και την τοποθέτησε εκεί.
Σήκωσε μια δεύτερη
και την έβαλε δίπλα στην πρώτη.
Οι άντρες κοίταζαν σαν χαζοί το διοικητή τους,
που ήταν σίγουρα πάνω από εξήντα
να σκύβει και να παίρνει την τρίτη πέτρα.
Κάποιος γάβγισε:
«Πόσο σκοπεύετε να μείνετε έτσι,
ανόητοι , με το στόμα ανοιχτό;
Θα περιμένετε όλοι νύχτα
ενω ο βασιλιάς θα χτίζει το τείχος μοναχός του;»

Απόσπασμα από το ιστορικό μυθιστόριμα
του ΣΤΙΒΕΝ ΠΡΕΣΣΦΙΛΝΤ
«ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ»

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ (3)
Τα πάντα στο κόσμο χρησιμεύουν σε κάτι
Ακόμη και μια πέτρα. Και τι άξία έχει;
Δεν ξέρω αλλά κάποια αξία έχει.
Αν ήταν άχρηστη, τότε τα πάντα θα ήταν άχρηστα.
Ακόμη και τα αστέρια
Τζελσομίνα/Ζαμπανό από το « La Strada» του Φελίνι

Το Βιβλίο ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ το διάβασα στις δύσκολες ώρες του Ευαγγελισμού 20-23/3/02 μου το σύστησε ο Χρύσανθος και μου τ’ αγόρασε η Γιάννα. Νάναι καλά. Έκλαψα για μια ακόμη ξεχασμένη ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟ. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ (4)

Το δίστιχο του Οδυσσέα Ελύτη
«Πέτρα πικρή, δοκιμασμένη, αγέρωχη
Ζήτησες πρωτομάρτυρα τον ήλιο»
είναι η απόλυτη έκφραση που μπορεί κανείς να σκεφτεί περνώντας από τη Μάνη, το πιο άγονο μα και συναρπαστικό κομμάτι της μοραΐτικης γης.

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2002

Service τραπεζοκόμος πελάτης

 Service τραπεζοκόμος πελάτης

Πελάτης:

«Την απόφασή μου πήρα
Και με ευρώ ουκ ολίγα
Στο γκρανμπλέ νάρθω
Διακοπές να μάθω
Πολλά και καλά χω ακούσει
Για το μουσακά και το κουσκούσι
Δικαίωμά μου είναι λοιπόν
Καλά να φάω και να πιώ
Και σέρβις νάχω εξαιρετικό»

Χαμογελοκόμος :

«Γάλλε φίλε απ’ τη Γαλλία
Που μας συνδέει ιστορική φιλία
Εδώ σαν διάλεξες ναρθείς
Σίγουρα θα ευχαριστηθείς
Νοστιμιά έχει η κάθε μαγεριά
Και μουσακά η Ελληνική βραδιά
Ο μάγειράς μας είναι Ερετριανός
Κι ο σερβιτόρος χαμογελαστός
Κι ο μετρ πολυεξυπηρετικός»

Χαμογελοκόμος :

«Σαλάτες κρύα πρώτα στη σειρά
Και ουκ ολίγα τα ζεστά
Ολα στο μπουφέ αραδιαστά
Φίλε μου σου συνιστώ
Μη βάλεις ένα σωρό
Στο πιάτο το λευκό
Ελα δυό και τρείς φορές
Κι εχει απ όλα ο μπαξές
Και στολίδια και μπουκιές»

Χαμογελοκόμος :

«Τραπέζια για όλους έχει αρκετά
Χωρίς διαμαρτυρίες
Ολοι ν’ αράξετε αναπαυτικά
Να φάτε και να πιείτε μέχρι σκασμού
Το τζουμπλέκι του Παριανού
Φαμίλιες με παιδιά
Ζευγάρια νεαρά
Μπουλούκια απαιτητικά
Ολοι θα τακτοποιηθείτε
πολύ προσεχτικά»

Χαμογελοκόμος :

«Σέρβις κλασσικό
Με κουταλοπήρουνο
Φαγητό σερβιριστό
Δεν σου προσφέρω γω
Από μπουφέ κρύο και ζεστό
Διάλεξε μεζέ πολυορεκτικό
Και σ’ ενα λεπτό
Σου φέρνω το νερό
Το κρασί και το ποτό»

Χαμογελοκόμος :

«Το μενού είναι απλό
Είναι και ορατό
Ο πελάτης φαγητό διαλέγει
Σχεδόν ότι στο μάτι παίζει
Μα εγώ δεν το αφήνω
Εχω πάντα να προτείνω
Ψητό ή κοκκινιστό
Σαλάτα φρέσκια
με λάδι απ’ το χωριό
Και ψωμί σταρένιο μαύρο
Η άσπρο ζυμωτό»

Χαμογελοκόμος :

«Φαγητά του «Κωστάρα»
Νόστιμα λαχταριστά
Και με μπόλικα διακοσμητικά
Πoποπο τι τρώνε τούτοι δω
Δεν προλαβαίνω
Να γεμίζω τα ρεσώ
Μελιτζάνα και τομάτα γεμιστή
Πάει και η κότα η κοκκινιστή
Δεν έμεινε Σοφρίτο & Στιφάδο
Σώθηκε ο γύρος, το σουβλάκι
Βάλε ακόμα λίγο τζατζικάκι»

Χαμογελοκόμος :

«Κι ο παππούς Και το μωρό
τόφαγαν όλο το φαγητό
Κι η γιαγιά κι η μαμά
Πέρα δώθε στα γλυκά
Έδειασαν τα ταψιά
«Χαμογελοκόμε μπράβο
Τα καταφέρνεις μια χαρά
Χέρια στιβαρά
Παραμάνα στον ώμο με γυαλιά
Χαμόγελο μέχρι τ’ αφτιά
Τραπέζια πάσα όλα καθαρά»

O ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΣΑΛΑΤΩΝ

Σαλάτες από φρέσκα λαχανικά
Σαλάτες από όσπρια
Σαλάτες από γαλακτοκομικά
Σαλάτες με ζυμαρικά
Σαλάτες με κρέατα και ψαρικά
Σαλάτες απλές ελληνικές και σύνθετες γαλλικές
Σάλτσες πάσης φύσεως γευστικές
Μία το Λάδι Δυό το Ξύδι τρείς το Λαδόξυδο

O ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΦΑΓΗΤΩΝ

Τα δεύτερα στο μπενμαρί
Δύο μπροστά κρεατικά
Κοκκινιστά ή ψητά
Κοντά κρεμάτο ή απλό ψαρικό
Σειρά δυό χορτογαρνιτούρες
Και ένα ζυμαρικό
Μια Σάλτσα
Και τέλος δύο τα κρυφτά
Τι ωραία πούναι τα λιπαρά
Και τα παραπάνω τα κιλά!

O ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΔΟΡΠΙΩΝ

Γλυκά από ταψιά
Ανατολίτικα ή Ελληνικά
Παραδοσιακά
Γλυκά γαλλικά φανταστικά
Του Γκανά ποιητικά
Φρούτα Πελοποννησιακά
Αλλά και Ευβοϊκά
Και εξωτικά
Και το καλοκαιράκι
Ποικίλα παγωτά

Εμείς τα Κουβέρ
Πηρούνια και μαχαίρια
Ποτέ γυμνά στα χέρια
Με πετσέτα στα τραπέζια
Κουτάλια λίγα
Πηρουνάκια
Μαχαιράκια
Κουταλάκια
Α volonte
Προσοχή όχι στον τενεκέ!”

Είμαστε φλιτζάνια του τσαγιού
Και ποτήρια του νερού
Αλλά και του κρασιού
Υποφέρουμε πολύ
Από θραύση εξοντωτική
«Λαντζέρα μου καλή
Πλύνε μας με προσοχή
Χαμογελοκόμοι μου ολυμπιανοί
Μη μας στριμώχνετε πολύ
Και μας ραγίσει το εύθραυστο γυαλί»

»Εμείς τα Τρόλευ
Δεν ζητάμε ηλεκτρικό
Εμείς τα καρεκλάκια
Ψάχνουμε για κανένα
Πιτσιρίκι περαστικό.
Εμείς τα σκεύη τα βοηθητικά
Μαζί με τα ρεσώ τις φρυγανιέρες
Και τα μικροκύματα τα καυτά
Καθαριότητα απαιτούμε καθημερινά
«Στάμπα πορφυρή
Στου ποτηριού τα χείλη
είχε μείνει ζωντανή
Η αλατιέρα δεν είχε αλάτι
Και το μαχαίρι ήθελε
ξανά σκουπισματάκι
Αχ πόση ντροπή
Μια φορά την άντεξα
Και μάτα θα ξανασυμβεί»

Ενα βιβλίο ημερολογιακό
Παραγγελίες να δέχεται σωρό
Για τούρτες γενεθλίων
Γάμων και ευχαριστηρίων
Να εκτελούνται καθημερινά
Και να μην λησμονείτε
Κεριά και μουσική
Να τοποθετείτε
Την κατάλληλη στιγμή

Κι ο παππούς Και το μωρό
τόφαγαν όλο το φαγητό
Κι η γιαγιά κι η μαμά
Πέρα δώθε στα γλυκά
Έδειασαν τα ταψιά
Χαμογελοκόμε μπράβο
Τα καταφέρνεις μια χαρά
Χέρια στιβαρά
Παραμάνα στον ώμο με γυαλιά
Χαμόγελο μέχρι τ’ αφτιά
Τραπέζια πάσα όλα καθαρά.

Χρήστος Ρουμελιώτης
Φλεβάρης 2002