Έλαμπεν

Έλαμπεν ο ήλιος εις τον ουρανόν

Αρνούνταν το εξόδιον πνεύμα

Ν' αφήσει το γιαλόν (*)

Έλαμπεν και το είδωλό σου

Εις τον καθρέπτη τον στερνόν

Και όταν πλάγιαζαν αποβραδίς

τα νούφαρα εις τον αφρόν

(να κοιμηθούν)

Άκουγα τα φυλοκάρδια τους

Μαζί σου να συνομιλούν

(Να σου γλυκοταγουδούν)

Και λέγανε πόσο σ' αποθυμούν

Στο κόσμο ήσουν μοναδική

Σε βλέμμα ανάσα και φιλί

Κλαίνε φεγγάρι ήλιος αυγή

<<Ο κόσμος ξημερώνει>>

<νταλάρας>

Οι μέρες περνάνε σαν νερό

Ο χρόνος σαν διαβάτης

Και γω μόνος στο κρεβάτι

Μετρώ το πόνο στάλα στάλα

Το δάκρυ βρέχει το προσκεφάλι

Πότε θα ξανάρθεις

Ρωτάνε τα πουλιά

Ρωτάνε τα τραγούδια

Ρωτάνε κ τα κυκλάμινα

Πότε ν' ανθίσουνε ξανά;

---

Ένθετο

"Νταλάρας

Ήταν πέντε

Ήταν έξι

Έγινε επτά

Έφυγες και κλαίει

Ο άνεμος το κύμα

Κλαίνε τα άστρα

Και η νύχτα

Κλαίει και η μάνα

Η μάνα μου στο "κύμα"

Κλαίει και η Παναγιά"

---

Επιμύθιο

Καλά έκανα και ξύπνησα στις δυο

Δύο λέξεις να σου γράψω κ σηκωθώ

Το πρωί και προσθέσω άλλες δύο.

1)<<Μωράκι >>2)<<Αγάπη>>

Αθήνα Κυψέλη 13h00

Ακούγοντας Νταλάρα..

Λίγο πριν πάρει

και αυτός ο Μάης

το βλέμμα του

από τη σκιά σου..

31/5/2025

Σάββατο στο σπίτι

(*) Άγιος Νικόλαος ή Κοντίλη

Ναυπλίου.

---

ΕΝΘΕΤΟ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ

Το ξέρω πως υπάρχεις

και ψάχνω να σε βρω,

μα η ζωή που ζούμε

είναι μικρή θαρρώ.

Πολλές φορές σε είδα

να ‘ρχεσαι από μακριά

και πρόσωπο ν’ αλλάζεις

σαν έφτανες κοντά.

Πολλές φορές σε είδα

να ‘ρχεσαι από μακριά

και πρόσωπο ν’ αλλάζω

σαν έφτανες κοντά.

Ξοδιάζω τη ζωή μου

μες στους συμβιβασμούς,

μα απ’ την καλή μου αγάπη

δε δίνω κανενός.

Το ξέρω πως υπάρχεις

κι ίσως να μη σε βρω

μα πάντα θα σε ψάχνω

και θα σου τραγουδώ.

—via http://stixos.eu