Σας μιλά η Βρύση
Του Κυλλήνη και της Γαίας είμαι παιδί
Αρχαίας Εφύρας; θυμίζω ναό
Από δίστομο τρέχω νερό
Άφθονο, καθάριο ζωντανό.
Προπατόρων απέριττη κατα-σκευή
Ξανάσα ανηφοριζόντων ψυχών
Λιαλιωτέων φιλόπονων νοικοκυ-ρι-ών
Βαλτσέων και Θροφαρέων σταφιδοπαραγωγών.
Δεμένες οι στάμνες στα σαμάρια
Καβάλα στα καπούλια τα μανάρια (παιδιά)
Παγούρια γιομίζαν μανάδες και γιαγιάδες
Για να μαγειρεύουν φασουλάδες.
Αμέτρητα περνούσαν τα γαϊδούρια
Φορτωμένα με σταφύλια τα καδούλια
Στη γούρνα νύχτα πήνανε τα ζούδια (λαγοί)
Και κρυφά των αφεντάδων μέρα ακούγανε τραγούδια.
Σήμερα άνθρωποι βιαστικοί
Πάνω κάτω περνούν σαν αστραπή
Λίγοι στέκονται να ακούσουν μουσική
Που αφήνει του νερού μου η εκροή.
Τις βρύσες μην τις λησμονάτε
Είναι οι ρίζες σας να τις αγαπάτε
Υγιεινό νεράκι να πήνετε ελάτε
Και που και πού να τους λαλάτε...
Το αφιερώνω στη μνήμη του πατέρα μου Σπύρου και των συγγενών του από το Λαλιώτη Κορινθίας.
Χρίστος Ρουμελιώτης, Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου